คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [07.] mAdLy In LoVe ..WiTh YoU [END]
[07. mAdLy In LoVe…..WiTh YoU]
# KAI's SIDE
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเกลียดพลังพิเศษของตัวเอง....
เอาเข้าจริงๆ ผมก็ไม่ได้เกลียดอะไรมันมากนักหรอก แต่อย่างน้อยๆก็อยากจะให้ตัวเองมีลางสังหรณ์ที่ดีกว่านี้ จะได้พอเดาออกว่าจะโผล่ไปเจออะไรเข้า
แต่ถึงจะวอนขอยังไงก็สายเกินไปซะแล้ว
อย่างที่ชานยอลฮยองว่า...ผมโผล่ไปเห็นช็อตเด็ดเข้าให้
โอเค๊! มันไม่ใช่ครั้งแรกอีกนั่นแหละที่ผมโผล่ไปจ๊ะเอ๋เข้ากับฉากแบบนี้ (บ่อยสุดคือคู่ชานแบค อัปป้ากับออมม่ามีให้เห็นบ้าง แต่นั่นหมายถึงเท่าที่ผมโผล่ไปเห็นเข้าซะก่อนน่ะนะ) แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่จะเสี่ยงตายเท่านี้มาก่อน
ใครว่าแหย่หนวดเสือน่ากลัว....
มาเจอมังกรพิโรธอย่างผมนี่สิ รับรองว่าจะถอนคำพูดแทบไม่ทัน
นี่คริสฮยองเอาอะไรมาคิดว่าผมจงใจโผล่ไปขัดการทำกิจกรรมเข้าจังหวะ (!?) ของพวกพี่กัน!? ผมไม่ได้เป็นพวกชอบถ้ำมองซะหน่อย ผมก็แค่ส่งกระแสจิตหาลูฮันฮยองที่เป็นคู่สื่อพลังกันแล้วฮยองไม่ตอบ –ตอนนี้รู้แล้วว่าทำไม เพราะไม่ว่างนี่เอง- สุดท้ายเลยตัดสินใจโผล่มาหาเลยดีกว่า
ใครจะคิดว่าสิ่งแรกที่ผมเจอคือภาพบาดตาบาดใจที่จะปล่อยให้เซฮุนมาเห็นไม่ได้เด็ดขาด
ระหว่างที่ผมกำลังอึ้งกิมกี่กับภาพรุ่นพี่ทั้งสองที่จ้ำจี้กันอย่างร้อนแรง คริสฮยองก็หันมา แสยะยิ้มนิดๆก่อนจะส่งลูกไฟจากมือพุ่งตรงมานับสิบๆลูก
สงสัยงานนี้กะเผาผมให้ดำกว่าเดิมเลยมั้ง?
“อย่ะ..!//// อย่านะอู่ฝาน! น้องมันไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย”
ลูฮันฮยองคือนางฟ้ามาโปรด แขนขาวๆของลูฮันฮยองกอดคริสฮยองเอาไว้แน่น หัวก็ซุกลงตรงอกกว้างๆของมือวางเพลิงอันดับหนึ่ง (อันดับสองคือชานยอลฮยอง) คริสฮยองหันไปประกบจูบปิดปากชมพูสวยที่เริ่มเจ่อเพราะอะไรซักอย่างที่ผมคิดว่าคงมีหัวหน้าองครักษ์ฝั่งตะวันออกเป็นคนทำ สองคนนั้นจูบกันนานมาก นานจนผมชักจะอายแทน ยิ่งได้เห็นว่าคริสฮยองยังไม่หยุดขยับสะโพก ผมก็ยิ่งทนมองต่อไปไม่ได้
อิจฉา อิจฉาโว้ยยยยยยยยยยยยยย!!!!!
“อื้ออ..อออ...อู่ฝาน//// ฮ่ะ…! น้องยังอยู่นะ…!” เสียงหวานผะผ่าวของลูฮันฮยองทำเอาผมสะดุ้ง ฮยองครับ...ช่วยทำเป็นไม่เห็นผมเหมือนคริสฮยองจะดีกว่ามั้ย? ความสนใจของฮยองมันทำผมงานเข้าเข้าให้แล้วไง!
