ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ~บทที่4~
�� � � � � � � � � � � ��
�� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � บทที่4
"=3= ~ต้องกลับบ้านก่อนด้วยเหรอ??"
"ก็ไปเก็บของเธอก่อนไง ^ U ^ "
">O< ฉันอยากอยู่ที่นี่นานๆอ่ะ"
"ไปกินข้าวก่อนน่า =_=ฉันไม่เบี้ยวหรอก"
"^ ^ "
------------------------------------------------------------
"วันนี้มากินฟองดูกันนะจ๊ะ ^ __ ^ "
O[]O ว่าไงนะ !!? ฟะ...ฟองดู T^T ถ้าฉันทำขนมปังหลุดจากไม้เสียบฉันก็...ฮือๆๆ ซวยน่ะสิ TT0TT ~
" ~\\T^T//~"�
แง~~ฉันยอมอดข้าวก็ด้ายยน้าาาา~~ ฉันไปซื้อขนมปังที่เซเว่น อีเลเว่นก็ด้ายยย Y^Y
" ' o ' อ้าว? เมอร์ช่า เป็นอะไรน่ะ ? หนาวเหรอ?"
"ปะ..เปล่าค่ะ Y^Y "
"สงสัยคงกลัวสิท่า :P "
">///< กะ..กลัวอะไร ฉะ..ฉันไม่ได้กลัวซะหน่อย! ทำไมฉันต้องกลัวด้วย!!"
T^T พูดไปอย่างนั้นแหละ ความเป็นจริงกลัวจนฉี่จะราดแล้วววว ~~แง~~ถ้าเผลอทำตกขึ้นมาล่ะ T///T ~
"ก็มานั่งสิ รีบๆกิน จะได้ไปถึงเร็ว * w * "
�ฉันเกลียดเขาจริงๆ ! T^T เกลียดแววตาของเขาอ่ะ เจ้าเล่ห์ชะม้าดดด
"อื้อ T///T "
"อ้อ ^o^// คนสวิสฯเขาบอกกันว่า ถ้าผู้ชายทำขนมปังหลุดล่ะก็จะต้องซื้อไวน์มาเลี้ยง...."
�� � �แล้วถ้าผู้หญิงทำขนมปังหลุดก็จะ@%~#**--__><
"และถ้าผู้หญิงทำขนมปังหลุดล่ะก็จะถูกผู้ชายจูบ ^0^//"
แง~ พี่ลีน่า~อย่าพูดแบบนั้นสิเคอะ ! คนกลัว.. T[]T�
"T^T "
"ทำไมทำหน้าอยางนั้นล่ะ =o=;; "
"เปล่านี่ กินไปดิ >O< "
"หม่ามี้คะ �ถ้าลีน่าทำขนมปังตกเนี่ย จะโดนลงโทษยังไงหรอคะ? 'o' "
"ก็..ให้ไปนอนตากน้ำค้างที่สวนไงลูก \\^o^ //"
">O< ไม่อ๊าววว~หม่ามี้อ่า~เค้าต้องตัดสินร่วมกันนี่คะ "
"เจ๊กลัวอะไรอ่ะ -0- ไม่มีใครพิศวาสเจ๊หรอก แค่คิดก็ขนลุกไปทั้งตัวแล้วเจ๊ ~"
"ไอ้เลโอ -_-+ แกอยากโดนหม้อฟาดหน้ามั้ย !!? "
"Stop ! -__- you make me aungry !! "(เธอกำลังทำให้ฉันโกรธ!)
