[ S-E-X Ideal ]

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

Intro:  “|S-E-X Ideal|”

อาคิระ  ศิโรธร: ชอบรสสตรอเบอรี่ไหม ถ้าไม่ถูกใจเปลี่ยนเป็นกลิ่นมินต์แทนก็ได้นะ

ควอน  คิรา: ภารกิจนี้ฉันเดิมพันด้วยชีวิต ถ้าคิดจะขวาง นายได้ตายก่อนช่วยฉันแน่ ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่ได้ออกโรง บางที ฉันอาจจะให้นายเป็นเคะของหมอนั่นก็ได้

ลี  มินวู: วันนี้ขอเนื้อแน่นๆ ขาวๆ หน่อยละกัน ผอมๆบางๆมันไม่ถนัดมือ

ชินโด  ฮิคารุ: เซ็กซ์มันจบลงด้วยการฆ่า

ไดอาน่า  เหลียง: ฉันก็ชอบหมอนั่นเธอก็ชอบหมอนั่น งั้นแบ่งวันเว้นวันแล้วซันเดย์ให้เขาพักเหนื่อยสร้างน้ำเชื้อละกันนะ

คลิก! ทันทีที่สิ้นเสียงเหนี่ยวไก ร่างทั้งร่างก็ล้มตึงไปถนัดตา ควันเขม่าลอยขึ้นจากกระบอกปืนเก็บเสียง ก่อนที่จี้รูปไม้กางเขนสีเงินจะถูกทิ้งลงข้างๆร่างผู้ตาย แม้อีกไม่นาน คนทั่วทั้งฟ้าก็จะรับรู้และร่วมกันอาลัยให้กับการจากไปของชายผู้นี้ ถ้าจะรบกวนห้องข้างๆด้วยเสียงปังแต่เช้ามันก็ดูจะไร้มารยาทสังคมไปหน่อย ร่างสูงกวาดตามองไปรอบๆเตียงแล้วหยิบชิ้นส่วนเสื้อผ้าต่างๆขึ้นมาสวม กิจกรรมเมื่อคืนดูจะหนักไปนิดเพราะทั้งเกาะอกสีดำสนิทและมินิสเกิร์ตสีแดงสดต่างก็กระจัดกระจายคนละทิศละทาง นักฆ่าสาวสวมเสื้อคลุมสีดำสนิทก่อนจะเดินออกจากสถานที่ปฏิบัติการ ภารกิจของหล่อนสำเร็จตามเป้าหมาย แม้ครั้งนี้ถุงยางอนามัยจะรั่วไปหน่อยก็เถอะ

“สงสัยคงต้องเปลี่ยนยี่ห้อ” หญิงสาวพึมพำกับตัวเองอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนขณะเดินออกจากตัวคอนโดมิเนียมหรู  BMW Z4 สีโทเลโด บลู จอดรออยู่ตรงหน้า ฮิคารุ  ชินโดเปิดประตูรถแล้วบึ่งออกไปทันที

คริสเตียน  ลาบูตินส้นแหลมเหยียบคันเร่งแบบไม่รีบร้อนนัก นิ้วเรียวแตะพวงมาลัยแบบเรื่อยๆ แม้ว่าจะเพิ่งผ่านศึกอันโชกโชนแบบที่สาวหลายคนยังต้องยอมแพ้ บนท้องถนนในเมืองกรุงยังค่อนข้างว่าง หากเลยไปอีกสักสองสามชั่วโมง เธอคงจะแหวกตัวออกจากสังคมอันวุ่นวายได้ยาก เวอร์ทูเครื่องเก่าดังเตือนข้อความเข้าเป็นสัญญาณว่าค่าจ้างอีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือถูกโอนเข้าบัญชีเรียบร้อยแล้ว นักฆ่าสาวยิ้ม งานนี้เงินดี ง่าย แถมสนุก แม้ขนาดของเหยื่อจะไม่ถูกใจเธอสักเท่าไหร่ ลีลาดีใช้ได้ แต่น่าเสียดายที่อายุสั้น

สัญญาณเตือนจากระบบจีไอเอสดังขึ้นจากจอแอลซีดีที่อยู่ข้างพวงมาลัย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างหงุดหงิดก่อนจะเร่งความเร็วรถขึ้นถนัดตา

“วุ่นวายกันแต่เช้าเลยนะไอ้พวกเสือดำ”

OOOOOOOOOOO

“รายที่สิบสามแล้วครับผู้กำกับ มีไม้กางเขนอยู่ตกอยู่ข้างผู้ตาย ผลชันสูตรพบว่าก่อนเสียชีวิตนักการเมืองหนุ่มคนนี้มีเพศสัมพันธ์ ..กองนิติเวชตรวจน้ำคัดหลั่งแล้ว พบว่าเป็นของผู้หญิงครับ” ผู้หมวดหน้าตี๋ตาโต ถือแฟ้มรายงานอย่างฉะฉาน บุคคลหลังพนักพิงสีดำเอานิ้วแตะคางอย่างครุ่นคิด