คริสฮยองเหลือบแค่หางตามามองผม (ถูกแล้ว หางตา) ก่อนจะเปล่งเสียงแหบต่ำออกมาจากลำคอ
“คิมจงอิน มาทางไหน ไปทางนั้น ชั้นกำลังยุ่ง”
ยุ่งอยู่กับการกินกวางสินะครับฮยอง ผมเข้าใจ ไม่อยากเสี่ยงชีวิตไปห้ามด้วย แต่ผมจำเป็นต้องทำจริงๆ
โอเซฮุนคือคนคนเดียวที่ผมจะคอยตามใจ
“ฮยอง กลับกันเถอะครับ ภารกิจครั้งนี้ยกเลิกแล้ว”
ในที่สุดทั้งคู่ก็หยุดทำกิจกรรมแล้วเบิกตามองผมจนแทบถลน ผมได้แต่เกาท้ายทอยอย่างเก้อๆ ระหว่างที่สงสัยว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า เสียงสองเสียงก็ประสานกันอย่างพร้อมเพรียงว่า...
“ลืมไปเลย!!”
=________________= เจริญกันล่ะทีนี้
“แล้วกวางขาวล่ะ!? ทำไม?? ไม่ตามหาต่อแล้วเหรอ??” ลูฮันฮยองถามยาวเป็นชุด ดูจะไม่สะทกสะท้านเท่าไหร่กับการนอนเปลือยอยู่ใต้ร่างคริสฮยอง แต่คริสฮยองเหมือนจะมีปัญหา รีบคว้าเสื้อคลุมมาห่มร่างขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะของลูฮันฮยอง แถมส่งสายตาหมายสังหารโหดมาให้ผมด้วย…
หวงอะไรขนาดนั้น!!
ฮยองครับ ผมไม่บังอาจครับ ผมอยากกอดเซฮุนนาก่อนตาย ผมไม่คิดทำอะไรที่เป็นการฆ่าตัวตายทางอ้อมแบบนั้นหรอกครับ เชื่อผมเถอะ
“รีบกลับกันก่อนเถอะครับ เดี๋ยวกลับไปแล้ว ซูโฮฮยองจะเป็นคนอธิบายเอง” ผมรีบโบ้ยความรับผิดชอบไปให้อัปป้าผู้แสนดี ซึ่งผมไม่รู้สึกผิดเลยซักติ๊ด! เพราะต้นคิดก็คือผู้ชายแสนดีนามว่าคิมจุนมยอนหรือลีดเดอร์ซูโฮคนนี้นี่แหละ!
“อีกอย่าง เซฮุนก็เป็นห่วงลูฮันฮยองมากด้วย” พูดแล้วก็เจ็บใจจี๊ด นี่ผมเป็นพวกมาโซคิสหรือไงกันนะ รู้ว่าพูดแล้วเจ็บก็ยังจะพูดอีก
ดูเหมือนผมจะไม่ได้เป็นคนเดียวที่ไม่พอใจกับความจริงข้อนี้ คริสฮยองกอดลูฮันฮยองแน่น แต่เจ้าตัวคนโดนกอดกลับผงกหัวรับทราบ ก่อนจะพยามยามแกะคริสฮยองออกจากตัว เพราะจะได้กลับกันซักที
คริสฮยองทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่าคนมากกว่าเดิมอีกสิบเท่า ซึ่งลูฮันฮยองน่ะปลอดภัยไร้รอยขีดข่วนอยู่แล้ว ไอ้ที่จะซวยเป็นเป้าระบายอารมณ์ของมังกรจำแลงน่ะ ผมเอง คิมไคคนนี้เองครับ
ผมกำลังสวดภาวนาต่อต้นไม้แห่งชีวิตอยู่ในใจ ลูฮันฮยองก็จุ๊บแก้มหัวหน้าฝ่ายตะวันออกแล้วอ้อนเสียงเจื้อยแจ้ว
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิอู่ฝาน กลับกันเถอะนะ เดี๋ยวคุยเสร็จแล้วค่อยต่อกันก็ได้”
แหม ฮยองครับ ไม่ต้องยิ้มจนเงิงโผล่แบบนั้นก็ได้นะ....เห็นแล้วมัน....
