ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Sweet Memories ความทรงจำที่ฉันรักเธอ

    ลำดับตอนที่ #1 : ~บทนำ~

    • อัปเดตล่าสุด 8 เม.ย. 54



    �� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �� � � � � �
    �� � � ��
    �� � � � � � � � � � � � � บทนำ
    �� � � � � � � � �This love is danger!. Please to becareful your heart .!

    �� � � � � � � � � � � � �รักนี้ คือ ความเสี่ยง... โปรดระวังหัวใจของคุณ !!

    ::Sad Princess ::

    บทนำนี้ต่อจากตอนที่ 16 จากเรื่อง Sweet Heart นะจ๊ะ ^^

    �� � � �เมื่องานเลี้ยงยามค่ำคืนเพื่อเฉลิมฉลองแด่คู่บ่าวสาวได้จบลง เพื่อนๆและญาติ จึงได้เดินทางกลับไปใกล้จะหมดแล้ว � � เหลือเพียงแต่เพื่อนหนุ่มของพวกเขาได้แต่นั่งจิบไวน์อยู่ท่ามกลางแสงจันทร์เพียงผู้เดียว....

    "แห้วหรอวะ?"

    "-__- งั้นมั้ง "

    "เธอจำนายได้รึเปล่า เธอสงสัยอะไรบ้างมั้ย "

    "แค่ลางๆเท่านั้น เธอแค่สงสัยว่าเราเคยพบกันที่ไหนรึเปล่า..."

    "แล้วนายตอบไปว่าไงอ่ะ ' w ' "

    "ตอบไปว่า แค่ บังเอิญ มากกว่า "

    "-0- มิน่าล่ะ แห้ว เพราะแกโง่นี่เอง"

    "มันก็ต้องเป็นแบบนี้ไปตามระเบียบอยู่แล้วนี่...เพราะฉันใส่สร้อยของเธอมา เธอยังไม่เอะใจเลยด้วยซ้ำว่าทำไม มีชื่อของเธอปรากฎอยู่..."

    "แต่ฉันว่านายยังยอมแพ้ไม่ได้หรอกนะ เพราะถึงยังไงนายก็ได้เจอเธอแน่นอน ^^ "

    "หมายความว่าไงอ่ะ -0- ' "

    " ก็เธอทำงานที่ 'โรงเรียนเมทารัชต์' โรงเรียนที่มีกรรมสิทธิ์เป็นของนายไง ^^ "

    "แต่ฉันว่านะ ถ้าแกยังทำตัวซื่อบื่อแล้วก็เงียบขรึมแบบนี้อยู่อ่ะนะ มีหวังนายต้องซดน้ำใบบัวบกจนตายว่ะ -_-"

    "แล้วต้องทำไงวะ -0-?? "

    " * U * เหอๆๆๆๆ "

    ~~~~~~

    โรงเรียนเมทารัชต์

    ก๊อก!ก๊อก !
    เสียงเคาะประตูในห้องทำงานของหญิงสาวได้ดังขึ้น เธอมีความสงสัยและตกใจอย่างมากเมื่อเพื่อนสาวของเธอซึ่งทำงานในฝ่าย ปกครอง ได้เดินเข้ามาหาเธอ

    "เมอร์ช่า ท่าน ลัทธชาญ ต้องการพบแก -w- "

    "ใครอ่ะ 'o' ท่าน? เลยเหรอ เขาเป็นใครอ่ะ "

    "แกนี่มันสมควรโดนไล่ออกจริงๆเล้ย~เขาก็คือ ผู้ดูแลโรงเรียนนี้ยังไงล่ะ เขาเพิ่งกลับมาจากสหรัฐอเมริกาเมื่อ 2 เดือนก่อนเนี่ย~ "

    "O[]O กรี๊ดดด~ผู้ดูแล ร.ร. งั้นฉันไปก่อนนะแก ~"

    ฟิ้ววว~~
    �� � � � �เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้น ก็รีบออกจากห้องทำงานแล้วตรงดิ่งไปยังห้องของผู้ดูแล ซึ่งเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันอยู่ตรงไหน ....

