Special part กองถ่ายป่วน(Kris x Lay)

ลำดับตอนที่ #1 : ขวิด. . .

ผมเชื่อว่าคนทุกคนย่อมมีสิ่งที่ต้องปกปิด
......สิ่งที่ไม่สามารถบอกใครได้แม้แต่..........
.
.
....
เพื่อนหรือแฟนหรือครอบครัว.......
ทุกๆคนเรียกมันว่า 'ความลับ'.............
.
.







Chapter1:



'โอ๊ย!!!!ปล่อยฉันนะไอบ้าาา'

'...............'


'ปล่อยฉันสิอ๊าาาาาา'


'55555555555+แหกปากไปก๊ไม่มีใครมาช่วยแกหรอก5555'


!!!!คัตตตต

' เก่งมากๆทั้งคู่เลยทั้งเลย์ทั้งคริสเลยเข้าถึงบทบาทดีมาก(:'
'ขอบคุณครับๆ'


ผมกล่าวอย่างน้อบน้อมกับผู้กำกับแต่ไอ่คนข้างๆผมนะสิแหม~หยิ่งได้หยิ่งดีหยิ่งไม่มีที่ติพี่ผู้กำกับอุตสาห์ชมแล้วยังยืนนิ่งทำหน้ามึนเป็นพระอิฐพระปูนอยู่ได้........ทีตอนอยู่ด้วยกันในห้องหน่ะแหม
อุ้บบบส์ส์ส์!!!!!นี่ผมพูดอะไรออกไปนะไม่จิงไม่จริ้งทุกคนไม่ไดยินใช่ไหม...







ถ้ารู้แล้วก็อย่าล้อผมนะ..........
เวลาเขาอยู่กับผมน่ะ...............
.
.
.
.








เขา'โครต'น่ารักเลย..........
















น่ารักยังไง?















ก็ตอนที่ผมกับเขาอยู่บนห้อง.............
.........เขามักจะ..........




















มาอ้อนให้ผมถูหลังให้ตอนอาบน้ำ.......คุณคิดว่าผมยอมมั้ยละ





















ใครจะไปยอมละว่ะ........เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง































เมื่อหลายเดือนก่อน


'ผมจะเอาห้องเดี่ยว!'

'น่าน่ะคริสทนหน่อยน้าแค่สองวันเองเดี๋ยวนายก็ได้กลับหอแล้ว...'

'ไม่ไหวหรอกครับ ผม....คริสผู้เป็นเจ้าของคาริสม่าของหญิงสาวทั่วทั้งกรุงโซลจะให้มาอยู่ร่วมห้องกับคนที่ไม่เคยเจอหน้าด้วยเลยซักครั้งเนี่ยนะ เหอะฝันไปเถอะ.....'

'เอาเหอะน่านายยังไม่เห็นหน้าเขาเลยนะรอดูเขาก่อนสิ....อ้ะนั่นไงเขาเดินมาพอดี'





















ผม...เลย์เด็กบ้านเดินบนดินกินแมลงทอดในวันนี้ได้มาเหยียบย่ำบนผืนแผ่นดินถิ่นทันสมัย ณ โรงแรมหรูที่ตั้งอยู่ในกลางกรุงโซลเมืองทั้งเมืองสวยทันสมัยมากกกกกกกกแล้วก็ใหญ่มากกกด้วย
......


"หู่ว. . . .ถึงสักทีขอนั่งพักแพปนึงนะ..."




ผมหย่อนก้นนั่งลงบทโซฟากำมะหยี่สีแดงเลือดนกที่นุ่มกว่าเก้าอี้ไม้แถวบ้านผม แอร์ที่เปิดเย็นๆดังเคล้ากับเสียงกีตาร์คลาสสิกทำให้ผมง่วงมากผมจึงฟุบหน้าลงกับพนักโซฟาและคิดว่าจะงีบหลับสักพัก แต่ก็ต้องผิดหวัง.......






