คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเรียน
"แป้ง ถึงแล้ว ตื่นเร็วๆเข้า ไม่ต้องโอ้เอ้ ต้องเข้าไปรายงานตัวด้วยไม่ใช่เหรอ" ป้าผู้หญิงที่พูดน่ะ แม่ฉันเองค่ะ -_-
ความจริงฉันไม่ได้หลับหรอกค่ะ แต่ฟอร์มแกล้งหลับไปอย่างนั้นแหละ ใครจะไปหลับลงล่ะ ชีวิตที่แสนสุขของฉันก็ต้องมาจบลงกับการเป็นนักเรียนประจำบ้าๆที่นี่ นึกแล้วเศร้าอ่ะ T_T ฉันเคยได้ยินกิตติศัพท์ของโรงเรียนนี้มามากพอควรแล้วจากการบอกเล่าของ พี่เป็ก(พี่ชายสุดหล่อของฉันเอง)
---เมื่อคืนนี้---
"แป้ง ฉันเคยได้ยินมาว่า หอหญิงที่นั่นน่ะ น่ากลัวโคตรๆ"
"แล้วพี่เป็กรู้ได้ไง เคยไปอยู่เหรอ" ฉันแอบกวน แล้วก็นั่งพับเสื้อผ้าใส่กระเป๋าต่อ
โป๊ก โอ๊ยยยยยยย O_o T_T
"ไอ้แป้ง เลิกกวนซัก 2 นาทีจะมีใครเขาฆ่าแกรึยังไงห๊าาา เดี๋ยวเลยไม่เล่าให้ฟังเลยหนิ"
"อ่ะจ้า จ้า เล่าต่อสิจ๊ะ น้องแป้งคนนี้ อย่างฟังจนใจจะขาดอยู่แล้ววว" ฉันพูดน่าทะเล้นใส่พี่ชายสุดหล่อของฉัน
"เออ เออ แล้วก็ฟังเงียบๆล่ะ อย่าแทรก OK?"
ฉันพยักหน้าตอบรับ แล้วพี่เป็กก็เก็กหน้าหล่อ พร้อมกับพูดต่อ
"คือว่า เรื่องที่ฉันเคยได้ยินมาตอนสมัยเรียนอยู่ที่นั่นน่ะ เขาว่ากันว่า หอหญิงเคยมีนักเรียนตาย แต่ไม่รู้ว่าตายด้วยเรื่องอะไร แล้ววิญญาณของผู้หญิงคนนั้นก็ยังอยู่ที่นั่น คอยตามหลอกหลอนเด็กๆหอหญิงทุกคน โดยเฉพาะเด็กใหม่ เคยมีคนลงไปเข้าห้องน้ำตอนกลางคืน แล้วตอนที่กำลังขี้อยู่ดีๆ (แหม พี่ฉัน เล่าซะเห็นภาพเลย) ซักพักเด็กนั่นได้กลิ่นคาวๆ กลิ่นคล้ายๆ เลือดน่ะ เลยรีบจัดการธุระ เสร็จแล้วออกจากห้องส้วม พอเปิดประตูออกมา เด็กนั่นก็ร้องกรี๊ด แล้วก็เป็นลมไปเลย....."
