คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บุคคลไร้สาระ คิมแทฮยอง
"ฮยอ" เสียทุ้มเรียให้ผมหันไปมอ
"เล่นเมัน" แทฮยอระโ้ามโฟามานั่้าผมพร้อมับหัวทุยที่เอนลบนัผมามแบบบับเ้าหมาี้อ้อน
"นำลัาเลย" แทฮยอพูพร้อมยื่นหน้าอมือถือที่แสเมื่อัอยู่ให้ผมู ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วาอยู่บนโ๊ะหน้าโฟาึ้นมาเปิเมแ่แทฮยอ็แย่ไปามือแล้วัารเปิเมพร้อมเรียมพร้อมให้ผมเรียบร้อยแล้วยื่นโทรศัพท์ลับมาให้ผม ผมรับมาแล้ว็เริ่มเล่นเมับเ้าลูหมาที่ทิ้หัวอเาไว้บนัผมอย่าสบายใ แทฮยอยับหัวยุยิไปมาหลายรั้เพราะเาัใที่ัวเอไม่สามารถทำอะไรไ้ั่ในผม้อำรามในลำอเป็นารเือนเาว่าถ้ายับอี็ไม่้อมาหนุนัันเาเลยยอมอยู่นิ่ๆถึิ้วและมูอเาะแสวามไม่พอใออมาอย่าัเนเมื่อเมไม่เป็นไปามที่เา้อาร
เพราะเมบรอบแล้วผมเลยพัสายาาาร้อโทรศัพท์นานๆโยารหลับาล บิอไป้ายทีวาทีเพื่อระบายวามเมื่อยล้าาาร้มมออโทรศัพท์เป็นเวลานาน ผมลืมา้มมอโทรศัพท์อีรั้แ่สายาันไปสบเ้าับสายาแทฮยอที่มอผมอยู่่อนแล้ว
"มีอะไร" ผมถามเาพร้อมับมวิ้ว้วยวามสสัย
"..." เพราะแทฮยอเียบและเอาแ่้อหน้าผมผมเลยเริ่มะทำัวไม่ถู เ้าเ็นี่่อให้ไม่มีเรื่อสำอาอยู่บนหน้า็ยัูีมาๆเลยล่ะ
"ะ้ออีนานไหม?" ผมเอียอไป้านวาเล็น้อย
"พอูฮยอใล้ๆแบบนี้ ฮยอสวยแบบที่ีมินว่าริๆนั้นแหละ" แทฮยอยิ้มว้านปาลายเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ผมเยหน้าึ้นทันทีเพราะไม่รู้ว่าัวเอเผลอทำหน้าแบบไหนออไป
"ถ้าฮยอเป็นผู้หินะีมินหลุมรัฮยอหัวปัหัวปำเลยแหละ ่วนี้หมอนั้นเอาแ่บ่นว่ายุนิฮยออย่านั้นยุนิฮยออย่านี้นในหัวผมมีแ่เรื่ออฮยอเ็มไปหมแล้วเนี้ย" แทฮยอยู่ปาแล้ววาโทรศัพท์ลบนแผออัวเอแล้วเอื้อมมือมาับแ้มผม มือหนารั้ให้ผม้มลไป้อหน้าเาอีรั้
นอย่าีมินเนี้ยนะ?
