Wanna one x you ft.produce101 My little star

ตอนที่ 15 : หรือจริงๆแล้ว...??? [ 20%]

ตอนนี้การแข่งขันดำเนินมาครึ่งทางแล้ว อันดับของจีนึลถือว่าดีเพราะกระแสจากการที่เธอได้โชว์ความสามารถกับรุ่นพี่เซจองทำให้นักเรียนทั้งชายและหญิงต่างชื่มชม

"เหนื่อยไหม" รุ่นพี่มินฮยอนย่อนตัวลงนั่งข้างจีนึลที่เพิ่งจะพักจากการซ้อมพร้อมกับยื่นขวดน้ำให้เธอ "ขยันแบบนี้ ที่1ก็อยู่ไม่ไกลแล้ว" 

"แน่สิคะ ถ้าฉันได้ฉันจะตอบแทนพี่คนแรกเลย " （＾ｖ＾）  ร่างบางยิ้มตาหยี่จนกลายเป็นสระอิให้มินฮยอน ระหว่างนั้นทุกคนก็เริ่มทยอยออกจากห้องเพราะนี่ก็ถึงเวลาเลิกแล้ว จนในที่สุดมินฮยอนก็ขอตัวออกไปก่อนเพราะมีนัดเล่นเกมกับจินยองและจีฮุน

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูที่เปิดอยู่ทำให้จีนึลที่กำลังเก็บของต้องละสายตาเหลือบไปมองบุคคลที่มายืนรอเธอ 

"อ่าาา จัสตินมีอะไรรึป่าว" จีนึลยู่หน้าเพราะคนที่มาเคาะไม่ใช่คนที่หวังก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนคนนี้ไปแล้วส่ายหัวไปมาไล่ความคิดที่หวังอะไรลมๆแล้งๆอยู่  จีนึลสะพายกระเป๋าแล้วเดินออกมาหาจัสตินที่ยืนรออยู่ก่อนจะมองหาเพื่อนอีกคน 

"อ้าว อึนซอไม่มาหรอ"

"ยัยนั่นกลับไปนอนแล้ว พรุ่งนี้วันหยุดทั้งทีออกไปเที่ยวกัน" (＾▽＾) จัสตินที่ตัวสูงกว่าจีนึลเอามือมาคล้องคอก่อนจะดึงเธอเข้าหาตัวเองอย่างหมั่นเคี้ยว 

"ย่าห์!!! อยากตายหรอ" จีนึลดิ้นพยายามจะเอาคืนจัสตินแต่กลับกลายเป็นว่าตัวเองสู้ร่างสูงไม่ได้เลย 

"ไปกัน!!" 

สถานการณ์ตรึงเครียดระหว่างชายหญิงที่นั่งอยู่มุมแคนทีนหอเอ  จนอีกฝ่ายเริ่มทนไม่ไหวต้องเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน 

"จะไม่พูดกับฉันจริงๆหรอ" แชยอนวางช้อนและตะเกียบลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองอีกคนที่อยู่ตรงข้าวม

"ผมไม่มีอะไรจะคุยกับนูนาแล้ว" ควานลินกินต่อโดยไม่สะทกสะท้านอะไร แชยอนเองก็ไม่ใช่ว่าไม่แคร์เขาแต่การที่เธอเลือกรักดาเนียลเพราะอะไรใครๆก็รู้ ดาเนียลเป็นคนที่ได้รับการโหวตเป็นอันดับ1ของโรงเรียน  แต่ตอนนี้เธอเหมือนคนไม่เหลืออะไรเพราะดูเหมือนว่าคนที่เธอมั่นใจว่าไม่ทิ้งเธอแน่นอนกำลังไขว้เขวไปทางอื่น และเธอเองก็ไม่ต้องการเสียมันไป 

"ควานลิน นายไม่เคยเย็นชาใส่ฉัน" ร่างเล็กบอกเสียงสั่นเเละพยายามกลั้นอารมณ์ไว้ มือเล็กกำชายกระโปรงเพื่อระบายอารมณ์ขุ่นมัว "ตั้งแต่จีนึลเข้ามาทำไมพวกนายถึงเอาแต่สนใจยัยนั่น" 