“อะไรมันจะไวขนาดนั้น สองเดือนเนี่ยนะ สิบกว่าศพ...คนฆ่านี่มันบ้าเซ็กซ์รึไงวะ” พึมพำกับตัวเองเสร็จก็ยกกำแฟสีเข้มขึ้นจิบ ตาสีนิลที่ถูกบดบังด้วยคอนแทคเลนส์สีเทาจ้องมองแฟ้มที่ลูกน้องคนสนิทยื่นให้ คดีใหญ่ที่กำลังมาแรงและไร้คนคุมเนื่องจากผู้พันเมฆา หัวแรงใหญ่แห่งกองปราบชิ่งไปเรียนต่อเสียสองปีกำลังเป็นปัญหาสำหรับเธอ นักฆ่าสาวนิรนามที่มีเพศสัมพันธ์กับผู้ตายทุกคนก่อนลงมือฆ่า เจ้าของสัญลักษณ์ไม้กางเขนแห่งความตายที่ตอนนี้นอกจากเรื่องเลวร้าย ตลาดแฟชั่นเครื่องประดับก็ตกกระไดพลอยได้บุญกับคอลเล็คชั่นเครื่องหมายบวกหางยาวนี่ด้วย

ว่าแต่จะให้ใครทำคดีนี้ดี

มือเรียวหยิบอีกแฟ้มที่สีแสบตาขึ้นมา เป็นที่รู้กันว่ายิ่งสีแจ๊ดยิ่งเป็นราชการลับ คิ้วเข้มขมวดมุ่นเมื่ออ่านข้อมูลที่อยู่ด้านใน

“คดีอะไรเนี่ยหมวด”

“เอสอาร์ทีกรุ๊ปน่ะครับผู้กำกับ”

เอสอาร์ทีกรุ๊ป ..ตระกูลศิโรธรที่เพิ่งเป็นข่าวบริจาคเงินยี่สิบล้านให้เด็กยากไร้ไปเมื่อวานเนี่ยนะ พวกคนรวยนี่ชอบหาเรื่องวุ่นวายกันตลอด ขนาดที่ตำรวจทหารทำงานกันไม่ทันแล้วตั้งหน่ายปราบปรามพิเศษขึ้นมาแบบนี้ ...อีกเจ็ดคดียักษ์ยักไม่แล้วเสร็จ ยังต้องมาปวดหัวกับเรื่องใหม่อีก ยิ่งหน่วยเพิ่งตั้งมาไม่ถึงสิบปี กำลังคนก็น้อย สงสัยต่อไปคงต้องจ้างพ่อค้าขายกล้วยปิ้งมาเพิ่ม

หมวดศิชลมองเจ้านายสาวอย่างเพลินตา ขนาดกำลังคิดหัวยุ่งยังสง่าน่ามองขนาดนี้ ...ถ้าไม่ติดว่าวัยห่างกันเกินห้าปีล่ะก็ เขาเสนอตัวจีบเป็นแฟนไปแล้ว แต่ไม่ดีกว่า ดีไม่ดีผู้กำกับสุดสวยได้เอาซีโฟร์ไปบอมบ้านเขาเล่นๆโทษฐานแก่แดดเกินเด็กอายุสิบเจ็ด

หน่วยปราบปรามพิเศษไม่เกี่ยงอายุ ไม่เกี่ยงชนชั้น ขอให้ฝีมือดี จบจากสถานบันกองกำลังพิเศษ เป็นเด็กในสังกัดหน่วยพิเศษ แค่นั้นก็พอ

หมวดศิชลเป็นอีกคนหนึ่งที่ฝีไม้ลายมือดี เสียแต่เพิ่งมาอยู่ใหม่ และเป็นพวกคมในฝัก เห็นทีเธอคงต้องเอาดาบออกไปลับบ้างเป็นระยะ แต่งานนี้งานใหญ่ ให้ใครไปเสี่ยงฟรีๆไม่ได้ จะเสียทั้งงาน ..เสียทั้งคน

“ตกลงเรื่องฆาตกรรมเซ็กซ์นั่นให้ผู้กองมินวูทำก็แล้วกัน” หมุนปากกาเล่นอยู่สักพักก็สั่งงานลูกน้อง หมวดศิชลพยักหน้ารับก่อนจะถามอย่างสงสัย

“แล้วอีกงานล่ะครับผู้กำกับ”

“ส่วนงานอาวุธเถื่อนกับยาเสพติด...” เว้นช่วงไปนิดก่อนจะเบิกตาสีนิลกว้างอย่างนึกสนุก ปากบางเคลือบด้วยลิปกลอสสีใสคลี่อย่างถูกใจกับงานใหญ่ๆที่ไม่ถึงมือหน่วยพิเศษมานานแล้ว “ฉันจัดการเอง”

“ไอ้เวรซันนี่!!” เสียงดังไปทั่วห้องทำงานกระทั่งคนด้านนอกยังต้องสะดุ้ง ร่างสูงในชุดสูทยับยู่ยี่ ผมเผ้ากระเซิงจนไม่เป็นทรง หนวดเคราที่ควรจะปราศจากบนใบหน้าของผู้กองหนุ่มสุดเนี้ยบก็ยาวเฟื้อยเหมือนโจรหลงเขา ผู้กำกับคนเก่งเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาข้างฝาเรือนใหญ่ด้วยใบหน้าเรียบๆ

บ่ายโมงครึ่ง!