O_Oเด็กคนนั้นเห็นอะไร แล้ว แล้ว แล้ว ก กลิ่นมันกลิ่นอะไร รึว่าเด็กนั่นต้องเห็นผีผู้หญิงคนนั้น แล้วก็ที่จะกลิ่นตอนอยู่ในห้องส้วมก็คือกลิ่นเลือด O_O ต้องใช่เลือดแน่ๆๆๆ อ้าว ไมไอ้พี่เป็กมันเงียบไปล่ะ O_O
"แล้วไงต่ออ่ะ พี่เป็ก พี่เป็ก" พอไม่ได้ยินเสียงตอบรับ ฉันก็เงยหน้าจากกองผ้าที่อยู่ตรงหน้า แล้วหันหลังไปมองหาพี่ชาย อ้าว ไปไหนแล้วอ่ะ เมื่อกี๊ยังยืนอยู่ตรงประตูอยู่เลยหนินา โอ๊ยย ไอ้พี่เวรรรรร มาเล่าอะไรค้างๆคาๆเนี่ย ใช้ได้ที่ไหนกัน ฉันเป็นคนที่ไม่ชอบอะไรที่ค้างคาใจ ต้องไปถามให้รู้เรื่อง
ปัง ปัง ปัง
"พี่เป็ก แล้วไงต่ออ่ะ เล่ามาให้จบสิ"
"คนจะนอนโว๊ยย เดี๋ยวพรุ่งนี้แล้วกัน Good night นะจ้ะ น้องร้าก"
"พรุ่งนี้เลยเหรอ เล่าตอนนี้ไม่ได้เหรอ นะ นะ พี่ชายสุดหล่อ ออกมาเล่าให้น้องแป้งสุดสวยฟังให้จบนะ นะจ้ะ"
"ยัยแป้ง!!! ดึกป่านนี้มาทำอะไรหน้าห้องพี่เขา ไปนอนเดี๋ยวนี้!!!! ถ้าพรุ่งนี้งอแงอีกล่ะก็ ฮืมม..." คุณแม่ของฉันทำท่าเชือดคือให้ดู แล้วฉันก็ต้องรีบวิ่งแจ้นกลับเข้าห้องของตัวเองทันที
เมื่อคืนกว่าฉันจะหลับ ก็ปาเข้าไปตี 3 กว่าแหละมั๊ง มันนอนไม่หลับอ่ะ มีเรื่องให้ฉันคิดหลายเรื่องมาก ทั้งเรื่องโรงเรียนใหม่ เพื่อนใหม่ สังคมใหม่ และที่ฉันคิดถึงมากที่สุดก็คือ เพื่อนเก่า เพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด เพื่อนที่ทำให้ฉันต้องเสียใจที่สุด เพื่อนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องถูกย้ายโรงเรียนกลางครันแบบนี้.......
5.30 AM 
แป้ง ตื่นได้แล้วลูก ไปอาบน้ำแต่งตัวเร็วเข้า เดี๋ยวรถติดนะลูก
คุณแม่ฉันมาปลุกแต่เช้าเลยค่ะ -_- พอฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ และขนสัมภาระทั้งหมดมากองไว้ข้างล่างหมดแล้ว ฉันก็เดินลงไปข้างล่าง เห็นคุณแม่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะอาหาร สงสัยกำลังรอฉัน ^_^ ภาพนี้ฉันไม่ได้เห็นมานานเท่าไหร่แล้วน้าา... ปกติคุณแม่ไม่ค่อยอยู่บ้านหรอกค่ะ ชีวิตท่านมักจะมีงานเป็นเพื่อนเสมอ ส่วนคุณพ่อของฉันจากฉันไปตอนฉันอายุ 1 ขวบพอดี T_T
"คุณแม่คะ เขาให้เข้าหอห้ามเกิน 5 โมงเย็นนะคะ ไม่ใช่ 5 โมงเช้าซะหน่อยไม่เห็นจะต้องรีบร้อนเลย" ฉันพูดแบบเซ็งๆ