"นูนาคิดแบบนั้นเหรอ" ควานลินเงยหน้ามาสบตากับคนตรงหน้า สายตาที่สั่นไหวทำให้เขาอยากเอื้อมมือไปเช็ดมันเหมือนแต่ก่อน แต่เขาไม่อยากทำแบบนั้นต่อไปแล้ว 

"ผมไม่รู้ว่านูนาต้องการจะทำอะไร แต่การลอบกัดมันไม่ใช่ทางที่ดีนักหรอก" ควานลินพูดเสร็จก็เก็บจานเพื่อจะเอาไปเก็บ ใช่แล้วหล่ะ เมื่อวานเขาบังเอิญไปได้ยินหญิงสาวสองคนคุยกันและดูเหมือนบุคคลที่สามที่พวกเธอกล่าวถึงคือจีนึล เขาไม่ต้องการให้เเชยอนทำร้ายจีนึลอีกต่อไปและอยากให้เธอตัดใจจากดาเนียลให้พ้นๆซะเพราะอะไรๆก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าดาเนียลไม่มีทางหันมาแน่นอน 

"นายกำลังเข้าใจผิดนะ"0.0 

"จะบอกว่าไม่ใช่นูนางั้นเหรอ"?

"แต่มันถูกแล้วไม่ใช่หรอ คนที่แย่งของของคนอื่นควรได้รับการลงโทษ!" สายตาเครียดแค้นเมื่อเธอนึกถึงอีกคนที่ยิ้มได้บนความทุกข์คนอื่น จีนึลแย่งความเอาใจใส่ ความรัก และการดูแลไปจากเธอ

"หยุดเถอะ การที่นูนาทำแบบนี้ไม่ได้ช่วยให้ดาเนียลฮยองหันมาหรอก"

ควานลินวางมือบนบ่าทั้งสองข้างของแชยอนและสบตากับอีกคนที่ตอนนั้นน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองฝั่ง 

"ไม่! นายก็แย่งจีนึลมาสิ แย่งมาให้ได้สักที! ทำอย่างที่นายเคยทำ! ขอร้องหล่ะ ขอร้อง ฮึก..ฮือออ" 

"นูนา.."  แพ้ เขาแพ้น้ำตาผู้หญิงคนนี้ทุกที มือบางยกขึ้นไปเช็ดน้ำตาของอีกฝ่ายก่อนจะพยักหน้ารับคำ "แต่ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆที่ผมจะทำ"  และครั้งนี้มันไม่ใช่เพราะแชยอนหรอกมันเป็นเพราะใจเขา คงจะจริงแหละที่ว่า ระวังอะไรก็ระวังให้ดีโดยเฉพาะหลุดที่ตัวเองสร้างขึ้นมา

พูดเสร็จขายาวๆของควานลินก็เดินออกมา เจ้าตัวกำลังสับสนกับตัวเองอย่างหนักเพราะไม่รู้ว่าการที่จะทำให้จีนึลหันมาสนใจตัวเองอีกครั้งเป็นเพราะแชยอนหรือเพราะเขาต้องการเองกันแน่ เขารู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นจีนึลยิ้มให้ดาเนียลอยากเข้าหาเธอหลายครั้งแต่เมื่อนึกถึงความผิดของตัวเองขากลับก้าวไม่ออก  เขาไม่ทำร้ายจีนึล ไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ อยากเห็นรอยยิ้มแบบที่เธอยิ้มให้คนอื่นแต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะดูเหมือนจีนึลจะเกลียดเขาเข้าไส้แล้วหล่ะ 

"กินได้ด้วยหรอ"  จีนึลกระซิบถามจัสตินที่นั่งอยู่ตรงข้าม ตอนนี้ทั้งสองคนนั่งอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อจัสตินเข้าไปซื้อของและออกมาพร้อมกับของกินมากมายและที่สำคัญเบียร์2กระป๋องที่เขาถือออกมาด้วยทำจีนึลงงไปเลยว่าซื้อมาได้ยังไง "ซื้อมาได้ไงเนี่ย"

"จ้างให้ลุงที่เดินออกมาเมื่อกี้จ่ายให้ ไปที่อื่นเถอะตรงนี้โจ่งแจ้งไป" จัสตินเดินนำจีนึลออกมา ทั้งสองคนนั่งอยู่มุมเงียบๆของแม่น้ำฮัน 

