วันแรกของการเปิดเทอมและครั้งแรกที่ได้อยู่ม.1
กริ้ง~(เขียนผิด อย่าว่ากันเลยนะ)
เอี้ยด~
วันแรกของเปิดเทอม ผม เอ้ย! ตัวข้าพเจ้าก็เกือบสายวันแรก เฉียดชิวไปแค่สองวิเอง อย่างน้อยๆก็ยังทันเข้าแถวเคารพธงชาติทัน
"ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย..."ร้องกันทั้งแถวนั้นแหละ
สมมุติร้องจบแล้ว
"นักเรียนทุกคนใครที่ถูกเรียกชื่อต่อไปนี้ ให้ไปห้องม.1/6 ที่อยู่อีกตึกนึง เดียวจะมีคนพาไปนะ"
".....ด.ญ.อรุณา....."ไอ้ที่จุดๆนี่คือเรียกชื่อคนอื่นนะ(ขี้เกียจคิด)
อรุณาหรือชื่อเล่นว่านากา ที่มาเหรอ มาจาก เอ่อ...ไม่แน่ใจรู้สึกจากอักขระหรือจารึกละมั้ง ผมทรงสัประรด(เอาด้านหลังมุคุโร่เท่านั้น)ชุดนักเรียนที่แหวกแนวเล็กน้อยคือเสื้อกันร้อนสีดำทับเสื้อนักเรียนที่เปิดออกเห็นเสื้อแขนกุดสีเหลือง กระโปรงนักเรียนสีน้ำเงินเลยเข่า รองเท้าผ้าใบสีข้าว
เธอได้เดินตามนักเรียนคนอื่นที่ถูกเรียกชื่อ คนที่เดินนำคงเป็นรุ่นพี่ตึกมัธยมมารับ โรงเรียนแห่งนี้แบ่งได้เป็นสี่ตึก เยอะใช่ไหมละ ตึกแรกคือตึกอนุบาลตั้งแต่ อ.1-3 ตึกต่อไปคือตึกประถม ถัดไปตึกมัธยม แน่นอนเรียนถึงชั้นม.6 ไม่ต้องย้ายจยกว่าจะจบได้ ตึกสุดท้ายก็เป็นตึกที่ไว้ใช้งานต่างๆ
"นี่คือห้องของพวกเธอ เดี๋ยวจะมีครูประจำชั้นจะมาบอกรายละเอียด รออยู่เฉยๆละ"ว่าแล้วพี่สุดเฮี้ยบก็เดินจากไปและยังไม่ทันจะได้นั่งครูประจำชั้นก็เดินเข้ามา
"เชิญนั่งทที่ก่อน"ครูคนนั้นเป็นผู้หญิงโคตรเฮี้ยบเลยละ เธอบอกให้พวกนักเรียนนั่ง นากาเดินไปนั่งริมประตูแต่เกือบอยู่หลังสุด ในห้องการจัดแถวเป็น สอง สาม สอง เหมือนเด็กเล็กๆเลยละ
"สวัสดี นักเรียนที่น่ารักทุกคน ครูชื่อ เยาวลักษณ์ หรือเรียกสั้นๆว่า ครูแจ่มก็ได้ ครูหวังว่านักเรียนทุกคนจะไม่ทำให้ครูลำบากใจ ใช่ไหมจ้ะ"
-เลิกหวังเถอะครู-เดคิดในใจซึ่งมันไปตรงกับคนทั้งห้องพอดีเพราะที่รวมกันอยู่นี้เกินกว่า90% เป็นเด็กมีปัญหาละมั้ง
"เอาละ เนืองจากเป็นวันเปิดเทอมทางร.ร.จะมีกิจกรรมให้ทำ นั้นก็คือ..."ครูแจ่มเว้นระยะไว้ก่อนพูดต่อ"คือการให้เลือกชมรมเองหรือตั้งใหม่ก็ได้"
"เย้"ทั้งห้องแน่นอน
"แต่มีกฏอยู่ว่า ถ้าตั้งชมรมเองต้องมีตั้งแต่ 6 คนขึ้นไป อ้อ ต้องมีครูประจำชมรมด้วย อีกอย่าง การเลือกชมรมเองต้องไปเป็นคู่นะ"พอพูดจบไม่ฟังอะไรกันแล้ว วิ่งกันแบบลืมหน้าลืมตา จนครูตะโกนเสียงดังแต่ยังไม่ได้ยิน
"เงียบ!!!"