"ไม่ได้!!!! ต้องรีบไปเร็วๆ แหละดีแล้ว ลูกจะได้มีเวลาไปทำความคุ้นเคยกับสถานที่ไง" คุณแม่ฉันพูด พลางจิบกาแฟ
"ไม่เห็นจะต้องทำเลย เออใช่ คุณแม่จ้า แป้งยังซื้อของใช้ไม่ครบเลยน่ะ เดี๋ยวแวะห้างก่อนเข้าหอนะ" ฉันเถียงทันที นี่คือนิสัยแย่ๆของฉันอีกข้อนึง คือ ชอบเถียง
"เอาล่ะ ไม่ต้องพูดมาก รีบกิน จะได้ไปกัน" แม่ฉันพูดตัดบทไปซะงั้นอ่ะ วันนี้มีอะไรกินมั่งเนี่ย ^_^ พอนึกเรื่องของกินฉันก็อารมณ์เบิกบานขึ้นในบัดดล
ว้าาาว วันนี้มี เลือดหมูต้ม ซูดดด ของโปรดดด อ๊ะ เลือดด เออใช่ จริงด้วย แล้วตกลงกลิ่นที่เด็กนั่นได้กลิ่นมันคืออะไร พี่เป๊ก อยู่ไหนเนี่ย ถามคุณแม่ดีก่า
"แล้วพี่เป๊ก ยังไม่ตื่นเหรอคะ"
"รายนั้นน่ะ เพื่อนเขามารับออกไปตั้งแต่ไก่ยังไม่ขันได้มั๊ง" แม่ฉันก็เข้าใจเปรียบเปรยเนอะ
เฮ้อ สรุปว่า ฉันก็ยังไม่รู้จนได้ ไว้ค่อยโทรถามทีหลังก็ได้ฟะ
---------
"ยัง...ยังอีก ไม่ต้องมาแอบเนียนเลยแป้ง ยังไงหนูก็ต้องอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนี้ จนกว่าจะปิดเทอมนะลูก" O_O ป้านี่ก็ทันฉันไปซะทุกอย่าง
"แฮ แฮ แฮ แป้งก็แค่พักสายตาเฉยๆ เอง ไม่ได้แกล้งหลับซะหน่อย คุณแม่ก็" ฉันรีบแก่ตัว
"สมใจ สมศรี เดี๋ยวไปขนของของคุณหนูที่ท้ายลงมา แล้วตามไปข้างในเลยนะ" คุณแม่ฉันบอก 2 สาววัย 38 คนสนิทของท่านที่นั่งข้างหน้า น้าสมศรี เป็นคนขับรถของคุณแม่ ส่วนน้าสมใจเป็นเลขาส่วนตัวของท่าน คุณแม่ไว้ใจน้าศรีกับน้าใจมาก เพราะโตมาด้วยกัน(แต่ว่าคุณแม่จะแก่กว่า 2 ปี) ก่อนคุณแม่จะมาแต่งงานกับคุณพ่อ
"ค่ะ" ทั้งสองตอบพร้อมกัน
"สวัสดีค่ะ" เสียงของผู้หญิงวัยประมาณ 35 ปี หน้ากลมๆ ขาวๆ ออกซีด ตาชั้นเดียว เล็กๆคล้ายๆกันตาของปลาดุก จมูกมีดั้งนิดๆ หวีผมเรียบแป้เลยอ่ะ เจ้แกใส่เจลไปกี่กะปุกเนี่ย คิก คิก แถมแสกกลางอีกต่างหากอ่ะ โอ้ววว แม่เจ้า ทำไปได้ แต่ทำไมเขาเหมือนรู้ว่าฉันนินทาเข้าอยู่ในใจนะ ดูสิ จ้องเอา จ้องเอา จะกินเลือดกินเนื้อฉันเหรอยะหล่อน นี่ก็เป็นนิสัยเสียของฉันอีกเหมือนกัน นั่นคือ....ชอบเม้าท์ค่ะ
"อ่อ สวัสดีค่ะ ใช่ ครูสุนี รึเปล่าค่ะ" แม่ฉันถามเจ๊คนนั้นค่ะ O_O ห๊าา ว่าไงนะ ครู เหรอ คงไม่มั๊งงง
