คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : CHAPTER15
CHAPTER15
ปู้ :
"พี่ปู้แอปอยากจะขอโทษเรื่องทีแอปทำกับหญิง แอปแค่อยากประกวด มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบที่แอปไม่ทันได้คิดก่อน แอปอยากให้ทุกคนอภัยให้แอป"
"ที่หลังก็อย่าทำอีกละกัน ไม่ต้องร้องแล้วๆ" ผมปลอบใจแอปเปิ้ลที่กำลังร้องไห้ อยู่ๆเธอก็เข้ามากอดผม ผมกอดเธอกลับแต่ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอหรอก เพราะเธอเป็นน้องข้างบ้านผม ผมสนิทกับเธอตั้งแต่เด็กๆก่อนที่เธอจะย้ายออกไปตอนเธออายุ 15 ผมกับเธอก็เหมือนพี่น้องกันแท้ๆ
"พี่ว่าแอปไปขอโทษเกรซกับหญิงแล้วก็เอกเถอะ มาเดี๋ยวพี่พาไปขอโทษเกรซ" ผมเดินนำแอปเปิ้ลมาหาเกรซที่กำลังคุยอะไรสักอย่างกับไอเตี่ยจุ้งจิ้งอยู่
"พี่ช่วยเอง คบกะพี่นะ"
"เกรซว่าก็ดีนะ" ห้ะ อะไรนะยัยเพี้ยน เธอจะคบกับไอจิ้งหรอ ไม่จริง เธอชอบฉัน
"แอป เรามาลองคบกันไหม"
"ห้ะ อะไรนะคะพี่ปู้"
"เรามาลองคบกันดูไหม" ฉันพูดเสียงดัง
"โอเคคะ พรุ่งนี้เราไปเดทกันไหมค่ะ"
"เอาสิ"
"พี่จิ้งค่ะ"
"ว่าไงครับน้องเกรซ"
"พรุ่งนี้เราไปเดทกันไหมคะ"
"เอาสิ งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่ห้างสตาร์นะ"
"งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่ห้างสตาร์นะน้องแอป"
วันต่อมา
ณ ห้างสตาร์
เกรซ:
วันนี้ฉันมีนัดกับพี่จิ้งเราจะไปเดทกัน แต่ฉันหวั่นๆตรงที่จะเจอพี่ปู้กับยัยแอป ฉันไม่อยากเห็นเลย นั้นพี่จิ้งมาแล้ว
"รอนานไหมครับน้องเกรซ"
"พึ่งมาค่ะ"
"อ่อ เราไปจองตั๋วหนังกันเลยม่ะ"
"ค่ะ ดูเรื่องไรดีละ"
"พี่ปู้ค่ะ เราดูเรื่องไรกันดีค่ะ" เสียงแป้นๆของยัยแอปดังขึ้น เห้อ ตามราวีจริงๆ
"พี่จิ้งค่เราดูเรื่องนี้กันไหมคะ" ฉันพูดพร้อมชี้ไปที่โปสเตอร์หนังรักนี้ตลอดกาล
"พี่ปู้ค่ะเราดูเรื่องนี้กันไหมค่ะ"
"ไม่อ่ะ พี่ว่าดูรักนี้ตลอดกาลดีกว่านะ" นี้ทำไมต้องมาดูตามฉันด้วยย่ะ ฉันไม่สนใจเดินนำพี่จิ้งไปที่ซื้อตั๋ว "พี่ค่ะรักนี้ตลอดกาลสองที่ค่ะ "
"เลือกเลยค่ะน้อง ฟ้าว่าง เทาว่างค่ะ"
"A9 10 ค่ะ"
"A11 12 ครับ" เสียงพี่ปู้แทรกเข้ามา เพราะเขาอยู่เคาเตอร์ข้างๆ
ถึงเวลาดูหนังฉันนั่งที่ A10 ส่วนข้างๆฉันก็เป็นพี่ปู้กับพี่จิ้ง พี่ปู้นี่จริงๆเลยจะตามกันไปถึงไหน
"GLH ภูมิใจเสนอ รักนี้ตลอดกาล ให้เสียงภาษาไทยโดยพันธมิตร"
13:00
เป็นการดูหนังครั้งที่อึดอัดที่สุดสำหรับฉัน ฉันกับพี่จิ้งกำลังจะไปกินข้าวกันหวังว่าคงไม่เจอคู่นั้นอีกนะ "น้องเกรซกินอะไรดีครับ"
"กินร้านนี้ก็ได้ค่ะ บาร์บีคิวพลาซ่า" ฉันเดินเข้าไปและสำรวจรอบๆร้านให้แน่ใจว่าไม่มีคู่นั้นก่อนที่จะเข้าไปนั่ง
"น้องเกรซลำบากใจไหมครับ"
"เรื่องอะไร"
"เรื่องคู่นั้นอ่ะ"
"ก็นิดหน่อยค่ะ"
"แต่ตอนนี้ไม่มี..." พี่จิ้งยังพูดไม่จบก็มีเสียงที่ทำให้ใจฉันสั่นอยู่เสมอเข้ามาแทรก "อ่าว บังเอิญจังเลยงั้นขอนั่งด้วยสิ"
"เอิ่ม..."
