Sweet Heart ~นายหน้าหวาน ฉันรักนาย !!

ลำดับตอนที่ #4 : # Charpter 3#

�� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � 3�
" \ __ / + กรุณาสงบปากสงบคำด้วย!! ฉันเป็นใคร! นายเป็นใคร! รู้ไว้ซะด้วย!! "

" .....=.=+"

"หยุดพูด แล้วตามฉันมาที่ห้องคหกรรม ไปเปลี่ยนชุดด้วย เพราะนายต้องมาช่วยฉันเยอะ ไปซะสิ !! "

" -o- อะไรฟะเนี่ย! คำก้ไล่ สองคำก็ไล่ เดี๋ยวก็ลาออกซะเลย!"

" ไม่ง้อย่ะ ! �=.= เร็วเข้า! ฉันรีบ!! "

"............."

ณ ห้องคหกรรม

�" ...แสดงออกถึงความเป็นไทย...แต่ไม่ธรรมดางั้นหรอ?....อืม.... "

" - _ - นายจะย้ำทำไมเนี่ย!~ ยิ่งพูด ขมับฉันยิ่งจะแตกอยู่เนี่ย ! �"

" ก็ฉันกำลังช่วยคิดนี่ไงเล่า!! "

" อ้ะแฮ่มม!! คุณคาร์ล่า ทะเลาะกับลูกน้องแบบนี้ จะไหวหรอจ๊ะ - v - "

�� � � นั่นไม่ใช่เสียงของใครนอกจาก....' แก้ว ' เพื่อนสนิทของฉันเอง แต่แหม....หายไปตั้งหลายวันเพิ่งจะโผล่หัวมาเนี่ยนะ ! แต่ก็ดีมาตรงเวลาดี เพราะยัยนี่ชอบขนมไทยยิ่งกว่าอะไรในโลก ใช้สักหน่อย ไม่เปลืองสมองด้วย ฮิฮิ

" �= = แกหยุดพูดแล้วไปหยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่เลย มาช่วยฉันทำงานเลย! "

"โหยย !! จ่ายค่าแรงให้ด้วยแล้วกันย่ะ !! ' v ' �"

" จะดีหรอ? ไปใช้เค้าอย่างนั้นน่ะ?? นี่มันงานของเธอนะ"
" งานนายเหมือนกัน ! อีกอย่างแก้วเป็นเพื่อนฉัน ทำไมฉันจะขอความช่วยเหลือไม่ได้!! "

" อ้ะแฮ่ม! จะทะเลาะกันอีกนานมั้ย !? ฉันจะได้กลับบ้าน ! เร็วๆเข้า มา!เริ่มงาน!! "

�� � � � � � � �ฉันว่าเวลามียัยแก้วมาอยู่ด้วย แล้วก็มีอีตามาร์ตินอยู่ด้วย มันรู้สึกแปลกๆจริงๆอ่ะนะ - _ - เหมือนทำพริกหกลงไปในเครื่องซักผ้าอ่ะนะ .......( เคยทำหกลงไปเรอะ! : Sad Princess )


�� � � � � � �1 อาทิตย์ต่อมา

'คัพเค้กไส้ไอศครีมฝอยทอง '

" � ^ �^ ทำได้ดีนะ คาร์ล่า แม่ภูมิใจมากเลยจ้ะ สินคาตัวนี้ขายได้ดีตั้งแต่ 1 สัปดาห์ก่อนออกบู๊ธ �...."

"แหม...แม่ไม่ใช่หนูคนเดียวหรอกค่ะ ยัยแก้ว กับ พ่อเลขาฯสุดเลิฟ ของคุณแม่ก็ช่วยค่ะ == "

" อ้าว! ไหงมาแดกดันกันงี้อ่ะ !! O[]O "

"ใช่ๆลูก แม่ผิดหรอเนี่ยยย!!!! Q[]Q !! "

" พอเลยค่ะ !! - - หนูแค่พูดลอยๆ ไปเถอะค่ะแม่ ไปดูบรรยากาศบู๊ธเราดีกว่า ~ :3 "

"มาร์ติน....ฝากดูและยัยคาร์ล่าด้วยล่ะ ยิ่งเซ่อๆอยู่แบบนั้น เดี๋ยวหลงไปแล้วแย่เลย "
"ครับ..."

�ณ �งาน ขนมหวานนานาชาติ 25xx

"สะ..สวัสดีค่ะ คุณคาร์ล่า X"] "

" ขะ...ขนมคุณคาร์ล่า ขายดีมะ....มากค่ะ "
" = 0 = ทำไม ฝ่ายประชาสัมพันธ์ กับ แผนกเซลล์ ดูแปลกๆอ่ะ เหมือนกลัวเธออ่ะ "

" หึ!~ แน่นอน ทำไมจะไม่กลัวล่ะ คนที่นายเห็นอยู่ตรงนี้น่ะ เคยเป็นเลขาฉันมาหมดแล้วทุกคน! แต่อยู่กับฉันได้แค่ 1 อาทิตย์ก็ขอเปลี่ยนตำแหน่งแระ =w=q หึ!"

"หา ! 0[]0 จริงดิ! ช็อคอ่ะ!! แต่เพราะอะไรล่ัะ?........ หรือว่าจะทนความโหดร้ายของเธอไม่ไหวว!!!??? "
" ใช่!! พวกนั้นทนไม่ได้ และไม่เคยมีใครทนได้ ! นายทำสถิติได้ดีมากที่อยู่กับฉันได้ถึง 4 สัปดาห์ !!! หวังว่านายคงไม่ปอดเหมือนพวกนั้นหรอกนะ ! "

"แน่นอน! แต่ถ้าเธอลดตัวลงมาหน่อย ไม่เชิด ไม่หยิ่ง อาจจะมีคนสนิทกับเธอมากกว่านี้ก็ได้นะ เธอจะได้ไม่เป็นหมาหัวเน่าอยู่แบบนี้...."

"......!!!!"

เพี๊ยะะ!!!! นายวอนมือฉันเองนะ ! เกิดมาไม่มีใครกล้าพูดกับฉันแบบนี้! นายเป็นใครถึงบังอาจขนาดนี้!!

" ยัยบ้า! องค์ลงอีกรึไง!!! ทำไม !? ฉันพูดแทงใจดำรึไงเล่า!! "

ผัววะ !!!! เอาไปอีก 1 หมัด !�

" ถ้านายยังอยากอยู่อย่างสงบ กรุณาอย่าเห่า! "

" ชีวิตฉันมันไม่สงบตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในชีวิตแ้ล้ว ! "

" ฉันต่างหากที่ต้องพูดคำนั้น !! �ใช่! ชีวิตนายไม่สงบแน่ ! �ต่อจากนี้ให้นายระวังตัวมากกว่าเดิม 2 เท่า เพราะบางทีฉันอาจจะเผลอ ฆ่านายก็ได้ ! "

" เธอไม่กล้าหรอก ! แล้วฉันก็ไม่กลัวด้วย!! "


�� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �..........ติดตามตอนต่อไป..........