"ใช่ค่ะ มาส่งนางสาวปัญฑิตา ธนวัฒนา ใช่ไหมคะ" ครูสุนีถาม พลางมองโดยใช้สายตาจิกมาที่ฉัน โอ้ววว ฉันรู้สึกถึงพลังอะไรบางอย่างมันออกมาจากตัวครูคนนี้ น่ากลัวมากกกก เหมือนครูระเบียบ ครูฝ่ายปกครองโรงเรียนเก่าเลยอ่ะ
"ใช่ค่ะ" แม่ฉันพูด
"งั้น เชิญทางนี้ค่ะ ต้องเซ็นชื่อเข้าหอก่อนค่ะ และนี่สำหรับเธอ มันเป็นระเบียบทั้งหมดของโรงเรียน และของหอพัก ปฏิทินการศึกษาให้ผู้ปกครองเก็บไว้นะคะ และก็..ฯลฯ......" ครูสุนีอธิบายรายละเอียดต่างๆ จนจบ จากนั้นฉันก็เข้าไปห้องแต่งตัวเพื่อที่จะเดินหาล็อกเกอร์ของฉัน ครูสุนีบอกว่าจะมีชื่อที่หน้าตู้ ไหนน๊าาา...... โอ๊ะ
ปัญฑิตา(แป้ง)
นี่ไงล็อกเกอร์ของฉัน ทำไมเล็กจังเนี่ย แล้วจะใส่เสื้อผ้าของฉันไปหมดรึเปล่าเนี่ยเอาวะ! จัดจัดไปก่อนแล้วกัน ว่าแล้วฉันก็เอาเสื้อผ้าและของใช้ทั้งหมดใส่ไปข้างในแบบ ยัด ยัด โยน โยนไปกองไว้ก่อน เพราะเดี๋ยวเราต้องจัดโต๊ะหนังสือของเราอีกนี่นา อิอิ
โป๊ก โอ๊ยยยย ใครบังอาจตบหัวฉันฟะ เอ๊ะ อ้าว
"ทำไมแกจัดแบบนี้ ห๊า!" แม่ฉันเองแหละค่ะ สงสัยจะฉุนจัดซะด้วย
"ก็ แป้งรีบหนิแม่ เดี๋ยวแป้งต้องไปจัดโต๊ะหนังสืออีก แถมยังไม่ได้ไปดูเตียงนอนเลย รองเท้าก็ยังไม่ได้เก็บอ่ะ แม่ช่วยแป้งจัดหน่อยสิ นะ นะนะนะ" ฉันเล่นลูกอ้อนสุดๆ
"เฮ้อ เอาๆๆ ก็ได้ๆ แค่ครั้งเดียวนะ" ว่าแล้วแม่ก็จัดการของทุกอย่างให้ฉันอย่างว่องไว และเรียบร้อย
"เอาล่ะ แม่จัดให้เสร็จแล้วนะ แล้วอย่าทำรกอีกล่ะ ที่แม่เข้ามาเนี่ย จะมาเตือนและย้ำว่า อย่าหาเรื่องใครและอย่าทำร้ายใคร ห้ามอารมณ์ร้อนเด็ดขาด เข้าใจที่แม่พูดมั๊ย" แม่พูดน้ำเสียงจริงจังมาก
"จ้า ไม่ไปมีเรื่องกับใครแล้ว สัญญา" ฉันพูดเอาใจคนแก่(อิอิ) ถ้าแม่ฉันรู้ว่าฉันว่าเขาแก แม่ต้องวีนแน่ๆ
"เออจำไว้แล้วกันนะ ว่าสัญญาอะไรไว้กับแม่ จำไว้ว่าลูกต้องย้ายมาเรียนที่นี่กะทันหัน เพราะอะไร แม่ต้องกลับแล้วนะลูก ดูแลตัวเองด้วย แม่ฝากค่าขนมไว้ที่ครูสุนีแล้วนะ"
"จ้า"
ฉันเดินออกมาส่งแม่ที่รถ โอ๊ยยย ทำไมฉันเหมือนถูกโดนทิ้งยังไงไม่รู้สิ น้ำตาจะไหลแล้วนะ รถเริ่มเคลื่อนออกไปแล้ว ฉันโบกมือบ๊ายบายให้แม่ หือๆๆๆ ฉันต้องอยู่ที่นี่จริงๆน่ะเหรอ ขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆ
เข้า study room ค่ะ !!! เข้า study room ค่ะ!!!