    �Mercha 's Part
    �� � � � � � ตายแล้วๆๆๆ นี่เพิ่งมาบอกกันเวลาแบบนี้ �ผู้ดูแลงั้นเรอะ ~! ฉันจะโดนไล่ออกมั้ยเนี่ยยย TToTT ยัยเพื่อนใจร้าย ทำม้ายทำไม ไม่บอกก๊าน ว่าท่านผู้ดูแลสถานศึกษากลับมาแว้ววว~
    "ขอโทษที่มาช้านะคะ >,<"

    "ไม่ยักรู้ว่าเธอทำงานที่นี่..."

    "O[]O อะ..เอ่อ เลโอ ! อะ...เอ๊ย! ขอโทษนะคะ ><"

    �� � � � กรี๊ดดดดดดดดดดด อย่างกับฝัน จู่ๆ เลโอคนที่ฉันเพิ่งรู้จักเมื่อวาน ทำม้ายมาเป็นหัวหน้าช้านได้ล่ะเนี่ยยยยยยยยย~นี่สินะ ที่เขาพูดกันว่า นิยายน่ะ ยิ่งกว่าชีวิตจริง (ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายไม่ใช่เรอะ !! >[]< )


    "เรียกฉันแบบเดิมเถอะ ดีแล้ว ^ ^ มันจะได้ไม่ดูห่างเหิน "

    "เรียกฉันมามีอะไรรึเปล่าคะ? >< "

    "บอกแล้วไงให้คิดว่าฉันเป็นเพื่อนเธอ ไม่ใช่เจ้านาย "


    �� �คิดลงเนอะ - -; ลองมาเปลี่ยนกันมั้ยคะ? �เพิ่งรู้จักวันเดียว จะมีอีคนไหนมันหน้าด้านไปสนิทด้วยเล่า!

    "...คือว่า..."

    "ถ้าไม่ทำเธอตาย =_= ถ้าเธอคิดจะปฏิเสธเธอจะโดนไล่ออก !"

    TT[]TT ฮือๆๆๆ เมื่อวานยังน่ารัก งุงิๆ อยู่เลย ทำไมวันนี้~ ฮึก ฮึก น่ากลัวแท้~~ T^T

    "Ok Ok >< มีอะไรรึเปล่าถึงเรียกฉันมา "

    "เธอสอนภาษาฝรั่งเศสอยู่ที่นี่เบื่อมั้ย? "

    "กะ..ก็ ชินแล้วนะ เพราะสอนมานานแล้วอ่ะ >__< "

    "เธอทำอะไรได้บ้าง ความสามารถของเธอ"

    �� �นี่ตกลงจะเอาข้อมูลส่วนตัวฉันไปดองกิมจิรึยังง้ายยย~>_<++

    "ก็ ชงชา ทำขนม ทำอาหาร ดูแลบ้าน ปลูกดอกไม้ �วาดภาพ แสดงละคร ร้องเพลง �บลาๆๆๆๆๆ " �
    �� � � �ฉันมีความสามรถเยอะน่ะ โฮะๆๆๆ -o-;;

    "อื้ม งั้นเธอไม่ต้องทำงานที่นี่แล้ว "

    "ทะ...ทำไมล่ะ หรือว่าฉันมีความสามารถเยอะไป ถึงทำงานที่นี่ไม่ได้ ให้ฉันทำงานต่อเหอะนะ ฉันต้องใช้เงินเลี้ยงดูตอบแทนพระคุณพ่อแม่ แล้วก็ช่วยเหลือครอบครัวพี่สาวด้วยย Q /l\ Q น้า~ๆๆๆ ขอร้องล่้ะ "

    "-___-อย่าตีโพยตีพายสิ ฉันยังพูดไม่จบ.. ฉันไม่ต้องการให้เธอเป็นครูสอนภาษาที่นี่...แต่ฉันต้องการให้เธอ ไปเป็นคนดูแลส่วนตัวของฉัน "

    �หา !ว่าไงนะ � � คนดูแล!! O[]O นี่ฉันไม่ใช่คนใช่เขานะ!!!