.................อิจฉา อิจฉาโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!
.
.
.
# SUHO's SIDE
เรากำลังอร่อยกับพายบลูเบอร์รี่ของคยองซูได้ไม่ทันไร สองคนสุดท้ายที่รอคอยก็ปรากฏตัวที่กึ่งกลางห้องนั่งเล่นของเหล่าองครักษ์พร้อมไค เท่ากับว่าตอนนี้ สมาชิกทั้งสิบสองคนได้มารวมตัวกันพร้อมหน้าแล้ว
เซฮุนนี่ที่นั่งพึมพำเหมือนคนอมทุกข์มาตลอดยกยิ้มเป็นครั้งแรก เค้าลุกพรวดขึ้นจากที่นั่งข้างๆจื่อเทา ผมกะพริบตาไม่ทันไร น้องเล็กของกลุ่มก็แล่นไปหาลูฮันแบบไม่ฟังเสียงใคร รวดเร็วและยากจะคาดเดา สมกับที่เป็นเด็กแห่งสายลม
แต่สายลมวูบนี้กลับถูกมังกรตัวโตๆสกัดกั้นก่อนจะถึงตัวลูกกวาง....
“ช่วยถอยไปด้วยครับ คริสฮยอง”
ผมล่ะนับถือในความกล้าของเซฮุนจริงๆ ลองเป็นคนอื่น ถ้าได้โดนคริสจ้องแบบพร้อมจะเจื๋อนทิ้งได้ทุกวินาทีแบบนั้น ไม่มีทางยืนเผชิญหน้าอย่างกล้าหาญแบบเซฮุนได้แน่ คริสยังยืนนิ่งไม่ขยับ ส่วนเซฮุนเองก็เช่นกัน สองคนยืนจ้องกันอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งลูฮันดึงเสื้อคริสแล้วเอ่ยทำลายความเงียบ
“อู่ฝาน อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เซฮุนไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย”
“ตอนนี้น่ะยัง แต่อีกเดี๋ยวน่ะ ไม่แน่”
คำตอบของคริสทำให้ลูฮันขมวดคิ้ว แต่คนอื่นๆรู้ดีว่าหมายถึงอะไร...ใช่แล้ว ธรรมเนียมปฏิบัติของเซฮุนกับลูฮันคือการกอดทักทายที่กินเวลาราวๆหนึ่งนาที ซึ่งเป็นหนึ่งนาทีที่ทำให้คิ้วคริสกระตุกทุกครั้งที่เห็น แล้วทำให้จงอินยิ้มแหยได้ทุกครั้งที่มอง
ในเมื่อได้ลูฮันมาเป็นของตัวเองแล้ว คริสไม่ปล่อยให้ธรรมเนียมชวนหงุดหงิดใจแบบนี้ยังมีอยู่แน่...
“พูดอะไรไร้สาระ ถอยไปนะ เซฮุนก็แค่เป็นห่วงเท่านั้นเอง”
แทนที่จะถอย คริสกลับโอบเอวลูฮันแล้วพามายืนด้วยกันข้างๆ สองคนนี้ช่างเหมาะกันจริงๆ งดงามเหมือนภาพวาด....ผมอดยิ้มกับคู่รักคู่ใหม่ไม่ได้ พอมองไปรอบๆก็เห็นว่าเมมเบอร์คนอื่นๆมีรอยยิ้มที่ไม่ต่างจากผมเท่าไหร่นัก...เห็นมั้ยล่ะว่ากองเชียร์คู่นี้น่ะเยอะขนาดไหน!
จะสงสารก็แต่เซฮุนนี่ล่ะ.....
“คริสฮยอง ทำอะไรน่ะ!”
“แค่ดูก็น่าจะรู้นี่ กอดแฟนชั้นไง”
ความเงียบเข้าปกคลุมห้องทั้งห้องทันที......
คริสเอ๊ย....ตอบแบบนี้เด็กมันก็ร้องไห้กันพอดีสิ อ้อมๆแบบสุภาพชนน่ะเป็นหรือเปล่า? ถึงแกจะเถื่อนแค่ไหนก็ช่วยถนอมน้ำใจน้องมันหน่อยจะได้มั้ย!?
