คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER2
CHAPTER 2
หญิง :
"คุณปู้ คุณเอก น้องหญิง น้องเกรซ อยากได้รับการปลดปล่อยรึยังจ๊ะ"
"อยากแล้วค่ะ" ฉันกับเกรซร่วมกันตอบ
"ไม่เอาดีดว่าปล่อยง่ายๆแบบนี้มันง่ายเกินไปปปปป ให้เล่นเกมดีกว่า ไอริทเอาป๊อกกี้มา" พี่โน่บอกพี่ริทที่กำลังกินป๊อกกี้อยู่
"พี่โน่ ริทพึ่งซื้อมาเองนะ" พี่ริททำหน้ามุ้ยใส่พี่โน่ น่ารักจริงๆ
"เอ่อๆเดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่ มึงหนิห่วงของจริงๆ" พี่โน่หันไปพูดแล้วทำหน้าโหดใส่พี่ริทเบาๆ โถ่ๆพี่ริทผู้หน้าสงสาร "กติกามีอยู่ว่าให้ทั้งสองคาบป๊อกกี้กันคนละข้าง คู่ไหนกัดให้เหลือป๊อกกี้สั้นที่สุดเป็นผู้ชนะ และผู้ชนะจะได้เป็นอิสระ ผู้แพ้ก็จะโดนใส่กุญแจมือต่อไปจนกว่าจะเลิกงาน" ห้ะ อะไรนะ ฉันว่าฉันน่าสงสารกว่าพี่ริทอีก พี่โน่แจกป๊อกกี้ให้คู่ละอัน
"เริ่มได้ " ฉันกัดไปนิดหนึ่ง พี่เอกกัดมาครึ่งหนึ่งหน้าเราใกล้กันมาก ฉันเหลือบไปดูของคู่เกรซกะพี่ปู้ ป็อก ป๊อกกี้ฉันหักแล้ว สายตาทุกคนต่างจดจ้องไปทางคู่เกรซและพี่ปู้เพราะ
เกรซ :
"เริ่มได้" ฉันเริ่มกัดไปครึ่งหนึ่ง อีพี่ปู้นิ่งเลยจ้าฉันเลยกัดต่อไปอีกนิดหนึ่ง หัวใจฉันเต้นแรงมาก หน้าฉันกับพี่ปู้ใกล้กันมาก ฉันสัมผัสได้ถึงเสียงลมหายใจของเขา แต่เขาไม่ยักจะกัดป๊อกกี้เลย ฉันเหลือบไปมองคู่หญิงพี่เอกและ อุ้บส์ พี่ปู้!!!!! ปากเราชนกัน เสียงผู้คนรอบกาย กรี๊สกันทั้งฮอล อะไรกัน ใจฉันเต้นรั่ว หน้าฉันชาไปหมด ป๊อก เสียงป๊อกกี้หัก
"ว้าวๆๆๆ คงไม่ต้องบอกแล้วนะครับว่าใครเป็นผู้ชนะ ยังไงกันครับพี่ปู้" พี่โน่หันมาถามพี่ปู้ หน้าฉันแดงกล่ำไปหมด ตอนนี้ฉันแทบไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
"ปลดล๊อกเดี๋ยวนี้" พี่ปู้บอกพี่โน่ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
"ครับๆคุณปู้ใจเย็นครับ เดี๋ยวปลดล็อกให้เดี๋ยวนี้เลยครับ ไอริท ยังยืนนิ่งอยู่อีกเดี๋ยวเตะเลย"
"โห้ววว พี่โน่อ่ะ ใจร้อนตลอดเลย"
วันต่อมา
