[Fic One-Shot ] Just friend !? เพื่อนแบบนี้มีที่ไหนกัน [GolfTha]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เพื่อนแบบนี้ !  จะหาได้จากที่ไหนเนี่ย !  เพื่อนที่ดูแลกันดีซะยิ่งกว่า คู่รักบางคู่ซะอีก >///<

นิยายเรื่องนี้แต่ขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น  มิได้เจตนาจะทำร้ายชื่อเสียงของศิลปินแต่อย่างใด

เนื้อเรื่อง

Just  friend !!??  เพื่อนแบบนี้มีที่ไหนกัน!!??

          คุณคิดว่าจะแปลกมั๊ย?  ถ้าฉันจะบอกว่าฉันรู้สึกแปลกๆกับเพื่อนรักของฉัน  เพื่อนรักที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน!  ฉันจะบ้าตาย  ทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนี้??  มันเกิดขึ้นเมื่อไร  ตอนไหนกันนะที่ฉันไม่สามารถละสายตาไปจากรอยยิ้มของเธอได้เลย  ตั้งแต่เมื่อไรที่สายตาของผมสอดส่องมองเขาอยู่เสมอ  และตั้งแต่เมื่อไรที่ฉันรู้สึกว่าเวลามีความสุขฉันจะคิดถึงเธอ  เวลาที่รู้สึกเศร้าก็จะคิดถึงเธอ  ฉันไม่รู้...ฉันไม่รู้จริงๆว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไร

“กอล์ฟฟฟฟฟฟ”  เสียงหวานที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฐา  เรียกชื่อฉันเสียงแผ่ว  มันทำให้รอยยิ้มของฉันมันผุดขึ้นมาอีกครั้ง

“จ๋าาาาา”  มันดูจะเลี่ยนไปหน่อยนะ  ถ้าขานรับเพื่อนแบบนี้และถ้าเป็นคนอื่น  ฉันก็คิดว่ามันคงจะไม่ออกมาจากปากฉันแน่ๆ

“หิวอ่ะ”  ไม่ว่าเปล่าฐายังส่งสายตากระพริบๆอย่างออดอ้อน  ดูฐาเข้าทำสิ ก็ทำตัวน่ารักแบบนี้ ฉันถึงได้มีภูมิต้านทานกับความน่ารักของฐาน้อยลงทุกวัน

“กินจุจังนะ! ตัวแค่เนี่ยะ”  ฉันแซวพร้อมกับยกมือขยี้หัวของฐา

“ก็เมื่อเช้ากอล์ฟแย่งฐากินหมดเลยนิ!”  ดูเจ้าตัวทำหน้าสิ อ๊าก อยากหยิกแก้มฐาชะมัด

“ก็ฐากินช้าเองอ่ะ”  กอล์ฟพูดพร้อมทำหน้ากวนๆใส่ฐา

“ไม่รู้ล่ะ หิวๆๆๆๆๆ”  เจ้าตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้าฉันเอาแต่บ่นงุ้งงิงๆ เป็นลูกแมว

“รอให้หมดคาบนี้ก่อนดิ  ฐาจะโดดเรียนไปหาอะไรกินเลยหรือไง  นี่เรายังเรียนอยู่เลยนะ”  ใช่แล้วตอนนี้เราสองคนกำลังเรียนอยู่  แต่ดูเหมือนฉันจะสนใจลูกแมวข้างๆมากกว่าสูตรตัวเลขน่าเบื่อบนกระดานซะอีก

“รู้แล้วน่า!”  นั่นไงพอไม่ตามใจเข้าหน่อยก็งอน  จริงๆเลยผู้หญิงคนนี้

“ไหนเอาหน้ามาดูสิ  บอกแล้วไงอย่าทำหน้าแบบนี้  คิวผูกกันจนจะเป็นโบว์อยู่แล้ว”  กอล์ฟเสยผมข้าวหน้าของฐาออกแล้วใช้นิ้วนวดเบาๆตรงระหว่าคิ้ว เพราะชอบทำหน้าตาแบบนี้สินะ  ฐาถึงได้โดนแกล้งอยู่บ่อยๆ  แต่ฉันว่า มันน่ารักดีนะ

