ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Part 4
ณ โรงพยาบาล
"หวัดดีไทโย"ไดคะมาเยี่ยมแฟนของตัวเอง
"ไงไดคะ"ไทโยยิ้มให้
"อาการเป็นไงมั่ง"ไดคะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงคนป่วยแล้วถามขึ้น
"ก็ดีขึ้นมั่งแ้ลวล่ะ"ไทโยตอบ
"ขอโทษทีนะ ทั้งๆที่เพิ่งหายแท้ๆ กลับต้องมาป่วยแบบนี้อีก"ไดคะทำหน้าเศร้านิดๆ
"ไม่เป็นไร.. มันไม่ใช่ความผิดของนายหรอก แค่นายมาเยี่ยมฉันก็ดีใจแล้ว"ไทโยยังคงยิ้มให้แฟนหนุ่มต่อไป
"อื้อ.."เมื่อได้ยินแบบนั้นใบหน้าเศร้าๆก็กลับมาปกติเช่นเดิม
"ไทโยไปเดินเล่นกันมั้ย"ไดคะชวน
"ได้หรอ.."ไทโย
"ได้สิฉันขอคุณฟุยุกะแล้ว"ไดคะ
"อื้อ"ไทโยพูดพร้อมเดินลงมาจากเตียง�
"ตามมาสิ"ไดคะจับมือไทโยแล้วพาเดินไปที่สวนสาธารณะที่อยู่ข้างๆโรงพยาบาล
"ว้าวที่นี้สวยจังเลย"ไทโยมองไปรอบๆ
"รอฉันอยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวฉันมา"พูดจบไดคะก็วิ่งไปหาตู้ขายน้ำอัดลมที่อยู่แถวนั้น
และในตอนนั้นเอง กลุ่มนักเลงเจ้าถิ่นก็โผล่มา
"เฮ้!! เอาสร้อยฉันคืนมานะ!!"เสียงของไทโยดังขึ้น ทำให้ไดคะรีบวิ่งไปทางเจ้าของเสียง
"อย่ามายุ่งกับไทโยนะ!!"ไดคะพูดขึ้นเสียงกับชายร่างสูงใหญ่ราว 4-5 คนที่ยืนล้อมรอบไทโยอยู่อย่างดุดัน
"ไอ้เปี๊ยกนี่มันเป็นใครว่ะ"ชายคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น
"ถ่อยห่างจากไทโยซะ!"ไดคะยังคงขึ้นเสียงใส่
"ถ้าไม่แล้วแกจะทำไมล่ะ.. หวงมันนักรึไงเจ้านี่น่ะ"คนๆเดิมพูดแล้วหันไปกระซากคอเสื้อไทโยอย่างรุ่นแรง จนไทโยร้องโอ้ยออกมา
"นี่แกกล้าดีอย่างไง!!"ไดคะขึ้นเสียงมากกว่าเดิม �
"กล้าดีอย่างไง...!! ถึงทำกับไทโยแบบนี้!!!!!!!"ไดคะตะโกนออกาสุดเสียงแล้วเข้าปะทะกับกลุ่มนักเลงพวกนั้น หน้าตาดุดันเหมือนกับสิงโตไม่มีผิด
ถ้าท่านจินตนาการไม่ออกก็ดูภาพนี้
"เฮ้ยพวกเราไปเหอะ! ฝากไว้ก่อนเถอะแก"เมื่อสู้หนุ่มน้อยผมสีน้ำเงินเข้มหน้าตาดุดัน ที่กำลังโมโหไม่ได้ ชายพวกนั้นจึงถอยกลับไป
"ไม่เป็นไรนะไทโย"ไดคะรีบวิ่งไปพยุ่งคนรักที่นอนเหมือบอยู่กับพื้น
"ไม่เป็นไรหรอก.. "ไทโยยิ้มให้
"แน่ใจนะ"ไดคะถามด้วยความเป็นห่วง
"แน่ใจสิฉันไม่เป้นไร"ไทโยตอบ
"งั้นก็ดีแล้ว... "ไดคะยิ้มบางให้
"ไดคะ.. เมื่อกี้นี้นายเท่มากเลยนะ"
"เ่อ่อ..คือ.. อ๊ะ.."ยังไม่ทันพูดเป็นประโยค ไทโยก็ยื่นหน้าเข้ามาจูบไดคะ ดวงตาของไดคะค่อยๆเบิกกว้างออกเพราะตกใจ
"ขอบคุณนะ"ไทโยคลายปากออกแล้วพูดขึ้น
"มะ..ไม่เป็นไร ว่าแต่เรากลับกันเถอะนะ"ไดคะพูดก่อนจะอุ้มตัวไทโยขึ้นแล้วพากลับไปที่โรงพยาบาล
