คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02 DORMITORY DEF
02
DORMITORY DEF
ติ้ด~~
เสียงเครื่องอ่านเข้าหอดังขึ้นเมื้อผมแตะคีย์การ์ด ผมชะงักไปเล็กน้อยหลังจากที่รู้ว่าไอ่เหลือเผือกมาอยู่หอเดียวกับผม แต่แค่นั้นไม่ซ็อกพอกับพ่อคุณดันอยู่ห้องตรงข้ามผมอีก เหมือนกับเปิดประตูออกมาทีนี่เปิดโลกวิชาการกันเลยทีเดียว แต่แตกต่างกันตรงที่พอไอ่เหลือกมันรู้ว่าผมอยู่ห้องตรงข้ามมัน มันก็ยิ้มแป้นแล้นพร้อมกับพูดออกมาซ้ำๆว่า
'พรมลิขิต' และตอนนี้มันก็กำลังพูดในสิ่งที่ผมนึกไม่ถึง..
"ดีจัง...เดี๋ยวเดือนหน้าเราเลิกสัญญาเช่าแล้วมาขออยู่ห้องเดียวกับนายดีกว่า^_^"
"เห้ย...จะบ้าหรอห้องใครห้องมันดิว่ะ"
"แต่..."
"..."
"เรา..ไม่ได้ขออยู่ฟรีนะ"
"ก็ไม่ได้"
"..."
"..."
"น้าาาาาา....คิมไคคคคสุดหล่อออขอหารค่าห้องเดือนหน้าด้วยน้าาา"
ไอ่ห่าเอ้ยยยแอคแทคกูขนาดนี้มึงต้องการอัลไลล
(หารค่าห้อง)<<<เออกูรู้กูแค่ระบาย
ไอ่เหลือกกล่าวด้วยน้ำเสียงเว้าวอนกระพริบตาที่เหลือกพลางเอามือไม้มาเกาะแข้งเกาะขาผม จนป้าคุมหอเอ่ยแซวว่า 'เอ้าๆวันนี้พาแฟนมานอนด้วยหรอ' กูนี่ถึงกับง่อยแดกไปสิบนาทีเลย และด้วยความรำคาญม๊ากกกมากกเลยตอบเออๆไปไอ่เหลือกเลยเงียบเสียงลง แต่ก็มิวายกอดแข้งขาผมอยู่อย่างนั้น
ชั้น4
ติ้ง~
ส่วนคราวนี้เป็นเสียงลิฟต์ที่เปิดเมื่อถึงชั้นที่ผมอยู่ เอ้อแม้จะเป็นแค่หอแต่ที่นี่ก็อำนวยความสะดวกสบายจนอีกนิดเดียวจะเรียกได้ว่า คอนโด แล้วหละแถมราคาก็ไม่ได้ถูกและไม่ได้แพงมากเกินไปพอคิดดีๆแล้วมันก็เหมาะสมกับรายได้ที่พ่อและแม่ส่งมาทุกเดือน อ้ะๆอย่าเพิ่งคิดว่าผมนั่งกินนอนกินรอพ่อแม่เอาเงินมาประเคนเฉยๆนะครับ ผมเองก็ทำงานพิเศษเหมือนกัน เห็นหน้าหล่อแบบนี้ผมเป็นถึงพนักงานล้างถ้วยล้างจานในผับชื่อดังเลยนะเออ
"นี่ไคถึงห้องเราแล้วนะ"
สุ้มเสียงใสๆดึงให้ผมกลับมาอยู่ในภาวะปัจจุบัน มือนิ่มผละออกจากแขนผมแล้วหันไปไขกุญแจห้องซึ่งผมก็หันเข้าห้องผมทำแบบเดียวกัน ก่อนที่ทั้งผมและไอ่เหลือกจะหมุนตัวเข้าห้องของตน
ผมรีบเปิดไฟในห้องโยนกระเป๋าลงบนโซฟาก่อนจะเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวที่ตากไว้ตรงระเบียงแล้วเตรียมไปอาบน้ำ
ห้องน้ำห้องผมเป็นอะไรที่ผมชอบมากก็บอกแล้วไงหอนี้หนะสะดวกจะตายไปมีทั้งการแบ่งโซนอาบน้ำกับชักโครกด้วยนะ แต่ถ้าเทียบกับห้องน้ำบ้านไอ่ชานยอลเพื่อนตัวดีแล้วละก็ห้องที่นี่เล็กไปเลยละ ก็แหมบ้านไอ่ชานยอลมันออกจะรวยซะขนาดนั้นเอาง่ายๆคือรวยจนซื้อวงเกริลเจนมาเต้นมิสเตอร์มิสเตอร์หน้าบ้านได้
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ผมก็ยังชอบที่นี่อยู่ดีนะ
ผมชำระล้างร่างกายอย่างลวกๆก่อนจะเช็ดตัวหมาดๆแล้วรีบไปสวมเสื้อผ้าก่อนนำผ้าเช็ดตัวไปตากไว้ที่เดิม...