ติ๊ก~ซ่า

เสียงเปิดกระป๋องเบียร์และยื่นมันให้จีนึล เธอรับมาพร้อมกับจ้องมันแล้วนึกถึงเหตุการณ์วันที่ตัวเองเมาเละเทะ บอกตามตรงเลยตั้งแต่นั้นมาเธอก็ไม่คิดที่จะแตะต้องมันอีก 

"อย่าคิดมากน่า แค่นี้ไม่ถึงกับเมาหรอก" นี่ก็เป็นครั้งแรกที่จัสตินดื่มมัน แต่ด้วยเปอร์เซ็นของแอลกอฮอร์ที่มีอยู่น้อยเขาจึงมั่นใจว่ามันคงไม่ทำให้เมาได้ 

"คือว่าฉันเคยดื่มแล้ว แล้วตอนนั้นเมาเละเทะเลย"

"ยาาห์!!!  เธอออกมาดื่มคนเดียวหรอ จีนึล!เธอคิดอะไรอยู่ออกมาคนเดียวได้ไง รู้ไหมฉันวางแผนมานานแค่ไหนอยากจะทำอะไรแบบนี้ตั้งนานแล้ว เธอทำก่อนฉันได้ไงเนี่ย!" (҂⌣̀_⌣́)

จีนึลอ้าปากค้างเมื่ออยู่ๆจัสตินก็ฌพล่งออกมาเสียงดัง 

"นึกว่าจะเป็นห่วงซะอีก"（￣～￣;）

แต่ไหนๆก็มีมันในมือแล้วดื่มหน่อยคงไม่เป็นไร อีกอย่างมีจัสตินอยู่ด้วยคงไม่มีอะไรหน้าเป็นห่วงหรอก แอลกอฮอร์ที่ผสมอยู่ก็มีน้อยเดียวเองแถมอยากจะลืมเรื่องห่วยแตกทั้งหลายที่เกิดขึ้นกับตัวเองด้วย

แต่เธอคิดผิด!! 

"แบง แบง แบง!!" จัสตินเมาแอ๋และจีนึลก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ ต้องแบกคนตัวโตกว่าเข้าหอพัก แต่เธอดันลืมว่าตัวเองเข้าหอชายไม่ได้จะปล่อยจัสตินไว้หน้าหอก็คงใจร้ายเกินไป  

"เอ้อ พรุ่งนี้ตอน10โมงอย่าลืมไปถ่ายรูปโปรโมทโรงเรียนหล่ะ"  จีซองพูดขึ้นก่อนที่ทุกคนจะออกจากห้อง 

"ถ่ายอีกแล้วหรอ" อูจินบ่นและทำหน้าเบื่อหน่าย ครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่ต้องถ่ายรูปและต้องมาทำผมให้แต่หน้าแต่งตัวเพื่อถ่ายรูปเนี่ย

"บ่นไปก็เห็นมาก่อนเพื่อนตลอดอะ" จีฮุนท้วงขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองบ่น แต่สุดท้ายมันก็มาถึงก่อนเพื่อนตลอด

ตื๊ดดด. ตื๊ดดดด 

ดาเนียลล้วงโทรศัพท์ตัวเองออกมา ก่อนจะกดรับสายทันทีที่เห็นชื่อคนที่โทรเข้ามา 

'โหลลลลล'

"จีนึล มีอะไรรึป่าว"  ดาเนียลขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงปลายสาย 

'ฮือ~ โทรมาทำมายยยยยย'

"เธอโทรมาต่างหากยัยบื้อ!! อยู่ไหน"   และทำเสียงเข้มทันที่ที่พอรู้ว่าทำไมน้ำเสียงถึงเป็นแบบนั้น       เมาสินะ 

"เพื่อนเมา ช่วยหน่อยสิ" 

คงเดาไม่ยากหรอกว่าอยู่หอชาย ดาเนียลเก็บโทรศัพท์และรีบเดินออกจากห้องทันทีเพราะอดห่วงจีนึลไม่ได้ เป็นผู้หญิงไปยืนเมาอยู่หอชายแบบนั้นมันไม่ปลอดภัยหรอกนะ อีกอย่างถ้าครูฝึกรู้งานเข้าแน่ๆ 

