ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [TS11] Hear My Heart

    ลำดับตอนที่ #8 : CHAPTER7

    • อัปเดตล่าสุด 10 เม.ย. 58




    CHAPTER 7

     

     

                วันนี้เป็นวันเลือกชมรมของนักศึกษาปีหนึ่ง หรือนักศึกษาปีอื่นที่ต้องการจะเปลี่ยนชมรม ฉันพึ่งแยกกับหญิงมาเมื่อกี้หญิงไปชมรมมวยไทยส่วนฉันกำลังหาชมรมถ่ายรูปอยู่ ว่าแต่ห้องชมรมถ่ายรูปอยู่ไหนละ

     

                "นักศึกษาโปรดทราบอีก 5 นาทีหมดเวลาเลือกชมรม"

     

                บ้าไปแล้ว อ่าวนั้นพี่ปู้หนิตามพี่แกไปดีกว่า เขาต้องไปชมรมถ่ายรูปแน่ๆ นั้นเขาเข้าไปที่ห้องนั้นแล้ว ฉันเข้าตามไป บรรยากาศภายในห้องเงียบมาก ฉันหันสายหันขวาไม่รู้จักใครสักคน อุ้ยนั้นยัยแอปเปิ้ลเน่ามาเข้าชมรมนี้ด้วย หึ๋ยยย อ่ะนั้นพี่ปู้นั่งตรงนั้น ฉันไปนั่งข้างๆพี่ปู้ดีกว่า พี่ปู้หันมามองหน้า ฉันยิ้มให้แบบเห่ยๆ เอ๊ะนั้น ยัยแอปเปิ้ลเน่าขยับมานั่งข้างพี่ปู้อีกข้าง

     

                "อ่าว พี่ปู้อยู่ชมรมนี้หรอค่ะ" เห็นไหมละว่าเขานั่งอยู่ในห้องชมรมนี้อ่ะ ยังจะถามอีก

     

                "อ่อครับ แล้วน้องทำไมถึงเข้าชมรมนี้ละ"

     

                "พอดีแอปชอบถ่ายภาพอะคะ ชอบถ่ายวิว"

     

                "ชอบเหมือนพี่เลย"

     

                "วันหลังเราไปถ่ายรูปด้วยกันไหมค่ะ" อ่าววว เธอมันร้ายกาจแล้วฉันจะทำยังไงดีละ

     

                "ฉันก็ชอบถ่ายวิวนะ ฉันไปด้วยสิ" ฉันแทรกเข้าไปในบทสนทนา

     

                "..."

     

                "..." เงียบกริบไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

     

                "อ่า สวัสดีนะครับน้องๆทุกคน พี่เป็นประธานชมรมถ่ายภาพนะครับ พี่ชื่อจุ้งจิ้ง เรียกพี่ว่าจิ้ง ก็ได้ครับ ชมรมของเรา บลาๆๆ" ห้ะพี่จิ้งอยู่ชมรมนึ้หรอ

     

                "โจทย์แรกของพวกคุณก็คือ พรุ่งนี่จะมีการประกวดหาดาวเดือนคณะ ขอให้ทุกคนเก็บภาพสวยๆมาอย่างน้อย 1 ภาพ"

     

                "พี่คะพอดีหนูต้องไปประกวดอ่ะค่ะ คงถ่ายรูปไม่ได้" ยัยแอปเปิ้ลเน่ายกมือพร้อมพูดประโยคที่หน้าหมั่นไส้ที่สุด "เอาเป็นว่าถ้าใครต้องประกวดไม่ต้องเอามาส่งก็ได้ครับ"

     

     

     

    หญิง :

     

                ฉันเพิ่งแยกกับยัยเกรซเมื่อกี้นี้ ฉันมุ่งตรงไปที่ยิม เพราะฉันจะเข้าชมรมมวยไทย นั้นไงชมรมมวยไทย "อ่าวๆ ทุกคนยินดีต้อนรับเข้าสู่ชมรมมวยไทยนะ พี่เป็นประธานชมรมนี้ "เสียงดังที่คุ้นหูเสียงพี่โน่นั้นเอง

     

                "อ่าว คุณหญิง เข้าชมรมมวยหรอครับ" เสียงนายเอกแทรกเข้ามาอย่าบอกนะว่านายอยู่ชมรมนี้

     

                "อืม"

     

                "เตรียมตัวไว้เลย"

     

                "เตรียมตัว เตรียมตัวอะไร"

     

                "เดี๋ยวก็รู้"

     

                "ปิดรับสมัครแล้วนะครับ ขอให้ทุกคนเชิญนั่ง พี่จะประกาศรายละเอียดให้ฟัง คุณรู้ใช่ไหมชมรมเข้าแล้วห้ามเปลี่ยนตลอด 1 ปี แล้วรู้ใช่ไหมว่าชมรมจะคิดเป็นเกรดลงในวิชาเลือก ถ้าพวกคุณไม่ทราบก็ทราบไว้สะ ชมรมนี้ พวกเราจริงจัง ทุกคนต้องต่อยมวยเป็น และทุกอาทิตย์ เราจะมีการทดสอบกันเป็นคู่ๆ ถ้าใครไม่เคยชนะเลยไม่ผ่านนะครับ " ห้ะ อะไรเนี้ย บ้าไปแล้ว เห้อออ เวรกรรมฉัน

     

    เกรซ :

     

    ณ งานประกวดดาวเดือนคณะ

     