....เอ่อ แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เผื่อเซฮุนจะได้ตัดใจได้อย่างเด็ดขาดเสียที
“ม่ะ...! ไม่จริง!! ไปเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่!!! ผมไม่เชื่อ!!!!!”
งานเข้าแล้วไงครับ ลมกรรโชกแรงพัดเข้ามาในห้องทันทีโดยไม่มีสัญญาณเตือน ลำพังพวกผมน่ะไม่เป็นไรหรอก แค่กางบาเรียน้ำกั้นไว้ก็ปลอดภัยแล้ว (คยองซูกอดพายบลูเบอร์รี่เสียแน่น น่ารักจังเลย ♡ ) แต่คริสกับลูฮันนี่สิ ไม่รู้จะเป็นอะไรมากหรือเปล่า....
พอผมมองไปยังกลุ่มสามคนนั้นอีกครั้งก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก คริสกอดลูฮันเอาไว้พร้อมกางปีกมังกรออกมาบังแรงลมไม่ให้ถึงตัว ภาพแบบนั้นคงจะบาดตาบาดใจน่าดู แรงลมของเซฮุนเลยยิ่งแรงขึ้นจนแทบจะกลายเป็นเฮอริเคน เสียงตะโกนของเซฮุนดังก้องไปทั่วห้อง
“ไม่!!! ลูฮันฮยองรักผม!! ลูฮันฮยองไม่มีทางเป็นแฟนกับคริสฮยองได้หรอก!!!!”
“เซฮุน! หยุดนะ!!” ลูฮันตะโกนออกมาจากในอ้อมแขนของคริส เสียงร้องห้ามของเค้าทำให้เซฮุนแผ่วพลังลมลงเล็กน้อย ผมแอบเห็นว่าเจ้าไคหายตัวออกไปจากบาเรียน้ำ แต่ก่อนจะได้พูดอะไร เสียงพูดของลูฮันก็ดึงความสนใจของคนทั้งห้องไป
“เซฮุน ฮยองรักนายนะ รักมากๆเลย”
“ลูฮันฮยอง.....” เซฮุนยิ้มอย่างน่ารัก เจ้าเด็กสายลมตั้งท่าจะพุ่งเข้าไปกอดลูฮันอย่างทุกที แต่พอเจอประโยคต่อจากนี้นี่สิ หน้ายิ้มๆถึงกับเปลี่ยนเป็นหงิกสนิททันตา
“อืม เซฮุนเป็นน้องที่ฮยองรักที่สุด ถึงจะเป็นแฟนกับคริส แต่ฮยองก็จะไม่มีวันเลิกรักเซฮุนหรอกนะ”
ในความรู้สึกของผมนะ หมัดฮุคของลูฮันเด็ดกว่าคำพูดแบบตรงแหน่วของคริสหลายเท่า
ถึงผมจะสงสารน้อง แต่ความจริงก็ต้องเป็นความจริง คริสกับลูฮันน่ะรักกัน แล้วผมก็อุตส่าห์วางแผนให้สองคนนี้ได้สมหวังกันจนสำเร็จอย่างงดงาม จะปล่อยให้ความรู้สึกข้างเดียวของเซฮุนมาทำลายความรักของสองคนนั้นก็ใช่ที่
แต่ไม่เป็นไรนะเซฮุนนา ฮยองวางแผนให้นายได้กับคนดีๆตัวดำๆเรียบร้อยแล้วล่ะ ^ ^ Y
โอ๊ะ...เซฮุนที่เงียบไปได้ซักพักเริ่มขยับตัวแล้วครับ นี่ผมต้องเพิ่มบาเรียน้ำอีกซักชั้นหรือเปล่า? อารมณ์ของเด็กแห่งสายลมน่ะเดายากจะตายไป หรือควรจะขอให้เทาช่วยหยุดเวลาไว้ก่อนดี?
อ้าว!!! นั่น...จะไปไหนน่ะ เซฮุน!!!!