เอ๊ะ เข้าตั้งแต่ป่านนี้เลยเหรอ อะไรเนี่ย นี่ 5.30น แล้วเหรอ
-----ที่ห้อง study -----
สวัสดี นักเรียนทุกคน พรุ่งนี้เป็นวันเปิดเรียน.........ครูสุนีพูดไปเรื่อยๆ ฉันไม่ค่อยได้จับใจความหรอก น่าเบื่อจะตาย ฉันนั่งจัดโน่น จัดนี่ไปเรื่อยๆ เอ๊ะ โต๊ะข้างๆฉันนี่ใครน๊า น่าจะเป็นเด็กใหม่เหมือนกัน ดูท่าทางยังไม่รู้จักใคร ตีซี้ไว้ดีกว่า ^_^
"หวัดดีค่ะ ^_^ เราแป้งนะ ย้ายมาใหม่น่ะ ม.5 สายวิทย์ค่ะ" ฉันมักจะมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีอย่างนี้เสมอ อิอิ
"อ่อ สวัสดีค่ะ น้ำฝนค่ะ ม.4 ศิลป์ฝรั่งเศส ค่ะ" น้ำฝนพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้ฉัน ^_^
"เป็นคนจังหวัดอะไรคะ" ฉันถามต่อ
"ระยองค่ะ แล้วพี่แป้งล่ะคะ"
"เป็นคน กรุงเทพฯ ค่ะ แล้ว.." ฉันกำลังจะถามต่อ
"ปัญฑิตา เมื่อไหร่เธอจะหยุดพูดซะที นี่วันแรกนะ ไม่เกรงกลัวฉันเลยรึยังไงห๊า" ครูสุนีโมโหสุดขีด
"ขอโทษค่ะ" ฉันพูดแบบน้ำเสียงสำนึกผิดเต็มที่
"เอาล่ะ วันนี้ฉันจะยกให้เธอสักวันนึง เอาล่ะ ต่อไปฉันจะพูดถึงเรื่องกฏของเรา....."
ครูสุนีก็พูดไปเรื่อยๆๆ ฉันจับความได้ว่า เช้าตื่นตี 5 ครึ่ง อาบน้ำให้เสร็จภายใน 6โมง ทุกคนต้องถึงโต๊ะอาหารตอน 6.30 O_Oโอ้ววว แม่เจ้า อะไรจะเช้าตรูขนาดนี้ หนูแป้งจะทำได้รึเปล่าเนี่ย T_T
ตอนเย็นให้มาขึ้นรถเพื่อกลับหอพัก ห้ามสายเกิน 16.45น. รถของหอพักหญิงจะจอดอยู่ตรงหอประชุมกลาง ห้ามให้ผู้ชายเดินมาส่ง เอ๊ะ อันหลังนี่สงสัยจะห้ามยาก คิ คิ
ทุกเย็นวัน อังคาร กับ พฤหัส จะต้องไปเล่นบาสที่สนามบาส 4 ให้เอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนเลย ล็อกเกอร์ของนักเรียนหญิงที่โรงเรียนจะอยู่ตรงตึกม.ปลาย ฝั่งซ้ายใกล้ห้องปกครอง
ครูสุนีพูดเสร็จก็ปล่อยให้พวกเราไปอาบน้ำกัน เฮ้อ ห้องน้ำที่นี่ก็เป็นแบบร่วมซะด้วยสิ เหมือนในหนังเรื่องเด็กหอเด๊ะ ยังดีนะเนี่ย ที่แม่ฉันซื้อผ้าถุงแบบมียางยืดให้ฉัน ไม่งั้นฉันโชว์นู๊ดที่นี่แน่ๆ อาบน้ำเสร็จก็เดินไปที่ห้องอาหารกับน้องน้ำฝนเพื่อทานอาหาร แต่เอ๊ะ!! มุงดูอะไรกันน่ะ ชักส่งสัยแล้วสิ
"อืม เขาดูอะไรกันน่ะ"
"ท่าทางเหมือนมีเรื่องกันเลยค่ะ"
"ไปดูกันดีกว่า" ฉันรีบจูงมือน้องน้ำฝนไปทันที