'ยินดีต้องรับลู่เลาจ์ค่ะรับอะไรดีค่ะคุณลูกค้า

"ห้ะ'ไรนะนี่ร้านอาหารหรอ?..."

'ค่ะ...นี่เป็นภัตตาคารของโรงแรม......สรุปคุณลูกค้าจะรับอะไรดีค่ะ '

"ข่ะ ขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่ามันเป็น อะไรนะ เหล้า เอ้ย เลาจ์ ขอโทษอีกครั้งครับ..."

'ไม่เป็นไรค่ะสรุปคือคุณไม่รู้ว่าที่นี่เป็นเลาจ์โอเคค่ะไม่เป็นไรแต่ขอเชิญคุณออกไปด้วยค่ะ ขอคุณค่ะ'





พูดจบนางก็สะบัดตูดใส่ผมแล้วรีบเดินไปรับแขกที่ท่าทงร่ำรวยทันที ตอนนี้ผมกำลังคิดว่า.............


สังคมที่นี่มันแตกต่างจากที่บ้านผมมาก ก็จริงละเนอะก็มันคนละประเทศหนิ ที่นี่เกาหลีแถมยังเป็นเมืองหลวงแต่ที่บ้านผม ออกแนวชนบท และยังคือประเทศจีนอีกด้วย นี่ผมกำลังคิดถึงบ้านอยู่ใช่ไหม แน่ละก็ทั้งๆที่ไม่เคยคิดจะมาเกาหลีด้วยซ้ำ นอกจากมาไม่พอ






เสือกให้ไปเป็นดาราอีก.........ไม่บอกด้วยว่าเล่นเรื่องอะไรกับใคร ถึงแม้ความฝันของผมคืออยากเป็นดารานักร้องอะไรพวกนี้ แต่พอมาคิดดูจริงแล้ว เรื่องการแสดงพวกนี้..........








ผมขอยืมคำเฮียเงิงexoได้ไหม มันแบบ It's not my style ว่ะ









ขณะนี้ผมกำลังขึ้นลิฟต์เพื่อไปหาห้องพักที่พี่จัดหาให้
ผมเดินมาถึงชั้นที่15ของโรงแรมเมื่อผมเดินออกมาจากลิฟต์ก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของผู้ชายสองคนดังอยู่ไม่ได้คิดจะเสือกอะไรน่ะ ผมก็เลยชะโงกหน้าไปดู







เห็นว่าผู้ชายรุ่นอายุไล่เลี่ยกับผมที่ใส่แว่นดำกำลังพูดเรื่องประมาณว่าอยากขอห้องเดี่ยวแต่ผู้ชายตัวอ้วนหน่อยๆกำลังพยามยามหว่านล้อมให้เขานอนห้องคู่......







จะอะไรนักหนากับอีแค่นอนห้องเดียวกับคนอื่นแถมห้องก็ออกจะใหญ่หนิ(รู้เพราะว่าที่ฟร้อนเขาบอกมา) ปัญญาอ่อนว่ะ....
ผมได้แต่คิดด่าเขาดังๆในใจ

ถ้าเป็นผมนะ.......แค่ได้พักโรงแรมหรูขนาดนี้ก็เป็นบุญแล้ว
แต่ผมก็ได้พักแล้วนี่หน่าาาา






'คุณครับมาทำอะไรลับๆล่อๆแถวนี้ครับ'

"อะ....เอ่อ......."

ไอ่ยามเอ้ย!!จะมาทักอะไรตอนจุดพีกของเรื่องว่แล้วไงละไอ่ผู้ชายเรื่องมากกับผู้ชายน้ำหนักเกินหันมาทางผมทันทีหลังจาก
ไอ่คุณยามได้พล่ามประโยคคำถามออกมาผมจึงต้องโพล่ออกมาเต็มตัว...

'อ้ะนั่นไงมาพอดี'
ไอ่ผู้ชายน้ำหนักเกิน เอ้ย  ไม่ใช่สิพอเขาหันมาแล้วผมรู้สึกว่าเขาหน้าเหมือน...