ครั้งสุดท้ายนี้ ครูแน่จริงมากเอาโทรโคงมาแถมยังมีไมค์อีก คิดดูสิตะโกนผ่านโทรโคงและไมค์มันจะเสียงดังสันตะโรแค่ไหน เห็นว่าเธอเจ๋งสุดแล้วในมัธยมไม่มีใครกล้าหือ
"จับคู่กันแบบเงียบๆและเบาๆกันด้วย"
สลดกันทั้งห้องเงียบจนได้ยินเสียงเข้มตก การเดินหาคู่เป็นไปอย่างช้าๆ นากาไม่ได้เดินไปหาคู่เลยเอาแต่นั่งเหม่อลอยจนมีคนมาทัก
"เอ่อ...สวัสดีครับ ไมทราบว่ามีคู่ยังครับ?"
นากาเงยหน้าขึ้นมามองก็พบ เด็กผู้ชายหน้าตาอ่อนวัยเหมือนเด็กประถม ผมสั่นเรียบร้อยสีดำออกทางน้ำเงิน ดวงตามรกตใสซื่อมองอย่างน่ารัก ส่วนสูงที่ต่ำกว่าต้องทำให้ก้มมามอง เสื้อผ้ายับเล็กน้อย เสื้อนักเรียนเปิดอยู่ทำให้เห็นเสื้อแขนสั่นสีดำข้างใน เมื่อเด็กคนนั้นถามมา นากาจึงส่ายหน้า
"คู่กับผมได้ไหมครับ?"ยังไงไม่มีคู่แล้วก็เลยพยักหน้า
"ขอบคุณมากครับ ผมชื่อ รพีสุโยธาครับ เรียกว่า พี อย่างเดียวก็ได้ครับ"
"อืม ฉันชื่ออรุณา เรียกว่า นากาก็ได้ นายนะเด็กใหม่เหรอ?"
"ใช่ครับ ผมเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่วันแรก ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย"
"เช่นกัน"
"แต่ว่าชื่อของคุณแปลกดีนะครับ เหมือนชื่อผู้ชายเลย"
"อ้อ ไม่มีอะไรมากหรอก ที่จริงพ่ออยากให้เป็นผู้ชายมากกว่าจริงตั้งให้ชื่อเล่นเหมือนผู้ชายนะและก็คำว่านากานะ ตัวแรกเสียงเหมือนตัวสุดท้ายของชื่อจริงด้วย"
"อย่างนี้นี่เอง"
ตอนแรกนึกว่าเป็นพวกที่ประมาณว่าอ่อนแอ ถ่อมตน อะไรประมาณนั้น ที่ไหนได้ยิ่งกว่าหน้าด้านเสียอีกเมื่อครูแจ่มให้กลับไปนั่งที่ พีก็มานั่งสวมตัวแทนคนที่นั่งข้างๆเมื่อกี้และไล่ไอ้คนนั้นให้ไปนั่งที่อื่น ควรสมน้ำหน้าหรือสงสารดีละเพราะพีไม่ยอมบอกที่นั่งเก่าของตัวเองซะด้วย เด็กคนนั้นหาไม่เจอเลยถูกครูแจ่มดุก่อนที่ครูจะชี้ที่ให้
"เอาละ ชมรมของมัธยมมีหลากหลายให้เลือกแต่บางชมรมจำกัดคนหรือมีข้อบังคับให้อ่านรายละเอียดให้ดีก่อนและหลายละเอียดจะอยู่ในห้องสีครามชั้นหนึ่งเดินลงไปอย่างเป็นระเบียบด้วยละ"ครูเธอนี่ก็พร้อมด้วยอุปกรณ์มากมายจริงๆถือไม้เรียวรอไว้เลยแหะ
ทุกคนต่างเดินไปอย่างเงียบจริงๆเห็นห้องอื่นเดินลงมาด้วยอาการคล้ายๆกัน คงรู้ฤทธิ์เจ้าหล่อนเป็นแน่แท้เล่นส่งเสียงแปดหลอดซะขนาดนั้น ใครที่ไม่ได้ยินก็หูหนวกแล้วละ นากาเดินอย่างเบือหน่ายแต่ข้างเขามาด้วยอารมณ์ที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง
"คุณนากาคิดจะเข้าชมรมอะไรครับ?"
