ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [TS11] Hear My Heart

    ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER5

    • อัปเดตล่าสุด 8 เม.ย. 58


     

     

    CHAPTER 5

     




     

     

    เกรซ :

     

                งานเฟรชชี่ไนท์สิ่งที่ฉันคิดคือเดินควงพี่ปู้ แต่สิ่งที่ฉันเป็นตอนนี้คือมากะพี่จุ้งจิ้ง ส่วนพี่ปู้อ่ะนะคงจะมากับยัยแอปเปิ้ลเน่าละสิ อ่าวเห้ยนั้นพี่ปู้หนิทำไมมากับเพื่อนหญิงที่ชื่อเมย์ละ เขารู้จักกันได้ไง

     

                "หญิง พี่ปู้กะเมย์รู้จักกันด้วยหรอ"

     

                "ใช่ เขาเป็นพี่น้องกันแต่คนละแม่น่ะ หน้าเลยไม่ค่อยเหมือนกัน"

     

                "เข้าทาง" ฉันพูดเบาๆ

     

                "อะไรนะเกรซ"

     

                "อ่อ บอกว่าทางเข้ามีทางนั้นอีกทาง"

     

                "อย่ามาฉันรู้หน่า ไว้ฉันจะพาแกไปรู้จักกับเมย์นะ"

     

                "รู้ทันตลอด รักแกว่ะหญิง"

     

     

    หญิง :

     

                เห้ยคุบกับเกรซจนลืมนั้นยัยเมย์แต่นี้ฉันควงเอกอยู่ เอาไงดีว่ะ ตายๆๆ นั้นเดินมาทางฉันแล้วด้วยตรงมาแล้ว ทำไงดีว่ะ

     

                "หญิง อ่าวพี่เอก"

     

                "หวัดดีครับน้องเมย์"

     

                "หญิงแกไปห้องน้ำกับฉันหน่อยดิ" ฉันเดินตามเมย์ไป

     

                "ทำไมแกมากับพี่เอกได้ว่ะ"

     

                "เห้ย แกอย่าเข้าใจผิดนะเว้ย ฉันมากับพี่เอกเพราะว่าฉันเกรงใจเขาอ่ะ คือ คือ คือ เขาเป็นพี่เทคฉันอ่ะ"

     

                "อ่อเอ่อๆว่าแต่ คณะแกเล่นพี่เทคด้วยหรอว่ะ ฉันไม่เห็นอีพี่ปู้มันจะเล่นเลย"

     

                "โห้วว เล่นดิแกปีนี้ปีแรกเว้ย ส่วนอีพี่ปู้อ่ะนะ ก็ดูเขาสินิ่งสะ"

     

     

    เกรซ :

     

                ไปหาอะไรกินดีกว่า ฉันเดินออกมาจากพี่จิ้งมาหาอะไร ฉันเดินไปคิดไปว่าฉันจะทำยังไงดีให้พี่ปู้สนใจฉันบ้าง เห้ออออ รักคนที่เขาไม่รักเรานี้มันทรมานเหมือนกันเนอะ แต่แค่ฉันได้รักเขาก็มีความสุขแล้ว แปะ มีมือใหญ่ๆ มาจับหน้าผากฉันทางด้านหลัง ฉันหันไปอ่าวเห้ย พี่ปู้ อร๊ายยยยย ตัวฉันชาหน้าฉันแดงไปหมด

     

                "เดินดูทางหน่อย เพี้ยน" แล้วเขาก็เดินไป ฉันหันไปมองทางที่ฉันเดิน เสาของหอประชุมน่ะ เกือบเดินชนแล้ว ห้ะ เมื่อกี้พี่ปู้เขาทำให้ฉันไม่เดินชนเสา อร้ายยยยยยยยยยยยยย ฟินแปป

     

                "อ่าวทุกคนฟังทางนี้" เสียงพี่บี้พิธีกรประจำมหาลัย

     

                "ถึงเวลาอันสมควรแล้วที่เราจะมามอบรางวัลprince and princess ของปีนี้เราคัดเลือกผู้เข้าชิงไว้ทั้งหมด 10 คู่ดังนี้ คู่แรกเอกหญิง คณะแพทย์ " ทุกคนปรบมือ

     

                "อั้ยยะยัยหญิง"

     

                "โอ้ยได้ได้ไงเนี้ย"

     

