touch me please ขอกอดได้ไหม!เจ้าชายสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

       "ไม่ไปได้มั้ยค่ะพ่อ(T-T)"
   ฉันอ้อนวอนกอดแข้งกอดขาพ่อสุดฤทธิ์..สุดเดช...ว่าทำไม..ทำไม..ต้องทำร้าย..กันอย่างนี้...(เอ่อ  ไม่ใช่และ)

       "ได้..."
       " จริงหรอค่ะท่านพ่อสุดประเสริฐที่สุดในเทือกเขาหิมาลัย(>o<)"
       "ซะเมื่อไหร่ 555"
      ท่านพ่อของฉันหัวเราะร่าเริงบันเทิงใจอย่างผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่าอยู่ในมือ
    "แงๆๆฮือๆๆร้องไห้แล้วนะ(TOT)"
    "โอ๋ๆๆ...ลูกสาวคนสวยของพ่อ..ถึงลูกไม่อยากไปลูกก็ต้องไปเพราะเป็นคำขอของพระราชา เชียวนะลูก"
"แต่ๆหนูไม่อยากเลยค่ะ"<<<พูดพลางแอ๊บแบ้วตาใสเด็กวัยแรกแย้ม
   "เป็นบุญมากนะที่ลูกจะได้ไปเป็นนางสนมของเจ้าชายฟิลิกค์บุตรของราชากุนบัมแห่งประเทศโอลิสิติสอีกอย่าง...ถ้าลูกไปจะทำให้พ่อได้เมืองชุงกีเป้นของกำนัลเชียวนะแล้ว....."
"แต่ยังไงหนูก็ไม่ไป..แม้จะเป็นคำขอของพระราชาคาราคาซังกัลปังหาอะไรก็ช่างหนูจะไม่ไปเด็ดขาดค่ะแล้วเมืองอ่ะไรนั่นนะหนูก็ไม่อยากได้ด้วยขอยืนยัน..นั่งยัน..นอนยัน..หรืออะไรก็ได้ยันค่ะสวัสดี"หลังจากนั้นฉันก็สะปัดตูด ตีลังกา 3 ตลบออกจากบ้านทันที(เกินไปย่ะ)-..-
        สะ....ตาทร์...ฉึ่งๆๆๆ
แล้วจึงสตาร์ทรถออกไปจากบ้านแห่งความร้าวฉานบานตะไทเพื่อมุ่หน้าสู่วิมาณฉิมพลีราตรีสวรรค์หรือสั้นง่ายๆก็คือ...ผับ...นั่นเอง
   "หึๆๆ"

   (ฟิกลิกค์)