เอากับมันสิวะ ..เวลาตอกบัตรไม่เกินแปดโมงพ่อคุณเล่นทำลายสถิติเสียจนเธอไม่รู้จะเอาหน้าคนทั้งกองไปไว้ที่ไหน ตาคมมองสภาพเพื่อนสนิทตรงหน้าอย่างหน่ายๆ ฝีมือดีแต่คั่วสาวจนไม่เป็นอันทำงานอย่างนี้มันน่าจับส่งไปอยู่ชายแดนเสียให้เข็ด

“ใครให้แกโยนคดีบ้านี่มาให้ฉัน!!” ผู้กองมินวูตะโกนใส่หน้าบุคคลยศสูงกว่าอย่างไม่กลัวโดนเด้ง ควอน คิราเลิกคิ้ว

“ฉันเอง ก็เห็นว่าเหมาะกับนายดี”

คำตอบเรื่อยๆบวกกับท่าทางไม่สนใจ เขียนโน่นเขียนนี่ยิ่งทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มขุ่นคลั่ก รู้ทั้งรู้ว่าเขากะจะลางานครึ่งปีไปเที่ยวสำราญเสรีหาความสุขใส่ตัว ทั้งยุโรป เอเชีย แอฟริกา ตั๋วเต๋อก็เตรียมไว้หมด คนจะไปด้วยก็มีเปลี่ยนครบทุกอาทิตย์ แต่ไอ้เพื่อนผู้แสนดีนี่กลับโยนคดีบ้าบอมาให้เขาทำ ...ขอเตะมันทีนึงได้ไหมนี่

เมื่อคนตรงหน้าเอาแต่เงียบ คำด่าที่กำลังจะพรั่งพรูออกมากลับหยุดชะงักอยู่ที่ริมฝีปาก มินวูถลึงตาใส่เพื่อนอย่างเคียดแค้น ด่ามันตอนนี้มีแต่เสียกับเสีย ดีไม่ดีมันได้เอาคดีไม้เถื่อนแถบชนบทมาให้เขาทำ ยืนมานานก็ชักจะออกอาการเมื่อยเลยนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของผู้บังคับบัญชาอย่างหมิ่นๆก่อนจะเอ่ย

“แกมองหน้าฉัน”

ผู้กำกับคนสวยยังคงอ่านบันทึกรายงานต่อไปอย่างไม่สนใจเสียงนกเสียงกา มินวูแทบจะคว้าแก้วกาแฟตรงหน้าฟาดหัวคนกวนอารมณ์ ยิ่งมันนิ่งเขาก็ยิ่งอยากเอารองเท้าหนังมันวาวเตะมันสักป้าบ และไอ้อาการฮัมเพลงแบบข้านี้แสนสุขขียิ่งทำให้เขาคลั่ง

“ยกเลิกคำสั่ง” คำพูดที่เปล่งออกมาจากปากคนยศน้อยกว่าไม่มีผลกระทบอะไรสักนิด คิราตอบอย่างรวดเร็วทั้งที่ไม่เงยหน้า

“ไม่”

มือหนากำหมัดแน่นจนเห็นข้อขาว

“ถอนคำสั่ง”

“ไม่”

“...”

“ครั้งสุดท้าย ยกเลิกคำสั่งให้ฉันทำคดีเดี๋ยวนี้!!!”

ต่อให้จะยังไง คำตะโกนที่ดังกว่าเก้าสิบเดซิเบลก็ไม่ส่งผลใดๆกับคิราทั้งสิ้น เธอมองหน้าไอ้เพื่อนตัวแสบก่อนจะเอ่ย

“ผู้กองมินวู.../อย่างมาเรียกอย่างนี้นะโว้ย” ชายหนุ่มสวนขึ้นมาเพียงแค่หญิงสาวขึ้นประโยค ก็ไอ้การขึ้นยศประกาศตนว่า ข้านายเอ็งลูกน้องมันมาอีกแล้ว เสียงทรงอำนาจกล่าวต่อไปอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ปิดคดี327ให้ได้ภายในสองเดือน ...แล้วหลังจากนั้นคุณจะไสหัวไปตายที่ไหนก็เชิญ ฉันไม่ว่า แต่ตอนนี้เวลาทำงาน... กรุณาทำหน้าที่ให้คุ้มเงินเดือน”

ตาสีน้ำตาลอ่อนมองคนพูดแบบกินเลือดกินเนื้อ ไม่สนใจสิ่งเพื่อนสาวพูด ก่อนจะเอ่ย

 “ฉันบอกให้เธอ../นี่เป็นคำสั่ง!”

