คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 04 SPAGHETTI
04
SPAGHETTI
D.O. TALK
เหยยยย่ะในที่สุดผมก็ได้พากย์ก็เขาซะที เล่นฟิคนี้เหนื่อยแทบแย่ ค่าจ้างก็น้อย<ประจาณ
แต่ไม่เป็นไรตอนนี้อิไรต์เตอร์โฉดก็ให้ผมทอล์กสมใจอยากละ
ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนจมูกแทบจะแตะคนผิวแทนที่หน้าค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เขินก็บอกสิครับคุณคิมไค คิคิคิ
"เออๆรู้ละมึงไปได้ละ กะ กูจะอาบน้ำ แล้วจะรีบไปแดก"
"เย้!!"ผมชูกำปั้นขึ้นกลางอาศตามธรรมเนียมก่อนก็เดินหมุนตัวออกนอกห้องเพื่อไปเตรียมจัดสำรับไว้รอคุณชายคิมไคคนเอ๋อ
ผมดีใจมากที่รู้ว่าเพื่อนใหม่(ที่แม้ดูเหมือนตกกระไดพลอยโจนมา)อยู่หอเดียวกับผมแถมยังอยู่ห้องตรงข้ามอีกมันเลยเป็นโอกาสที่ดีที่ผมจะแมกอะมูฟมาอยู่ห้องเดียวกะเขาเพื่อเป็นการประหยัดสภาพคล่องทางการเงินและเป็นการใช้ทรัพยากรให้เกิดสูงสุดด้วยนะ แหะๆ
ผมเทสปาเก็ตตี้ผัดซอสลงบนจานกระเบื้องที่ดูหรูพอตัว กลิ่นหอมอ่อนๆที่โชยขึ้นมามันทำให้ผมอยากจะกินก่อนคนตัวดำที่ไม่รู้จะอาบน้ำเสร็จเมื่อไหร่
เมนูนี้แม่ที่อยู่ต่างจังหวัดเป็นคนสอนผมเองเนื่องจากตอนเด็กๆผมชอบกินสปาเก็ตตี้โตมาเลยอยากทำมันให้คนอื่นกินบ้าง มันมีความสุขจะตายเมื่อเห็นรอยยิ้มที่ผุดขึ้นจากใครหลายๆคนหลังจากได้รับประทานสปาเก็ตตี้ฝีมือผม แต่จะว่าไปนอกจากพ่อและแม่ก็มีไคนี่ละที่ได้ชิมฝีมือผมเป็นคนแรก...
อีกอย่างที่ผมลืมบอกคือแต่เดิมแล้วผมเป็นคนจังหวัดคยองกีโดเข้ามาเรียนในโซลตั้งแต่มัธยมต้นทั้งหมดนี่ก็เพราะจะศึกษาหาความรู้ล้วนๆเงินแต่ละบาทที่พ่อแม่ส่งมาทุกเดือนก็เป็นค่าหอกับค่ารถซะส่วนใหญ่แต่ต่อไปผมคิดว่าเงินที่เอามาจ่ายค่าห้องก็คงลดลงไปเยอะเพราะผมกะย้ายมาอยู่กับไค
ระหว่างนั้นคนผิวแทนก็เดินออกมาจากห้องในสภาพชุดนักเรียนสมบูรณ์พร้อมแค่ยังไม่ได้ใส่ถุงเท้ากับรองเท้า ผมกวักมือเรียกอีกฝ่ายก่อนจะปลดผ้ากันเปื้อนออกแล้วจึงยกจานอาหารไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าว
ไคทำตาโตแต่ยังน้อยกว่าผมทันทีที่เห็นจานสปาเก็ตตี้ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นซึ่งมันเรียกคำถามจากปากผมได้ดี
"เป็นไรอะ...นายไม่ชอบหรอ"
ไคไม่ตอบก่อนจะมองด้วยหน้าตรงๆ
"จะท้องเสียมั้ย..."
"ย่าาาาคนอุตส่าห์ทำให้พูดมากจัง" ผมเอ็ดเขาก่อนจะทำท่าจะต่อย
"เห้ยๆ โทษๆ ล้อเล่นเฉยๆ"
ไคกล่าวออกมาด้วยสีหน้าตายด้วยความหิวเลยทำให้เราสองคนหุบปากแล้วลงมือกินอาหารเช้า
อย่างเงียบๆ
สปาเก็ตตี้ที่เริ่มเหลือน้อยลงทำให้คนกรังเอ่ยปากทำลายความเงียบขึ้นอีกครั้ง
"ทำเองหรอ"
"ใช่ ทำไมอ่อ"
"ก็...อร่อยดี"
" จิงอ่ะ ดีใจจัง"
ผมยิ้มแก้มแตกและส่งสายตาวิ้งๆไปทางไค
"เว่อร์นะมึงแล้วนี่ไปเอาเส้นเสิ้นอะไรนี่มาจากไหน"
"อ๋อพอดีมีวัตถุดิบที่ซื้อตุนไว้ที่ห้องน่ะ แต่ตอนนี้หมดแล้ว"
"...อ๋อ"
"อยากกินอีกอะดิ...ไปซื้อด้วยกันมั้ยล่ะตอนเย็นๆ"
"อย่ามาหลงตัวเองแต่...ซื้อก็ดีเหมือนกันจะได้ซื้อของกินมาเก็บไว้บ้าง.."
