ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Part 5
สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รัก... ช่วงนี้อาจจะไม่ได้อัพนะครับรู้สึกว่างานจะเยอะเต็มมือไปหมดเลย แต่อย่างไงก็จะพยายามเข้ามาให้ได้มากที่สุดนะครับ
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
"พวกพี่ๆมาได้ไงเนี่ย!"ฮาคุริวเอ่ยถามรุ่นพี่รูปร่างสูงใหญ่ 6 คนที่ยื่นอยู่ตรงหน้า
"ขึ้นรถมาไง"กาเซลล์ตอบห้วนๆ
"ก็นะ.. ตั้งใจจะมาหาฮาคุคุงโดยเฉพาะเลยล่ะ ^^"ฮิโรโตะพูดด้วยท่าทีเป็นมิตรผิดจากเจ้าหัวขาวเด่นี่ยื่นเด่นอยู่ข้างหน้า
"เข้ามาก่อนสิ"ฮาคุริวต้อนรับแขกเป็นอย่างดีในขณะที่ชูยังคงยืนงงอยู่... แต่พอเห็นคนสุดท้ายเดินเข้ามาแค่นั้นแหละ
"พี่อูล!"ชูกระโดดกอดพี่สาวผมสีฟ้าแซมขาวตรงข้างหูด้วยความคิดถึง
"เหวออ"ยังไม่ทันตั้งตัวก็โดนกระโดดกอดซะแล้วเธอจึงล้มลงไปกับพื้น
"นี่ชูทำอะไรพี่เรนะน่ะ"ฮาคุริวหันมาถามด้วยความตกใจ�
"จำผมได้มั้ย? ผมชูไงชู"ชูพูดด้วยท่าทีดีใจสุดๆ
"อ้าวนี่..ชูนี่!! มาอยู่นี่ได้ไง ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีมั้ย แล้วไคล่ะไปไหน?"พอจำได้เจ๊อูลก็รัวคำถามใส่ซะเป็นชุด
"ผมมาทำงาน... ผมก็สบายดี ไคอยู่ที่เกาะก๊อดอีเดน แล้วพี่อูลมาทำไมฮะ?"ชูก็ตอบรั่วใส่แล้วถามคำถาม
"ก็มาหางานทำกันน่ะ"อูลวีด้าตอบแล้วยิ้มบางให้ก่อนลุกขึ้นแล้วปัดตัว
"แล้วได้งานรึยังล่ะฮะ"ชูถามอีกรอบ
"ได้แล้วล่ะ"อูลวิด้าตอบ�
"ฮาคุริวพอจะมีห้องว่างม่ะ?"เบิร์นถาม
"มีสิ.. ตามผมมาเลย"สิ้นเสียงฮาคุริวก็เดินนำเหล่าพี่ๆทั้ง 6 ไปยังห้องพัก
"ห้องใหญ่ใช้เล่นเลยนี่"เรญืเซ่กล่าวขณะมองไปรอบๆห้อง
"ขอโทษนะ.. แต่ว่าห้องนี่มันอนได้แค่ห้องล่ะ 3 คน แต่ว่าห้องที่ว่างมันเหลือแต่ห้อง"ฮาคุริวหันมามองพวกตัวสูงทั้งหลาย
"ไม่เป็นไร.. แต่อย่างไงก็ขอบใจมาก.. "เสียงเยือกเย็นของอูลวิด้าดังขึ้นพร้อมกับรอบยิ้มที่ดูมีเล่ห์บนในหน้า
"งะ..งั้นผมขอตัวนะ.. จะไปหั่นหัวหอมต่อ ^_^' "ฮาคุริวรู้สึกได้ว่าเจ๊อูลจะเอาอีกแล้ว.. ใครซักคนต้องมีน้ำตาเล็ดแน่ จึงรีบโกยก่อนจะหลับไม่ลงไปทั้งคืน
"2 คนนอนเตียง ส่วนอีก 4 นอนล้าง และ 1 ใน 2 ที่นอนบนเตียงก็คือฉันคนนี้"อูลวิด้าหันมามองพวก 5 คนที่เหลือต่อและอธิบายแผนการนอน(?)