ร่างสูงเดินออกมาจากห้องผู้บังคับบัญชาแบบอาการฟิวส์ขาด หมู่จ่าที่นั่งทำงานกันสลอนอยู่ตรงหน้าหัวหดกันจนไม่รู้ว่าตกลงใครใหญ่ที่สุดในหน่วยนี้กันแน่  หมวดศิชลที่เดินสวนกันถามขึ้นอย่างสงสัย

“ผู้กองจะไปไหนครับ”

“ไปทำงาน”

คำตอบที่ทำให้ผู้หมวดคนดีได้แต่ยืนงงเพราะทางที่คนยศสูงกว่าเดินไปคือประตูทางออก

ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านบวกกับฤทธิ์เหล้าที่แฟนสาวรายที่ร้อยแปดกรอกให้ทำให้เขาแทบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยตอนนี้มีหวังได้ลงแดงตายแน่ๆ แม้ว่าจะเป็นเสือเจนทาง แต่เรื่องอย่างนี้ เป็นใครก็ห้ามไม่อยู่

สำหรับสิงห์ทางโค้งอย่าง ลี  มินวู

เข็มบนหน้าปัดแตะ 140 ขึ้นไปเมื่อไหร่ถึงจะเรียกว่าเริ่มเกม

“ฮู้ววว” หน้าหล่อๆเหยียบคันเร่งแบบเต็มพิกัดโดยไม่สนใจว่าลูกพี่หัวปิงปองจะตามมาแจกใบสั่งหรือไม่ spyker C12 ราคาแพงลิ่วตรงดิ่งไปยังย่านบันเทิงชื่อดัง ตาเรียวจ้องมองนาฬิกาข้อมือ เขาไปขลุกอยู่กับแฮร์โฮสเตสสาวสวยอยู่นานเกือบหกชั่วโมงจนลืมเวลา แม้รายนี้จะลีลาไม่โดนใจเขา แต่ความคิกขุน่ารักอาโนเนะมันก็พอจะหักล้างกันได้ เวลาสองทุ่มเร็วไปสำหรับแดรกคิวล่าอย่างชายหนุ่ม แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา

ยังไม่เกินสี่ทุ่ม หญ้าอ่อนๆ ขาวๆ สวยๆ คงเต็มรางน่าดู

 โคหนุ่มนึกครึ้มในใจ

สูทขาวเรียบกริบถูกยกขึ้นพาดบ่า ทันทีที่บริกรต้อนรับเห็นหน้า ศีรษะตามธรรมเนียมของวงการค้าขายก็ก้มลงคำนับทันที

เพลงสากลยอดฮิตดังกระหึ่มเรียกเลือดในกายให้ฉีดพล่าน มินวูมองไปยังบาร์ที่ตั้งริมผนังด้านขวา เมื่อเห็นว่าอัตราความหนาแน่นของผู้คนเบาบาง ร่างสูงจึงเดินเข้าไปประจำที่เดิม ออนเดอะร็อคในมือที่บรรจุน้ำสีเหลืองอำพันวนไปวนมาอยู่ในมือ ฟลอร์กลางชั้นล่างเต็มไปด้วยเหล่านักเต้นเท้าไฟ ชายหนุ่มมองพลางโคลงหัว อารมณ์กรุ่นๆลดลงบ้างรูปแล้วเมื่อเครื่องดื่มระดับแอลกอฮอล์สูงไหลผ่านลำคอ ด้วยหน้าตาเกลี้ยงเกลาผิดจากเมื่อบ่าย คิ้วเข้มรับกับตาเรียวสีนิล หน้าขาวๆรูปไข่แบบคนเอเชีย ทำให้สาวๆหลายคนหันมามอง ถ้าหากชายหนุ่มไม่ล้างหน้าล้างตาก่อนออกมาท่องราตรี มีหวังเด็กในผับได้จับเขาโยนออกไปนอกร้านโทษฐานโจรป่าบุกรุกเข้ามาในเมือง

“ครืดด” เสียงหนึ่งดังขึ้นจนบริกรที่กำลังผสมคอกเทลอยู่สะดุ้ง จนน้ำอะไรต่อมีอะไรหกไปหมด มินวูหยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นบุโรทั่งของตัวเองขึ้นมา แม้ว่าจะมีหลายคนทักท้วงเรื่องของ “ไอ้แก่” ที่เขาควรจะเปลี่ยน ด้วยเงินทองทรัพย์สมบัติพันล้าน แค่กะพริบตาครั้งเดียวเพชรสิบกะรัตก็วางอยู่ตรงหน้าทำให้อาการตระหนี่หน้าเลือดเป็นอาวุธประจำกายของชายหนุ่ม แม้ว่าเขาจะทุ่มทุนเรื่องผู้หญิงก็เถอะ

“อะไรวะ” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเถื่อนๆให้บริกรคนเดิมมองหน้าอีกรอบกับเสื้อผ้าหน้าผมและการประพฤติตัวที่ต่างกันราวฟ้ากับเหว

“คดีนายมีเหยื่อเพิ่มเป็นรายที่สิบสี่แล้ว” เสียงเรียบของผู้กำกับสาวเอ่ยมาตามสาย มินวูทำหน้าหมดอารมณ์

“ไอ้ซัน แกรู้ไหมว่าชั้นกำลังมีความสุข เมื่อไหร่จะเลิกเป็นซาตานตัดอนาคตเพลบอยสุดหล่อสักทีหา!”

