ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : จากลา
“กรี๊ดดดด....ชินนนน....”
สเตล่ากอดชินไว้ในอ้อมแขนของตนเองอย่างตระหนกและหวงแหน เธอรู้ได้ในทันทีว่าวันเวลาที่เธอจะอยู่ร่วมกับชินได้สิ้นสุดลงแล้ว...ทั้งๆที่เธอรู้ว่าคงมีสักวันที่ต้องจากกัน แต่สเตล่าไม่คิดว่าการฝ่าฝืนบัญญัติแห่งกฎระหว่างภพจะส่งผลร้ายกับชายที่เธอรักมากขนาดนี้
“ชิน...สเตล่าขอโทษที่ทำให้ชินต้องเจ็บปวด...ถ้ารู้อย่างนี้...สเตล่าจะขอเฝ้าดูชินอย่างเงียบๆไม่ดิ้นรนให้ชินมาพบกับสเตล่า...เพื่อมาพบจุดจบอย่างนี้”
เสียงกรีดร้องและเสียงสะอื้นไห้ของสเตล่าเรียกนาธาลและสติงให้วิ่งออกมาจากบ้านด้วยความเป็นห่วง และเมื่อเห็นภาพชินที่หมดสติอยู่ในอ้อมกอดของสเตล่าทั้งสองก็เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง นาธาลเดินเข้ามาลูบผมสีทองของสเตล่าอย่างปรานีพร้อมกับพูดว่า
“สเตล่า...เจ้ารู้แล้วใช่ไหมว่าเวลาของชินในที่แห่งนี้ได้หมดลงแล้ว เราต้องส่งเขาไปอยู่โลกของเขาเอง ซึ่งเป็นโลกที่เจ้าไม่มีวันไปอยู่ได้เด็ดขาด...เจ้าเข้าใจใช่ไหม”
“ข้ารู้...รู้ว่าสักวันชินต้องจากไป ถึงรู้ก็ยังแอบหวังว่ามันจะยาวนานมากกว่านี้...ข้านี่ใช้ไม่ได้เลยใช่ไหมคะ นายท่าน”
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกสเตล่า...สิ่งมีชีวิตทุกคนย่อมปรารถนาที่จะอยู่กับคนที่ตัวเองรักให้นานที่สุด...แต่รักของเจ้ากับชินเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ตั้งแต่แรก เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าไม่เคยห้ามความสัมพันธ์ของเจ้ากับชินเลย”
“ข้า...ไม่ทราบค่ะ”
“เพื่อเจ้าจะได้ใช้ความสุขที่ผ่านมานั้นเป็นความทรงจำในการใช้ชีวิตต่อไปภายภาคหน้าไงล่ะ...แต่ตอนนี้ข้าไม่แน่ใจเสียแล้วว่าสิ่งที่ข้าคิดนั้นถูกต้อง”
“นายท่าน...ข้าไม่อยากแยกจากชินไป...ท่านพอจะมีวิธีอะไรบ้าง...มันพอจะมีหนทางบ้างไหมคะ” สเตล่าถามอย่างมีความหวังและก็ต้องผิดหวังอย่างสิ้นเชิงเมื่อนาธาลส่ายหน้า
“ถ้าข้าทำได้...ก็คงทำไปแต่แรกแล้วล่ะ...และเพื่อรักษาชีวิตของชินแล้ว ข้าจะส่งเขากลับโลกมนุษย์เดี๋ยวนี้ เพราะยิ่งช้าไปมากเท่าไหร่ ชีวิตของชินก็ยิ่งน่าเป็นห่วงมากขึ้นเท่านั้น”
นาธาลพูดอย่างเห็นใจพร้อมกับรอให้สเตล่าส่งชายคนรัก(ชิน)มาให้ เพื่อที่เธอจะได้นำเขากลับโลกมนุษย์ แต่สเตล่าก็ยังไม่ส่งให้เสียที ซึ่งเธอก็ไม่รีบร้อนอะไร รออยู่สักพักหนึ่งสเตล่าก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มแข็งแต่มีน้ำตาไหลรินอยู่ตลอดเวลาว่า
“นายท่าน...ถ้าข้าจะขอร้องท่านสักเรื่องได้หรือไม่คะ”
“เรื่องอะไรหรือ”
“ช่วยให้ข้าได้พูดลาชินก่อนที่เราต้องจากกันได้หรือเปล่าคะ...ข้าไม่อยากทำเหมือนกับทอดทิ้งชินเหมือนคราวที่แล้ว...มันเจ็บกว่ากันมากนัก”
“ถ้าเรื่องแค่นั้นล่ะก็...ข้าทำให้เจ้าได้ วางเขาลงกับพื้นสิ”
สเตล่าวางชินลงกับพื้นอย่างแผ่วเบาแล้วลูบใบหน้าชินอย่างแสนรักก่อนจะเดินห่างออกมายืนอยู่ข้างสติงที่แตะไหล่ของสเตล่าปลอบใจ นาธาลเริ่มร่ายเวทย์สักพักชินก็เริ่มลืมตาขึ้นมา คำแรกที่เด็กหนุ่มพูดออกมาว่า
“สเตล่า...หมดเวลาที่ฉันจะอยู่ที่นี่แล้วใช่ไหม...”
