คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER2
CHAPTER 2
ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูรั่วๆจนฉันต้องตื่นจากห้วงนิรันดร์ บ้าชะมัดใครมาเคาะประตูตอนเช้า ฉันเดินไปดูตาแมวตรงประตู ฉันเห็นชายร่างใหญ่ผิวเข้มยืนอยู่ซึ่งแน่นอนเป็นอีตาบ้าโรคจิตนั้น ฉันไม่เปิดหรอกย่ะ ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "ฉันรู้นะว่าเธออยู่ตรงประตู" ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ยอีตาบ้าเปิดก็ได้ว่ะ
"มีไร?"
"ไม่มีไรครับแค่อยากชวนไปมหาลัยด้วยกัน"
"แล้วทำไมฉันต้องไปกับนาย"
"โธ่ ฉันอุตส่าช่วยเธอนะเลี้ยงข้าเช้าขอบคุณฉันหน่อยสิ"
"ไม่"
"น้องหญิง" ระหว่างที่ฉันกับอีตาบ้าโรคจิตกำลังเจรจากันอยู่เสียงที่คุ้นเคยก็แทรกเข้ามาเป็นเสียงของหนุ่มตี๋ เขาคือเจ้าชายปู้คู่หมั่นฉันเอง แต่ฉันไม่เคยรักพี่ปู้เลยสักนิด ออกจะรำคาญด้วยซ้ำ แต่เป็นเพราะพ่อแม่ฉันบังคับหน่ะเลยต้องทำดีด้วย
"อ่าวพี่ปู้มาได้ไงค่ะ รู้ได้ไงว่าหญิงอยู่ที่นี้"
"อ่อพอดีพี่ไปที่วังเอ้ยบ้านน้องหญิงแล้วแม่น้องหญิงบอกว่าน้องหญิงมาอยู่หออ่ะจ่ะ"
"เข้ามาก่อนสิคะพี่ปู้" ฉันเชิญพี่ปู้เข้าห้องก่อนที่จะเจรจากับไอโรคจิตต่อด้วยเสียงกระซิบ
"เขาเป็นใครอ่ะแฟนเธอหรอ"
"ไม่เชิงนายกลับห้องไปก่อนไป นะๆเดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าวขอบคุณ"
"เธอสัญญาแล้วนะ"
"อื้ม ไปๆ" ฉันดันนายเอกออกไปก่อนที่จะปิดห้อง
"เขาคือใครอ่ะน้องหญิง"
"อุ้ยพี่ปู้สายแล้วอ่ะเดี๋ยวไว้หญิงจะเล่าให้ฟังนะ หญิงขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนเดี๋ยวไปมหาลัยไม่ทัน" ฉันพูดก่อนจะชิงตัวไปอาบน้ำแต่งตัว
ณ มหาลัยเดอะสตาร์
"หญิงไปก่อนนะพี่ปู้" ฉันรีบออกจากรถพี่ปู้มาเพราะกลัวเขาจะถามเรื่องเอกอีกระหว่างอยู่ในรถเขาก็ถามแต่ฉันทำเป็นไม่ได้ยินบ้างเปลี่ยนเรื่องไปเรื่องนู้นเรื่องนี้บ้างแหละ
"อ้าวววหญิงไม่ได้มากับพี่เอกหรอ เห็นพี่เอกบอกว่าจะไปมหาลัยกับหญิง" เสียงใสจากสาวน้อยเกรซทักฉัน
"ป่าวจ้า เธอเรียนคณะเดียวกับฉันใช่ไหม"
"ใช่ๆไปเรียนกันเถอะ ใกล้เวลาละ" เกรซดึงฉันไป
16:00 น
"หญิงกลับไงอ่ะกลับกับฉันไหม"
"อืมก็ได้นะวันนี้ฉันไม่ได้เอารถมา"
"พี่เอกมาแล้วไปกันเถอะหญิง"
"อ่าวกลับด้วยหรอค้าบบบบคนสวย"
"อื้ม"
"น้องหญิง" ระหว่างบทสนทนาของเราสามคนถูกแทรกด้วยเสียงที่น่ารำคาญหูที่สุดเป็นใครไปไม่ได้พี่ปู้ยังไงละ เห้ออออขอถอนหายใจยาวๆ
"อ่าวพี่ปู้มาทำไรค่ะ"
"มารับน้องหญิงไง"
"เกรซฉันขอโทษนะ ฉันคงต้องกลับกับพี่ปู้อ่ะ"
"เขาเป็นใครอ่ะ" เกรซกระซิบ
"เดี๋ยวค่อบเล่าให้ฟังนะ"
ณ คอนโดสตาร์รี่
ห้อง 1610
"หญิงพี่ถามจริงๆเถอะผู้ชายคนนั้นเป็นใคร"
"เพื่อนหญิงเองคะ"
"น้องหญิงมีเพื่อนเป็นสามัญชนเร็วจังนะคะ เพื่อนแน่นะ"
"แน่คะ พี่ปู้ไม่ต้องมารับมาส่งหญิงแล้วนะคะ หญิงไปกลับเองได้คะ"
"เพราะไอผู้ชายคนนั้นใช่ไหม" พี่ปู้เริ่มขึ้นเสียงและทำสีหน้าไม่พอใจ
"ไม่ใช่คะ"
"หญิงจะนอกใจพี่ใช่ไหม"
"หญิงไม่ได้นอกใจพี่ เพราะหญิงไม่เคยรักพี่เลยด้วยซ้ำคะ" ฉันอาจจะพูดตรงไปแต่ฉันไม่ไหวแล้วจริง "ได้ หึๆ" พี่ปู้พูดจบก็อุ้มฉันเข้าห้องนอนแล้ววางฉันบนเตียง เขากดมือฉันไว้ก่อนที่เขาจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ดตัวเอง "พี่ปู้จะทำอะไรอ่ะปล่อยหญิงนะ"ฉันพยายามขัดขืนแต่แรงฉัน สู้พี่ปู้ไม่ได้ "หยุดเดี๋ยวนี้นะพี่ปู้พี่ปู้ทำแบบนี้คิดว่าหญิงจะรักพี่ปู้หรอคะ" ระหว่างที่เขากำลังปลดเข็มขักฉันได้ทีถีบเขาแล้ววิ่งนี้ออกมา ฉันมุ่งหน้าไปทีลิฟต์
"เปิดสักทีสิว่ะ" ฉันโว้ยวายออกมาหน้าลิฟต์โดยไม่รู้ตัว ฉันหันไปพี่ปู้กำลังวิ่งมา ติ๊ง เสียงลิฟต์ดังประตูลิฟต์เปิดออก ฉันรีบวิ่งเข้าไปไม่มองอะไร ฉันชนชายร่างใหญ่เข้าจังๆ ชายร่างใหญ่โอบกอดฉันไว้ไม่ให้ฉันล้ม ฉันเงยขึ้นไปมองหน้าเขา ไม่ใช่ใครที่ไหนคนที่ฉันรู้จัก
"หนีอะไรมา" เสียงจากชายคนนั้นถามฉันอย่างอ่อนโยน แต่ฉันไม่ได้ตอบเขากลับฉันกอดเขาพร้อมร้องไห้ ฉันไม่เคยเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้เลย ตัวฉันสั้นไปหมดแทบไม่มีแรงจะยืน
คุยกับไรต์
เป็นไงบ้างเอ่ยถ้าชอบอย่าลืมกดfavละ
ติชมกันได้เน้อ คอมเม้นได้
◈ B L & W H ◈
ความคิดเห็น