"ตรูจะนอนล้างก็ไม่สบาย นอนบนเตียงก็เจอยัยโหดนี่เอาไงดีฟ่ะเนี่ย!"เบิร์นคิดในใจ
"ถ้าเรานอนบนจะโดนยันตกเตียงมั้ยเนี่ย!"<<<เรย์เซ่คิด
"นอนกับคนสวยมันก็ดีอยู่หรอก แต่ยัยโหดอูลวีด้าฉันขอผ่าน.. เผลอๆหมอนมีติดปีกบินแน่แล้วอูลวีด้ายิ่งนอนดิ้นอยู่ด้วย"กาเซลล์คิด
"อยากนอนเตียงนุ่มๆแต่ก็กลัว... ปลิวแฮะ"แกรดน์คิดๆๆ�
"ให้ตายไงก็ไม่เอา"เดซามคิดในใจลึกลึ๊ก!!
"นี่!.. แค่คิดว่าใครจะนอนเตียงจะเงียบทำซากอะไรห๊ะ! จะตอบรึไม่ตอบ!!"อูลวีด้าเริ่มมีน้ำโห
"....."ทุกคนยังคงนั่งเงียบ
"นี่!! ถ้าไม่ตอบแม่จับตบดิ้นเรียงตัวเลยเอาสิ!!"พอได้ยินอูลวีด้าทุกคนก็เลยตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า!
.
.
.
.
.
"กาเซลล์คร้าบบบ!!!!"
"เฮ้ยย!!... ทำไมต้องตรูด้วยฟร้าาา!!!"กาเซลล์ที่ไม่ได้รู้เรื่องไรกะเค้าเลยแย่งขึ้น
"โอเค..กาเซลล์นายจะนอนใช่ม่ะ?"อูลวีด้าหันมามองกาเซลล์
"คะ..คือ.วะ...ว่ามันน"กาเซลล์พูดติดๆขัดอย่างกับกลัวบารมีของอูลวีด้าสุดๆ
"ทำไม!"อูลวีด้าขึ้นเสียงหน่อยๆใส่�
"ม่ะ..ไม่มีอะไรครับ!"เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้นกาเซลล์ก็มิอาจเกี่ยงได้
"ฉันหลุดจากยัยนี่ได้เมื่อไหร่ฉันฆ่าพวกแกทิ้งยกคอกแน่!!"กาเซลล์คิดในใจแล้วหันมาทำหน้าอำมหิตใส่ 4 ตัวข้างหลัง
"รอดล่ะตรู"4ตัวสนับสนุนคิดในใจ
ตัดมาทางฮาคุริวกับชู
"ชู... นายรู้จักพี่เรนะด้วยหรอ"ฮาคุริวถามคนที่นั่งอ่านการูตูนอยู่ข้างๆ
"ถ้าหมายถึงพี่อูลล่ะก็รู้จักดีเลยล่ะ"
"แล้วนายรู้จักตั้งแต่ตอนไหน?"
"ฉันรู้จักตั้งแต่ตอนที่พี่อูลไปทำงานอยู่ที่เกาะก๊อดอีเดนแล้วล่ะ ตอนนั้นฉันยังเด็กอยู่เลย"
"แล้วพี่เรนะไปทำอะไรที่นั่น?"
"ไม่รู้สิ.. มาเพื่อหาอะไรซักอย่างตอนนั้นพี่อูลยังเป็นนักโบราณคดีอยู่เลย.. แล้วพี่อูลก็เป็นคนสอนเรื่องฟุตบอลให้ฉันด้วย"
"ฉันน่ะนะ.. ไปเจอพี่เรนะกับพี่ฟูที่สถานรับเลี้ยงเด็ก�
"นายเนี่ยนะไปสถานรับเลี้ยงเด็ก"
"ฉันไม่ได้ไปแค่บังเอิญผ่านไปเท่านั้นแหละ รู้สึกจะเป็นสถานรับเลี้ยงเด็กสวนพระอาทิตย์อ่ะนะ"
"่อ่อๆ.. แต่แค่นายผ่านไปเห็นแล้วนายรู้จักพี่อูลได้ไง?"