"นี่ ฉันขอเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะ ห้ามยุ่งวุ่นวายกับพี่ดมเด็ดขาด ไม่งั้นเธอไม่ได้เรียนโรงเรียนนี้แน่" ผู้หญิงคนที่ยืนเท้าเอวอยู่ ตะโกนพูดข่มขู่เด็กผู้หญิงอีกคน โห!! ดูท่าทางเด็กคนนั้นก็ไม่กลัวซะด้วยสิ
"ทำไม พี่แอร์ไม่ต้องมาขู่หรอก พลอยไม่กลัวเลยสักนิด ส่วนเรื่องพี่ดมน่ะนะ พี่เขามาจีบพลอยเอง พลอยไม่ได้เข้าไปยั่วเขาเหมือนเพื่อนหรอกน่าสบายใจได้ คนอย่างพลอยภัสสรนี่นะ ไม่ต้องวิ่งตามผู้ชายให้เมื่อยขาหรอก จำไว้" พูดเสร็จเด็กนั่นก็เด็กกระแทกไหล่ของคนที่ชื่อแอร์ เข้าไปในห้องอาหารเลย
O_O
โห!! แรงจริงๆกับภาพที่ฉันเห็น ตอนที่เด็กที่ชื่อพลอยอะไรนั่นพูดน่ะ ฉันเห็นสายตาของเด็กคนนั้นแล้ว แบบกวนอวัยวะเบื้องต่ำมากๆ ถ้าฉันถูกมองอย่างนั้น คงไม่ทนรอให้เด็กนั่นพูดจบหรอก ต้องมีเฮกันแล้ว อุ้ย!(มันก็เป็นข้อเสียของฉันอีกแล้วค่ะที่กำลังพยายามแก้ไขอยู่)
"นี่ แอร์ แกยอมให้ยัยเด็กนั่นมาแสดงกิริยาอย่างนี้กับแกได้ยังไง" คนที่ยืนข้างๆ คนที่ชื่อแอร์พูด
"เออ น่า วันนี้ปล่อยมันไปก่อน วันนี้ฉันไม่อยากมีเรื่อง"
"อ้าววว ไม่อยากมีเรื่องแล้วเมื่อกี๊ เธอไปลากยัยนั่นออกมาทำไม"
"จี๊ด!!! เธออย่าพูดมากได้ไหม ฉันรำคาญ -_- พวกนี้ก็เหมือนกัน จะมุงดูอะไรกันนักหนา ห๊า!!! ไม่เคยเห็นคนทะเลาะกันรึไง" แหกปากเสร๊จ she ก็เดินกลับเข้าไปในห้องอาหารเลย
อะไรนี่ ยัยคนนี้ ไม่กล้าแล้วพาลใส่คนอื่นนี่นา ยัยคนนี้ไม่น่าคบเลยจริงๆ ฉันจะไม่คบยัยนี่เป็นเพื่อนเด็ดขาด
จากนั้นฉันกับน้องน้ำฝนก็เดินตามเข้าไปในห้องอาหาร ตอนนี้ฉันก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน
ห้องอาหารของหอพักหญิงโรงเรียนนี้ มี 3 แถว แบ่งนั่งตามระดับชั้น อย่างกับแบ่งเป็นบ้านๆ ในหนังเรื่อง Harry Potter แน่ะ แล้วฉันก็ต้องแยกกับน้องน้ำฝน เพื่อเข้าโต๊ะกินข้าว โต๊ะของ ม.5 อยู่ตรงกลางห้องเลยล่ะ ส่วนข้างๆทั้ง 2 ก็เป็น ม.4 และ ม.6 เด็กม.5 ที่นั่งอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว มองฉันกันใหญ่เลย สงสัยจะงงล่ะสิ ก็น่าอยู่หรอก ฉันกลางครั้นนี่นา