สรรพนามแทนตัวเองทำเอาเพื่อนสาวแทบกลั้นหัวเราะ เธอไม่ได้ต่อความแต่เอ่ยต่ออย่างเครียดๆ

“เหยื่อรายนั้นเป็นท่านนายกฯ”

“แกว่าอะไรนะ” ตาเรียวหรี่ลงทันที ไม่ใช่เพราะข้อมูลที่ได้รับ แต่เพราะอะไรบางอย่างกำลังดึงความสนใจเขา

“อย่างที่พูด เสียชีวิตกลางห้องทำงานในทำเนียบขาว ไม่พบร่องรอยการต่อสู้”

หน้าหล่อพยักหน้าอย่างรับรู้ “ตายซะได้ก็ดี โกงชาติกินเมืองอยู่นั่น เดียวก็เรื่องกลาโหม น้ำมัน ไหนจะหุ้นแสนล้านที่ตัดกำลังหุ้นส่วนฉันนั่น ..บอกได้คำเดียวว่าสมน้ำหน้า”

ตำรวจที่ทำตัวไม่เหมือนตำรวจทำเอาตาข้างขวาของควอน  คิรากระตุก เกรงว่าไอ้เพื่อนปากหมามันจะถูกยัดเขาซังเตข้อหาดูหมิ่นเจ้าหน้าที่ระดับสูง

“ยังไงก็เถอะ ปิดคดีให้ได้ภายในสามเดือน หลังจากนั้นยศนายพลที่นายใฝ่ฝันคงจะได้ก่อนที่นายจะเป็นเอดส์ตาย..”

“แค่นี้ก่อนนะไอ้ซัน” เสียงทุ้มตัดบทเพื่อนสาวที่กำลังจะเทศน์รอบเย็น ร่างสูงลุกพรวดขึ้นทันทีเมื่อเป้าหมายเข้ามาใกล้ “ฉันมีงานสำคัญ”

แต่เหมือนเป้าหมายจะรู้ตัว ร่างบางเปลี่ยนทิศทางกลับออกไปยังประตูร้าน มินวูวิ่งลงบันไดจากชั้นสองลงไปอย่างรวดเร็ว ตามติดอย่างว่องไวและเงียบกริบ ตรอกทางด้านข้างผับเต็มไปด้วยลังกระดาษเก่าๆและเศษขยะ ความมืดเข้าครอบคลุมเมื่อเดินลึกเข้ามาเรื่อยๆ เสียฝีเท้าถูกกลบด้วยเสียงจี๊ดๆของบรรดาหนูท่อ สร้างความสยองพองเกล้าให้มินวูได้เป็นอย่างดี ถึงจะได้ชื่อว่าเป็นนักสืบมือหนึ่งของหน่วยพิเศษแต่เขาก็มีลักษณะพฤติกรรมที่คิราเรียกว่า ‘สำอางไม่ดูสถานะ’ การเป็นตำรวจหรือทหารต้องทนและปฏิบัติหน้าที่ได้ในทุกสถานการณ์และสถานที่ ยิ่งเป็นบุคคลที่ไม่ใช่ทั้งทหารตำรวจ แต่มาจากหน่วยรบและปฏิบัติการพิเศษแห่งราชอาณาจักรเอเชียบูรพาต้องทนถึกและบึกบึน ทำได้ทุกอย่างตั้งแต่เป็นคนขายกล้วยแขกไปจนถึงทิฟฟานี่ในบาร์แถบชายทะเล

‘แหยะ’ มินวูนึกในใจ ถ้าเป็นตอนออกภาคสนามกับเพื่อนสาวตัวแสบป่านนี้เค้าคงโดนด่าว่าเป็นตุ๊ดไม่เอาอ่าวไปแล้ว แต่นี่มาคนเดียว อุทานและคิดได้อย่างไม่กลัวว่าจะโดนฝ่ามืออรหันต์