“เซฮุน!!” ลูฮันร้องอย่างตื่นตระหนก แต่เพราะคริสยังไม่ยอมปล่อยมือ ลูฮันก็เลยได้แต่ส่งสายตาอ้อนๆขอให้ปล่อย คริสส่ายหัวแล้วพูดอะไรสองสามคำซึ่งทำให้ลูฮันทำหน้าเศร้า ตากลมมีน้ำตาเอ่อคลอ ดูแล้วน่าสงสารเหลือเกิน...แต่คริสก็รั้งร่างเล็กไปกอดไว้แน่น สร้างโลกส่วนตัวโดยไม่สนใจว่าพี่ๆน้องๆจะเป็นตายร้ายดียังไง
“เฮ้อ....มีใครตามเซฮุนไปหรือยัง?” ผมหันมาถามคนที่เหลือ คยองซูกับแบคฮยอนช่วยกันนับจำนวนสมาชิก แต่สุดท้ายแล้วคนที่รายงานผมกลับเป็นชานยอลที่ตาไวกว่าใครเพื่อน
“กัมจงตามไปแล้วครับฮยอง ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวมันก็ปลอบมักเน่เองแหละ”
ใช่แล้ว คนสุดท้ายบนโลกที่จะทำร้ายเซฮุนนาก็คือไค เจ้าเด็กนี่ทั้งรักทั้งทะนุถนอมน้องเล็กของพวกเรา คงพอจะฝากเรื่องเซฮุนไว้กับจงอินได้ล่ะนะ....
“เอาล่ะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว จะช่วยอธิบายได้หรือยัง ว่าเรื่องตามกวางขาวนี่มันยังไงกันแน่?”
ไม่ทันได้ตั้งตัว คริสก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกผมพร้อมลูฮันที่ปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ เมมเบอร์คนอื่นๆจ้องผมเป็นตาเดียว ดูเหมือนว่าจะยกหน้าที่อธิบายให้ผมสินะเนี่ย?
เอาเถอะ ถึงคริสจะเผาผมจนเกรียม แต่ผมก็มีพลังน้ำช่วยป้องกันอยู่แล้ว แถมคยองซูก็ไม่ยอมถอยออกห่างผมด้วย ตากลมจ้องคริสฮยองเหมือนทั้งขู่ทั้งกลัว....น่ารักอะไรขนาดนี้น๊า คยองซูอา....
“แบคฮยอน จงแท มาพาคยองซูไปหน่อย เดี๋ยวโดนลูกหลง....”
คยองซูทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ มือเล็กคว้าเสื้อผมไว้เหมือนกลัวว่าจะไม่ได้เห็นผมอีก แบคฮยอนกับจงแทพยายามจะดึงเค้าไป แต่คยองซูก็ใช้พลังธาตุดินของตัวเอง เพิ่มแรงโน้มถ่วงจนน้ำหนักตัวของเค้าหนักเกินกว่าใครจะมาดึงไปได้
“จุนมยอนฮยอง....”
คยองซูอา...ฮยองไม่ได้จะไปออกรบที่ไหน อย่าทำเหมือนเราจะพรากจากกันตลอดกาลแบบนั้นสิ
“จะบ้ากันไปใหญ่แล้วพวกแก ชั้นไม่ทำอะไรเจ้าซูโฮมันหรอกน่า แค่อยากฟังแผนแบบเต็มๆเท่านั้นแหละ!”
แต่ละคนทำหน้าเหมือนไม่เชื่อหู แน่ล่ะ ลูฮันยังทำหน้าไม่เชื่อเลย พอโดนคนจ้องเสียขนาดนั้น คริสก็เริ่มหน้าแดง แล้วพอคริสหน้าแดง อารมณ์อยากพาลก็ทำพวกผมพลอยซวยไปด้วย!
“อธิบายมาเร็วๆเข้า ไม่งั้นต่อให้คยองซูขอร้องยังไง ชั้นก็ไม่ปรานีอีกแล้วนะ!!”
คยองซูเบิกตาโตกว่าเดิม คราวนี้เค้าคว้าแขนผมแน่นไม่ยอมปล่อย กลัวผมจะโดนคริสจับเผาเอาเสียมากๆ
ผมถอนหายใจแล้วยกยิ้ม คงถึงเวลาสารภาพความจริงเสียทีล่ะนะ.....