ณ ที่สิ่งสถิตของท่านชายฮาคุริว
"ฮะ...ฮาคุริว ฉันไม่ไหวแล้ว~"ชูร้องเสียงหลง
"ทะ..ทนหน่อยสิชู"ฮาคุริว
อ่ะๆ... อย่าเพิ่งจิ้นกันไปไกล เรื่องมันมีอยู่ว่า ชูกับฮาคุริวมาทำอาหารและก็ได้หั่นหัวหอม หั่นไปหั่นมาทำอิท่าไหนไม่รู้แสบตาเลยเป็นเหตุการณ์ปัจจุบัน
"โอ๊ยย แสบตาโว้ยย น้ำอยู่ไหนน้ำ!"ฮาคุริวทนไม่ไหวเหมือนกันโวยวายออกมา
"ตาฉ้านนน จะทะลักแล้ว!!!"ชูร้องออกมาอีกครั้งพร้อมวิ่งเข้าห้องน้ำ
"แสบตาอ่ะ"ฮาคุริวพิมพำขณะล้างตา
"ฉันก็แสบเหมือนกันแหละน่า"ชู
ทันใดนั้นเองกลิ้งประตูบ้านก็ดังขึ้นทำให้ทั้งคู่รีบวิ่งไปเปิดประตู�
"ไงฮาคุ!"เสียงเย็นๆหน่อยๆดังขึ้นหลังจากเปิดประตู
"พี่ฟู! พี่ฮิโร่ พี่มิโด้ พี่เรนะ พี่โอซามุ พี่นางุโมะด้วย!"เมื่อฮาคุริวเห็นหน้าอย่างชัดเจนก็ถึงกับกระโดดกอดคนที่มาหา �
"เฮ้ยๆ เบาๆสิเดี๋ยวไอติมตก"พอฮาคุริวจะเข้าไปกระโดดกอดเค้าก็หลบไปซะก่อน ทีนี้จะรู้รึยังว่าเป็นใคร ฮิโร่ มิโด้ เรนะ โอซามุ แล้วก็ฟู �มาครบแก๊งค์ �โอเค คนที่มาก็คือ.... คืออ... แกรดน์ เรย์เซ่ �อูลวีด้า เดซาม กาเซลลล์และเบิร์น... ว่าแต่ 6 คนนี้มาทำอะไรที่บ้านฮาคุริวกันหนอ... อยากรู้ ติดตามตอนต่อไปสิครับ
CRY .q
"หวัดดีไทโย"ไดคะมาเยี่ยมแฟนของตัวเอง
"ไงไดคะ"ไทโยยิ้มให้
"อาการเป็นไงมั่ง"ไดคะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงคนป่วยแล้วถามขึ้น
"ก็ดีขึ้นมั่งแ้ลวล่ะ"ไทโยตอบ
"ขอโทษทีนะ ทั้งๆที่เพิ่งหายแท้ๆ กลับต้องมาป่วยแบบนี้อีก"ไดคะทำหน้าเศร้านิดๆ
"ไม่เป็นไร.. มันไม่ใช่ความผิดของนายหรอก แค่นายมาเยี่ยมฉันก็ดีใจแล้ว"ไทโยยังคงยิ้มให้แฟนหนุ่มต่อไป
"อื้อ.."เมื่อได้ยินแบบนั้นใบหน้าเศร้าๆก็กลับมาปกติเช่นเดิม
"ไทโยไปเดินเล่นกันมั้ย"ไดคะชวน
"ได้หรอ.."ไทโย
"ได้สิฉันขอคุณฟุยุกะแล้ว"ไดคะ
"อื้อ"ไทโยพูดพร้อมเดินลงมาจากเตียง�
"ตามมาสิ"ไดคะจับมือไทโยแล้วพาเดินไปที่สวนสาธารณะที่อยู่ข้างๆโรงพยาบาล
"ว้าวที่นี้สวยจังเลย"ไทโยมองไปรอบๆ
"รอฉันอยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวฉันมา"พูดจบไดคะก็วิ่งไปหาตู้ขายน้ำอัดลมที่อยู่แถวนั้น
และในตอนนั้นเอง กลุ่มนักเลงเจ้าถิ่นก็โผล่มา
"เฮ้!! เอาสร้อยฉันคืนมานะ!!"เสียงของไทโยดังขึ้น ทำให้ไดคะรีบวิ่งไปทางเจ้าของเสียง
"อย่ามายุ่งกับไทโยนะ!!"ไดคะพูดขึ้นเสียงกับชายร่างสูงใหญ่ราว 4-5 คนที่ยืนล้อมรอบไทโยอยู่อย่างดุดัน
"ไอ้เปี๊ยกนี่มันเป็นใครว่ะ"ชายคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น