“แสดดด..ตัน” ชายหนุ่มอุทานเมื่อเดินเข้ามาถึงสุดตรอก อิฐแดงที่ก่อตัวสูงกว่าห้าฟุตเศษให้เห็นว่าถ้าไม่ใช้สะลิงหรือเวทย์หายตัวก็คงไม่มีทางข้ามไปได้ ตาเรียวกวาดมองไปรอบๆ ป้ายไม้โฆษณาเก่งๆพิงผนังอิฐเรียงกันอยู่ ร่างสูงสอดตัวเข้าไปทางช่องว่างของการพิงระหว่างป้ายกับอิฐ ก่อนจะก้าวเข้าไปในอุโมงค์ทางเดินเพดานโค้งที่ด้านบนติดไปสีส้มส่องสว่างเว้นระยะไปตลอดทาง จากด้านหน้าอุโมงค์เข้ามาประมาณเกือบหนึ่งกิโลเมตร ชายหนุ่มก็พบประตูเหล็กบานใหญ่

 ด้านในเต็มไปด้วยโต๊ะสนุ๊กและเหล่าบรรดาสิงห์พนันหลากหลายอาชีพ มินวูเดินผ่านวงกีฬาในร่ม มองไปรอบๆโต๊ะที่ตั้งเรียงรายและเต็มไปด้วยวงพนันนับสิบก่อนจะตรงดิ่งไปทางประตูด้านขวา

‘ห้องน้ำหญิง’ ตาเรียวมองป้ายอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะผลักประตูเข้าไป เด็กหนุ่มในชุดสีดำยืนอยู่ตรงอ่างล้างหน้า สีหน้าบ่งบอกว่ากำลังหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด แขนเสื้อด้านซ้ายเย็บติดด้วยเครื่องหมายรูปเสือดำพื้นสีขาว บนบ่าประดับด้วยดาวสามดวง บ่งบอกถึงยศของนักศึกษาวิชาทหาร มินวูทักทายรุ่นน้องอย่างเป็นกันเอง

“ว่าไงรอส ยังน่ารักเหมือนเดิมนะเรา”  คำทักทายที่ทำเอารุ่นน้องจอมหงุดหงิดจ้องหน้าอย่างเอาเรื่องก่อนจะหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าแล้วยัดใส่มือของ ‘อดีต’ รุ่นพี่ แม้ว่าจะยังเป็นนักศึกษา แต่คนของสถาบันกองกำลังพิเศษก็ต้องฝึกปฏิบัติการในด้านต่างๆตั้งแต่ปีห้าจนกระทั้งถึงปีเจ็ดซึ่งก็เป็นปีสุดท้าย อาจจะฝึกร่วมกับในส่วนตำรวจ ทหารหน่วยต่างๆ หรืออาจจะฝึกร่วมกับหน่วยงปราบปรามพิเศษอย่างที่รอส  ไกเซ็น นักศึกษาปีที่ห้าของหน่วยเสือดำ กลุ่มที่เจ็ดกำลังทำอยู่

ส่งของ...  งานง่ายๆที่เด็กหนุ่มหลวมตัวมาทำโดยไม่รู้ว่าอดีตรุ่นพี่ตัวแสบเป็นผู้จำเพาะเจาะจงเลือกเขาอยู่เบื้องหลัง

หลังจากที่ไปเป็นอาจารย์พิเศษสอนวิชายุทธศาสตร์ให้พวกแพนเทอร์ปีห้าฟังเมื่อคราวก่อน อาการขี้หงุดหงิดที่ตวาดเพื่อนสนิทคนข้างๆอย่างไม่เหลือซาก ทั้งยังไม่กลัวเกรงครูผู้สอนทำให้มินวูรู้สึกถูกชะตาเป็นอันมาก และทุกครั้งที่เขาปล่อยมุขตลกสนุกสนาน เด็กหนุ่มก็จะเป็นคนเดียวที่นั่งนิ่งไม่ไหวติงประหนึ่งหูทั้งสองข้างใช้งานไม่ได้ การได้แกล้งรุ่นน้องตำแหน่งประธานโครงการต่อต้านสงครามพิเศษให้ออกอาการตาขวางใส่จึงเป็นสิ่งที่ชายหนุ่มโปรดปรานเป็นพิเศษ

มินวูมองกล่องถุงยางอนามัยยี่ห้ออุดหนุนบริษัทตระกูลตัวเองก่อนจะยัดมันลงในกระเป๋ากางเกงอย่างรวดเร็ว รุ่นพี่ร่างสูงดันรุ่นน้องร่างบางติดผนัง หน้าหล่อๆที่ติดจะหวานก้มลงจนระยะห่างเว้นไม่ถึงห้าเซนติเมตร หน้าขาวๆของรุ่นน้องขึ้นสีเรื่อ ตาสีน้ำตาลอ่อนมองอย่างตื่นตระหนก ดูท่าว่าเด็กหนุ่มจะยังไม่เคยถูกรุก

“เก่งแต่ด้านรบ ถ้าไปเจอศัตรูบ้ากามจะทำยังไง” เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหู รอสหลับตาอย่างผวา วิชาตำราต่างๆที่ถูกฝึกฝนมากระเจิงหายไปหมดเมื่อสถานการณ์เริ่มล่อแหลมขึ้นเรื่อยๆ มือสากของรุ่นพี่ปลดกระดุมสองเม็ดบนเสื้อเชิ้ตสีดำของเขาออก หัวใจเร่งสูบฉีดเลือดอย่างหนักจนจังหวะการเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เพิ่งรู้ว่าการสนใจแต่เรื่องทหารตลอดชีวิตสิบแปดปีโดนไม่เคยเหลียวมองโลกภายนอกจะทำให้ตั้งตัวไม่ถูกถึงขนาดนี้ โดยเฉพาะเรื่องอย่างว่าด้วยแล้ว...