.
.
.
# LUHAN’s SIDE
กลายเป็นว่าทุกอย่างเป็นแผนการของซูโฮเสียได้
เอาจริงๆเลยนะ ตอนแรกที่ผมรู้ว่าถูกเพื่อนๆน้องๆรวมหัวกันจับคู่ให้ ผมอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี
ตกลงก็คือ ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าผมกับคริสใจตรงกัน เลยสร้างสถานการณ์ให้เราได้อยู่กันตามลำพัง จะได้เผยความในใจ เรื่องตามหากวางขาวก็เป็นแค่เรื่องที่โมเมขึ้นมาเอง ดูเหมือนว่าตำนานมหัศจรรย์ของกวางขาวก็ยังเป็นตำนานต่อไป...
แต่สิ่งที่หลายคนไม่ได้คาดคิดมาก่อนก็คือ การที่เราเป็นของกันและกันแล้ว
อี้ซิงถึงกับน้ำตาซึม ตอนแรกผมก็นึกว่ามันซาบซึ้งอะไรนักหนา แต่พอมารู้ทีหลังว่าอี้ซิงร้องไห้เพราะอยากจะสละความเป็นหนุ่มบริสุทธิ์บ้าง ผมก็แทบจะบ้องกะโหลกมันซักที
จงแทนั่งหน้าแดงไม่พูดอะไรอยู่ข้างๆอี้ซิง แต่ผมแอบเห็นว่าพวกเค้าจับมือกันอยู่
หืม....ดูเหมือนว่าแผนจับคู่ในครั้งนี้จะมีผลพลอยได้ที่เหนือความคาดหมายตามมาด้วยแฮะ
“มายืนทำอะไรตรงนี้คนเดียว ไม่ไปปาร์ตี้ข้างในหน่อยเหรอ?”
ผมหันไปตามเสียง แล้วก็เห็นคนรักของผมเดินออกมาจากห้องจัดเลี้ยงเล็กๆด้านในเพื่อมาอยู่กับผมที่ระเบียงใต้แสงจันทร์ ผมยกยิ้มให้อู่ฝาน เค้าเดินมากอดเอวผมจากด้านหลัง ผมเลยเอนตัวลงพิงเค้า รับแก้วใส่ชาแดงมาดื่มแล้วหลับตาพริ้ม
“คิดอะไรเพลินๆน่ะ....”
“เรื่องเซฮุนอีกหรือเปล่า?” เสียงของคริสมีแววไม่พอใจอย่างชัดเจน เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามังกรตนนี้ขี้หึงน่าดูชม แต่ผมว่า...มันคือการแสดงความรักรูปแบบหนึ่งของเค้า
ผมยืดตัวขึ้น จุ๊บเข้าที่แก้มคริสเบาๆ คิ้วที่ขมวดกันมุ่นของเค้าหลายออกทันที รอยยิ้มที่ทำให้ผมใจละลายเสมอปรากฏบนใบหน้า
“คนขี้หึง บอกแล้วนี่ว่าเซฮุนก็แค่น้อง”
“แต่หมอนั่นไม่ได้คิดกับนายแค่น้องนี่”
ผมกลอกตาไปมา...อู่อี้ฝานบางทีก็ทึ่มบื้อเสียเหลือเกิน นี่ได้ผมไปทั้งตัวทั้งหัวใจแล้วยังจะมางอแงอะไรอีกล่ะ!?
“แต่คนที่ชั้นเลือกก็คือนาย อู่อี้ฝาน เลิกน้อยใจเป็นเด็กๆได้แล้ว”
“ใครเป็นเด็ก...อุ๊บ...!!”
ไม่ต้องตกใจ ผมโน้มคอเค้าลงมาจูบเท่านั้นเองแหละ....