                "คู่ที่สองแอปเปิ้ล คณะแพทย์ ตูมตาม คณะวิศวะ คู่ที่สามจุ้งจิ้งเกรซ คณะแพทย์ คู่ที่สี่มาตังเจเจ คณะวิศวะ คู่ที่5 ปู้ คณะแพทย์ เมย์คณะเภสัช คู่ที่ 6 เชอรีนอ้น คณะอักษร คู่ที่ 7 สมายด์ คณะนิเทศ แกงส้ม คณะสถาปัต คู่ที่ 8 สต๊อปแคน คณะนิติศาสตร์ คู่ที่ 9 นทแอมป์ คณะบัญชี คู่ที่ 10 ซีดีและบิว คณะรัฐศาสตร์ ขอเชิญทุกท่านขึ้นมาบนเวทีของเราด้วยครับ" เงิบแปป ฉันได้ขึ้นด้วยหรอเนี้ย

     

                "ต่อไปนะครับเราจะทำการเล่นเกมกันเพื่อคัดเลือกให้เหลือแค่ 5 คู่นะครับ เกมแรกของเราคือ แดนซ์โดนใจ อ่อผมลืมบอกไปนะครับผู้ชนะจะได้เงินรางวัล 5000 บาทพร้อมกิฟวอยเชอร์จากร้านโดมดรีม 2 คนครับ เกมแรกเริ่มได้"

     

                เสียงเพลงเริ่มขึ้นฉันกับพี่จิ้งที่เต้นสะบัดเลยจ้า หันไปดูหญิงกับเอกคู่นี้ก็ไม่เบาเต้นสุดฤทธิ์เหมือนกัน เห้ยพี่ปู้ก็เต้นน่ารักชิพ

     

                "อ่าว ผลสรุปออกมาแล้วครับ คู่ที่ได้เข้ารอบ 5 คู่สุดท้ายได้แก่ เอกหญิง ปู้เมย์ เกรซจุ้งจิ้ง แอปเปิ้ลตูมตาม และ มาตังเจเจ รอบที่สองเราจะให้ทุกคู่กินอาหารครับ ใครกินหมดก่อนชนะ" พี่ทีมงานเอาอาหารมาวางไวข้างหน้าอาหารก็เบาๆเค้กชิ้นหนึ่ง

     

                "เริ่มได้" ฉันนี้รีบจกกับพี่จิ้งกันคนละครึ่งเลยจ้า หมดคู่แรกเลย 5555555555555

     

                "ผลสรุปออกมาแล้ว สามคู่สุดท้ายที่แข็งแกร่งได้แก่ จุ้งจิ้งเกรซ ปู้เมย์ เอกหญิง แต่ว่าเอกหญิงกินเสร็จพร้อมแอปเปิ้ลตูมตาม ดังนั้นเราจะให้เข้ารอบสี่คู่ไปเลยจ้า ต่อไปเกมสุดท้าย เราจะให้ทุกคนปิดตาแล้วหาคู่ตัวเองให้เจอด้วยการจับหน้าจับตาได้แต่ห้ามพูด โดยเราจะให้เวลา 1 นาที เวลาหมดอยู่กับใครก็คือคนนั้นนะ " ทีมงานเข้ามาปิดตาฉันแล้วพาเดินไปให้ห่างจากคู่ตนเอง

     

                "เริ่มได้" ฉันค่อยๆเดินหาพี่จิ้ง ฉันสัมผัสมือกับคนหนึ่งมือสากๆเหมือนผู้ชาย ฉันเลยลองจับหน้าเขา เขาก็จับหน้าฉัน เห้ยหน้าที่มันคุ้นๆนะ

     

                "หึๆยัยเพี้ยน" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นเบาๆและฉันก็รู้ได้ว่านั้นคือพี่ปู้เพราะไม่มีใครเรียกฉันว่าเพี้ยนนอกจากเขา หัวใจฉันเต้นแบบไม่เป็นจังหวะ นี้ฉันสัมผัสมือเขาหรอเนี้ ฉันรีบผละตัวออกจากเขาและตามหาพี่จิ้งต่อ

     

                "หมดเวลา" ทีมงานมาเปิดตา พบว่าฉันยืนอยู่กับพี่ตูมจาม เงิบไปสิส่วนพี่ปู้ยืนจับมือกับยัยแอปเปิ้ลเน่าอยู่นู้น และมีคนถูกคู่อยู่คู่เดียวคือ เอกหญิง

     

                "และแล้วเราก็ได้ผู้ชนะแล้วนะครับ และprince and princess เฟรชชี่ไนท์ปีนี้ได้แก่ เอกหญิง จากคณะแพทย์ศาสตร์"

                

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×