"Sorry dad >,< "
"I'm sorry dad �Q.Q "
"Forgive me Please ~~^^ "(ยกโทษให้ผมน้าาา~)
"( - -) (_ _) (--) (_ _) "
�� � � -o-;; ช่างเป็นคุณพ่อที่เย็นชาจริงๆ แต่แหม พอกินฟองดูแบบนี้แล้วคิดถึงพ่อกับแม่เป็นบ้าเลยอ่ะ �ไม่ได้เจอตั้ง 2 -3 วันแล้วอ่ะ ป่านนี้คงเป็นห่วงเราแย่เลย
ทางด้านพ่อกับแม่ของเมอร์ช่า
" พอเมอร์ช่าไม่อยู่นี่บ้านดูน่าอยู่ขึ้นนะคะเนี่ย ^0^ "
"ใช่ๆ อาหารมื้อนี้ก็อร่อยเป็นพิเศษด้วย"
"^o^ โฮะๆๆ "
Sad Princess
-0- แป้กก ! ไม่ห่วงลูกบ้างเหรอเคอะ !!
End
วกกับมาที่เดิมม~~^^
O[]O ฮ้าา!! เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น พ่อของเลโอเกิดทำขนมปังตกขึ้นมาา !!! ไอ้หยา!! จะเกิดอะไร พิเรนทร์ๆ ขึ้นล่ะเนี่ยย~
" �^ 0 ^ แดดดี้~ ไปหยิบไวน์มาด่วนๆเลยค่ะ ^^แล้วจ่ายตังค์ลีน่าด้วยนะ "
"ToT ~ Your vine is so expensive. "
"ไวน์แดง , ขาว หรือ ชมพู ดีล่ะ? "
"ชมพูครับ ^^ "
"อ้าว ! ไหงงั้นอ่า ฉันไม่เคยเห็นแกจะกินไวน์ชมพู "
"ก็ถ้าเจ๊กับหม่ามี้เลือกก็เลือกไวน์แดงอ่ะดิ เดี๋ยวเมอร์ช่าเมา �อีกอย่างไวน์ชมพูเหาะกับผู้ที่เริ่มดื่มไวน์ แล้วก็ยังเข้ากับอาหารทุกประเภทด้วย ^0^+ "
" I agree with my son "
"-w- เอางั้นก็ได้ ไปหยิบไวน์ชมพูมาสิคุณ ชักช้าจริงๆ "
"เลโอ.. พรุ่งนี้ฉันขอกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่นะ "
">O< จะไปไหนก็ไปเถอะจ้ะ ไม่ต้องไปบอกมันหรอก เพราะว่ายังไงมันก็ต้องหา อุ๊บ! ..."
0.0 หือ? พี่ลีน่ายังพูดกับฉันไม่จบเลยอ่ะ หมอนั่นก็นิสัยเสียเอาขนมปังไปยัดเข้าปากพี่เฉยเลย -_-++ ไปฝึกนิสัยแบบนี้มาจากไหนนะ!
"ฉันยังฟังไม่จบเลยนะ >O< "
"ก็เจ๊หมยความว่า ต่อให้เธอจะไปที่ไหนฉันก็ให้เธอไปอยู่แล้วล่ะนะ เอาเป็นว่าถ้าเธอกลับมาโทร.บอกฉันด้วย ฉันจะรออยู่ที่ออฟฟิศเจ๊ "
"เฮ้ๆๆ เดี๋ยวก่อนๆ ออฟฟิศฉันไม่ใช่ร้าน คาเฟ่นะ ที่จะเป็นจุดนัดพบใครน่ะ "
"-__- หุบปากไปเลยเจ๊ !"
"^ ^ ก็ได้ๆ เอาตามที่นายสะดวกนะ "
" เธอสัญญานะ ว่าต้องกลับมา ^^ "
"Sure ^^ "
"ห้ามลืมนะ "
"( ^ ^ ) (_ _) (^^ ) (_ _)"
�� �บรรยากาศก็ดี พิกลๆ ฉันก็นั่งคุยกับเลโอไปเรื่อยเปื่อย จู่ๆ ก็มีส้อมคันนึงลอยมาเฉี่ยวหัวเลโอซะงั้นอ่ะ O[]O กรี๊ดดด ไวแสงเลยง่าส์
"O[]O "
"เฮ้ย ! เจ๊ เล่นไรเนี่ย ! -0-=3 "
"ไม่ได้เล่น -_- ไปคุยกันตรงอื่นได้มั้ย ได้ยินแล้วมันแสลงหู "
" -3 - "
"= =' ''
เ้ฮ้อ ~หลอกให้ตกใจเล่นนี่นา ไอ้เราก็อุตส่าห์กลัวว่าจะฆ่าจะแกงกัน...