อู่ฝานตกใจนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็กลายเป็นฝ่ายนำผม วงแขนแข็งแกร่งของเค้าโอบร่างผมไปจนตัวเราแนบชิดกันแทบทุกสัดส่วน เกลียวลิ้นอุ่นสอดเข้ามา เกี่ยวพันรัดรึงกับลิ้นผมอย่างไม่ยอมแพ้ มือใหญ่ข้างหนึ่งเชยคางผมขึ้นเพื่อให้จูบของเราดูดดื่มขึ้นไปอีก ผมวางแก้วน้ำไว้ข้างระเบียง เพราะตอนนี้มีเรื่องที่น่าสนใจกว่าให้ทำ
ผมชอบที่เราต้องการกันและกันไม่รู้จักเบื่อ....ชอบมากจริงๆ
ผมคงเป็นโรคคลั่งรักไปเสียแล้ว
“อะแฮ่ม!”
ผมกับอู่ฝานรีบผละออกจากกัน แล้วก็ต้องอ้าปากค้างเพราะเซฮุนลอยอยู่เหนือพวกเราพร้อมจ้องตาไม่กะพริบ ด้านหลังเค้ามีจงอินที่ยืนอยู่บนชานระเบียงพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ นี่สองคนนี้โผล่มาตั้งแต่ตอนไหนกันเนี่ย!?
“ขอโทษที่ต้องขัดครับฮยอง แต่เซฮุนมีเรื่องอยากจะบอก” ไคพูดพร้อมพยายามกลั้นยิ้ม ตาคมมองไปที่เซฮุนซึ่งยังเอาแต่จ้องพวกผมด้วยหน้านิ่งๆ ผมพยายามจะส่งยิ้มให้น้อง แต่อู่ฝานกลับเอาตัวเองบังผมไว้ คั่นระหว่างผมกับเซฮุนเหมือนก่อนหน้านี้เปี๊ยบ
“มีอะไร?”
“ถ้าทำให้ลูฮันฮยองเสียใจ ผมไม่ปล่อยฮยองไว้แน่” เซฮุนพูดพร้อมกับจ้องคริสอย่างดุดัน “แล้วอย่าคิดว่าจะหนีสายลมของผมไปไหนได้ ผมจะตามไปทุกที่ ทำให้ทุกวันของฮยองเป็นฝันร้ายที่เลวร้ายยิ่งกว่าอยู่ในนรก”
คริสมองเซฮุนอยู่ซักพักก่อนจะยกยิ้ม เป็นยิ้มที่อบอุ่นมากจริงๆ ผมเองยังอดยิ้มตามไม่ได้เลย...นี่แสดงว่าเซฮุนยอมรับเรื่องของผมกับคริสแล้วใช่มั้ยเนี่ย!!
“จะไม่มีวันนั้น เซฮุน ชั้นสัญญา” ผมได้ยินเสียงคริสตอบไปอย่างมาดมั่น เค้าโอบผมมายืนข้างๆแล้วหอมลงมาที่แก้ม....ไม่รู้จักอายน้องอายนุ้งบ้างเลย คนอะไรกัน!!!
“ไม่มีวันที่ชั้นจะทำให้ลูฮันฮยองคนสำคัญของนายต้องเสียใจ ชั้นจะดูแลเค้าเอง”
สารภาพตามตรง ผมล่ะแทบจะละลายคาอกคริสอีกรอบ....
“ลูฮันฮยอง....ถึงมีแฟนแล้วแต่ก็อย่าทิ้งผมนะครับ” เซฮุนหันมาทำตาอ้อนใส่ผม น่ารักจังเลยยยยยยย ผมอยากเข้าไปกอดเค้าจัง แต่คริสก็ขวางทางอยู่นั่นแหละ ถึงผมจะค้อนตาเขียวใส่ก็ไม่ยอมอยู่ดี สุดท้ายเลยได้แต่ส่งยิ้มน้อยๆให้พร้อมคำตอบ
“อืม ฮยองรักเซฮุนนานะ”
เซฮุนมองผมตาปรอย พอฟังคำตอบผมเสร็จก็หายเข้าไปในงาน ไคทำท่าจะเดินตามไปด้วย แต่คริสรั้งแขนเจ้าเด็กผิวแทนเอาไว้เสียก่อน
“อะไรครับฮยอง?”
“ถามจริง ทำอีท่าไหนวะ ทำไมเซฮุนเรียบร้อยน่ารักแบบนี้ล่ะ?”