"สวัสดี เธอใช่เด็กใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้าใหม่รึเปล่า" ผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มเดินเข้ามาถามฉันแหละ สงสัยฉันจะได้เพื่อนแล้ว ^_^
"ใช่ๆ เราชื่อแป้งน่ะ" ฉันรีบบอก
"อ่อ แป้ง เราโบว์นะ อยู่สายวิทย์ ห้อง 1 แล้วเธอล่ะ อยู่ห้องไหน"
"ยังไม่รู้เลย ครูสุนีบอกให้ไปถามฝ่ายทะเบียนพรุ่งนี้น่ะ"
"เหรอ อืม...เห็นครูสุนีบอกว่าเธออยู่สายวิทย์ใช่มั๊ยล่ะ มี 2 ห้องให้เธออยู่ ไม่ห้อง 1 ก็ ห้อง2" โบว์บอกเราพร้อมยิมให้อย่างแจ่มใส ท่าทางเธอก็น่าคบอยู่เหมือนกันนะ ดูจริงใจดี
เรื่องนั้นฉันรู้อยู่แล้วล่ะ เพราะ พี่ชายตัวดีของฉันบอกไว้หมดแล้ว ว่า สายวิทย์มีแค่ 2 ห้อง ห้อง1 จะเป็นห้องคิง(แน่นอน พี่ฉันอยู่ห้องนี้แหละ) ส่วนห้อง 2 พี่ชายฉันบอกว่าอย่างฉันคงอยู่ห้องนี้แน่นอน ส่วนห้อง 3 - 7 จะเป็นศิลป์ทั้งหมด
"มาทางนี้สิ ฉันจะพาไปแนะนำเพื่อนๆ ให้รู้จัก" โบว์พูดแล้วก็จับมือฉันเดินไป
เธอช่างเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีเลิศจริงๆ แล้วเราก็เดินไปตรงหัวโต๊ะของชั้น ม.5
"เพื่อนๆ ฉันมาเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก" โบว์พูดบอกผู้หญิงที่นั่งกันอยู่ 4 คน
"นี่แป้ง คนนี้ อุ้ม กิ๊ฟ จี๊ด และนก จ้ะ" โบว์แนะนำทีละคน เอ๊ะ นั่นยัยจี๊ด คนขี้ประจบคนนั้นนี้นา โอ...ไม่ ฉันไม่อยากรู้จักหล่อน.....อะ อะ เอาเพื่อนไว้ก่อนก็ได้
"หวัดดี เราแป้งนะ" ฉันพูดเสร็จก็โปรยนิ้มไปให้เพื่อนๆ
"โห!! สวยมากเลย ยิ่งเวลายิ้มมีลักยิ้ม กับเขี้ยวด้วย ต้องได้ขึ้นเกี้ยวปีนี้แน่ๆ" อุ้มพูด
"คงไม่หรอก พวกเธอน่ารักกว่าฉันตั้งเยอะ" ฉันพูดแบบอายๆ ก็แหม เล่นชมกันต่อหน้าอย่างนี้ ถึงเป็นผู้หญิงชมก็เถอะ ว่าแต่ อุ้มนี่ก็น่าคบแหะ อิอิ
"เธอรู้ด้วยเหรอ ว่าขึ้นเกี้ยวคืออะไร" ยัยจี๊ดหน้าจืดถามฉัน น้ำเสียงฟังไม่ค่อยลืนหูเลยแหะ
"ก็พอรู้บางน่ะ" จะไม่รู้ได้ยังไง ในเมื่อพี่ชายตัวดีของฉันมันมาเล่าให้ฟังทุกปี
"อ๋อเหรอ แล้วเธอมาจากโรงเรียนอะไรล่ะ" ยัยนี่ยังถามฉันด้วยน้ำเสียงกวนๆไม่เลิก
"ร.ร.สตรีศึกษา" ฉันพูดพร้อมกับยืดอก
O_O
อิอิ ฉันนึกแล้วว่าต้องอึ้ง ก็แหม โรงเรียนที่ฉันเพิ่งออกมาน่ะ เข้ายากพอๆ กับเตรียมอุดมนั่นแหละ