"ไม่รู้สิ มันอาจจะแตกต่างจากประถมด้วยสิ่นเชิง อาจมีชมรมแปลกๆเข้ามาก็ได้เช่น ชมรมวิจาร์ณหน้าคนอะไรปะมาณนี้"
"เหรอครับ"แล้วก็เงียบไปอีกครั้ง
เมื่อมาถึงหน้าห้องที่ออกสีครามตามชื่อของมันที่แปะไว้ ทั้งหมดวิ่งกรู่กันเข้าไปดูกระดานที่แปะรายละเอียดและชื่อชมรมไว้
"อะ คุณนากา มีชื่อชมรมนั้นด้วยละ"
"ชมรมอะไร?"
"ก็ชมรมวิจาร์ณหน้าคนไงละ"
"มะ มีด้วยเหรอเนี่ย"ที่พูดไปนะอุตสาห์ประชดนะเนี่ย
นากาเลิกสนใจชมรมที่ตัวเองเพิ่งประชดไปแล้วหาชมรมให้ตัวเองเข้า นากาเอานิ้วจิ้มไปที่ชื่อก่อนเรียงลงมาและสะดุดกับชื่อชมรมหนึ่ง
"เฮ้ พี ดูชมรมนี้สิ"นากาเรียกพีให้มาดู
"ชมรมดูเอลลิส คุณลักษณะ มีใจรักในการเล่นการ์ด ไม่จำกัดวัยและเพศ กฏ เข้าได้แค่ห้าคนถ้าเกินต้องได้รับการทดสอบ ที่อยู่ ตรงห้องข้างบรรไดหน้าลานปธุม ชื่อห้องกรรมการนักเรียน"
"สงสัยเป็นพวกเด็กเรียนและยศสูงมั้งเนี่ย นายจะไปไหม?"
"ไปสิครับ ผมชอบมากเลยละ"
"งั้นก็ไปกันเลย!"
- 1 - 2 - 3 - 4 - 5 -
"ที่นี่สินะ"
"น่าจะใช้ครับ"
"งั้นเข้าไปกันเลย"
แอด
"พวกเธอจะมาเข้ามาสมัครชมรมใช้ไหมจ้ะ"
"เอ่อครับ"
พอเข้ามาก็พบกับสาวสวยชั้นม.ไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเขายื่นใบให้นากาเลยรับมาก่อนดูว่ามันเป็นอะไร มันก็คือใบสมัคร นากายื่นให้พีเขียนก่อน
"อะ ลืมไปเลย พวกเธอมากันสองคนนี่ ต้องมีคนใดคนนึงต้องออกไปนะ"
"แต่ในใบก็มีเขียนนี่ค่ะ ว่าถ้าเกินก็ให้รับการทดสอบได้"
"จะเอาเหรอมันอยากนะ รับถอยตอนนี้ยังทันนะ"
"ไม่มีวันค่ะ คนอย่างหนูไม่ถอย"
"เอางั้นก็ได้ เอาเธอคนนั้นนะ เข้าไปข้างในจะมีคนรออยู่นะ"ผู้หญิงคนนั้นเรียกพีเข้าไปข้างใน พีหันมามองนากาจึงยิ้มให้
"งั้นไปก่อนนะครับ คุณนากา"
"อืม โชคดีนะ"แล้วพีก็เดินเข้าไป
"เธอนะมากับฉัน เดี่ยวไปดูรายละเอียดในการทดสอบ"
"ค่ะ"แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปอีกทาง
(แย่เลยเนาะกว่าจะเขียนได้ มีมารเยอะจริงๆ ต่อจากนี้จะไม่พบคำว่าไฟนอลในตอนท้ายเพราะเดี่ยวมันจะมาเอง ไปละ)
ความคิดเห็น