เมื่อมาถึงสิ่งแรกที่เห็นคือจีนึลนั่งฟุบอยู่กับบรรไดทางขึ้น ถัดไปไม่ห่างคือจัสตินที่นั่งคุยอยู่กระถางดอกไม้ ร่างสูงส่ายหัวไปมาพร้อมกับถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ 

"จีนึลๆ"

"ดะเน่วววววว" เธอยื่นนิ้วชี้ไปจิ้มๆที่แก้วคนตัวสูง  อยากจะบ่นซะให้เข็ด แต่ตอนนี้คงทำไปก็ไม่มีประโยชน์เพราะคนตรงหน้าไม่มีสติเอาซะเลย 

"อายุยังไม่ถึง20เลยด้วยซ้ำทำไมไปดื่มได้หวะ" เขาจัดการแบกคนตัวเล็กขึ้นหลัง ส่วนจัสตินก็ให้นักเรียนชายแถวนั้นแบกขึ้นหอไป  

พรึบ!!!

ตัวจีีนึลถูกวางให้นอนราบกับเตียงใหญ่ โชคดีที่ซองอูและจินยองไปค้างห้องมินฮยอนด้วยเหตุที่ว่ามีภารกิจดวลเกม จึงง่ายที่จะให้จีนึลพักที่นี่เพราะถ้าพาเธอกลับหอก็คงไม่มีประโยชน์เพราะมันเกินเวลามาแล้ว 

"หันมาเช็ดตัวก่อน"  ดาเนียลผลิกตัวจีนึลที่หันหลังให้กลับมาหาตัวเอง ใบหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอร์ทำให้จีนึลดูหน้ารักขึ้นไม่น้อย มือหน้ายื่นมือไปปัดผมหน้าม้าบางๆอย่างเบามือเพราะกลัวอีกคนจะตื่น  นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้มองใบหน้าของจีนึลชัดๆแบบนี้ นานแค่ไหนที่เขาไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่เธอมักยิ้มให้เขาเสมอ เพราะความโง่ของเขาแท้ๆที่ทำให้จีนึลหนีไป แต่ความโง่ก็ทำให้ดาเนียลมั่นใจมากพอว่าจริงๆแล้วผู้หญิงคนเดียวเขาต้องการคือจีนึล 

"อื้อออ~~"  จีนึลกวาดแขนมาพาดคอดาเนียลทำให้ตอนนี้ตัวของเขาเอนไปชิดจนในหน้าจะติดกับจีนึล 

จีนึลลืมตาขึ้นมาสบตากับเขา ไม่รู้หรือไงว่าตาปรือๆแบบนั้นมันยั่วกันสุดๆ 

"อย่ามายั่วนะจีนึล" ร่างสูงกล่าวเตือนคนตัวเล็กและพยายามห้ามใจตัวเองพร้อมกับดึงตัวเองให้ออกห่างจากจีนึลเพราะการอยู่ใกล้ๆกันแบบนี้มันอันตราย อันตรายต่อจีนึลมาก.......

มาอัพก่อนกลัวคนอ่านหนีหาย พยายามรังสันเนื้อเรื่องแต่มันยังไม่ถึงเลยได้แต่ลบๆแต่งๆ นางเอกอยู่ในภาวะอันตรายแล้วค่ะท่านผู้ชมมมม เม้นให้กำลังใจคนเขียนตาดำๆคนนี้ด้วยนะคะ แค่คนละเม้นก็ดีใจแล้ววววววววว ????????????

ช่วงนี้ไม่มีเวลาเลย เอาสปอยล์ไปเป็นน้ำจิ้มก่อนเน้ออ ตอนนี้พยายามบิ้วตัวเองอยู่ แต่มันคิดอะไรไม่ออก ตึ๊บไปหมดเลย สับสนงงงวยว่าจะเอาใครเป็นพระเอกดี ตอนนี้วางโครงเรื่องใหม่ไว้ด้วยแต่เนื้อเรื่องยังไม่คงตัวเลยงื้ออออ เอาเป็นว่าพอเรื่องนี้ใกล้จะจบไรท์จะสปอยล์อีกเรื่องให้นะคะ ฝากติดตามกันด้วยเน้ออออ