ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
-สะพานพระรามสิบสี่-
'ว่อ วี้ ว๋อ ว๋อ วี้ ว่อ' เสียงไซเรนของรถตำรวจและรถปอเต็กตึ้งผสมโรงกันดังสนั่นพร้อทั้งมีฝูงชนยืนล้อมวงกันมองดูบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ค่อยน่าพิศมัยนัก
"จ่าๆตกลงศพของผู้หญิงคนนี้ตายมานานเท่าไหร่แล้ว"
"ยังไม่ทราบแน่ชัดครับแต่เท่าที่ดูจากสภาพศพน่าจะประมาณสองชั้งโมงก่อนครับ"
ชายผู้มีสวนสูง180เซนติเมตรใบหน้ากลมมนจมูกโด่งเป็นสันเอ่ยปากตอบฉัน
"งั้นจ่าช่วยนำศพไปตรวจสอบที่แล็ปอีกที่แล้วกันนะ"
"ครับ"
"เอ่องั้นชั้นกลับบ้านก่อนนะจ่า"
"ครับๆ"
หาวววววววววว ง่วงจังเลยถ้าไม่ติดว่ามีงานเข้าตอน6โมงนี่ฉันไม่แหกขี้ตาตื่นขึ้นมาหรอกนะเนี่ย แต่ปกติฉันก็ไม่ได้ขี้เซาตื่นสายขนาดนั้นหรอกแต่มันก้อไม่ได้เช้าขนาดนี้อะดิ
บรืนๆๆๆๆๆๆๆๆๆฟิ่วๆๆๆฉึบๆๆๆ<<เสียงขับรถ
เอี้ยดดดดดด!!!!!เบรก(o_o)ตึง!!! เมื่อมาถึงบ้านฉันก้อรีบจัดแจงนอนบนเตียงอย่างสบายใจทันที
-7.45 น.-
แสงแดดที่แยงหน้าแยงตาทำให้ฉันลุกพรวดขึ้นมาดูนาฬิกาแล้วพบกับเวลาที่ทำให้ฉันอาจเป็นลมล้มตึงได้ นั้นคือ.....
"หาาาาาาาาาา!!!!!!เจ็ดโมงสี่สิบห้านาที่ ทำไงดีเราต้องไปทำงานแปดโมงซะด้วย ก่อนอื่นต้องแต่งหน้า เอ้ย!ไม่ใช่ต้องล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำทำผมแต่งตัวบลาๆๆๆๆๆๆ อ้ายทำไงดีเนียไม่ทันแน่เลย ฮือออๆๆๆ (T_T)"เครียดร้องให้ดีกว่า
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ยังได้5เปอร์เซ็นอยู่เลยง่าาา
'ว่อ วี้ ว๋อ ว๋อ วี้ ว่อ' เสียงไซเรนของรถตำรวจและรถปอเต็กตึ้งผสมโรงกันดังสนั่นพร้อทั้งมีฝูงชนยืนล้อมวงกันมองดูบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ค่อยน่าพิศมัยนัก
"จ่าๆตกลงศพของผู้หญิงคนนี้ตายมานานเท่าไหร่แล้ว"
"ยังไม่ทราบแน่ชัดครับแต่เท่าที่ดูจากสภาพศพน่าจะประมาณสองชั้งโมงก่อนครับ"
ชายผู้มีสวนสูง180เซนติเมตรใบหน้ากลมมนจมูกโด่งเป็นสันเอ่ยปากตอบฉัน
"งั้นจ่าช่วยนำศพไปตรวจสอบที่แล็ปอีกที่แล้วกันนะ"
"ครับ"
"เอ่องั้นชั้นกลับบ้านก่อนนะจ่า"
"ครับๆ"
หาวววววววววว ง่วงจังเลยถ้าไม่ติดว่ามีงานเข้าตอน6โมงนี่ฉันไม่แหกขี้ตาตื่นขึ้นมาหรอกนะเนี่ย แต่ปกติฉันก็ไม่ได้ขี้เซาตื่นสายขนาดนั้นหรอกแต่มันก้อไม่ได้เช้าขนาดนี้อะดิ
บรืนๆๆๆๆๆๆๆๆๆฟิ่วๆๆๆฉึบๆๆๆ<<เสียงขับรถ
เอี้ยดดดดดด!!!!!เบรก(o_o)ตึง!!! เมื่อมาถึงบ้านฉันก้อรีบจัดแจงนอนบนเตียงอย่างสบายใจทันที
-7.45 น.-
แสงแดดที่แยงหน้าแยงตาทำให้ฉันลุกพรวดขึ้นมาดูนาฬิกาแล้วพบกับเวลาที่ทำให้ฉันอาจเป็นลมล้มตึงได้ นั้นคือ.....
"หาาาาาาาาาา!!!!!!เจ็ดโมงสี่สิบห้านาที่ ทำไงดีเราต้องไปทำงานแปดโมงซะด้วย ก่อนอื่นต้องแต่งหน้า เอ้ย!ไม่ใช่ต้องล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำทำผมแต่งตัวบลาๆๆๆๆๆๆ อ้ายทำไงดีเนียไม่ทันแน่เลย ฮือออๆๆๆ (T_T)"เครียดร้องให้ดีกว่า
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ยังได้5เปอร์เซ็นอยู่เลยง่าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น