"ตอนนั้นฉันจำไม่ได้แฮะ"
"เคยจำอะไรได้มั่งมั้ยเนี่ยเจ้าบ้า!"
"นายว่าใครบ้านะชูเดี๋ยวก็จับจูบซะเลยนี่!"
"ไม่ได้ว่านาย!"
"งั้นโอเค...เราไปเดินเล่นกันเหอะ"สิ้นเสียงฮาคุริวก็ลากชูออกไปเดินเล่น
เวลาต่อมา
"นายนึกไงถึงได้ลากฉันมาเนี่ย"ชูถามฮาคุริวที่ลากเค้ามาอย่างงงๆ
"นั่นสินะ..."ฮาคุริวหันมาตอบพร้อมใหของขวัญเป็น...
.
.
.
.
สีหน้ากวนบาทาขั้นสุดยอดดด!!
"กวน TEEN กันนักนะ"ชูเริ่มมีน้ำโห
"ฮ่าๆ... ชูคือว่า..."ฮาคุริวเปลี่ยนสีหน้าแล้วหันมาทำหน้าจริงจัง
"อะไร. เฮ้ยย"ชูร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะฮาคุรวจู่ๆก็อุ้มชูวิ่งเข้าไปในป่าข้างทาง
"นายอุ้มฉันมาทำไมเนี่ยฮาคุริว!!"ชูดิ้นไปโวยวายไป พอมาถึงที่ลับตาคนแล้วฮาคุริวก็วางชูลง
"ชู.. ฉันมีเรื่องอยากจะบอกนาย.. "ฮาคุริวค่อยๆเดินมาหาชูเรื่อยๆ
"อ..อะไรเล่า"ชูค่อยๆถอยหลังแต่ดันไปติดต้นไม้.. (เอาแล้วไงงานนี้ /Writer)
"คือว่าฉัน.. "ฮาคุริวเดินมาหาชู สองมือจับข้อมือของชูไว้แล้วค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ชูเลื่อยๆ
"นายจะทำอะไรฉันน่ะฮาคุริว"ชูมองฮาคุริวอย่างหวาดกลัวหัวใจของชูเต้นแรงดัง ติกๆ
"ฉัน... ชอบ.. นาย.. "ฮาคุริวพูดก่อนประกบปากของเค้าเข้ากับปากบางๆของชู
"...."ชูนิ่งเงียบได้แต่หน้าแดงและรอให้ฮาคุริวคลายปากออก
"ชู.. นายคบกับฉันได้มั้ย?"ฮาคุริวคลายปากออกแล้วเอ่ยคำถาม
"ไม่รู้"ชูตอบด้วยใบหน้าแดง
"ไม่รู้.. มันไม่ใช่คำตอบที่ฉันต้องการเลยนะ"ฮาคุริวมองหน้าที่กำำลังแดงของชู
"เจ้าบ้า!! >///<"ชูพูโออกมาก่อนจะวิ่งกลับบ้านเพราะความอาย
"เฮ้... ชู!!"ฮาคุริวก็วิ่งตามไป
ณ ที่สิ่งสถิตของเหล่า 6 น่อ
"กลับมาแล้วว"ฮาคุริวเอ่ยก่อนที่จะเปิดประตูมาเจอเหล่ารุ่นพี่ผู้อาศัยพร้อมกับชู
"แล้วนั่นไปทำอะไรกันมาน่ะอย่าบอกนะว่าพวกนาย อร๊ายย >.<"อูลวีด้าที่กำลังนั่งกินเค้กสตอเบอรี่ของโปรดกล่าวขึ้นเมื่อเห็นทั้งคู่กลับมาด้วยกันแล้วชูก็หน้าแดง
"ผมไม่ได้มีอะไรกันนะพี่อูล.."ชูบอกเจ๊อูลวีด้า
"ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่เรนะเป็นสาววายอ่ะ"ฮาคุริวพูดพลางเดินเข้ามานั่งข้างๆกาเซลล์ที่กำลังหดหู่อยู่หน้าทีวี
"ช่างพี่เหอะน่า"อูลวีด้าหันไปนั่งกินเค้กสตอเบอรี่ต่อ�
เจ๊จ๋าเจ๊ เจ๊ลองกลับไปอ่านตอนที่ 1 �ตอนที่ 2 ดูสิแล้วเจ๊จะเก็ท!