*************************************************
บ้านเมอร์ช่า
"แม่ พ่อ ^o^ หนูกลับมาแล้ววว~"
"O[]O !"
"0[]0 ! "
"T^T ไม่ดีใจเหรอคะ ใช่สิ หนูมันไม่สำคัญนี่นะ"
"มานั่งสิลูก แหม ใจน้อยไปได้ ~มาทำอะไรละเนี่ย หรือว่าโดนไล่ออก"
หน้าฉัน.. มันดูโง่มากเลยเหรอ - ^ -++
" >_< !ก็คิดถึงพ่อกับแม่นี่นา "
"^ ^ ถ้างั้นวันนี้เข้าครัวกับพ่อหน่อยน้า~"
"De nada " (ภาษาสเปน แปลว่า ด้วยความยินดี)
"วันนี้แม่จะไปทำผมด้วยลูกช่วยไปส่งแม่หน่อยได้มั้ย? "
"ค่ะ ^^ "
"แล้วก็มาปลูกดอกไม้กับพ่อด้วย "
T[]T ชักเยอะไปแล้วน้าาา~~~
"Ok ค่า T0T "
�� � � เวลาล่วงเลยไปประมาณ 5 ชั่วโมงเศษ อาจจะดูว่าเยอะไปสำหรับทำกิจกรรมแค่นี้ แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่ยาวนาน จนสามารถทำให้ 'ลืม' อะไร หรือ ใครบางคนไปได้เลย..
"นี่กี่โมงแล้วคะแม่ !!! "
Mercha 's Part
�� � � � � � � � � �T^T ฉันขอโทษ วันนี้ที่บ้านมีเรื่องให้ฉันช่วยมากมายก่ายกองเลย ฉันไม่รู้ว่าฉันลืมนายไปได้ยังไง ทั้งๆที่ฉันก็ท่องอยู่ตลอดว่ามาหาพ่อกับแม่แค่แป๊บเดียว ตอนนี้ิ่งสำคัญก็คือ ต้องรีบกลับไปหาเขาที่ไร่องุ่น
"18.50 จ้า "
" พ่อ แม่ Adios(อาดีโอส) นะคะ ><"
ฟิ้ววววว~~ พอบอกลาพ่อแม่เสร็จก็รีบขึ้นไปเปิดประตูรถแล้วเหยียบให้มิดไปเลย T^T จะตกงานก็คราวนี้แล เมอร์ช่าเอ๊ยย~
เอี๊ยดด ~
ถะ..ถึงแล้วว >[]<=3 �ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน!!?�
ฉันรีบลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปที่นั่นทันที แต่ก็ไม่เห็นจะมีใครแม้กระทั่ง คนงาน -0- แหงซะ นี่มัน 19.20 คงมีคนมาทำงานอยู่หรอกนะ�
�� � � �จากนั้นฉันเดินไปที่โต๊ะตัวหนึ่ง ภาพที่ฉันเห็นอยู่ตอนนี้ ก็คือ.. -0- เขานั่งดื่มไวน์เป็นน้ำอยู่่เนี่ย.. ประมาณ 2 - 3 ขวด น่าแปลกที่เขาไม่เมา (เขาไม่ใช่เธอนะ 4 แำก้ว ก็เมาแล้ว><) ฉันเลยตัดสินใจเดินไปหาเขาแต่ก่อนที่ฉันจะได้พูด ก็มีหนึ่งเสียงตั้งคำถามขึ้นมาก่อน
"ทำไมมาช้า? "
"ขอโทษนะ >,< ฉันลืมน่ะ "
"แต่เธอสัญญาแล้วนี่.."
ใช่... ฉันสัญญาไว้... แต่ฉันก็ทำไม่ได้ ฉันขอโทษนะ เลโอ
"ฉันขอโทษ ...นายจะให้ฉัน.. OxO " � � � 'ทำยังไง?'