“ชิน...”
สเตล่ารีบเดินมาจับมือของชินไว้ เพราะชินดูอ่อนแรงมากแม้แต่แรงจะยกมือก็ยังไม่มี สเตล่าพยายามยิ้มให้กับชิน แม้สองตาจะคลอไปด้วยน้ำตาก็ตาม
“ร้องไห้ทำไมกัน...สเตล่า...ถึงตอนนี้ฉันจะต้องไปจากสเตล่า แต่ใจของฉันจะเป็นของเธอคนเดียว...ฉันให้สัญญาว่าจะตามหาสถานที่ที่ฉันจะอยู่กับสเตล่าได้ตลอดไปให้ได้...สเตล่าจะต้องรอฉันนะ...”
“สเตล่าจะรอชินเพียงคนเดียวตลอดไป...ลาก่อน...”
“ฉันจะไม่พูดคำว่าลาก่อน...แต่จะพูดกับสเตล่าว่า...ไปก่อนนะ แล้วฉันจะกลับมาหาสเตล่า ...แน่นอน” ชินพูดจบก็ปิดตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
“ลาก่อน...ชิน”
สเตล่าหอมแก้มชินก่อนจะลุกเดินออกมาด้วยหัวใจที่แหลกสลาย ปล่อยให้นาธาลพาชินกลับไปสู่ที่ที่เขาจากมา
*************************
แล้วชินก็กลับสู่หมู่บ้านที่เขาถือกำเนิดอีกครั้ง แต่คราวนี้เขากลับไม่มีความรักและผูกพันอันใด ความรักและหัวใจของเขาอยู่เคียงข้างสเตล่าจากวันนี้และตลอดไป ชินเดินเรื่อยๆเพื่อกลับบ้านที่ตอนนี้เหลือแต่พื้นที่โล่งๆ ทุกคนเมื่อเห็นเด็กหนุ่มต่างก็ผวาวิ่งหนีไปทันที
“เด็กนั่น...กลับมาแล้ว...”
เสียงป่าวประกาศนั้นทำให้ร้านค้าที่เปิดอยู่นั้นปิดตัวลงอย่างรวดเร็ว ชาวบ้านที่เป็นผู้ชายต่างคว้าอาวุธที่อยู่ใกล้มือมาไล่ตะเพิดชินออกไปจากเขตหมู่บ้าน
“ชิน...แกจะกลับมาทำไม ตอนแกไม่อยู่ พวกเรามีความสุขกันอยู่แล้ว...ไปให้พ้นจากหมู่บ้านเราเดี๋ยวนี้นะ...ออกไป...”