"พี่ฟู พี่เป็นอะไรไปน่ะ"ฮาคุริวใช้นิ้วจ้ิมแก้มกาเซลล์ที่กำลังนั่งนึกถึงชะตากรรมตัวเองตอนนอน
"ฉันจะโดนอูลวีด้าแอบกอดมั้ยเนี่ย ยิ่งหล่อๆอยู่ด้วย.."กาเซลล์พึมพำอยู่คนเดียวโดยไม่สนใจฮาคุริวที่อยู่ข้างๆ
"พี่โอซามุ พี่ฟูเป็นอะไรไปอ่ะ?"ฮาคุริวหันไปถามเดซามที่นั่งดูทีวีอยู่
"อ่อ... คงจะสิ้นหวังมั้ง พอดีได้นอนเตียงเดียวกับอูลวีด้าน่ะนะ"เดซามอธิบายถึงเหตุการณ์
"เป็นงี้นี่เอง.. "ฮาคุริวคิดในใจ
"ไม่อยากให้ถึงเวลานอนเล๊ยยย T^T"กาเซลล์ยังคงพึมพำอยู่คนเดียว
"งั้นชูเราไปนอนเหอะ"พูดจบฮาคุริวก็ลากชูขึ้นไปบนห้อง
"เฮ้ๆ.. ฉันว่า 2 คนนี้มีไรกันแน่เลย"เบิร์นมองตามหลังชูกับฮาคุริวไปแล้วหันมาซุบซิบกับเพื่อนๆของตน
"นั่นสิๆ"ฮิโรโตะ
"นี่! เรามาวางแผนสืบกันม่ะ?"เรย์เซ่ยื่นขอเสนอ
"เยี่ยม!!"ทุกคนยกเว้นน้องไอติมที่นั่งพิมพำพูด
24.43
"กัซจางง มามะ มานอนกัน"อูลวีด้าที่นั่งอยู่บนเตียงกวักมือเรียกกาเซลล์ที่ยืนขาสั่นอยู่ตรงประตูห้อง หน้าตาเจ๊อย่างกะจะจับเซลล์กินอย่างไงอย่างงั้น (กัซคือคำย่อของชื่อกาเซลล์อ่ะนะ)
"กาเซลล์กล้าๆเข้าไว้.. แกต้องเป็นฝ่ายลุกเซ่!"เบิร์นกระซิบข้างหูกาเซลล์
"แกไม่ใช่ฉันแกก็พูดได้เดะ!"กาเซลล์กระซิบกลับ แล้วเบิร์นมันก็เดินไปนอน
"มาเร็วสิ~ ฉันรออยู่นะ =_,="นี่เจ๊จะชวนเฮียเซลล์มานอนรึจะชวนเฮียเซลล์ทำอะไรมิดีมิร้ายเนี่ย!!