เหมือน......











พี่ที่ดูแลและชักชวนให้ผมมาเป็นนักแสดง เอะ.....ไม่เหมือนสิ
















นี่มันใช่เลย........




























เฮือก!!!!!ซ๊อกแป๊บได้มั้ยครับทุกคน ก็คนที่เมเนเจอร์ชี้ไปนั้นอะ........





แม่งโครตน่ารักเลย.......








แปะ~

'ตัวก็ไม่ร้อนหนิหว่า...'

"ก็ไม่ร้อนสิว่ะครับ เมเนเจอร์"

'แล้วทำไมหน้าแด้งงแดงง?'

"ก็อากาศมันร้อนอ่ะครับ....///."

'นี่ร้อนแล้วหรอว่ะ......บ้าป่ะเนี่ย'

"เหอะน่า...อย่าไปสนใจผมเลย"

'เอองั้นช่างเหอะ....เลย์นี่คริส คริสนี่เลย์เด็กปั้นพี่เองคนนี้แหละที่จะให้มาพักห้องเดียวกับนาย'
ผมก้มหัวคำนับคนที่ชื่อเลย์อะไรนั่นด้วยความสุภาพเรียบร้อยซึ่งทำให้เลย์ก้มหัวคำนับผมแทบจะไม่ทัน แหม~รู้จักคำนับตอบด้วย น่ารักซะ เดี๋ยวจับกอดเลย


แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นที่ผมจะพูดถึง










เพราะหลังจากนี้สิที่จะเป็นจุดฟิน. . .















หลักจากพวกเราแนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อยพี่เมเนเจอร์ก็ให้ผมพาเลย์เข้าไปเอาออกไปเก็บในห้องในตอนแรกพี่เมเนเจอร์ก็สงสัยว่าผมทำไมถึงยอมร่วมห้องกับเลย์ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก
ผมก็เลยตอบไปว่า


"ก็ผมเพิ่งมาคิดได้ว่าอยู่ด้วยกันก็แค่สองวันหยวนๆได้ก็หยวนๆไป.....เนอะ"

'แหม~~ที่หยั่งงี้ละทำเป็นพูดดีนะ'

"เหอะน่าา..พูดมากเดี๋ยวผมเปลี่ยนใจนะ..."

'คร้าบๆไม่พูดแล้วครับเฮียคริสสุดหล่อ.....งั้นเดี๋ยวนายพาเลย์เอาของไปเก็บในห้องอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย รวมถึงนายด้วย แล้วลงไปเจอพี่ที่เลาจ์ประมาณทุ่มนึงละกันนะ'

" โอเค."















ผมเดินเข้ามาในห้องพักของผมกับคุณขวิดที่แสนโครตจะหรูหรา.......... แต่เดี๋ยวนะ.....เขาชื่อขวิดใช่ไหมครับตอนนี้ผมยังงงตัวเองอยู่เลย

ใครเป็นคนตั้งชื่อเขาเนี่ยเกิดมาไม่เคยเจอแต่ตอนเขาแนะนำตัวเขาบอกว่าเค้าชื่อขวิดนะก็ผมได้ยินมาหยั่งงั้นหนิ.....

ช่างมันเถอะยังไงเราก็พักห้องเดียวกันอยู่แล้วเดี๋ยวผมค่อยถามเขาล่ะกัน...






"ห้องนายอยู่ฝั่งขวานะ..."







"ขอบใจ..."



บทสนทนาจบลงเพียงเท่านี้.....
พอพูดจบผมก็เตรียมหันหลังจะเข้าห้องแต่ผมดันสะดุดเข้ากับถุงใส่อะไรซักอย่างที่ผมแบกมาเองทำให้หัวคะมำลงพื้นในตอนแรกผมคิดว่าหน้าผมจะต้องล้มไปสัมผัสบนพรมเช็ดเท้าซะแล้ว แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างฉุดผมจากทางด้านหลัง....