มินวูเลื่อนหน้ามายังลำคอ มือลูบไปทั่วแผงอกของรุ่นน้อง ดูท่าว่าเด็กหนุ่มจะใช้ชีวิตตอนทำงานลำบากหากไม่ฝึกไว้ เพราะตอนนี้รอสได้แต่ยืนนิ่ง หายใจหอบถี่ สติสัมปชัญญะหลุดลอยไปถึงไหนต่อไหน

ยศตำแหน่งหน้าตามันก็ออกจะใหญ่โต ไอ้รุ่นน้องหน้าควีนนี่กลับไม่เคยโดนรุกหรือแม้แต่รุกใคร อย่างนี้ต้องฝากซานฟราบัดดี้ของมันดูซะหน่อย หรือไม่ก็ช่วยสอนเลยก็ได้ เห็นแล้วหมดอารมณ์ ...

“สร้อยสวยดี” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นหลังจากปลุกปั่นอารมณ์รุ่นน้องพอเป็นพิธี ร่างสูงผละออกจากร่างบางก่อนจะเดินไปยังประตู สูทสีขาวถูกยกขึ้นพาดบ่าอีกครั้งก่อนที่เจ้าตัวจะจากไปเสียดื้อๆทิ้งคนไม่เคยถูกรุกให้ทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง

“ไอ้ผู้กองบ้าเอ๊ย!”

ภายในคอนโดมิเนียมหรูกลางใจเมือง ผู้กองหนุ่มนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่หน้าคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก แผ่นชิพที่แฝงมากับกล่องถุงยางอนามัยจากหน่วยข่าวกรองนักศึกษาทหารไม่ได้บอกอะไรมากไปกว่ารายชื่อของบิษัทดูดส้วมและกำจัดขยะทำเอาคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างเครียดๆ

มันกลัวข้อมูลจำรั่วไหลขนาดหนักเลยเหรอวะ เอามาปนซะทุกวงการเลย แสด...  แถมด้วยคำอุทานตามแบบฉบับของเจ้าตัว

นับตั้งแต่เกิดการกระทำรัฐประหารครั้งสำคัญเมื่อปีที่แล้ว ดูเหมือนว่าราชอาณาจักเอเชียบูรพาจะมีเหล่ามิจฉาชีพเพิ่มขึ้นมาก ทั้งแบบเป็นกลุ่มแก๊งหรือมาแบบฉายเดี่ยว นักการเมืองและผู้มีอิทธิพลต่างๆถูกสังหารไม่เว้นแต่ละวัน ซึ่งแน่นอนว่างานของตำรวจและทหารก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย หน่วยปราบปรามพิเศษดีอยู่อย่าง งานเพิ่ม..เงินเพิ่ม ทำให้มินวูค่อนข้างที่มีกะจิตกะใจจะทำงานอยู่บ้าง

ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์ดั้นด้นสอบย้ายเหล่ามาหน่วยพิเศษ  ชายหนุ่มนึกในใจเมื่อการปฏิบัติภารกิจครั้งแรกสำเร็จแล้วเห็นซองพอคเก็ตมันนี่ที่วางอยู่บนโต๊ะ สองวันหลังจากนั้น เขาก็ไปลอยชายอยู่ในฮาวายพร้อมกับคนควงอาทิตย์ละไม่ซ้ำคน

แน่นอนว่าเงินสนับสุนนจากรัฐบาลนั้นแทบไม่ได้ช่วยอะไรเลยนอกจากค่าน้ำค่าไฟภายในออฟฟิศ เงินทุนสำหรับอาวุธ เทคโนโลยีต่างๆ และเงินเดือนของพนักงานล้วนแล้วแต่มาจากองค์กรเอกชนร่วมมือกับสถาบันกองกำลังพิเศษ องค์กรให้เงิน สถาบันให้กำลังคน ฝึกนักศึกษาวิชาทหารสี่เหล่า ราบ เรือ อากาศ และหน่วยพิเศษ เพื่อเป็นกำลังในการปฏิบัติหน้าที่นอกเหนือไปจากทหารตำรวจสามัญซึ่งคนในประเทศต่างก็รู้กันดีว่าไม่ได้ช่วยอะไรนอกจากฝากบ้านไว้กับเข้ามาตีงูเห่าให้เท่านั้น