"เป็นไงเป็นกันว่ะ!!"กาเซลล์สูดหายใจเข้าลึกๆก่อนเดินไปเผชิญหน้ากับอูลวีด้า
"นอนตรงนี้.."อูลวีด้าเขยิบที่ให้พอกาเซลล์นอน
"ไม่มีอะไรน่ากลัวก็แค่ผู้หญิงคนนึงล่ะน่า.."กาเซลล์รีบลงไปนอน
"ฝันดีนะหนูน้อย หึๆ"อูลวีด้ากล่าวก่อนนอนคลุมโปง�
ติดตามตอนต่อไป~
B B
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
"พวกพี่ๆมาได้ไงเนี่ย!"ฮาคุริวเอ่ยถามรุ่นพี่รูปร่างสูงใหญ่ 6 คนที่ยื่นอยู่ตรงหน้า
"ขึ้นรถมาไง"กาเซลล์ตอบห้วนๆ
"ก็นะ.. ตั้งใจจะมาหาฮาคุคุงโดยเฉพาะเลยล่ะ ^^"ฮิโรโตะพูดด้วยท่าทีเป็นมิตรผิดจากเจ้าหัวขาวเด่นี่ยื่นเด่นอยู่ข้างหน้า
"เข้ามาก่อนสิ"ฮาคุริวต้อนรับแขกเป็นอย่างดีในขณะที่ชูยังคงยืนงงอยู่... แต่พอเห็นคนสุดท้ายเดินเข้ามาแค่นั้นแหละ
"พี่อูล!"ชูกระโดดกอดพี่สาวผมสีฟ้าแซมขาวตรงข้างหูด้วยความคิดถึง
"เหวออ"ยังไม่ทันตั้งตัวก็โดนกระโดดกอดซะแล้วเธอจึงล้มลงไปกับพื้น
"นี่ชูทำอะไรพี่เรนะน่ะ"ฮาคุริวหันมาถามด้วยความตกใจ�
"จำผมได้มั้ย? ผมชูไงชู"ชูพูดด้วยท่าทีดีใจสุดๆ
"อ้าวนี่..ชูนี่!! มาอยู่นี่ได้ไง ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีมั้ย แล้วไคล่ะไปไหน?"พอจำได้เจ๊อูลก็รัวคำถามใส่ซะเป็นชุด
"ผมมาทำงาน... ผมก็สบายดี ไคอยู่ที่เกาะก๊อดอีเดน แล้วพี่อูลมาทำไมฮะ?"ชูก็ตอบรั่วใส่แล้วถามคำถาม
"ก็มาหางานทำกันน่ะ"อูลวีด้าตอบแล้วยิ้มบางให้ก่อนลุกขึ้นแล้วปัดตัว
"แล้วได้งานรึยังล่ะฮะ"ชูถามอีกรอบ
"ได้แล้วล่ะ"อูลวิด้าตอบ�
"ฮาคุริวพอจะมีห้องว่างม่ะ?"เบิร์นถาม
"มีสิ.. ตามผมมาเลย"สิ้นเสียงฮาคุริวก็เดินนำเหล่าพี่ๆทั้ง 6 ไปยังห้องพัก
"ห้องใหญ่ใช้เล่นเลยนี่"เรญืเซ่กล่าวขณะมองไปรอบๆห้อง
"ขอโทษนะ.. แต่ว่าห้องนี่มันอนได้แค่ห้องล่ะ 3 คน แต่ว่าห้องที่ว่างมันเหลือแต่ห้อง"ฮาคุริวหันมามองพวกตัวสูงทั้งหลาย
"ไม่เป็นไร.. แต่อย่างไงก็ขอบใจมาก.. "เสียงเยือกเย็นของอูลวิด้าดังขึ้นพร้อมกับรอบยิ้มที่ดูมีเล่ห์บนในหน้า
"งะ..งั้นผมขอตัวนะ.. จะไปหั่นหัวหอมต่อ ^_^' "ฮาคุริวรู้สึกได้ว่าเจ๊อูลจะเอาอีกแล้ว.. ใครซักคนต้องมีน้ำตาเล็ดแน่ จึงรีบโกยก่อนจะหลับไม่ลงไปทั้งคืน
"2 คนนอนเตียง ส่วนอีก 4 นอนล้าง และ 1 ใน 2 ที่นอนบนเตียงก็คือฉันคนนี้"อูลวิด้าหันมามองพวก 5 คนที่เหลือต่อและอธิบายแผนการนอน(?)