                 วันนี้เป็นวันประกวดดาวเดือน หญิงเขาก็ต้องเข้าประกวดนะ ส่วนฉันต้องมาถ่ายรูปส่งชมรม เห้อ จะบ้าตายถ่ายรูปหรอ จับกล้องฉันยังไม่เคยจับเลย ถ่ายๆไปให้ได้สักรูปเนี้ยแหละ

     

                "น้องเกรซครับน้องจับกล้องผิดนะครับ น้องต้องจับอย่างนี้" พี่จิ้งพูดพร้อมจับมือฉันไปวางตรงที่ปรับเลนส์กล้อง ถ้าเป็นพี่ปู้ก็คงดีกว่านี้อ่ะ

     

                "อ่อ ขอบคุณค่ะ" ฉันเดินสำรวจงานรอบๆ ฉันเดินไปหลังเวทีว่าจะไปหาหญิงสักหน่อย สิทธิพิเศษของชมรมเราคือเข้าหลังเวทีได้ทุกงาน

     

                "หู้ว หญิงแกสวยมากอ่ะ ได้แน่ๆ" ฉันเอ้ยทักหญิง

     

                "ขอบใจมากแก แต่แกไปขัดขวางทางนู้นหน่อยก็ดีนะ" หญิงชี้ไปทางที่ยัยแอปเปิ้ลเน่ายืนอยู่กับพี่ปู้ เขาสองคนกำลังถ่ายรูป แล้วก็ดูรูปจากกล้องพี่ปู้กันอยู่ ฉันจะทำไงดี

     

                "เอ่อ...แอปเปิ้ล ขอถ่ายรูปหน่อยสิ วันนี้เธอสวยมากเลย" ยัยนั้นแอ้กท่าให้ฉันถ่ายรูป "หู้ย แสงมันไม่ถึงอ่ะ มาทางนี้หน่อยสิ" ฉันจูงยัยนั้นออกมาห่างๆพี่ปู้ ก่อนจะถ่ายรูป หันหลังกลับมาพี่ปู้ก็ไปแล้ว ยัยนั้นทำหน้าไม่พอใจนิดๆ

     

                "ขอบคุณน้าที่เป็นแบบให้อ่ะ" ฉันเดินออกมาข้างหน้าเวที เดินไปโซนที่ไม่มีคนเท่าไหร่ เพราะโซนนี้ยังสร้างไม่เสร็จดี ฉันนั่งลงก่อนที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่ได้รูปสวยๆสักรูป แถมยังต้องไปแยกยัยแอปออกจากพี่ปู้อีก

     

                "เห้ยยย" ฟึ้บ โครม เหตุการมันเกิดเร็วมากคือมันมีโครงเหล็กที่ช่างเขาเอาไว้ปีนขึ้นไปทาสีมันพังมาใส่ฉัน ดีนะมีคนมาช่วยฉันไว้ คนที่ช่วยฉันให้เขาทับร่างฉันอยู่ เห้ย ว่าแต่คนที่ช่วยฉันนี้ น่าตาคุ้นๆนะ เห้ย พี่ปู้ หน้าฉันชาหัวใจฉันเต้นแรงไปหมด ฉันได้สติฉันเหลือบไปดู เหมือนพี่ปู้จะได้รับบาดเจ็บนะ ผู้คนรอบข้างรีบวิ่งมามุ่งดูก่อนที่จะช่วยกันพาพี่ปู้ไปส่งโรงพยาบาล ฉันทำให้พี่ปู้เจ็บ ฉันตามพี่ปู้ไปที่โรงพยาบาล ก่อนที่จะรอเขาทำแผลเสร็จ และแขนซ้ายของเขาหัก "พี่ปู้ เกรซขอโทษ"

     

                "เธอนี้มันตัวซวยจริงๆ อยู่ห่างๆจากฉันเลยนะ" เขาพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินออกไป ฉันได้แต่ยืนนิ่งฉันมันคงเป็นตัวซวยจริงๆ ฉันควรตัดใจและอยู่ห่างๆจากเขา

     

    หญิง :

     

     

                เมื่อกี้เกิดเหตุการณ์ไม่ดี อุบัติเหตุในงานน่ะฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรหรอกแต่เขาพักการประกวด 1 ชม ตอนนี้ถึงเวลาแล้วสินะที่ฉันต้องขึ้นเวที ตอนนี้เหลือ 3 คนสุดท้ายแล้วแหละฉันก็ติดหนึ่งในนั้น ยัยเกรซฝากฉันมาว่าแค่ให้ชนะยัยแอปเปิ้ลศัตรูหัวใจของเธอให้ได้ก็พอ 55555

     

                "เชิญผู้เข้าประกวด 3 คนสุดท้ายมามาฟังการประกาศผลหน้าเวทีครับ  ผมจะประกาศผลผู้ที่เป็นดาวคณะแล้วนะครับ รองอันดับที่สองได้แก่กวาง กรวรรณ สุทธิวงษ์ ยินดีด้วยนะครับ"

     

                "และลำดับที่หนึ่งซึ่งจะเป็นดาวคณะเราใรปีนี้ได้แก่ ได้แก่....หญิง ลินทร์พิตา จินดาภู ครับ และรองอันดับที่ 1 คือคุณแอปเปิ้ล อิษฏ์อาณิก อินทรสูต"


              คุยกับไรต์

          ส่งท้ายก่อนสงกรานต์
    เจอกันหลังสงกรานต์นะคะ
    รักรีดจากไรต์

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×