"โอเคนะ...งั้นเรารีบไปโรงเรียนกันเหอะสายจะแย่ละ"
"เออๆพ่อคนรักการเรียน" ร่างสูงตอบเนือยๆก่อนจะผลุบหายเข้าไปในห้องเพื่อใส่ถุงเท้ากับธุระส่วนตัวอีกนิดหน่อยส่วนผมก็ยกจานไปวางไว้ในซิงค์โดยไม่ลืมเทเศษอาหารที่แทบไม่ค่อยมีเพราะแต่ละคนต่างกินกันจนไม่เหลือคราบ
KAI TALK
ย่าาาา.....กูเขินจะตายแล้ววววววว ไอ่เหลือกเล่นทำตัวหน้ารักตั้งแต่หอยันถึงโรงเรียนนางก็ยังไม่หยุดแอคแทคผมอยู่อย่างนั้น
"ไอ่เชี่ยดำมึงเป็นไรว้ะ"เป็นเซฮุนที่เอ่ยทักผมทันทีที่ผมคล้องกระเป๋าเข้ากับพนักเก้าอี้เสร็จ
"เสือกจังครับกูก็เป็นคนไง"
"ขอบคุณที่ชม แต่ที่กูหมายถึงเนี่ยคือที่หน้ามึง หูมึง แดงเถือกซะขนาดเนี้ยะเป็นไรคับ"
"จะ...จริงอ่อ"
"เออ..ดิว้ะ"
เซฮุนบอกผมก่อนจะหันไปเล่นโทรศัพท์ต่อเมื่อเรื่องที่ต้องการเสือกล้มเหลว ผมเอามือสากมาถูแก้มก่อนจะพยายามปั้นหน้าให้เรียบนิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้แม้ไอ่เหลือกจะลงไปเล่นด้านล่างเป็นเด็กๆกับเพื่อนตัวสั้นของมันอีกสองสามคนแต่ผมก็ยังใจสั่นทุกครั้งที่นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
ความรู้สึกที่มันขัดเขินและไม่คุ้นชินนี่มันคืออะไรกัน ในระยะเวลาแค่ไม่ถึงวันผมก็เหมือนจะตกหลุมรักมันไปทั้งตัว
ไม่น่า...แกแค่ไม่ชินเมื่อมีคนน่ารักๆมาอยู่ด้วยเท่านั้นแหละไค
เห้ยๆไม่ใช่ๆมันไม่ได้น่ารักเลยซักนิด ดูสิตาก็เหลือกตัวก็สั้น ไม่เห็นมีส่วนไหนน่ารักเลย
จริงๆนะ
"วอทซับ มายด์เฟรนด์..."
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นจากทางด้านหน้าห้องเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่ไอ่ชานยอลทักทายด้วยสำเนียงอังกฤษแปร่งๆของมัน
"ไอ่ห่า เมื่อคืนมึงโทรมาหาเตี่ยมึงอะไม่รู้จักกาละเทศะ"
"5555 กูว่างกูก็อยากระบายอารมณ์ไง..555"
"ไประบายกับคนอื่นดิสัส ไอ่หื่น ไอ่ทุเรศ"
"แหมๆมึงสองคนมีอะไรกันจ้ะ"คนขี้เสือกละจากโทรศัพท์แล้วหันหน้าขาวๆมาร่วมวงสนทนาด้วย
"เสือก/เสือก" ผมกับไอ่ชานยอลพูดพร้อมกันก่อนที่ผมจะกลับมาเถียงกับมันต่อ
"เออ...ไงทีไอ่ฮุนนี่ทำไมมึงไม่โทรไปรังควานมันบ้างว้ะกูไม่ใช่อะไรแต่ไอ่เหลือกมั..."
"อะไรนะ...อะไรเหลือๆ"
เชี่ยผมเกือบหลุดปากไปแล้วนี่ถ้าพวกมันรู้ละก็ชีวิตกูบรรลัยแน่ๆ
"อ้อ...กับข้าวมันเหลือเมื่อวานไง....คะ...คือ มึงโทรมา..เออ...อ้อ ทำให้กูแดกข้าวไม่ลง"นี่ครับสกิลการแถระดับฮอลีวูท
"อ๋อเหรอจ้ะ..."/"หรอจ้ะ.."