มือขาวๆขยับเมาส์ไร้สาย กดเลื่อน scroll bar ลงมาเรื่อยๆพลางวาดสายตามองหาไฟล์หนึ่งในพันที่เรียงกันอย่างสะเปะสะปะ

“จะแยกให้เป็นหมวดๆหน่อยก็ไม่ได้” ชายหนุ่มบ่นไปถึงรุ่นน้องที่ทำการฝึกภาคสนามค้นหาและเรียบเรียงข้อมูลมาให้ อันที่จริงแล้ว การเข้ามาเป็นนักศึกษาวิชาทหารก็เท่ากับว่าเข้ามาสู่อาชีพในการปกป้องประเทศแล้ว เพียงแต่ไม่ได้ทำงานเต็มเวลาเหมือนตอนหลังจบการศึกษาชั้นปีที่เจ็ดเท่านั้น

เข็มบนหน้าปัดนาฬิกา JACOB & Co. บอกเวลาตีสี่ พอดีกับที่มินวูยกกาแฟแก้วที่สามขึ้นจิบ กว่าสิบไฟล์ที่เขาเปิดดู ถ้าไม่ใช่ไฟล์งานก็เป็นนิยายก๊ออปี้จากอินเตอร์เน็ตที่รุ่นน้องคงจะเผลอแถมมาให้เป็นการแก้เครียด

หัวหอมผจญภัย Episode 3...

เจิ้ง อี้จวี้  ศึกชิงจ้าวยุทธภพ...

เมื่อบ๊อบบี้ไม่อยากไปโรงเรียน....

“ทำไมมันอ่านกันแต่เรื่องแบบนี้วะ” เสี้ยงทุ้มบ่นไปเป็นรอบที่ยี่สิบแต่ก็อ่านตั้งแต่ย่อหน้าแรกยันบรรทัดสุดท้ายทุกเรื่อง ไฟล์สุดท้ายสำหรับข้อมูลทั้งหมดในแผ่นชิพ ดูแค่ชื่อก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะเก็บข้อมูลสำคัญมากที่สุดในบรรดาแฟ้มทั้งหมด มินวูยิ้มให้กับไอเดียเด็กรุ่นใหม่ที่ขยันคิดชื่อไฟล์ อย่างนี้มันค่อยน่าสน...

นางบำเรอหลวง [เรท NC 20]

“ถ้างั้นยี่สิบสองขวบกว่าๆเปิดดูก็ไม่ผิดกติกาสินะ” เสียงทุ้มเปรยขำๆ

ภายในไฟล์สกุลเฉพาะจากโปรแกรมเมอร์ชั้นหนึ่งของสถาบันกองกำลังพิเศษเต็มไปด้วยประวัติของนักฆ่ายอดฝีมือที่มียอดศพไม่ต่ำว่าสองโหล กว่าครึ่งเป็นของสำนักลูซิเฟอร์และลาสต์ เฮฟเวน สองสำนักนักฆ่าเลื่องชื่อที่รู้จักกันดีในสังคมมืด รายชื่อแล้วรายชื่อเล่าผ่านตาของผู้กองหนุ่มไป ไม่มีชื่อไหนที่สะดุดตานอกจากสี่นักฆ่าชาวยุโรปฝืมือเลื่องชื่อที่ถูกยอดเด็กปีสามจากหน่วยพิเศษสังหารไปเมื่อต้นปีที่แล้ว นอกจากประวัติส่วนตัวและประวัติการฆ่า ในแต่ละหน้ายังบอกถึงที่มาของนักฆ่าแต่ละคนซึ่งล้วนแล้วแต่น่าสนใจ หลายคนเป็นนักฆ่าโดยสายเลือด บางคนถึงกับเป็นบุคคลที่มีหน้ามีตาในสังคม แฝงกายเข้าหาบุคคลระดับสูงของประเทศเพื่อรอเวลา เมื่อเลื่อนมาถึงรายชื่อที่สามสิบสี่ ใบหน้ายิ้มละไม ผมสีบลอนด์กับนัยน์ตาสีฟ้าและริมฝีปากอวบอิ่มก็เรียกความสนใจจากมินวูในทันที

บุคคลที่ได้รับรางวัลนักแสดงนำยอดเยี่ยม

ผู้มีชื่อเสียงยอดกตัญญูประจำปี

นางเอกสาวที่ได้ชื่อว่าบริจาคเงินให้กับองค์การกุศลมากที่สุดในประเทศ

กับอีกด้านที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนักฆ่าลำดับที่เจ็ดแห่งสำนักลูซิเฟอร์ สัญลักษณ์ไม้กางเขนกลับหัว การดูหมิ่นพระเจ้า ไม่เชื่อในตัวตน เป้าหมายมีเพียงการฆ่า ฆ่า และฆ่า...

‘ไดอาน่า  เหลียง’  

ดาราสาวที่ได้ชื่อว่ามาแรงที่สุดในวงการบันเทิงของราชอาณาจักรมหาเอเชียบูรพาศิโรธรในขณะนี้