เสียงโห่ไล่สนับสนุนคำพูดนำนั้นพร้อมกับข้าวของที่ปลิวว่อนมาจากกลุ่มชาวบ้านที่มาชุมนุมขับไล่ชินออกอย่างเปิดเผย...แต่สำหรับชินที่ไม่มีที่ไปนั้นไม่ได้อนาทรร้อนใจ เขาเดินกลับไปยังลานโล่งอันเป็นทางเชื่อมต่อกับประตูระหว่างภพ ชินนั่งลงอย่างอย่างหมดหวัง...เขาอยากอยู่ที่นั่น อยู่กับสเตล่าตลอดไป ไม่อยากกลับมาที่นี่อีก
ก่อนที่เขาจะจากมานั้น ปากก็บอกกับสเตล่าว่าเขาจะหาดินแดนที่พวกเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดไปให้ได้นั้น...มันน่าสมเพชตนเองจริงๆ เขาที่เป็นมนุษย์ธรรมดาจะไปหาดินแดนในฝันตามที่ได้สัญญาไว้กับสเตล่าได้อย่างไรกัน เขาก็ทำปากเก่งไปอย่างนั้นเอง
ชินยังคงนั่งกอดเข่าอยู่ที่ลานโล่งนั้นเป็นวันโดยไม่ได้ลุกไปไหนแม้แต่ก้าวเดียว ระหว่างที่ชินนั่งหมดหวังอยู่นั้น อันตรายก็ได้เข้ามาอยู่ข้างหลังเขาแล้วโดยไม่รู้ตัวสักนิด
*********************
ทางด้านสเตล่าหลังจากที่ยืนส่งชินกลับโลกมนุษย์แล้วก็เอาแต่ซึมเศร้า แม้สติงจะพยายามสร้างบรรยากาศให้ดูสนุกสนานแค่ไหน แต่สเตล่าได้แต่เหม่อลอยตลอดจนกระทั่ง
“สเตล่า...”
“นายท่าน มีอะไรจะใช้ข้าหรือคะ” สเตล่าถามอย่างเลื่อนลอย
นาธาลเอื้อมมาลูบผมเบาๆพร้อมกับยื่นกระจกทรงกลมบานหนึ่งมาให้กับภูตสาวที่รับของอย่างงงๆพร้อมกับถามด้วยความไม่แน่ใจว่า
“นี่คืออะไรหรือคะ”
“มันคือกระจกแห่งความจริง ข้ามอบให้เจ้า...เจ้าคงอยากเห็นว่าชินเป็นยังไงบ้างสินะ...กระจกบานนี้สามารถมองเห็นชินได้ เจ้าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”
“ขอบคุณค่ะนายท่าน”
นาธาลยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อย สีหน้าและแววตาที่เศร้าหมองของสเตล่าหายไปทันทีที่รู้สรรพคุณของกระจก...เธอสามารถเห็นชินได้แม้จะอยู่คนละเขตแดน แต่เธอจะได้เห็นชายคนรักตลอดเวลา รอยยิ้มที่สดใสเริ่มกลับมาเยือนสเตล่าอีกครั้ง แต่รอยยิ้มนี้อยู่ได้ไม่นานก็เลือนหายไป เมื่อเห็นชินนั่งเศร้าซึมอยู่หน้าบานประตูระหว่างภพอย่างเดียวดาย
“ชิน...อย่าเศร้าอย่างนั้นเลยนะ...นายท่านคะชินจะไม่มีโอกาสมาที่นี่อีกเลยหรือคะ”
“ข้าตอบไม่ได้หรอกสเตล่า แต่ถ้าชินสามารถมาที่นี่ได้อีกล่ะก็ เขาจะต้องเห็นประตูระหว่างภพให้ได้ซะก่อน ตอนนี้คงไม่ได้ล่ะมั้ง เพราะขนาดชินนั่งอยู่หน้าประตูขนาดนั้นยังมองไม่เห็นเลย”
นาธาลตอบก่อนจะเดินจากไปโดยเหลือภูตสาวไว้ที่นั้นเพียงลำพัง
“งั้นหรือคะ...เอ๊ะ นั่น...ไม่นะ...ชินหนีไปซะสิ”
สเตล่าหน้าม่อยลงทันทีก่อนจะมีสีหน้าตระหนกอย่างเห็นได้ชัด เพราะเธอเห็นจากในกระจกว่ามีคนคิดจะทำร้ายชินจากทางด้านหลัง สเตล่าจึงตะโกนออกไปสุดเสียง
“ชิน...ระวังนะ...”
แต่เสียงของสเตล่าส่งไปไม่ถึง เพราะชินยังคงนั่งเฉยอยู่จนกระทั่งไม้พลองและมีดของคนที่มาลอบทำร้ายกำลังจะถึงตัว อาวุธเหล่านั้นก็ถูกแผดเผาด้วยเปลวไฟที่คุ้มกายของชิน สเตล่าถึงกับถอนใจน้อยๆโล่งอกที่ชินปลอดภัย
แต่สเตล่าก็โล่งใจได้ไม่นานเมื่อเธอเห็นผู้หญิงผมสั้นสีแดงคนหนึ่งเก็บซ่อนมีดสั้นไว้ในเสื้อผ้า ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้กับพวกชาวบ้านก่อนจะไปหาชินด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
“ผู้หญิงคนนี้ตั้งใจจะลอบฆ่าชิน ข้าจะต้องปกป้องชิน...”