�คำถามที่ฉันถามไม่จบ จู่ๆ เขาก็เข้ามาประกบริมฝีปากของฉันซะก่อน รสชาติของไวน์ที่เขาดื่มไปเมื่อกี้ ทำให้ฉันไดลิ้มรสของมันไปด้วย เป็นรสชาติที่ฝาด และหวานเล็กน้อย แต่ถ้าถามถึงความรู้สึกนี้... ทำไม...มันรู้สึก..เหงาและเศร้าแบบนี้นะ... จากนั้นเขาก็เริ่มถอนริมฝีปากออก แล้วพูดต่อ
"Are you promise at me you don't forget me again? "
��คำพูดนี้...มันคุ้นหู.. เหมือนฉันเคยพูดและเคยได้ยิน ...ใช่ ... ฉันเคยพูดมัน.. แต่ที่ไหน..เมื่อไหร่...พูดกับใคร... ทำไมฉันต้องพูดด้วยนะ ><
"I Promise , I will forget you again. "
"...." เขาไม่ตอบ แต่สีหน้าของเขามีรอยยิ้มบางๆอยู่บนใบหน้า ^ ^�
เห็นเขายิ้มได้แบบนี้ ก็ดีใจแล้วล่ะนะ
เขาเดินกุมมือฉันแล้วพาฉันไปที่ห้อง แล้วก็ต้องรับงานหนักพรุ่งนี้ซะด้วย ทั้งคัดองุ่น แล้วก็เมคไวน์ (ต้องชิมด้วยสิ T^T) งานนี้ไม่เมาให้ตาย ให้มันรู้ไปข้างนึงเลย
�
�� � � � � � � � � �ติดตามตอนต่อไปน้า แหม ตอนนี้ไร้สาระ หาใจความไม่ได้อีกแล้วว>O< แต่จะมาสานต่อเรื่องราว ให้นะจ๊ะ จุ๊บุๆ...
�� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � บทที่4
"=3= ~ต้องกลับบ้านก่อนด้วยเหรอ??"
"ก็ไปเก็บของเธอก่อนไง ^ U ^ "
">O< ฉันอยากอยู่ที่นี่นานๆอ่ะ"
"ไปกินข้าวก่อนน่า =_=ฉันไม่เบี้ยวหรอก"
"^ ^ "
------------------------------------------------------------
"วันนี้มากินฟองดูกันนะจ๊ะ ^ __ ^ "
O[]O ว่าไงนะ !!? ฟะ...ฟองดู T^T ถ้าฉันทำขนมปังหลุดจากไม้เสียบฉันก็...ฮือๆๆ ซวยน่ะสิ TT0TT ~
" ~\\T^T//~"�
แง~~ฉันยอมอดข้าวก็ด้ายยน้าาาา~~ ฉันไปซื้อขนมปังที่เซเว่น อีเลเว่นก็ด้ายยย Y^Y
" ' o ' อ้าว? เมอร์ช่า เป็นอะไรน่ะ ? หนาวเหรอ?"
"ปะ..เปล่าค่ะ Y^Y "
"สงสัยคงกลัวสิท่า :P "
">///< กะ..กลัวอะไร ฉะ..ฉันไม่ได้กลัวซะหน่อย! ทำไมฉันต้องกลัวด้วย!!"
T^T พูดไปอย่างนั้นแหละ ความเป็นจริงกลัวจนฉี่จะราดแล้วววว ~~แง~~ถ้าเผลอทำตกขึ้นมาล่ะ T///T ~
"ก็มานั่งสิ รีบๆกิน จะได้ไปถึงเร็ว * w * "
�ฉันเกลียดเขาจริงๆ ! T^T เกลียดแววตาของเขาอ่ะ เจ้าเล่ห์ชะม้าดดด
"อื้อ T///T "
"อ้อ ^o^// คนสวิสฯเขาบอกกันว่า ถ้าผู้ชายทำขนมปังหลุดล่ะก็จะต้องซื้อไวน์มาเลี้ยง...."