เจ้าเด็กผู้เป็นคู่พลังของผมยกยิ้มทะเล้น อมพะนำไม่พูดอะไรจนน่าหมั่นไส้ คริสเองก็คงรู้สึกเหมือนกัน ถึงได้เริ่มเสกไฟขึ้นมาที่มือข้างหนึ่ง จงอินมองตามแล้วทำหน้าแหยเก ไม่นานก็สารภาพความจริงออกมา
“ผมสารภาพรักกับเค้า”
“แล้วเซฮุนตอบว่ายังไง???” ผมระริกระรี้ขึ้นมาทันที อันที่จริงก็ดูออกหรอกว่าไคน่ะชอบเซฮุนมากขนาดไหน แต่ที่ผมดูไม่ออกคือความรู้สึกของเซฮุน ไคหันมาส่งยิ้มให้ผมก่อนจะตอบเสียงระรื่น
“เค้าซัดผมด้วยเฮอริเคนจนลอยไปอีกฝั่งของดาวเลยล่ะ”
“แล้วไงต่อ?” คริสซักต่อเหมือนรู้ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น
“เซฮุนไม่ยอมฟังผมพูด ผมก็เลย.....”
ผมแทบจะหลุดเสียงกรี๊ด (?) ตอนไคพูดจบประโยค
“....ทำให้เค้าเป็นของผมไปแล้ว....”
“ไอ้ขี้โม้!!!” คริสตวาดใส่ไคแล้วตบกะโหลกเข้าให้หนึ่งที ทำเอาผมแอบนอยด์นะเนี่ย อุตส่าห์ลุ้นให้เซฮุนนาเป็นฝั่งเป็นฝากับคนดีๆแท้ๆเลย.....
“โอเค....ผมจูบเค้าเฉยๆ ฮยองรู้ได้ไงเนี่ยว่าผมโกหก”
“เซ้นท์มันบอก”
ดูถูกเซ้นท์ของชนเผ่ามังกรไม่ได้เลยจริงๆ.....
“เออ ยังไงก็ขอบใจ ไสหัวไปได้แล้ว คนเค้าจะสวีทกัน” คริสสั่งเสร็จก็ทำมือไล่ไคไปห่างๆ ซึ่งเจ้าตัวเองก็อยากจะตามเซฮุนไปใจจะขาด ไม่นานเค้าก็หายแว่บไป ปล่อยเราไว้ตามลำพังสองคนใต้แสงจันทร์ของดวงจันทร์สองดวง
มือใหญ่ๆของอู่ฝานกุมเหนือมือผมไว้ อบอุ่นไปถึงหัวใจเลยล่ะ....
“ที่นี้คงสบายใจแล้วสินะ”
“อืม...” ผมยิ้มให้เค้า ยิ่งคริสขยับเข้ามาใกล้เท่าไหร่ เสียงหัวใจของผมก็ยิ่งเต้นดังขึ้นทุกที นี่คงเป็นความคลุ้มคลั่งที่ผมมีกับคนที่ผมรักคนนี้เพียงคนเดียว
อู่อี้ฝาน...คนที่ผูกพันกันไว้ด้วยด้ายแดงแห่งโชคชะตา
พรหมลิขิตแห่งรักของผม....
.
.
.
END! Thanks for Reading!
※ ※ ※ ※ ※ ※ ※ ※ ※ ※ ※ ※
Note : ค่า จบแล้วล่ะค่ะ ปล่อยให้รอกันเสียนานเลย ขอโทษนะคะ
พาร์ทสุดท้ายแล้วเลยใส่ไปแทบทุกคู่ ขอโทษแฟนๆชานแบคด้วยค่ะ หาช่วงใส่ให้ไม่ได้จริงๆ ไว้ตอนพิเศษของไคฮุน จะจัดชานแบคให้ถึงใจไปเลยนะคะ
ตอนพิเศษนี่จะได้มาเมื่อไหร่ ยังไงนี่ไม่รู้เหมือนกันค่ะ อาจจะเก็บไว้ใส่ในรวมเล่ม หรืออาจจะมาโพสให้อ่านกันก็ได้
ยังไงก็ขอขอบคุณที่ติดตามกันมาจนจบนะคะ ไว้พบกันใหม่ในเรื่องหน้าค่ะ XDDDDD
ความคิดเห็น