    "ทำไมถึงเป็นฉัน ? ทำไมฉันต้องทำหน้าที่นั้น? (. ___.) "

    "เพราะฉัน..ถูกใจเธอ! แล้วฉันก็ต้องการให้เธอไปทำงานที่บ้านฉัน เธอบอกเองนะ ว่าเธอมีความสามารถเยอะ �หรือเธอจะไม่ทำ -_-+ ช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดี คงไม่มีใครรับพนักงานเพิ่มหรอกนะ ถ้าเธอไม่ทำ ก็ ..."

    "Ok ฉันทำ ฉันจะทำ หน้าที่ฉันเอง ฉันจะเป็นผู้ดูแลส่วนตัวของนายพอใจรึยัง "

    ��เล่นเอาเศษฐกิจมาอ้างแบบเน้ ToT ฉันก็ซวยแย่น่ะสิ อีกอย่างฉันจะทำให้เขารู้ว่าฉัน ทำได้ทุกอย่าง! -_-+ ชิส์!

    " ^ �^ ดีมาก "

    "เริ่มวันไหน? "

    "พรุ่งนี้ อ้อ ! ข้าวของส่วนตัวของเธอไม่ต้องเก็บมานะ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปซื้อ .."

    "O.O???"

    มะ...หมายความว่าไง ?? ข้างของส่วนตัว..นี่อย่าบอกนะว่าฉันต้อง...

    "เธอต้องมาอยู่ที่บ้านฉัน "

    "แล้วพ่อแม่ฉันล่ะ >< ฉันจะอยู่กับพ่อกับแม่ช้าน!!"

    "งั้นฉันจะไปบ้านเธอ ไปบอกให้พ่อแม่เธอเข้าใจ -w- "

    "...."

    "วันนี้ 17.00 น. �เธอต้องไปรอฉันที่หน้าสถาบัน ฉันจะรับเธอไปส่งบ้าน"

    "ตะ..แต่ !! "

    "ไม่- มี -แต่ ! "

    "Y^Y "

    �� � � � พ่อจ๋า แม่จ๋า ทำไงดีถ้าเขารู้ว่าบ้านเรามีฐานะ ใหญ่โตฟู่ฟ่า แต่หนูดื้อรั้นออกมาหางานทำเพราะต้องการหาประสบการณ์ เขาจะให้หนูทำงานต่อไปมั้ย >,,<


    @บ้านช้านนน~

    �"อ้าว เมอร์ช่าพาใครมาด้วยน่ะลูก ^^ "

    "ผู้ดูแลสถาบันที่หนูทำงานอยู่น่ะค่ะ คือเขาอยากจะมาุคุยกัับพ่อแม่อ่ะ "

    "คุณพ่อกำลังเล่นกับแมวอยู่ในสวนน่ะลูก งั้นเดี๋ยวแม่ไปเรียกพ่อมาให้นะจ๊ะ ^w^ "


    �� �-__-;; อายผู้อ่านจริงๆ พ่อแม่ฉันเป็นคนอารมณ์ดี แต่งานนี้จะไฟเขียวรึเปล่าไม่รู้น้า ~

    "ส่วนคุณ...รอสักครู่นะคะ ^^ "

    "ครับ ^ U ^ "

    "เอ่อ...นั่งสิ เดี๋ยวฉันเอาน้ำมาให้ "

    "อื้อ :3 "

    �� � �เฮ้อ~ลึกลับจริงๆเมื่อกลางวันยังโหดอยู่เลย � แต่นี่อะไร อารมณ์ดีซะแล้ว~-__- ฉันต้องทำงานกลับคนลึกลับประหลาดๆ แบบนี้เรอะ !!!



    Sad princess�
    ขอ Stop ไว้แค่นี้นะจ๊า ^^ เพราะมันคือบทนำ ฮ่าๆๆ ไว้มาต่อกันนะจ๊ะ ^^

    �� � � � � ติดตามตอนต่อไปจ้า~~........

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×