ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คำเชิญและโลกใหม่
กิ๊ง.....ก่อง.....กาง.....เกง.......................
เสียงระฆังเลิกเรียนดังขึ้นจากโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง วันนี้เป็นที่เกือบทุกคนให้โรงเรียนดีใจอย่างที่สุด เพราะว่าพรุ่งคือวันเสาร์และเป็นวันแรกของการปิดเทอมหน้าร้อน ที่ว่าดีใจเกือบทุกคนนั่นหนะนะ ยังมีเด็กสาวคนหนึ่งที่คิดว่าปิดเทอมไม่มีอะไรดีเลย ไม่ใช่ว่าเธอชอบเรียนหนังสือขนาดหนัก แต่ในเวลาปิดเทอม มันไม่มีอะไรทำเลยซะอย่าง และแล้วเด็กสาวคนนั่นก็เดินมานั่งปลงอนิจจังใต้ต้นไม้ในโรงเรียน เธอมีผมสีชมพูยาวสลวย และเธอหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่นึงจ้องมองเธออยู่บนต้นไม้
ฟิ้ว........
กระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นนึงปลิวมาตกบนตักของเธอ
“เอ๊ะ! กระนี่มาจากไหนเนี่ย มีข้อความด้วย ไหนดูซิ” เด็กสาวพูดและอ่านข้อความบนกระดาษปริศนานั่น มันเขียนว่า
‘ผมต้องการความช่วยเหลือ สามารถพบผมได้ที่สนามฟุตบอลในโรงเรียน’
“ขอมาอย่างงี้ ไหงเราจะไม่ช่วยละ” เด็กสาวพูดแล้วลุกขึ้นวิ่งไปที่จุดนัดพบในทันที โดยมีรอยยิ้มพอใจอยู่บนต้นไม้ และแล้วคนผู้นั้นก็กระโดดตามเธอไป..........(โธ่เอ๊ย! แม่คู้ณณ ไม่ห่วงตัวเลยเรยยย - ผู้เขียน ก็แกเขียนบทมาให้ชั้นเองนิ มาว่าได้ไง เอ้อออ - เด็กสาว)
(แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ในที่สุดก็วิ่งมาถึง อยู่ไหนละเนี่ย เจ้าของกระดาษนั่น....) เด็กสาวคิด
“ขอบคุณครับที่มา เธอชื่อ....” เด็กหนุ่มผิวสีดำ ผมสีฟ้าแถมโผกผ้าไว้บนหัวอีกต่างหากพูด
“ฮาน่าค่ะ ว่าแต่ที่เธอส่งกระดาษให้ชั้นทำไม ชั้นไม่มีแรงไปสู้กะมังกรตัวไหนนะ” ฮาน่าตอบปิดท้ายด้วยคำถาม
“ผมกำลังตามหาคนที่สามารถช่วยเกาะปังย่าได้ เธอเป็นผู้โชคดีได้รับเป็นผู้ปกป้องเกาะปังย่าของพวกเรา อ้อ! เกือบลืม ผมชื่อคุม่าครับ” คุม่าพูด
“แต่ชั้นต้องไปสู้กะมังกือมังกรตัวไหนอ่ะป่ะ?” ฮ่านาถาม
“ง่า.....ผมไม่ได้บอกให้ไปสู้กะมังกือมังกรซะหน่อย เล่นกอล์ฟต่างหากละครับ เล่นกอล์ฟ” คุม่าพูด
“กอล์ฟหรอ...ไปจิๆ ชั้นชอบเล่นกอล์ฟ” ฮาน่าตาโตเป็นประกาย
“จับมือผมไว้ครับ” คุม่าพูดพร้อมส่งมือให้ฮาน่า เธอก็จับอย่างว่าง่ายเพราะใจเธอคิดไปถึงแต่เรื่องกอล์ฟ
“ 3....2....1 let’s go” คุม่าพูดและวิ่งตรงไปข้างหน้า แต่เบื้องหน้ามีอัศจรรย์ ขวางทางอยู่ คุม่าวิ่งไปโดยไม่กลัวเจ็บเลยรึ?
“มีอัศจรรย์ขวางอยู่นะ ไม่เห็นหรือไง” ฮาน่าร้อง
“รู้น่า” คุม่าพูด
พึ่บ!
พลั่ก!
“เป็นอะไรรึเปล่า?” คุม่าหันมาถาม
“ไม่เป็นไร ขาแพลงนิดหน่อย” ฮาน่าพูดพลางทำเสียงซดมาม่า “นี่คือเกาะปังย่าหรอ สวยสุดยอดไปเลย” นั่นเป็นคำพูดจากปากของฮาน่าคำแรกที่ได้เห็นเกาะอันงดงามนี้
ภูเขาสีเขียวสด ท้องฟ้าสีฟ้าคราม ก้อนเมฆสีขาวสะอาดตา หาดทรายที่ไร้ขยะมูลฝอย น้ำทะเลสีน้ำเงินใส นี้อาจเป็นความฝันของคนในเมืองอย่างฮาน่าที่ไม่เคยได้เห็นสิ่งพวกนี้มาก่อน
“ขอต้อนรับเข้าสู่เกาะปังย่า”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นี่เป็นบทที่2แล้ว ขอบคุณนะค่ะที่อุตส่าห์แวะเข้ามาอ่านกัน ถ้าเกิดอยากจะติ-ชม ก็เมนต์มาได้นะค่ะ จะนำไปปรังปรุงให้ถูกใจท่านผู้อ่านค่ะ
ตีให้ตีปังย่า ทุกอย่างจะง่ายเหมือนคลิกเมาส์
water hazard
เสียงระฆังเลิกเรียนดังขึ้นจากโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง วันนี้เป็นที่เกือบทุกคนให้โรงเรียนดีใจอย่างที่สุด เพราะว่าพรุ่งคือวันเสาร์และเป็นวันแรกของการปิดเทอมหน้าร้อน ที่ว่าดีใจเกือบทุกคนนั่นหนะนะ ยังมีเด็กสาวคนหนึ่งที่คิดว่าปิดเทอมไม่มีอะไรดีเลย ไม่ใช่ว่าเธอชอบเรียนหนังสือขนาดหนัก แต่ในเวลาปิดเทอม มันไม่มีอะไรทำเลยซะอย่าง และแล้วเด็กสาวคนนั่นก็เดินมานั่งปลงอนิจจังใต้ต้นไม้ในโรงเรียน เธอมีผมสีชมพูยาวสลวย และเธอหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่นึงจ้องมองเธออยู่บนต้นไม้
ฟิ้ว........
กระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นนึงปลิวมาตกบนตักของเธอ
“เอ๊ะ! กระนี่มาจากไหนเนี่ย มีข้อความด้วย ไหนดูซิ” เด็กสาวพูดและอ่านข้อความบนกระดาษปริศนานั่น มันเขียนว่า
‘ผมต้องการความช่วยเหลือ สามารถพบผมได้ที่สนามฟุตบอลในโรงเรียน’
“ขอมาอย่างงี้ ไหงเราจะไม่ช่วยละ” เด็กสาวพูดแล้วลุกขึ้นวิ่งไปที่จุดนัดพบในทันที โดยมีรอยยิ้มพอใจอยู่บนต้นไม้ และแล้วคนผู้นั้นก็กระโดดตามเธอไป..........(โธ่เอ๊ย! แม่คู้ณณ ไม่ห่วงตัวเลยเรยยย - ผู้เขียน ก็แกเขียนบทมาให้ชั้นเองนิ มาว่าได้ไง เอ้อออ - เด็กสาว)
(แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ในที่สุดก็วิ่งมาถึง อยู่ไหนละเนี่ย เจ้าของกระดาษนั่น....) เด็กสาวคิด
“ขอบคุณครับที่มา เธอชื่อ....” เด็กหนุ่มผิวสีดำ ผมสีฟ้าแถมโผกผ้าไว้บนหัวอีกต่างหากพูด
“ฮาน่าค่ะ ว่าแต่ที่เธอส่งกระดาษให้ชั้นทำไม ชั้นไม่มีแรงไปสู้กะมังกรตัวไหนนะ” ฮาน่าตอบปิดท้ายด้วยคำถาม
“ผมกำลังตามหาคนที่สามารถช่วยเกาะปังย่าได้ เธอเป็นผู้โชคดีได้รับเป็นผู้ปกป้องเกาะปังย่าของพวกเรา อ้อ! เกือบลืม ผมชื่อคุม่าครับ” คุม่าพูด
“แต่ชั้นต้องไปสู้กะมังกือมังกรตัวไหนอ่ะป่ะ?” ฮ่านาถาม
“ง่า.....ผมไม่ได้บอกให้ไปสู้กะมังกือมังกรซะหน่อย เล่นกอล์ฟต่างหากละครับ เล่นกอล์ฟ” คุม่าพูด
“กอล์ฟหรอ...ไปจิๆ ชั้นชอบเล่นกอล์ฟ” ฮาน่าตาโตเป็นประกาย
“จับมือผมไว้ครับ” คุม่าพูดพร้อมส่งมือให้ฮาน่า เธอก็จับอย่างว่าง่ายเพราะใจเธอคิดไปถึงแต่เรื่องกอล์ฟ
“ 3....2....1 let’s go” คุม่าพูดและวิ่งตรงไปข้างหน้า แต่เบื้องหน้ามีอัศจรรย์ ขวางทางอยู่ คุม่าวิ่งไปโดยไม่กลัวเจ็บเลยรึ?
“มีอัศจรรย์ขวางอยู่นะ ไม่เห็นหรือไง” ฮาน่าร้อง
“รู้น่า” คุม่าพูด
พึ่บ!
พลั่ก!
“เป็นอะไรรึเปล่า?” คุม่าหันมาถาม
“ไม่เป็นไร ขาแพลงนิดหน่อย” ฮาน่าพูดพลางทำเสียงซดมาม่า “นี่คือเกาะปังย่าหรอ สวยสุดยอดไปเลย” นั่นเป็นคำพูดจากปากของฮาน่าคำแรกที่ได้เห็นเกาะอันงดงามนี้
ภูเขาสีเขียวสด ท้องฟ้าสีฟ้าคราม ก้อนเมฆสีขาวสะอาดตา หาดทรายที่ไร้ขยะมูลฝอย น้ำทะเลสีน้ำเงินใส นี้อาจเป็นความฝันของคนในเมืองอย่างฮาน่าที่ไม่เคยได้เห็นสิ่งพวกนี้มาก่อน
“ขอต้อนรับเข้าสู่เกาะปังย่า”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นี่เป็นบทที่2แล้ว ขอบคุณนะค่ะที่อุตส่าห์แวะเข้ามาอ่านกัน ถ้าเกิดอยากจะติ-ชม ก็เมนต์มาได้นะค่ะ จะนำไปปรังปรุงให้ถูกใจท่านผู้อ่านค่ะ
ตีให้ตีปังย่า ทุกอย่างจะง่ายเหมือนคลิกเมาส์
water hazard
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น