นายำลัพูเรื่อไร้สาระอะไรอีิมแทฮยอ
"ฮยอน่าะลอหาวิแล้ว็ุผู้หิมาใส่แล้วเินเล่นในหอูนะรับ" แทฮยอยัพูาไร้สาระไม่หยุส่วนผม็แ่ฟัเาพูเพราะผมี้เียะพูับแทฮยอ ยิุ่ยับแทฮยอเา็ะยิ่่อบทสนทนาให้มันยืยาวพร้อมับเรื่อไร้สาระที่ถูเอามาั้เป็นำถามโ่ๆ
"เื่อสิว่าทุนะ้อใแล้วแย่ันลาฮยอออไปเทแน่ๆรวมถึผม้วย" พูบ็บีบแ้มผมเบาๆ ผมเริ่มรำาเลยปล่อยโทรศัพท์ในมือทิ้แล้วพยายามใ้มือแะมือแทฮยอออาแ้มผม แ่ลายเป็นว่าแทฮยอิว่าผมเล่นับเาเลยึหน้าผมให้้มลไปอยู่ใล้หน้าเาไปอี นลายเป็นว่าเหมือนผมำลัะ้มูบแทฮยอยัไยัั้น ผมับแทฮยอยื้อันไปมานแทฮยอเปลี่ยนาับแ้มผมไปว้าอผมไว้แทน
ท่ามันออะล่อแหลมไปแล้วมั้เนี้ย
"ทำอะไรันเนี้ย?" เสียทุ้มๆออุเรียให้แทฮยอยันัวึ้นมานั่ทั้ที่มือ็ยัรั้อผมไว้อยู่ ผมับแทฮยอหันไปมอทาประูห้อ็พบอุับีมินยืนีหน้ายุ่อยู่ทัู้่
ือมุมที่พวเาเห็นมันเป็น้านหลัโฟาึ่มันะเหมือนผม้มลไปทำอะไรสัอย่าแล้วเสียอผม็แทฮยอมัน็มุ้มิ้ันสะเหลือเินนเหมือนู่รัที่ำลัหยอล้อันอยู่
แทฮยอยิ้มหวานแล้วรั้อผมให้เ้าไปใล้หน้าเานแ้มเราแนบัน ผมไ้แ่ทำหน้าเลิลั่เพราะทำัวไม่ถู่อนะรีบเปลี่ยนเป็นสีหน้าเบื่อโลที่อบทำ แวบหนึ่เห็นปาีมินยับพูว่า มินยุนิ แ่ว่าผมาฝามาว่า
"เราำลัเล่นเมันอยู่ายยยยยย" แทฮยอพูึ้นแล้ว็หอมแ้มผมัฟอแล้วลไปนอนัผมามเิม ส่วนผม็ไ้แ่ทำหน้าเ่ามึนเพราะเหุาร์มันเิึ้นเร็วมาแถมยัไม่มีใราิว่าแทฮยอะหอมผม่ายๆแบบนี้ ็รู้ว่าแทฮยอน่ะเป็นนแปลๆแ่มาหอมแ้มเมมเบอร์่อหน้าเมมเบอร์อีสอนเนี้ยืออะไร?
"ฮยอทำบ้าอะไรเนี้ย" อุทิ้ระเป๋าลบนโฟาอีัวที่ว่าอยู่ทันทีที่เินมาถึัวผมับแทฮยอ เาึแทฮยอที่ลับไปสนใเมในมือถืออีรั้นลิ้หล่นาโฟาัุ้บ เ้าหมาบ้าแทฮยอลุึ้นมาโวยวายแ่อุ็ไม่สนใเาทิ้ัวลแทนที่แทฮยอ หัวทุยที่ผมเปียเหื่อเล็น้อยทิ้น้ำหนัลบนัผมแล้วหลับาลทันที ถึแทฮยอะโวยวายใส่อุแ่าลับ้ออยู่ับเมในโทรศัพท์อย่าไม่วาา่อนะหยุแหปาแล้วเินเ้าห้อไป ทิ้ให้ีมินที่ยืนอยู่้าโฟาัวที่อุทิ้ระเป๋าไว้ยืนมอผมอย่าไม่พอใ ผมยัไหล่แล้วหยิบโทรศัพท์ที่ทิ้ไว้้าัวหลัา่อสู้ับแทฮยอึ้นมาโยไม่ไ้สนใีมินที่ยืนอยู่
รื รื
ปาร์ีมิน ส่้อวามมาหาุ
ผมเยหน้ามอีมินที่ยุยิอยู่ับโทรศัพท์อเาแล้ว็ลับมามอหน้าอโทรศัพท์มือถือัวเออีรั้
ปาร์ีมิน : เ้าไปุยันในห้อหน่อย อนนี้เลย
ปาร์ีมิน : ให้แทฮยอนอนัทำไม อุอี ลุเี๋ยวนี้
ผมมวิ้ววุ่นเพราะไม่รู้ว่าะอีแ่นอนัเนี้ยีมินะมายุ่ยาอะไรับผมหนัหนานี่มันร่าายผมผมะทำอะไร็ไ้ป่ะ?