“ง่ำ! เดี๋ยวก็กินแขนกอล์ฟแทนซะหรอก”  เมื่อเจ้าลูกแมวไม่พอใจก็เล่นงับแขนขาวๆของฉันซะงัน

“อี้ !! น้ำลายเต็มเลย”  ฉันแกล้วทำท่ารังเกียจและดูฐาจะยิ่งงอนหนักเข้าไปอีก  คนอะไรว่ะ ‘ยิ่งงอน...ยิ่งน่ารัก’  ฉันรู้สึกว่าจะเป็นบ้าเพรัเพื่อนคนนี้เข้าไปทุกที

“เธอสองคนนี้จริงๆเลย  คุยกับอยู่ได้ทุกคาบ  กอล์ฟฐา! ออกมาหน้าห้องเดี๋ยวนี้!”  นั่นไง ==;  ฉันว่าแล้วเชียว  ซวยแต่หัววันเลย

ณ  ป้ายรถเมล์หน้ามหาลัย

“กอล์ฟฟฟฟฟฟ”  เสียงนี้ดูเหมือนจะมีให้ได้ยินทุกวันทุกเวลาเลยจริงๆสินะ

“จ๋าาาาาาาาา”  กอล์ฟตอบไปด้วยคำเคยชิน

“อิ่มจัง ^^ “  คนอะไรเนี่ย  หิวก็บ่น  อิ่มก็บ่น

“จะไม่อิ่มได้ไง  ยัดไปซะขนานนั้น  ที่จริงไม่ต้องรีบกินก็ได้  ไม่มีใครแย่งหรอก”  กอล์ฟพูดอย่างเซ็ง  จะไม่เซ็งได้ยังไงกันหละ  ก็อาหารที่คุณหญิงฐาได้ยัดเข้าไปตังฉันทั้งนั้นเลย

“ก็กอล์ฟนั่นแหละที่จะแย่ง!  ฐาตัวเล็กก็ต้องกินเยอะดิ  จะได้สูงทันคนบางคนแถวนี้ซักที  ไม่รู้จะรีบสูงไปไหนนน” ฐาพูดแย่ง

“จะสูงได้อีกหรือ? ฮ่าฮ่าฮ่า”  กอล์ฟหัวเราะอย่าผู้มีชัย

“ไอบ้า!!!”  ฝ่ามือของฐาฟาดมาเต็มๆกลางหลังฉันเลย  ตัวเล็กแต่แรงเยอะชะมัด

 “โอ้ยยยย เจ็บจัง”  แอคติ้งโอเวอร์จนคนตัวเล็กยังผลุงตาใส่  แล้วไงกอล์ฟจะอ้อนซะอย่าง

“เจ็บๆๆๆๆๆๆๆๆ”  ว่าแล้วก็แหกปากตะโกนซะดัง  จนฐาต้องเอามือนุ่มๆมาปิดปากกอล์ฟเอาไว้แทบไม่ทัน

“อย่าเวอร์ได้ป่ะ” ฐาค้อนให้วงใหญ่

“ก้ออันเอ็บอะ(ก็มันเจ็บอ่ะ)”  เสียงอู้อี้อังลอดออกมา

“ก็มาล้อฐาก่อนทำไมเล่า  แล้วฐาก็ไม่ได้ตีแรงด้วย  อย่ามาสำออย”  ฐาบ่นงุ้งงิ้งไปตามประสา แล้วอยู่ๆขณะที่เราสองคนกำลังคุยกันอยู่นั่นก็มีแขกไม่ได้รับเชิญก็โผล่มา

“น้องฐาครับ  ทำอะไรอยู่เนี่ย?”  รุ่นพี่ปี3 ที่ชื่อต้น  ฉันละเกลียดขี้หน้ามันจริงๆเลย  ชอบมายุ่งวุ่นวายกับฐาตลอด  อารมณ์เสีย

“ตาก็มีดูเอาดิ”  ปากฉันไวยิ่งกว่าสมองจริงๆ

“กอล์ฟ!  เดี๋ยวเถอะ”  ฐาหันหน้ามาค้อนใส่กอล์ฟชุดใหญ่  ใช่ซี้!  เรามันไม่ใช่ไอ้รุ่นพี่ต้นนิ  ถูกสเป็กเลยอ่ะดิ ชิ!  งอนแล้ว