สเตล่ากำลังเดินออกไปจากบ้านเพื่อไปที่ประตูระหว่างภพ แต่ถูกสติงจับไหล่เพื่อท้วงติงว่า
“สเตล่า เจ้าจะออกไปจากที่นี่ไม่ได้นะ...เจ้าลืมที่นายท่านเคยเตือนเราแล้วหรือว่าพวกเราไม่สามารถก้าวผ่านพ้นเส้นแดนระหว่างภพน่ะ ถ้าเจ้าไม่เชื่อฟัง ยังดื้อรั้นที่จะออกไปแล้วล่ะก็ ดวงจิตของเจ้าจะสูญสลายไปตลอดกาล...ถ้าเป็นอย่างนั้นเจ้าก็จะไม่ได้เจอหน้าชิน อาสึกะอีก เจ้าต้องการเช่นนั้นหรือ...อีกอย่างชินน่ะมีเปลวไฟคุ้มกาย เรื่องแค่นี้...ไม่มีวันทำร้ายเค้าได้หรอก”
สเตล่าหันไปยิ้มกับสติงก่อนจะพูดกับเขาด้วยท่าทางและแววตาที่เด็ดเดี่ยวเหมือนคนที่ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่า
“แต่เปลวไฟของชินจะไม่ทำร้ายกับคนที่ชินเห็นว่าเป็นมิตรเด็ดขาด ผู้หญิงคนเมื่อกี้เคยเป็นเพื่อนที่ดีของชิน ชินจะต้องไม่ระวังแน่นอน...ถ้าเป็นอย่างนั้น...ชินคง...สำหรับสเตล่า...ชีวิตของชินสำคัญกว่าสเตล่ามากนัก สเตล่าทนเห็นชินตายต่อหน้าไม่ได้หรอก ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆก็ขอให้สเตล่าตายไปก่อนแล้วกัน...ขอบคุณนะสติงสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่มีให้กับสเตล่าเสมอมา ความดีของสติงจะอยู่ในใจสเตล่าตลอดไป สเตล่าไปก่อนนะ...ลาก่อน...สติง...พี่ชายที่น่ารักของสเตล่า”
สเตล่าพูดจบก็สวมกอดสติงไว้ก่อนที่จะผละออกและวิ่งออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว โดยที่สติงไม่มีโอกาสหน่วงรั้งใดๆได้อีก
“นางไปแล้วรี?”
“ครับนายท่าน...ไปโดยไม่ยอมฟังคำทัดทานใดๆของข้าเลย”
“ปล่อยนางไปเถอะ เพราะนั่นคือสิ่งที่นางได้เลือกแล้ว”
“ครับ เพราะข้าทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว” สติงพูดอย่างเหงาๆ
“รออีกสักพักหนึ่งนะสติง แล้วข้าจะสร้างเพื่อนให้เจ้าใหม่”
“ครับ”
*****************************
ทางด้านชินที่กำลังเหม่อลอยจนถูกลอบทำร้ายนั้นแม้ไม่สำเร็จก็สร้างความหงุดหงิดให้ชินมากอยู่เช่นกัน
“พวกคุณจะมายุ่งกับผมทำไมนะ ผมก็ไม่ได้อยากทำอะไรพวกคุณอยู่แล้ว ออกไปซะเถอะ”
ขณะที่ชาวบ้านไม่เคลื่อนไหวใดๆ เสียงของลูน่าก็ดังมาจากข้างหลังว่า
“ชิน...ฉันขอโทษนะที่เคยพูดไม่ดีกับชินเอาไว้”
“ไม่เป็นไรหรอกลูน่า”
ชินพูดอย่างไม่ถือ เพราะก่อนหน้านี้ลูน่าเป็นเพื่อนที่ดีมากคนหนึ่ง ชินจึงผ่อนคลายและไว้ใจโดยไม่ทันรู้ตัวว่าภายใต้รอยยิ้มที่ดูอ่อนหวานนั้นแฝงไปด้วยมีดด้ามใหญ่ที่ซ่อนอยู่ในเสื้อผ้านั้น เพียงแค่เห็นชินหันคล้อยหลังไปเท่านั้น ลูน่าก็หยิบมีดที่ซ่อนอยู่นั้นจ้วงแทงไปที่ชินอย่างเต็มแรง ในช่วงเวลานั้นเองก็มีแสงสว่างเกิดขึ้นพร้อมกับร่างของภูตสาวที่เขาคิดถึงทุกลมหายใจเข้าออกแทรกเข้ามารับมีดแทนเขานั่นเอง
“สเตล่า....”