ปาร์ีมิน : มินยุนิ ผมให้เวลาสอนาทีถ้าไม่ามผมมาที่ห้อนะ รู้ัน
หลัาพิม้อวามสุท้ายเสร็ีมิน็เินนำเ้าไปในห้อผม ผมถอนหายใเบาๆแล้ว้มมออุที่หลับาพริ้มอยู่บนัอผม
"ฮยอ ผมอนอนแบบนี้สัพัไ้ไหม?" อุพูึ้นทั้ที่ัวเาเอยัหลับาอยู่ น้ำเสียเหนื่อยๆอเาทำให้ผมรู้ว่ามัเน่ะหมแรแล้วริๆ ผมใ้มือปัผมหน้าม้าที่ลมาปราเาออ แนเสื้อถูใ้เ็ราบเม็เหื่อที่ออามไรผมออให้โยไม่ิว่ามันะเหม็นิเสื้อผมรึเปล่า ผมรู้ว่าอุฝึ้อมเ้นอย่าหนัเพื่อไม่ให้เิารผิพลาเมื่อเราึ้นแสริ และเาเหนื่อยมาริๆถึไ้มาอ้อนผมแบบนี้เพราะปิอุไม่ไ้อ้อนใร่ายๆแบบนี้หรอ
ส่วนปาร์ีมิน
็่ามันสิ ผม้อแร์ป่ะ?
"ฮยอเพิ่อาบน้ำมาหรอ? หอม" เสียทุ้มัึ้นพร้อมับทำมูฟุฟิ
"นอนไปเถอะน่า" ผมับทสนทนาเพราะี้เียะพูหรืออบอะไรแล้วแ่รบับแทฮยอเมื้อี้็เหนื่อยะแย่แล้ว
"ผมอบฮยอ"
"..."
"หมายถึลิ่นสบู่หอมๆอฮยอ" อุเือบทำหัวใผมวายแล้วถ้าประโยถัมาไม่มาอธิบายยายวามสะ่อน เาหัน้าเอาหน้ามาบพุน้อยๆอผม แน้าหนึ่เอาไปหนีบไว้รระหว่าาอัวเอส่วนอี้าอ้อมไปอเอวผมา้านหลัไว้หลวมๆ มูโ่สัมผัสท้อผมผ่านเนื้อผ้าทำให้รู้สึั๊ี้นิหน่อยแ่ผม็ยัทำัวนิ่ๆไม่ไ้ยับหนีหรืออะไร
"อื้อ" เสียราในลำอบ่บอว่าอุพอใที่ะนอนท่านี้ ผม็เลยปล่อยให้เาไ้นอนไปทั้ๆแบบนั้น
รื รื
ปาร์ีมิน : ะอีนานไหมมินยุนิ อยาเอีหรอ?
้อวามำเือนาีมินถูส่มาอีรั้ ผม็แ่เปิอ่านแ่ไม่ไ้อบอะไรไป
ปาร์ีมิน : มินยุนิ
ปาร์ีมิน : อบ
ปาร์ีมิน : ยุนิฮยอรับ
ปาร์ีมิน : ปาร์ีมินส่รูปภาพมาถึุ
ผมมวิ้วใส่โทรศัพท์ัวเอ้วยวามไม่เ้าใ ปาร์ีมินเป็นบ้าอะไรอี
ปาร์ีมิน : ผม็อยานอนหนุนัฮยอบ้าอ่ะ ไม่สิฮยอมานอนหนุนแนผมีว่า มาเร็ว
ผมโหมออฟไลน์แล้ววาโทรศัพท์ไว้บนเบาะรอแนอโฟา เอนัวเล็น้อยเพื่อให้ัวเ้าที่ับโฟา ยแนทั้สอ้าึ้นมาออแล้วเอนอลับพนัพิอโฟา
ผมอนอน่อนแล้วัน
ส่วนีมิน
ปล่อยให้บ้าายไปสะ
***************
อี้านหนึ่
ิมแทฮยอำลัยิ้มเหมือนนบ้าเมื่อเลื่อนูรูปในโทรศัพท์อัวเอ
"ทำไมฮยอน่ารัแบบนี้นะ?"
_________________________________________________________________
โปริามอน่อไป
#เรียมรับมือปาร์ีมินไ้เลยมินยุนิ
ความคิดเห็น