“พี่ต้นไม่มีเรียนเหรอค่ะ”  ฐาถามรุ่นพี่ในคณะ

“มีครับ  แต่ตอนบ่าย 3  น้องฐาล่ะครับ?”  ใบหน้าหล่อเหลาอมยิ้มแล้วถามฐา  ท่ามกลางสายตาที่ดูไม่ค่อยพอใจนักของกอล์ฟ

“วันนี้มีเรียนแค่ช่วงเช้าค่ะ”  ใบหน้าหวานยิ้มให้รุ่นพี่อย่างเป็นมิตร

“ฮะแอม!  ฐากลับกันเถอะ  รถมาแล้ว”  อยู่กอล์ฟก็ลุกขึ้นยืนพลางตั้งท่าจะลากแขนเพื่อนรักออกไปจากบทสนทนา  เมื่อเห็นรถเมล์สายที่นั่งประจำ

“เฮ้ย! กอล์ฟจะรับไปไหนเนี่ย  พี่ต้นแล้วเจอกันนะค่ะ”  ฐาอุทานเสียงดังพร้อมทั้งกล่าวคำอำลากับรุ้นพี่

- บนรถเมล์  -

“กอล์ฟฟฟฟฟ”  เสียงหวานดังขึ้นเพื่อเรียกร้องความสนใจ  แต่ก็ไมเป็นผลเมื่อดูเหมือนคนที่นั่งข้างๆจะทำเป็นหูทวนลมซะกัน

“ไอ้บ้ากอล์ฟ”  ฐาตะโกนใส่หูของกอล์ฟเสียงดังจนกอล์ฟถึงกับสะดุ้งเฮือก

“กอล์ฟเป็นไรของกอล์ฟเนี่ย”  ฐาเริ่มคิ้วขมวดเข้าหากันอีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว

“ป๊าววว”  (เสียงสูงซะ)  ดูหน้ากอล์ฟแล้วมันไม่ได้ตรงกับที่พูดเลยแต่แต่น้อย

“งั้นก็ได้  ไม่ได้เป็นอะไรใช่ม่ะ!”  เชอะ!  ใครจะง้อล่ะ  แบร่ ;p

“ดหยย!  ทำไมฐาทำงี้อ่ะ  เห็นใจกอล์ฟบ้างป์”  กอล์ฟเรอ่มพูดอย่างน้อยใจ

“เอ๊า!  ก็ไหนกอล์ฟบอกเองว่าไม่เป็นไรนิ”

“.......................................................”  กอล์ฟไม่พูดแต่ทำหน้านอยด์

“แล้วกอล์ฟงอนฐาเรื่องอะไร  ไหรเล่าให้ฐาฟังสิ”  ฐพูดเสียงอ่อนลงพลางจับหน้ากอล์ฟให้หันมามองตากัน  แต่เพราะกอล์ฟไม่อยากให้ฐาเห็นแววตาของความน้อยใจ  จึงได้นั่งก้มหน้าและเริ่มระบายความในใจ

“ทำไมต้องทำท่าทางสนิทกับอี่ต้นนั่นด้วย?”  นั่นไง!  ว่าแล้วว่าต้องป็นเรื่องนี้

“สนิทที่ไหนกัน  ก็แค่รุ่นพี่รุ่นน้องในคณะเอง”

“เชอะ!  ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย”  อ้าวเป็นงั้นไป  นี่จะงอนอะไรนักหน่าเนี่ย 

‘ ฉันแงเธอก็ง้อดีๆ (ง้อนะง้อฉันหน่อยนะ)
ตื้อหน่อยสิ (ตื้อมาตื้อหน่อยได้ไหม)
ขอดีๆ ขอแค่เป็นคนสำคัญ
ฉันงอนเธอก็ง้อดีๆ (เธออยากให้ฉันง้อไหม)
แค่เนี๊ยะ ทำได้ไหม (ยอมจะยอมให้เธอแล้ว)
นะคนดี ขอเพียงใจเธอเห็นฉันสำคัญ ’

นั่งอยู่ดีก็มีเสียงเพลงดังมาจากไหนก็ไม่รู้  รู้แค่ว่ามันโดน  อารมณ์นี้เลย

“กอล์ฟ งอนนานๆไม่ดีนะ  เดี๋ยวหน้าแก่”  ว่าแล้วฐาก็เอื่มมือไปดึงแก้มขาวๆของกอล์ฟอย่างหมั่นใส้