�� � �แล้วถ้าผู้หญิงทำขนมปังหลุดก็จะ@%~#**--__><
"และถ้าผู้หญิงทำขนมปังหลุดล่ะก็จะถูกผู้ชายจูบ ^0^//"
แง~ พี่ลีน่า~อย่าพูดแบบนั้นสิเคอะ ! คนกลัว.. T[]T�
"T^T "
"ทำไมทำหน้าอยางนั้นล่ะ =o=;; "
"เปล่านี่ กินไปดิ >O< "
"หม่ามี้คะ �ถ้าลีน่าทำขนมปังตกเนี่ย จะโดนลงโทษยังไงหรอคะ? 'o' "
"ก็..ให้ไปนอนตากน้ำค้างที่สวนไงลูก \\^o^ //"
">O< ไม่อ๊าววว~หม่ามี้อ่า~เค้าต้องตัดสินร่วมกันนี่คะ "
"เจ๊กลัวอะไรอ่ะ -0- ไม่มีใครพิศวาสเจ๊หรอก แค่คิดก็ขนลุกไปทั้งตัวแล้วเจ๊ ~"
"ไอ้เลโอ -_-+ แกอยากโดนหม้อฟาดหน้ามั้ย !!? "
"Stop ! -__- you make me aungry !! "(เธอกำลังทำให้ฉันโกรธ!)
"Sorry dad >,< "
"I'm sorry dad �Q.Q "
"Forgive me Please ~~^^ "(ยกโทษให้ผมน้าาา~)
"( - -) (_ _) (--) (_ _) "
�� � � -o-;; ช่างเป็นคุณพ่อที่เย็นชาจริงๆ แต่แหม พอกินฟองดูแบบนี้แล้วคิดถึงพ่อกับแม่เป็นบ้าเลยอ่ะ �ไม่ได้เจอตั้ง 2 -3 วันแล้วอ่ะ ป่านนี้คงเป็นห่วงเราแย่เลย
ทางด้านพ่อกับแม่ของเมอร์ช่า
" พอเมอร์ช่าไม่อยู่นี่บ้านดูน่าอยู่ขึ้นนะคะเนี่ย ^0^ "
"ใช่ๆ อาหารมื้อนี้ก็อร่อยเป็นพิเศษด้วย"
"^o^ โฮะๆๆ "
Sad Princess
-0- แป้กก ! ไม่ห่วงลูกบ้างเหรอเคอะ !!
End
วกกับมาที่เดิมม~~^^
O[]O ฮ้าา!! เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น พ่อของเลโอเกิดทำขนมปังตกขึ้นมาา !!! ไอ้หยา!! จะเกิดอะไร พิเรนทร์ๆ ขึ้นล่ะเนี่ยย~
" �^ 0 ^ แดดดี้~ ไปหยิบไวน์มาด่วนๆเลยค่ะ ^^แล้วจ่ายตังค์ลีน่าด้วยนะ "
"ToT ~ Your vine is so expensive. "
"ไวน์แดง , ขาว หรือ ชมพู ดีล่ะ? "
"ชมพูครับ ^^ "
"อ้าว ! ไหงงั้นอ่า ฉันไม่เคยเห็นแกจะกินไวน์ชมพู "
"ก็ถ้าเจ๊กับหม่ามี้เลือกก็เลือกไวน์แดงอ่ะดิ เดี๋ยวเมอร์ช่าเมา �อีกอย่างไวน์ชมพูเหาะกับผู้ที่เริ่มดื่มไวน์ แล้วก็ยังเข้ากับอาหารทุกประเภทด้วย ^0^+ "
" I agree with my son "
"-w- เอางั้นก็ได้ ไปหยิบไวน์ชมพูมาสิคุณ ชักช้าจริงๆ "
"เลโอ.. พรุ่งนี้ฉันขอกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่นะ "
">O< จะไปไหนก็ไปเถอะจ้ะ ไม่ต้องไปบอกมันหรอก เพราะว่ายังไงมันก็ต้องหา อุ๊บ! ..."