กำลังจะเดินไปนั่งแห้งที่โซฟาแต่ดันมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อน
"คิมไคๆเปิดประตูให้หน่อยๆ" สุ้มเสียงเล็กดังขึ้นขณะที่ผมกำลังจะมองตาแมวประตูเพื่อดูว่าใครมา คำถามอันดับแรกที่ผุดขึ้นในหัว คือ มึงมาทำไม แต่ถึงกระนั้นผมก็ยอมเปิดประตูให้อีกฝ่ายเข้ามาอยู่ดี
"มีไร.?"พอเจอหน้าผมก็ยิงคำถามใส่คนตรงหน้าทันที
"คืนนี้ขอมานอนด้วยสิอยากทดลองห้องอ่ะ"
"ลาล่ะ"
ผมผลักประตูปิดใส่หน้ามันทันที บ้ารึเปล่าค่ะ ขอนอนด้วย ห้องมึงก็มีป้ะ กูจะไม่ยอมให้มึงมาทำให้กูใจสั่นทั้งคืนหรอก
"ไค...ถ้านายไม่เปิดประตูให้เราเข้าไปนอนเราจะนอนหน้าห้องนายนี่แหละ"
"...อ เอาสิ เชิญเลยพี่"
"..."
หลังจากนั้นเสียงสนทนาก็เงียบลงเปลี่ยนเป็นเสียงตึงๆเหมือนเท้ากระแทกพื้น ผมคิดว่ามันคงโกรธเดินหนีเข้าห้องไปแล้วเลยเดินกลับมานั่งแห้งดูทีวีดังที่ตั้งใจจะทำตั้งแต่แรก
ผ่านไป 1 ชั่วโมง
ผมแหงนตามองนาฬิกาก็ได้เวลาที่จะเข้านอนของผมแล้ว ขณะเตรียมตัวปิดทีวีลุกขึ้นสายตาก็ดันไปสบเข้ากับกระเป๋านักเรียนเส็งเคร็งๆที่ตายซากอยู่บนโซฟาไม่ไกลจากผม...
คิดว่าผมจะทำหรอครับอีการบ้านเนี่ย เพิ่งเปิดเทอมผมไม่ทำหรอกฮะเดี๋ยวค่อยไปลอกเพื่อนเอาก็ได้
ไม่รู้ใจเจ้ากรรมนี่คิดยังไงผมถึงผละออกจากทางเข้าห้องนอนแล้วไปส่องตาแมวตรงประตูห้องอีกครั้ง
"ไอ่ควายเอ้ยยย.." ผมสบถออกมาเมื่อเห็นร่างเล็กนอนกอดอกหนาวสั่นอยู่หน้าบานประตู...นี่แม่งทำตามที่แม่งพูดจริงด้วยโอ้ยยคิมไคอยากจิครายยย ถามจริงนะคับที่ทำเพราะโง่จริงหรือแกล้งโง่คับ ต้องการไรคับพี่โอ้ยยย...
ผมสะบัดหัวไปมาด้วยความหงุดหงิดตัวเองก่อนจะเปิดประตูช้อนตัวมันขึ้นมาจากพื้นเย็นๆ
"งื้ออออ ค ไค ไคใช่มั้ย"
"เออหุบปากแล้วอยู่นิ่งๆอย่าดิ้นได้มั้ยกูหนัก"
"อืม"
ผมรีบก้าวขายาวๆแล้ววางมันบนโซฟาก่อนจะเดินไปหยิบหมอนเน่าๆที่มันเอามาหนุนสมองหน้าห้อง
พอผมเดินกลับไปก็เห็นมันนั่งขัดสมาธิอยู่พลางขยี้ตา นี่ชีวิตผมจะต้องเขินกับท่าทางหน้ารักๆของมันไปอีกนาเท่าไหร่...
"ไคย่าาาน่ารักจังหยิบหมอนมาให้เราด้วย"
"ช่างมันเหอะ...แล้วมึงโง่ป้ะที่มานอนทำเอ็มวีหน้าห้องกูเนี่ย"
"เรายอมโง่อ่ะ...คือ...จริงๆแล้ว..."
"..."
"เราอยากสนิทกับไคอ่ะ"
"นี่กูก็สนิทกับมึงแค่ไหนละฮะ ....ยังไม่ถึงวันมึงทำตัวเหมือนสนิทกับกูมาแต่ชาติปางก่อน"
"เออ...นั่นสิๆ"
"..."
"...."
"เอ้าแล้วนี่จะกลับห้องยัง?"