“โอ๊ย !  นี่ไม่ง้อแล้วยังมาทำร้ายกันอีกเหรอ? นี่แน่น!”  ฉันไม่ยอมโดนแกล้งอยู่ฝ่ายเดียวหรอก  ได้ทีกอล์ฟก็หันไปดึงแก้มฐาคืน  แกล้งกับแกล้งกัน สุดท้ายทั้งคู่ก็นั่งหัวเราะและยิ้มให้กัน 

ณ มหาลัย

“เฮ้ย!  นี่กูล่ะสงสัยจริง  แกสองคนเป็นไรกันว่ะ?”  มือชงของคณะอย่างชินก็อดที่จะถามหาความจริงของความความสัมพันธ์ของคู่นี้ไม่ได้  ให้ตายเถอะคู่นี้ดังระดับมหาลัยเลยนะ  ไม่ชง  คงจะไม่ได้!!!

“ก็เพื่อนกันไง”  กอล์ฟบอกแบบสบายๆ  แล้วหันไปพัดให้ฐาที่ตอนนี้ยืนหอบหน้าแดงเพราะเราสองคนโดนลงโทษ  เนื่องจากแอบคุยกันในคาบเรียน เลยโดนวิ่งรอบสนามกิจกรรม  เหนื่อย!!!

“ไม่เชื่อ!  เพื่อนกันเค้าไม่ทำกันแบบนี้หรอก”  หัวเด็ดตีนขาดยังไงเจ้าพ่อชงต้องรู้ให้ได้  ว่าสองคนนี้มันอะไรยังไงกันแน่

“เพื่อนกันจริงๆ”  คราวนี้ฐาเป็นฝ่ายตอบบ้างพลางยื่นน้ำมาให้กอล์ฟดื่ม

“ไม่ต้องมาโกหกกูเลย  กูไม่เชื่อ!”  ให้ตายเถอะ  ใครเชื่อก็สมควรลาโลกแล้วไปเกิดใหม่แล้วแหละ

“เราสองคนเป็นเพื่อนกันจริงๆ”  กอล์ฟฐาตอบออกมาพร้อมกัน  คราวนี้กอล์ฟหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเหงื่อให้ฐา

“เพื่อนกันฉันรักเธอล่ะสิ”  ให้ตายสิ  อยู่ที่นี่อีก10วิ  ผมต้องฟินตายแน่ๆ  พัดให้กัน  ยื่นน้ำให้กัน  เช็ดหน้าให้กัน  เพื่อนเหรอว่ะ  อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ

“ไม่เชื่อก็ตามใจ  ฐามานั่งนี้มาเดี๋ยวกอล์ฟนวดให้”  ดูเหมือนจะตอบไปแบบลวกๆ  แล้วลากฐามานั่งไม้หินอ่อนใกล้

“ก็ไม่เชื่อๆไง!!!  ใครเชื่อก็บ้าแล้ว” 

“เอาเป็นว่า  เราสองคนอยู่ด้วยกัน แล้วมีความสุข  เข้าใจกัน  ดูแลกันและกัน  มันไม่จำเป็นว่าเราสองคนต้องเป็นแฟนกันนิ”  อยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว 

“โอ๊ยยยยยยยยย  ให้ตายเถอะ  ถ้าแกสองคนจะเป่ะขนาดนี้  น่ารักอ่ะ”  ดูเหมือนมือชงอย่างชิยจะกลายเป็นพ่อยก  ‘กอล์ฟฐา’   ไปอีกคนแล้วสินะ 

ก็ช่วยไม่ได้นี่หน่า  คู่นี้มันน่ารักอ่ะ ><  นี้มันเพื่อนกันจริงๆใช่มั๊ย?  ให้ตายสิ

‘ เพื่อนแบบนี้มีที่กัน ’

บอกผมที่  !!!........

… FIN …

……………………………………………………………………..

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 3 ของไรเตอร์แล้ว

ฟิคนี้เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ

แค่อยากแต่งฉลองวันเกิดตัวเองเชยๆ

สนุกไม่สนุกยังไง  ช่วยติชมกันด้วยนะ