"ตรูจะนอนล้างก็ไม่สบาย นอนบนเตียงก็เจอยัยโหดนี่เอาไงดีฟ่ะเนี่ย!"เบิร์นคิดในใจ
"ถ้าเรานอนบนจะโดนยันตกเตียงมั้ยเนี่ย!"<<<เรย์เซ่คิด
"นอนกับคนสวยมันก็ดีอยู่หรอก แต่ยัยโหดอูลวีด้าฉันขอผ่าน.. เผลอๆหมอนมีติดปีกบินแน่แล้วอูลวีด้ายิ่งนอนดิ้นอยู่ด้วย"กาเซลล์คิด
"อยากนอนเตียงนุ่มๆแต่ก็กลัว... ปลิวแฮะ"แกรดน์คิดๆๆ�
"ให้ตายไงก็ไม่เอา"เดซามคิดในใจลึกลึ๊ก!!
"นี่!.. แค่คิดว่าใครจะนอนเตียงจะเงียบทำซากอะไรห๊ะ! จะตอบรึไม่ตอบ!!"อูลวีด้าเริ่มมีน้ำโห
"....."ทุกคนยังคงนั่งเงียบ
"นี่!! ถ้าไม่ตอบแม่จับตบดิ้นเรียงตัวเลยเอาสิ!!"พอได้ยินอูลวีด้าทุกคนก็เลยตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า!
.
.
.
.
.
"กาเซลล์คร้าบบบ!!!!"
"เฮ้ยย!!... ทำไมต้องตรูด้วยฟร้าาา!!!"กาเซลล์ที่ไม่ได้รู้เรื่องไรกะเค้าเลยแย่งขึ้น
"โอเค..กาเซลล์นายจะนอนใช่ม่ะ?"อูลวีด้าหันมามองกาเซลล์
"คะ..คือ.วะ...ว่ามันน"กาเซลล์พูดติดๆขัดอย่างกับกลัวบารมีของอูลวีด้าสุดๆ
"ทำไม!"อูลวีด้าขึ้นเสียงหน่อยๆใส่�
"ม่ะ..ไม่มีอะไรครับ!"เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้นกาเซลล์ก็มิอาจเกี่ยงได้
"ฉันหลุดจากยัยนี่ได้เมื่อไหร่ฉันฆ่าพวกแกทิ้งยกคอกแน่!!"กาเซลล์คิดในใจแล้วหันมาทำหน้าอำมหิตใส่ 4 ตัวข้างหลัง
"รอดล่ะตรู"4ตัวสนับสนุนคิดในใจ
ตัดมาทางฮาคุริวกับชู
"ชู... นายรู้จักพี่เรนะด้วยหรอ"ฮาคุริวถามคนที่นั่งอ่านการูตูนอยู่ข้างๆ
"ถ้าหมายถึงพี่อูลล่ะก็รู้จักดีเลยล่ะ"
"แล้วนายรู้จักตั้งแต่ตอนไหน?"
"ฉันรู้จักตั้งแต่ตอนที่พี่อูลไปทำงานอยู่ที่เกาะก๊อดอีเดนแล้วล่ะ ตอนนั้นฉันยังเด็กอยู่เลย"
"แล้วพี่เรนะไปทำอะไรที่นั่น?"
"ไม่รู้สิ.. มาเพื่อหาอะไรซักอย่างตอนนั้นพี่อูลยังเป็นนักโบราณคดีอยู่เลย.. แล้วพี่อูลก็เป็นคนสอนเรื่องฟุตบอลให้ฉันด้วย"
"ฉันน่ะนะ.. ไปเจอพี่เรนะกับพี่ฟูที่สถานรับเลี้ยงเด็ก�
"นายเนี่ยนะไปสถานรับเลี้ยงเด็ก"
"ฉันไม่ได้ไปแค่บังเอิญผ่านไปเท่านั้นแหละ รู้สึกจะเป็นสถานรับเลี้ยงเด็กสวนพระอาทิตย์อ่ะนะ"
"่อ่อๆ.. แต่แค่นายผ่านไปเห็นแล้วนายรู้จักพี่อูลได้ไง?"