ชินเรียกชื่ออย่างตกใจที่สุดในชีวิตที่เห็นร่างของหญิงที่ตนรักยิ่งชีวิตมารับมีดแทน แถมตัวของหล่อนก็เริ่มโปร่งแสงมากขึ้นเรื่อยๆเหมือนจะสลายไปเรื่อยๆ เขารีบเข้ามากอดสเตล่าไว้โดยไม่สนใจสิ่งแวดล้อมอื่น
“ชิน...ดีใจจริงๆที่ชินปลอดภัย เท่านี้สเตล่าก็หายห่วง แม้ต้องสลายไปก็ไม่เป็นไร”
ลูน่าและชาวบ้านยืนตะลึงอยู่พักหนึ่งก่อนจะกรีดร้องและวิ่งหนีไปกระเจิดกระเจิงคนละทิศทางเพราะคิดว่าสาวน้อยโปร่งแสงนั้นมาหลอกพวกตน ซึ่งชินก็ไม่ได้สนใจพวกนั้นแม้สักนิด ตอนนี้ความสนใจของเขาอยู่ที่ร่างโปร่งใสของสาวคนรักที่ร่างกายเริ่มโปร่งใสมากขึ้นเรื่อยๆ
“สลายไป? เธอพูดเรื่องอะไรกันนี่สเตล่า...เราต้องอยู่ด้วยกันตลอดไป มิใช่หรือ แล้วเธอออกมาทำไม...ก็ไหนสเตล่าเคยบอกกับฉันว่าไม่สามารถออกมาที่นี่ได้ยังไงล่ะ”
“เพราะถ้าสเตล่าออกไปที่อื่นนอกจากประตูระหว่างภพ...ร่างกายและจิตของสเตล่าก็จะสูญสลายไปไม่สามารถชุบชีวิตให้ฟื้นคืนมาอีก...แต่พอสเตล่าเห็นจากกระจกที่นายท่านนำมาให้ว่าชินกำลังจะถูกลอบฆ่าจากคนที่ชินเชื่อใจแล้ว สเตล่ายอมไม่ได้...ถ้าสเตล่าจะต้องมองเห็นชินตายไปต่อหน้าแล้วล่ะก็ ให้สเตล่าหายไปก่อนเถอะ...”
“สเตล่า...อย่าหายไปนะ...อยู่กับฉันก่อน...อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว...”
ชินพูดพลางกอดสเตล่าให้แน่นกว่าเดิม แต่ความรู้สึกของเขากลับเหมือนกำลังคว้าอากาศอย่างนั้นไม่มีผิด สเตล่ายิ้มให้กับชินพร้อมกับใช้มือของเธอกรีดน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นดวงตาสีทับทิมนั้นอย่างอ่อนโยนซึ่งชินก็จับมือนั้นแนบแก้มของตนเองไว้
“ขอโทษนะชิน...ถึงสเตล่าจะสูญสลายไป แต่ความรักของสเตล่าจะติดตามชินตลอดไป...สเตล่ารักชิน...”
พูดจบร่างก็สเตล่าก็สลายไปเหลือแต่อากาศและความว่างเปล่าในอ้อมแขนและในมือของชิน...ที่ที่เคยมีหญิงที่ตนรักนอนอยู่นั้น...ไม่มีอีกแล้ว...เขาไม่อาจได้เห็นเธออีกเป็นครั้งที่2...
“สเตล่า.....”
****************************************************************************
มาลงให้แล้วนะคะ สำหรับผู้ติดตามเรื่องนี้(ที่น้อยนิด).....
ตอนนี้ก็เศร้าเหมือนเดิม อาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำไป แต่ผู้แต่งยืนยันแน่นอนนะคะว่า Happy Ending แน่นอน 100%
ขอบคุณนะคะที่ติดตามและคอมเมนต์กันมาเรื่อยๆ ผู้แต่งซาบซึ้งมากๆค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น