พอผมก้มลงก็เห็นท่อนแขนแข็งแกร่งของใครบางคน......












ที่อยู่ด้านหลังผม....!!!!





ผมรีบหันไปมองบุคคลด้านหลังที่ตอนนี้ยังเอาแขนรัดตัวผมอยู่เหมือนกับ........






เขากำลัง 'กอด' ผมทางอ้อม...




นอกจากนั้นในตอนนี้หน้าของผมกับเขาอยู่ใกล้กันมากจนแทบจะชนกัน เนื่องจากเขาสูงกว่าผมหลายเซนทำให้ผมต้องเงยหน้าเพื่อที่จะมองหน้าเขาได้......

ทำให้จมุูกของเขากับผมแทบจะชนกัน

 




      เมื่อได้มองหน้าเขาใกล้ๆผมก็ได้รู้ว่าใบหน้าของเขาเฟอร์เฟกต์มากกว่าพระเอกหรือเจ้าชายทั้งโลกมารวมกัน ดวงตาสีสดใสของเขามีเสน่ห์น่าค้นหา คิ้วของเขากระตุกแอบซ่อนความเจ้าเลห์เอาไว้มากมายผิวหน้าที่เนียนละเอียดไม่มีสิ่งสกปรกความมันเลยแม้แต่นิดเดียว ผมยืนค้างและมองหน้านิ่งอันสุดแสนจะมีเสน่ห์ของเขานานเท่าไหร่ไม่อาจทราบได้จนเมื่อเขาพึมพำออกมาจึงทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์

"หอมจัง....."

"อะ...อะไรน้ะ"

"อ่อเปล่าๆไม่มีอะไรหรอกนายละเป็นอะไรหรือเปล่า.." เขาพูดพลางปล่อยแขนออกจากเอวของผมอย่างรวดเร็ว คงเป็นเพราะว่าตกใจที่ตัวเองกำลังยืนกอด(ทางอ้อม)ผมอยู่

"อ๋อไม่เป็นไรหรอก........ขะ......ขอบใจนะ"

"ไม่เป็นไรเหมือนกันเราเต็มใจ....."

แล้วความเงียบก็เข้าปกคลุมเราสองคนกันประมาณ10วิ.......

ผมที่ทนความเงียบนานๆไม่ไหวจึงกล่าวขอบคุณเขาอีกทีและเตรียมหันหลังเข้าห้อง 

  "เดี๋ยว..."

 
"......"

   "เดินดีๆละ....นายน่ะ"

 
พูดจบเขาก็หันหลังเข้าห้องอย่างรวดเร็ว

อะไรของเขาอีกเนี่ยะ...........หรือว่า..........เขากำลังเขินผมอยู่เพราะก่อนที่เขาจะสะบัดตูดเข้าห้องไปนั้นผมแอบเห็น.......







เขาหน้าแดงด้วยละ...

 

 

 'ฮึก' ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงคนหรือตัวอะไรก็แล้วแต่มาเคาะประตู

'ก๊อก ก๊อกๆๆ '

'....'

'นาย.....เสร็จรึยัง'

 

   

      ที่แท้ก็นายขวิดนั่นเอง  คงมาตามผมลงไปที่เลาจ์สินะ

'เสร็จแล้วๆ..'

ผมพูดปัดๆออกไปก่อนแล้วจึงระลึกได้ว่ายังไม่ได้อาบน้ำแต่งตัวอะไรเลยซักอย่าเพราะตั้งแต่เข้ามาในห้องผมก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงที่อยากแบกกลับไปฝากพ่อกับแม่ที่บ้านถ้าทำได้ และด้วยความอ่อนเพลียเป็นทุนเดิมพอหัวถึงหมอนก็งีบหลับไปเลย

 

พอตื่นมาอีกทีก็เป็นดังข้างต้น....