"ตอนนั้นฉันจำไม่ได้แฮะ"
"เคยจำอะไรได้มั่งมั้ยเนี่ยเจ้าบ้า!"
"นายว่าใครบ้านะชูเดี๋ยวก็จับจูบซะเลยนี่!"
"ไม่ได้ว่านาย!"
"งั้นโอเค...เราไปเดินเล่นกันเหอะ"สิ้นเสียงฮาคุริวก็ลากชูออกไปเดินเล่น
เวลาต่อมา
"นายนึกไงถึงได้ลากฉันมาเนี่ย"ชูถามฮาคุริวที่ลากเค้ามาอย่างงงๆ
"นั่นสินะ..."ฮาคุริวหันมาตอบพร้อมใหของขวัญเป็น...
.
.
.
.
สีหน้ากวนบาทาขั้นสุดยอดดด!!
"กวน TEEN กันนักนะ"ชูเริ่มมีน้ำโห
"ฮ่าๆ... ชูคือว่า..."ฮาคุริวเปลี่ยนสีหน้าแล้วหันมาทำหน้าจริงจัง
"อะไร. เฮ้ยย"ชูร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะฮาคุรวจู่ๆก็อุ้มชูวิ่งเข้าไปในป่าข้างทาง
"นายอุ้มฉันมาทำไมเนี่ยฮาคุริว!!"ชูดิ้นไปโวยวายไป พอมาถึงที่ลับตาคนแล้วฮาคุริวก็วางชูลง
"ชู.. ฉันมีเรื่องอยากจะบอกนาย.. "ฮาคุริวค่อยๆเดินมาหาชูเรื่อยๆ
"อ..อะไรเล่า"ชูค่อยๆถอยหลังแต่ดันไปติดต้นไม้.. (เอาแล้วไงงานนี้ /Writer)
"คือว่าฉัน.. "ฮาคุริวเดินมาหาชู สองมือจับข้อมือของชูไว้แล้วค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ชูเลื่อยๆ
"นายจะทำอะไรฉันน่ะฮาคุริว"ชูมองฮาคุริวอย่างหวาดกลัวหัวใจของชูเต้นแรงดัง ติกๆ
"ฉัน... ชอบ.. นาย.. "ฮาคุริวพูดก่อนประกบปากของเค้าเข้ากับปากบางๆของชู
"...."ชูนิ่งเงียบได้แต่หน้าแดงและรอให้ฮาคุริวคลายปากออก
"ชู.. นายคบกับฉันได้มั้ย?"ฮาคุริวคลายปากออกแล้วเอ่ยคำถาม
"ไม่รู้"ชูตอบด้วยใบหน้าแดง
"ไม่รู้.. มันไม่ใช่คำตอบที่ฉันต้องการเลยนะ"ฮาคุริวมองหน้าที่กำำลังแดงของชู
"เจ้าบ้า!! >///<"ชูพูโออกมาก่อนจะวิ่งกลับบ้านเพราะความอาย
"เฮ้... ชู!!"ฮาคุริวก็วิ่งตามไป
ณ ที่สิ่งสถิตของเหล่า 6 น่อ
"กลับมาแล้วว"ฮาคุริวเอ่ยก่อนที่จะเปิดประตูมาเจอเหล่ารุ่นพี่ผู้อาศัยพร้อมกับชู
"แล้วนั่นไปทำอะไรกันมาน่ะอย่าบอกนะว่าพวกนาย อร๊ายย >.<"อูลวีด้าที่กำลังนั่งกินเค้กสตอเบอรี่ของโปรดกล่าวขึ้นเมื่อเห็นทั้งคู่กลับมาด้วยกันแล้วชูก็หน้าแดง
"ผมไม่ได้มีอะไรกันนะพี่อูล.."ชูบอกเจ๊อูลวีด้า
"ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่เรนะเป็นสาววายอ่ะ"ฮาคุริวพูดพลางเดินเข้ามานั่งข้างๆกาเซลล์ที่กำลังหดหู่อยู่หน้าทีวี
"ช่างพี่เหอะน่า"อูลวีด้าหันไปนั่งกินเค้กสตอเบอรี่ต่อ�
เจ๊จ๋าเจ๊ เจ๊ลองกลับไปอ่านตอนที่ 1 �ตอนที่ 2 ดูสิแล้วเจ๊จะเก็ท!