"จะบ้าหรอ ..เพิ่งมาจะให้กลับชะละไคนี่ใช้ไม่ได้ๆ"
"เอ้าไอ่นี่ สรุปมึงจะนอนนี่ช้ะ"ผมยักคิ้วกวนตีนใส่มันแต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือรอยยิ้มอันสดใจเจิดจรัสสว่างจ้าไปไกลถึงกาแล็คซี่ เอาเถอะๆดูเหมือนว่าถึงจะพูดให้ตายยังไงสุดท้ายไอ่เหลือกก็ต้องดันทุรังมานอนห้องผมอยู่ดี
"งั้นก็เรื่องของมึงละกับครับ"
"เย้!!"
ไอ่เหลือกตะโกนลั่นยกกำปั้นขึ้นชูกลางอากาศ เห็นแบบนั้นผมนี่แทบกลั้นยิ้มกลั้นขำไว้แทบไม่อยู่
"ไคย่านอนไหนหรอ?"
"ถามโง่ๆก็นอนในห้องบนเตียงไง"
"อืม...งั้นเราอ่ะ"
"กูจะไปรู้กับมึงมั้ยเนี่ย
"..." ไอ่เหลือกอิงหัวสี่สิบห้าองศาพลางทำหน้าครุ่นคิด เบะปากแล้วก็ร้องอ๋อขึ้นมา โอ้ยยยจะหน้ารักไปไหนนนน
"งั้นเรานอนเตียงเดียวกับไคละกัน"
"พรวดดดดดดดดด...ม มึงจะบ้าเรอะ นี่กูให้มึงมาหมกตัวในห้องกูก็บุญขนาดไหนละ"
"อ่าวไมอ่ะก็เราเป็นเพื่อนกันแล้วหนิ"
"กูเคยบอกมึงซักคำรึยัง"
"นั่นสิ....ยังเลย..."
ไอ่เหลือกกล่าวด้วยน้ำเสียงและสีหน้าโครตสลด หลุบตาโตๆลงต่ำพร้อมกับถอนหายใจออกมา
ถถถถถถถถถถถถถ ผมละเหนื่อยใจกับมันจริงๆถ้าแมร่งจะทำหน้าหมดอาลัยตายอยากขนาดนี้ฆ่าผมเลยเหอะ
"แย่จังงั้นเราคงต้องกลัั..."
"เออๆ...นอนก็นอนวุ้ยย"
"เย้ ไคย่าน่ารักกกที่สุดด"พอมันสมประสงค์ก็ทำท่ายกกำปั้นขึ้นกลางอากาศอีกครั้งผมที่ทนมองมันนานๆไม่ไหวเลยขอปลีกตัวเข้าห้องด่วนๆ
ผมอยู่คนเดียวได้ซักพักไอ่เหลือกก็โพล่หนังตามาให้ใจสั่นอีกครั้ง เมื่อมันทำหน้าง่วงๆใส่ให้ผมอีกผมนี่แทบจะมลายเป็นอากาศไหนจะเสียงเล็กที่โพล่งออกมาทีนี่สะเทือนใจชิบหาย
"ไคย่า..ง่วงละอ่ะ"
"...."
"นอนนะ..."
-////-
พูดจบมันก็เลื้อยตัวขึ้นมาบนเตียงผมก่อนจะเอนตัวลงนอน เสื้อยืดสีขาวเลิกขึ้นเล็กน้อยพอให้เห็นหน้าท้องเนียนๆขาวๆของคนข้างๆที่นอนหันข้างเข้าหาตัวผมอยู่ มือเล็กที่ประสานกันหนุนแก้มย้วย ตาโตๆที่ถูกเปลือกตาปิดสนิทกับรอยยิ้มเล็ก มันช่างน่ารักจนทำให้ผมต้องเอามือมาทาบหน้าอกด้านซ้ายด้วยความกลัวว่ามันจะหลุดออกมา
จะว่าไปนี่มันก็ดึกแล้วเห็นสมควรว่าผมจะต้องนอนบ้างแต่คิดแล้วมันคงยากที่จะหลับได้สนิทเมื่อมีคนตัวเล็กๆมานอนข้างกายแบบนี้...
Rrrrrrrrrrrrrrr
โทรศัพท์ผมที่วางอยู่บนหัวเตียงสั่น หน้าจอปรากฏชื่อคนๆหนึ่งโทรมาผมปัดหน้าจอเพื่อรับสายก่อนที่จะได้ยินเสียงที่ทำให้ผมตกใจ
" อ้ะ..ไอ่...จงอิน...มะ..ทึง...อ่าห์....มา...ช่ะ...ช่วยกู...ที....อ้ะ............................"
--------------------------------------
ตื้ดดดดดด จบแชปค่ะ
5555555 เบาๆเขินๆกับแชปนี้เนอะหวังว่าจะชอบและไม่เบื่อเรื่องนี้ไปก่อนน้า จะพยายามหาเวลามาอัพบ่อยๆเน้อวววว
----------------
อยากบ่น ด่า ทวง ติดแท็กนี้เลยค่ะ #พี่ไคคนเอ๋อ หรือคอมเม้นต์นะคับ
ความคิดเห็น