0.0 หือ? พี่ลีน่ายังพูดกับฉันไม่จบเลยอ่ะ หมอนั่นก็นิสัยเสียเอาขนมปังไปยัดเข้าปากพี่เฉยเลย -_-++ ไปฝึกนิสัยแบบนี้มาจากไหนนะ!
"ฉันยังฟังไม่จบเลยนะ >O< "
"ก็เจ๊หมยความว่า ต่อให้เธอจะไปที่ไหนฉันก็ให้เธอไปอยู่แล้วล่ะนะ เอาเป็นว่าถ้าเธอกลับมาโทร.บอกฉันด้วย ฉันจะรออยู่ที่ออฟฟิศเจ๊ "
"เฮ้ๆๆ เดี๋ยวก่อนๆ ออฟฟิศฉันไม่ใช่ร้าน คาเฟ่นะ ที่จะเป็นจุดนัดพบใครน่ะ "
"-__- หุบปากไปเลยเจ๊ !"
"^ ^ ก็ได้ๆ เอาตามที่นายสะดวกนะ "
" เธอสัญญานะ ว่าต้องกลับมา ^^ "
"Sure ^^ "
"ห้ามลืมนะ "
"( ^ ^ ) (_ _) (^^ ) (_ _)"
�� �บรรยากาศก็ดี พิกลๆ ฉันก็นั่งคุยกับเลโอไปเรื่อยเปื่อย จู่ๆ ก็มีส้อมคันนึงลอยมาเฉี่ยวหัวเลโอซะงั้นอ่ะ O[]O กรี๊ดดด ไวแสงเลยง่าส์
"O[]O "
"เฮ้ย ! เจ๊ เล่นไรเนี่ย ! -0-=3 "
"ไม่ได้เล่น -_- ไปคุยกันตรงอื่นได้มั้ย ได้ยินแล้วมันแสลงหู "
" -3 - "
"= =' ''
เ้ฮ้อ ~หลอกให้ตกใจเล่นนี่นา ไอ้เราก็อุตส่าห์กลัวว่าจะฆ่าจะแกงกัน...
*************************************************
บ้านเมอร์ช่า
"แม่ พ่อ ^o^ หนูกลับมาแล้ววว~"
"O[]O !"
"0[]0 ! "
"T^T ไม่ดีใจเหรอคะ ใช่สิ หนูมันไม่สำคัญนี่นะ"
"มานั่งสิลูก แหม ใจน้อยไปได้ ~มาทำอะไรละเนี่ย หรือว่าโดนไล่ออก"
หน้าฉัน.. มันดูโง่มากเลยเหรอ - ^ -++
" >_< !ก็คิดถึงพ่อกับแม่นี่นา "
"^ ^ ถ้างั้นวันนี้เข้าครัวกับพ่อหน่อยน้า~"
"De nada " (ภาษาสเปน แปลว่า ด้วยความยินดี)
"วันนี้แม่จะไปทำผมด้วยลูกช่วยไปส่งแม่หน่อยได้มั้ย? "
"ค่ะ ^^ "
"แล้วก็มาปลูกดอกไม้กับพ่อด้วย "
T[]T ชักเยอะไปแล้วน้าาา~~~
"Ok ค่า T0T "
�� � � เวลาล่วงเลยไปประมาณ 5 ชั่วโมงเศษ อาจจะดูว่าเยอะไปสำหรับทำกิจกรรมแค่นี้ แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่ยาวนาน จนสามารถทำให้ 'ลืม' อะไร หรือ ใครบางคนไปได้เลย..