แหม่ทีงี้ละประสานเสียงกันดีจริ้งงไอ่เพื่อนเวร...
"เออ"
"55555" เสียงหัวเราะดังลั่นที่มาจากปากพวกมันผมนี่เห็นแล้วอยากตั้นซักสองสามทีถ้าไม่ติดว่ามันเป็นเพื่อนละนะ เห้อออ
เลิกเรียน
ตลอดทั้งวันผมนั่งโง่ขึ้นมากกว่าเดิม ครูเคอพูดอะไรสอนอะไรไม่ได้เข้าหัวสมองเลยซักกะนิด นอกจากนั้นยังเหมือนใบ้แดกพักคาบทีไรนี่ผมต้องหันไปมองไอ่เหลือกนั่นเป็นระยะๆ
ฮัลโหลลลล....
ผมตบหน้าปลุกใจตัวเองให้กลับมาเหมือนเดิมเพราะเย็นนี้ต้องรับศึกหนักอีกมาก ก่อนจะดึงกระเป๋าออกจากที่เก้าอี้แล้วเตรียมตัวกลับบ้าน
"ไครอด้วย.." สุ้มเสียงเล็กไล่หลังมาผมค้อนมองนิดหน่อยก่อนจะหยุดอยู่เฉยๆจนรู้ว่ามีคนมาหายใจรดพื้นทิ้งอยู่ข้างๆแล้วจึงก้าวขาเดินต่อ
"ไค เดี๋ยวเราจะลงกันที่ป้ายก่อนถึงซอยเข้าหอสองป้ายนะ"
"เออ...เข้าใจแล้วค้าบคุณเชฟมือโปร"
"แหะๆ" คนตัวเล็กยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะกึ่งเดินกึ่งกระโดนำหน้าผมห่างไปหลายก้าว
เผลอฉีกยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวแต่ก็ต้องรีบหุบเมื่อไอ่เหลือกหันมามองพอดี
เอะ แล้วนี่ผมยิ้มเชี่ยไรเนี่ยะ...
เออช่างเหอะ...
K ซุปเปอร์มาร์เก็ท
นี่คือสาเหตุที่ผมโง่ลงรถเมล์ก่อนถึงซอยเข้าหอ พอมาคิดทบทวนก็ตระหนักได้ว่าเมื่อเช้าพลั้งปากไปเรื่องซื้อของกิน
คนตาโตดูตื่นตาตื่นใจจนเกินเหตุ ผมเลยถามมันไปว่า เป็นไรมากป้ะ ทำอย่างกะไม่เคยมา
แต่มันก็ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มว่า เคยมาแต่ตอนที่เขายังไม่ปรับปรุงอ่ะ
อืมมมมมมมมมมมมมม
แต่ก็คงจะจริงเพราะว่าเมื่อก่อนตอนผ่านที่นี้ก็ดูเล็กกว่ามาก
อากาศเย็นที่โรยตัวโดยรอบทำให้ผมสั่นๆขึ้นมานิดๆเพราะตัวถูกสวมทับด้วยเสื้อนักเรียนบางๆตัวเดียวเท่านั้นแตกต่างจากคนตาโตที่ดูไม่รู้สึกอะไรมาก
เหมือนกับผมแสดงออกเกินไปหรืออย่างไรถึงเรียกคำถามออกจากปากอีกฝ่ายได้ไม่ยาก
"ไคย่าหนาวอ่อ.."
"มะ...ไม่ไม่ได้หนาวเว่ย"
"แล้วทำไมหน้าแดง"
เออว่ะแล้วกูหน้าแดงทำไม. . .
"ไหนดูหน่อยว่าเป็นไรป่าว" ไม่พูดปล่าวไอ่เหลือกพาร่างสั้นๆเข้ามาใกล้พลางขยับมือมาจะอังหน้าผากผม
รู้สึกช้ากว่ามากมือเล็กแตะลงที่หน้าผากผมก่อนจะพึมพำออกมา
"เราว่าไคสบายดีแต่ที่หน้าแดงเนี่ยเพราะ...."
"........"
"....เขินเราอะจิ"
---------------------
ฝากเม้นท์แอนด์สกรีม #พี่ไคคนเอ๋อ ด้วยค่ะ
----------------------
เผลอแป๊ปเดียวก็ #HappyKaisooDay แล้วจิ
งานนี้นิวฟินมากค่ะขอบอก ชอบไคซู กดแฟ๊บ กดโหวต ฟิคเรื่องนี้ด้วยน้า ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ทุกกำลังใจน้าค้า
แล้วเจอกันตอนหน้าคับ ^^ ปุ้อิง!
ความคิดเห็น