"โห งั้นเธอก็เรียนเก่งน่ะสิ แล้วทำไมถึงย้ายมาเข้าที่นี่ล่ะ" นกถามฉัน
อึก แล้วฉันจะตอบว่าไงดีล่ะเนี่ย จะบอกความจริงดีไหมมนะ...ไม่ได้เด็ดขาด ฉันจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่า ฉันเป็นยังไงตอนอยู่ที่โรงเรียนเก่า
"คงไม่ได้มีตกซ้ำชั้นมาหรอกนะ" ยัยจี๊ดคนเดิมอีกแล้ว
"อ๋อ ก็ไม่ถึงกับตกหรอก แค่เกรดไม่ค่อยดีน่ะ เลยตัดสินใจโรงเรียนดีกว่า" สุดท้ายฉันก็โกหกจนได้ เพื่อนความสบายใจของฉันเอง คงไม่ว่ากันนะ
ปี๊ดดดดดด
'ทุกคนนั่งประจำที่ วันนี้วันแรก ให้เป็นเวรม.6 ก่อนแล้วกัน ตัวแทนม.6 นำสวดแล้วค่อยลงมือนทานอาหารได้ เสร็จแล้วก็ไปเตรียมตัวเข้านอน วันนี้นอนเร็วหน่อย 2 ทุ่มครึ่ง เพราะวันนี้งดเข้า study ตอนกลางคืน ดังนั้นทุกคนต้องอยู่บนเตียงนอนของตัวเองแล้ว เข้าใจตามนี้นะ เอาล่ะ ตัวแทนม.6 เชิญ' ครูสุนีย์พูดเสร็จ ก็มีเสียงนึงนำสวดมนต์ก่อนทานอาหาร เสร็จแล้วก็ถึงเวลาสวาปามของฉัน
กับข้าวมี 3 อย่าง แกงจืดวุ้นเส้น หน่อไม้พัด และผัดผัก ของหวานคือขนมสอดใส่ ทุดอย่างล้วนอยู่ในจานหลุมตรงหน้าของฉันแล้ว ทำไมมันช่างไม่น่ากินเอาซะเลยเนี่ย แต่ยังไงก็ต้องกินล่ะ
หลังจากที่ฉันกินข้าวอย่างแสนกล้ำกลืนเสร็จแล้วนั้น ฉันก็เดินกลับไปยังตึกนอน ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับห้องอาหารนั่นเอง ความจริงต้องเรียกว่าโรงอาหารขนาดย่อมก็ได้ เพราะแยกออกมาจากตัวตึก แต่ยังอยู่ในรั้วหอหญิงเหมือนกัน ฉันเดินกลับไปห้องน้ำอีกครั้งเพื่อที่จะแปรงฟัน แล้วฉันก็นึกถึงเรื่องที่พี่ชายฉันมันเราค้างเอาไว้ ไม่มีไรหรอกน่า อย่าไปกลัวสิ ปัญฑิตา สู้ๆ
โห ทำไมมันวังเวงอย่างนี้เนี่ย ตอนที่อาบน้ำเมื่อกี๊ไม่เห็นมีบรรยากาศอย่างนี้เลย ตอนนี้ฉันอยู่คนเดียวด้วยล่ะสิ เอาล่ะ ฉันเดินกลับไปรอคนมาข้างนอกดีกว่า (ก็มันกลัวนี่นา ฉันเพิ่งดูเรื่องเด็กหอมาซะด้วยสิ ถ้าผีมันโผล่มาจากอ่างน้ำจะทำไงล่ะ) วิ่งดีกว่า ตู!!!!
แล้วฉันก็ได้แปรงฟันอีก 15 นาทีต่อมา โดยมีพี่ม.6 เดินนำเข้ามาก่อน ฉันก็สร้างสัมพันธ์ที่ดีกับพวกพี่เขาด้วยล่ะ มีพี่นุ๊ก พี่เจี๋ยบ ท่าทางจะดูเป็นเด็กเรียนมากๆ แล้ววันนั้น ฉันก็เข้านอนตั้งแต่ 2 ทุ่มเศษ เพลียจริงๆ
ความคิดเห็น