"นี่กี่โมงแล้วคะแม่ !!! "
Mercha 's Part
�� � � � � � � � � �T^T ฉันขอโทษ วันนี้ที่บ้านมีเรื่องให้ฉันช่วยมากมายก่ายกองเลย ฉันไม่รู้ว่าฉันลืมนายไปได้ยังไง ทั้งๆที่ฉันก็ท่องอยู่ตลอดว่ามาหาพ่อกับแม่แค่แป๊บเดียว ตอนนี้ิ่งสำคัญก็คือ ต้องรีบกลับไปหาเขาที่ไร่องุ่น
"18.50 จ้า "
" พ่อ แม่ Adios(อาดีโอส) นะคะ ><"
ฟิ้ววววว~~ พอบอกลาพ่อแม่เสร็จก็รีบขึ้นไปเปิดประตูรถแล้วเหยียบให้มิดไปเลย T^T จะตกงานก็คราวนี้แล เมอร์ช่าเอ๊ยย~
เอี๊ยดด ~
ถะ..ถึงแล้วว >[]<=3 �ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน!!?�
ฉันรีบลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปที่นั่นทันที แต่ก็ไม่เห็นจะมีใครแม้กระทั่ง คนงาน -0- แหงซะ นี่มัน 19.20 คงมีคนมาทำงานอยู่หรอกนะ�
�� � � �จากนั้นฉันเดินไปที่โต๊ะตัวหนึ่ง ภาพที่ฉันเห็นอยู่ตอนนี้ ก็คือ.. -0- เขานั่งดื่มไวน์เป็นน้ำอยู่่เนี่ย.. ประมาณ 2 - 3 ขวด น่าแปลกที่เขาไม่เมา (เขาไม่ใช่เธอนะ 4 แำก้ว ก็เมาแล้ว><) ฉันเลยตัดสินใจเดินไปหาเขาแต่ก่อนที่ฉันจะได้พูด ก็มีหนึ่งเสียงตั้งคำถามขึ้นมาก่อน
"ทำไมมาช้า? "
"ขอโทษนะ >,< ฉันลืมน่ะ "
"แต่เธอสัญญาแล้วนี่.."
ใช่... ฉันสัญญาไว้... แต่ฉันก็ทำไม่ได้ ฉันขอโทษนะ เลโอ
"ฉันขอโทษ ...นายจะให้ฉัน.. OxO " � � � 'ทำยังไง?'
�คำถามที่ฉันถามไม่จบ จู่ๆ เขาก็เข้ามาประกบริมฝีปากของฉันซะก่อน รสชาติของไวน์ที่เขาดื่มไปเมื่อกี้ ทำให้ฉันไดลิ้มรสของมันไปด้วย เป็นรสชาติที่ฝาด และหวานเล็กน้อย แต่ถ้าถามถึงความรู้สึกนี้... ทำไม...มันรู้สึก..เหงาและเศร้าแบบนี้นะ... จากนั้นเขาก็เริ่มถอนริมฝีปากออก แล้วพูดต่อ
"Are you promise at me you don't forget me again? "
��คำพูดนี้...มันคุ้นหู.. เหมือนฉันเคยพูดและเคยได้ยิน ...ใช่ ... ฉันเคยพูดมัน.. แต่ที่ไหน..เมื่อไหร่...พูดกับใคร... ทำไมฉันต้องพูดด้วยนะ ><
"I Promise , I will forget you again. "
"...." เขาไม่ตอบ แต่สีหน้าของเขามีรอยยิ้มบางๆอยู่บนใบหน้า ^ ^�
เห็นเขายิ้มได้แบบนี้ ก็ดีใจแล้วล่ะนะ
เขาเดินกุมมือฉันแล้วพาฉันไปที่ห้อง แล้วก็ต้องรับงานหนักพรุ่งนี้ซะด้วย ทั้งคัดองุ่น แล้วก็เมคไวน์ (ต้องชิมด้วยสิ T^T) งานนี้ไม่เมาให้ตาย ให้มันรู้ไปข้างนึงเลย
�
�� � � � � � � � � �ติดตามตอนต่อไปน้า แหม ตอนนี้ไร้สาระ หาใจความไม่ได้อีกแล้วว>O< แต่จะมาสานต่อเรื่องราว ให้นะจ๊ะ จุ๊บุๆ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น