"ถ่อยห่างจากไทโยซะ!"ไดคะยังคงขึ้นเสียงใส่
"ถ้าไม่แล้วแกจะทำไมล่ะ.. หวงมันนักรึไงเจ้านี่น่ะ"คนๆเดิมพูดแล้วหันไปกระซากคอเสื้อไทโยอย่างรุ่นแรง จนไทโยร้องโอ้ยออกมา
"นี่แกกล้าดีอย่างไง!!"ไดคะขึ้นเสียงมากกว่าเดิม �
"กล้าดีอย่างไง...!! ถึงทำกับไทโยแบบนี้!!!!!!!"ไดคะตะโกนออกาสุดเสียงแล้วเข้าปะทะกับกลุ่มนักเลงพวกนั้น หน้าตาดุดันเหมือนกับสิงโตไม่มีผิด
ถ้าท่านจินตนาการไม่ออกก็ดูภาพนี้
"เฮ้ยพวกเราไปเหอะ! ฝากไว้ก่อนเถอะแก"เมื่อสู้หนุ่มน้อยผมสีน้ำเงินเข้มหน้าตาดุดัน ที่กำลังโมโหไม่ได้ ชายพวกนั้นจึงถอยกลับไป
"ไม่เป็นไรนะไทโย"ไดคะรีบวิ่งไปพยุ่งคนรักที่นอนเหมือบอยู่กับพื้น
"ไม่เป็นไรหรอก.. "ไทโยยิ้มให้
"แน่ใจนะ"ไดคะถามด้วยความเป็นห่วง
"แน่ใจสิฉันไม่เป้นไร"ไทโยตอบ
"งั้นก็ดีแล้ว... "ไดคะยิ้มบางให้
"ไดคะ.. เมื่อกี้นี้นายเท่มากเลยนะ"
"เ่อ่อ..คือ.. อ๊ะ.."ยังไม่ทันพูดเป็นประโยค ไทโยก็ยื่นหน้าเข้ามาจูบไดคะ ดวงตาของไดคะค่อยๆเบิกกว้างออกเพราะตกใจ
"ขอบคุณนะ"ไทโยคลายปากออกแล้วพูดขึ้น
"มะ..ไม่เป็นไร ว่าแต่เรากลับกันเถอะนะ"ไดคะพูดก่อนจะอุ้มตัวไทโยขึ้นแล้วพากลับไปที่โรงพยาบาล
ณ ที่สิ่งสถิตของท่านชายฮาคุริว
"ฮะ...ฮาคุริว ฉันไม่ไหวแล้ว~"ชูร้องเสียงหลง
"ทะ..ทนหน่อยสิชู"ฮาคุริว
อ่ะๆ... อย่าเพิ่งจิ้นกันไปไกล เรื่องมันมีอยู่ว่า ชูกับฮาคุริวมาทำอาหารและก็ได้หั่นหัวหอม หั่นไปหั่นมาทำอิท่าไหนไม่รู้แสบตาเลยเป็นเหตุการณ์ปัจจุบัน
"โอ๊ยย แสบตาโว้ยย น้ำอยู่ไหนน้ำ!"ฮาคุริวทนไม่ไหวเหมือนกันโวยวายออกมา
"ตาฉ้านนน จะทะลักแล้ว!!!"ชูร้องออกมาอีกครั้งพร้อมวิ่งเข้าห้องน้ำ
"แสบตาอ่ะ"ฮาคุริวพิมพำขณะล้างตา
"ฉันก็แสบเหมือนกันแหละน่า"ชู
ทันใดนั้นเองกลิ้งประตูบ้านก็ดังขึ้นทำให้ทั้งคู่รีบวิ่งไปเปิดประตู�
"ไงฮาคุ!"เสียงเย็นๆหน่อยๆดังขึ้นหลังจากเปิดประตู
"พี่ฟู! พี่ฮิโร่ พี่มิโด้ พี่เรนะ พี่โอซามุ พี่นางุโมะด้วย!"เมื่อฮาคุริวเห็นหน้าอย่างชัดเจนก็ถึงกับกระโดดกอดคนที่มาหา �
"เฮ้ยๆ เบาๆสิเดี๋ยวไอติมตก"พอฮาคุริวจะเข้าไปกระโดดกอดเค้าก็หลบไปซะก่อน ทีนี้จะรู้รึยังว่าเป็นใคร ฮิโร่ มิโด้ เรนะ โอซามุ แล้วก็ฟู �มาครบแก๊งค์ �โอเค คนที่มาก็คือ.... คืออ... แกรดน์ เรย์เซ่ �อูลวีด้า เดซาม กาเซลลล์และเบิร์น... ว่าแต่ 6 คนนี้มาทำอะไรที่บ้านฮาคุริวกันหนอ... อยากรู้ ติดตามตอนต่อไปสิครับ
CRY .q
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น