"พี่ฟู พี่เป็นอะไรไปน่ะ"ฮาคุริวใช้นิ้วจ้ิมแก้มกาเซลล์ที่กำลังนั่งนึกถึงชะตากรรมตัวเองตอนนอน
"ฉันจะโดนอูลวีด้าแอบกอดมั้ยเนี่ย ยิ่งหล่อๆอยู่ด้วย.."กาเซลล์พึมพำอยู่คนเดียวโดยไม่สนใจฮาคุริวที่อยู่ข้างๆ
"พี่โอซามุ พี่ฟูเป็นอะไรไปอ่ะ?"ฮาคุริวหันไปถามเดซามที่นั่งดูทีวีอยู่
"อ่อ... คงจะสิ้นหวังมั้ง พอดีได้นอนเตียงเดียวกับอูลวีด้าน่ะนะ"เดซามอธิบายถึงเหตุการณ์
"เป็นงี้นี่เอง.. "ฮาคุริวคิดในใจ
"ไม่อยากให้ถึงเวลานอนเล๊ยยย T^T"กาเซลล์ยังคงพึมพำอยู่คนเดียว
"งั้นชูเราไปนอนเหอะ"พูดจบฮาคุริวก็ลากชูขึ้นไปบนห้อง
"เฮ้ๆ.. ฉันว่า 2 คนนี้มีไรกันแน่เลย"เบิร์นมองตามหลังชูกับฮาคุริวไปแล้วหันมาซุบซิบกับเพื่อนๆของตน
"นั่นสิๆ"ฮิโรโตะ
"นี่! เรามาวางแผนสืบกันม่ะ?"เรย์เซ่ยื่นขอเสนอ
"เยี่ยม!!"ทุกคนยกเว้นน้องไอติมที่นั่งพิมพำพูด
24.43
"กัซจางง มามะ มานอนกัน"อูลวีด้าที่นั่งอยู่บนเตียงกวักมือเรียกกาเซลล์ที่ยืนขาสั่นอยู่ตรงประตูห้อง หน้าตาเจ๊อย่างกะจะจับเซลล์กินอย่างไงอย่างงั้น (กัซคือคำย่อของชื่อกาเซลล์อ่ะนะ)
"กาเซลล์กล้าๆเข้าไว้.. แกต้องเป็นฝ่ายลุกเซ่!"เบิร์นกระซิบข้างหูกาเซลล์
"แกไม่ใช่ฉันแกก็พูดได้เดะ!"กาเซลล์กระซิบกลับ แล้วเบิร์นมันก็เดินไปนอน
"มาเร็วสิ~ ฉันรออยู่นะ =_,="นี่เจ๊จะชวนเฮียเซลล์มานอนรึจะชวนเฮียเซลล์ทำอะไรมิดีมิร้ายเนี่ย!!
"เป็นไงเป็นกันว่ะ!!"กาเซลล์สูดหายใจเข้าลึกๆก่อนเดินไปเผชิญหน้ากับอูลวีด้า
"นอนตรงนี้.."อูลวีด้าเขยิบที่ให้พอกาเซลล์นอน
"ไม่มีอะไรน่ากลัวก็แค่ผู้หญิงคนนึงล่ะน่า.."กาเซลล์รีบลงไปนอน
"ฝันดีนะหนูน้อย หึๆ"อูลวีด้ากล่าวก่อนนอนคลุมโปง�
ติดตามตอนต่อไป~
B B
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น