เห้ออออถึงสักที กว่าจะถึงหอรถติดสุดๆวันนี้เป็นวันย้ายเข้าหอในของฉัน อยากรู้จักว่าเมทเราเป็นใครนะไปดูดีกว่า ห้อง 431 นางสาวเกวลิน พูลภีไกร นางสาวลินทร์พิตา จินดาภู ลินทร์พิตาใครกันนะชื่อเพราะจัง "นี้คะกุญแจห้องน้อง" ฉันเดินแบกกระเป๋าสัมภาระขึ้นไปชั้น 4 ห้อง 431 แกร๊กกกกก อ่าวผู้ร่วมชะตากรรมกับฉันวันปฐมนิเทศหนิ
"อ่าว"
"อ่าว"
"เธอชื่อไรนะ"
"หญิงจ้ะ"
"วันนั้นเป็นไงบ้างอ่ะโดนคู่กะพี่เอกถึงเย็นเลย" ฉันถามพร้อมนำสัมภาระไปจัด
"จะเป็นไงละซวยสุดๆแบบแย่อ่ะ ใครจะไปเหมือนเธอละ วิ้ดวิ้ว" เธอพูดพร้อมจัดของไปด้วยเหมือนกัน แซวฉันแบบนี้ก็เขินอ่ะเด้
"พรุ่งนี้เรียนวันแรกแล้วอ่ะ ตื่นเต้นเนอะ"
"แอ๊ะๆ เปลี่ยนเรื่อง นี้แกได้คำใบพี่รหัสยังอ่ะ"
"ยังเลย หญิงได้แล้วอ่อ"
"อืมได้แล้วอ่ะ มาพร้อมกุญแจห้องเลย"
"เขาใบ้ว่าไงบ้างอ่ะ"
"โครตโหด"
"แค่นี้อ่ะ"
"อืม เขาให้ใบ้ได้แค่ 2 คำ" ก็อกๆ เสียงเคาะประตูแทรกขึ้นมาระหว่างบทสนทนา "เดี๋ยวฉันไปเปิดเอง" ฉันบอกหญิง แกร๊ก ฉันเปิดประตู "ห้องน้องเกรซป่าวครับ" ชายร่างสูงผิวขาวเดือนปีสี่อ่ะฉันจำได้ นั้นคือพี่เก่งนั้นเอง
"ใช่คะ นี้ครับพี่รหัสฝากมาให้"
"ขอบคุณค่ะ" แล้วเขาก็จากไปพร้อมทิ้งกระดาษไว้ให้ 1 ใบ
"ไหนๆใบ้ว่าไรอ่ะ"
"น่ารัก" ฉันอ่านคำใบ้ ห้ะ แค่นี้อ่ะนะ ใครจะไปรู้ว่ะ
หญิง :
วันต่อมา
ระหว่างที่ฉันนั่งรอเกรซที่ใต้ทุนคณะแพทย์ ถามว่าทำไมถึงรออยู่ห้องเดียวกันไม่ใช่หรอ คือนางลืมของ เอ๊ะนั้น เมย์หนิ เมย์เขาอยู่คณะเศรษศาสตร์แต่ทำไมมมาที่นี้ ฉันแอบย่องตามไปดู ห้ะนั้นมันพี่เอกหนิ ฉันแอบฟังอยู่อีกฝั่งของผนัง
"พี่เอกค่ะนี้ค่ะเมย์ให้"
"ขอบคุณนะครับน้องเมย์หน้าทานเหมือนน้องเมย์เลยอ่ะ"
"ขอบคุณค่ะ พี่มางี้เมย์ไปไม่เป็นเลย เมย์ไปแล้วนะค่ะ"
เมย์กับเอกแยกกันแล้วเอกมาทางฝั่งฉันแต่เมย์ไปอีกทางหนึ่ง "นี้นาย" ฉันดักเขาตรงที่ฉันแอบฟังเขาสองคนคุยกัน
"มีไรครับคนสวย"
"อย่ามายุ่งกับเพื่อนฉัน นายมันเลวไม่คู่ควรกับเพื่อนฉันหรอก"
"ใครเพื่อนเธอ"
"เจ้าของเค้กนี้ไง"
"สำหรับฉันอ่ะนะยิ่งห้ามยิ่งยุ"
"ฉันบอกว่าอย่ามายุ่งกับเพื่อนฉันไง นายมันคนเลว" ตุ๊บ เขาเอามือตบกำแพงสองข้างตอนที่ฉันอยู่ระหว่างแขนทั้งสองข้างของเขา
"ได้ แต่"
"แต่อะไร"
"เธอต้องมาเดทกับฉัน 1 เดือน และไปงานเฟรชชี่ไนท์กับฉัน"
"แค่หนึ่งเดือนเท่านั้นนะ แล้วนายห้ามมายุ่งกับเพื่อนฉันและฉันอีก"
ความคิดเห็น