 

'นาย...เสร็จยังล่ะ'

'แปบนึงๆ...'

'เร็วหน่อยนะผมเริ่มจะหิวขึ้มมานิดๆละสิเนี่ย...'

 

เวลาผ่านไปนานจนผมอาบน้ำเสร็จ....

"นาย...ยังรอเราอยู่ป่าว..."

'.....'

"นาย....ยังอยู่ไหม..."

'......'  ผมถามไปอีกหลายครั้งและได้รับความเงียบตอบกลับมาเหมือนเดิมจนกลัวหวั่นๆในใจว่าเขาอาจจะสลบเหมือดอยู่หน้าประตูด้วยความหิว.......

   




   ผมจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องดู......

 

 

 

 

 

ว่างเปล่าไม่มีคนไม่มีแม้แต่เงา.........

 

 

       'อ้าว!...นายเสร็จแล้วหรอ?

 
  ผมหันหน้าไปตามเสียงเรียกก็เห็นนายขวิดนั่งเปิดทีวีสบายใจเฉิบอยู่บนโซฟา.....

       'เฮ้อ...~  ผมถอนหายใจด้วยความโล่งออก

แต่ก็ไม่ได้นานนักหรอก.......

 



   เพราะขณะนั้นสายตาของนายขวิดไม่ได้โฟกัสที่หน้าจอทีวีแต่อย่างใด......

     ดันมาโฟกัสที่หน้าของผมไล่ไปจนสุดปลายเท้าและยังวนเวียนอยู่บริเวณอกของผมที่ตอนนี้









เปลิอยเปล่า.....

 

     ห้ะ!!!!!ตายห่า  


เนื่องจากที่ผมรีบหุนหันวิ่งออกมาจึงลืมไปว่าตัวเองเพิ่งอาบน้ำเสร็จและมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวปกปิดร่างกายท่อนล่างเอาไว้เท่านั้น.......

     



     แล้วอะไรคือการที่เขามามองผมแบบนั้น มองด้วยสายตาที่มีนัยซ่อนเร้น ยียวน เคลิบเคลิ้ม และ แทะโลม เหมือนกับเห็นทุกส่วนทุกช่องว่างของร่างกายผม....

 

"นะ...นายมองอะไร..."

'มองนม...เอ้ย! ไม่ได้มองอะไร'

"โกหก...ก็เห็นอยู่ว่ามอง..."

'สมมุติถ้ามองแล้วจะเป็นอะไร?'

"........"

'นายเป็นผู้ชายนะไม่ใช่ผู้หญิงเราจะมองไปทำไม..........'

"เออ..นั่นสิเนอะ..งั้นเราไปแต่งตัวก่อนละกัน"

ผมรีบตัดบทแล้วเดินเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว....พร้อมกับเอามือมากุมที่ตรงอกข้างซ้าย...... ภายในใจผมมันเจ็บจิ้ดอยู่ลึกๆเหมือนโดนมีดกรีด ไม่รู้ทำไมคำพูดเมื่อสักครู่ของเขามันทำให้ผมเจ็บใจได้นะ 

 

   








   ทำไม?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     เลย์จะเสียใจผมไหมอ่ะที่ผมพูดไปแบบนั้น......พูดเป็นเล่น เขาจะมาเสียใจทำไมกัน.......

 

เพราะอาจจะมีแต่ผมคนเดียวเท่านั้น....

 

 

 

   




             



          ที่รู้สึกดีกับเลย์.....

 

 

 

                   ตั้งแต่แรกพบ    

 

 

ง่อวววววววววว100เปอร์แล้วเน้อออออ
เป็นเรื่องที่ดองไว้นาน ไม่มีกำลังใจเลยคนอ่านไม่คอมเม้นต์อ่าายังไงก็ช่วยคอมเม้นให้ไรต์หน่อยน้าา
รักคนเม้นรักเว่อร์  555 



--------------------------------------ไรต์นิว-----------------------------  -3-