"ทำไมหรอครับคุณจิ้งรังเกียจผมกับน้องแอปหรอ"
"อ่อ ไม่ครับๆเชิญครับเชิญ" ยัยแอปมานั่งข้างฉันส่วนพี่ปู้นั่งข้างพี่จิ้ง
"ขออนุญาติเสิร์ฟค่ะ" พนักงานมาเสิร์ฟเซ็ตที่เราสั่ง ฉันไม่รีรอรีบย่างหมูทันที รีบๆกินจะได้รีบๆไป
"พี่จิ้งค่ะลองชิมดูค่ะ" ฉันพูดพร้อมคีบหมูใส่จานพี่จิ้ง
"น้องแอปครับ อ้า~" พี่ปู้ป้อนยัยแอปเน่า เหอะๆทนไม่ไหวแล้วนะ "พี่จิ้งค่ะ อ้า~" ฉันป้อนพี่จิ้งบ้าง "น้องแอปครับ อ้า~" เขาป้อนเสร็จแล้วมองมาทางฉันด้วยสายตาพิฆาต "พี่จิ้งค่ะ อ้า~" ฉันทำพร้อมมองเขาด้วยสายตาพิฆาตเหมือนกัน
"น้องแอปครับ อ้า~"
"พี่จิ้งค่ะ อ้า~"
"น้องแอปครับ อ้า~"
"พี่จิ้งค่ะ อ้า~"
"น้องแอปครับ อ้า~"
"พี่จิ้งค่ะ อ้า~"
"น้องแอปค...."
"พอไม่ค่ะ ลิ้นพองหมดแล้วค่ะ" ยัยแอปพูดตวาดๆใส่พี่ปู้
"เอ่อพี่ว่าน้องเกรซกินมั้งก็ได้นะครับ"
"เกรซอิ่มแล้วค่ะ เช็คบิลด้วยค่ะ"
หญิง :
ตื้ด...ตื้ด...โทรศัพท์ของฉันสั่นขึ้น ฉันมองดูเป็นเบอร์แปลก "สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีคะ ใช่คุณลิลพิตาไหมค่ะ"
"ใช่ค่ะ"
"คุณได้รับทุนไปศึกษาต่อประเทศอังกฤษจนจบปริญญาตรีนะคะ กรุณานำหลักฐานมายืนยันภายในอาทิตย์นี้ด้วยค่ะ ที่ห้องระเบียนของมหาลัยนะคะ แล้วเราจะเดินทางกันในอีกสองอาทิตย์ค่ะ"
"ค่ะๆ ขอบคุณคะ" เย้ ในที่สุดฝันฉันก็เป็นจริง แต่ถ้าฉันไปนู้นแล้วเอกละ แก๊ก...เสียงประตูเปิดออกยัยเกรซนั้นเองไหนบอกไปเดททำไมกลับมาหน้าตาหดหู่งี้อ่ะ "เป็นไงแก"
"จะเป็นละ ยัยแอปกะไอพี่ปู้ตามฉันไปทุกทีเลย"
"เห้อ สองคนนี้จริงๆเลย แล้วพี่ปู้เนี้ยไม่รู้รึไงว่ายัยนั้นมันร้ายกาจขนาดไหน"
"แล้วแกละเป็นไงตอนเข้ามาเห็นหน้าตาแกเครียดๆ"
"ฉันได้ทุนไปเรียนอังกฤษจนจบปริญญาตรี"
"เห้ย ก็ดีแล้วหนิ เครียดไม"
"ฉันกับแกก็ต้องจากกันอ่ะดิ" ฉันเดินไปกอดยัยเกรซ "หู้ย ไม่เป็นไรหรอกแก เดี๋ยวแกกลับมาเราก็เจอกัน ฉันว่าที่แกเครียดอ่ะไม่ใช่เรื่องนี้"
"แกนี้มันรู้ใจฉันจริงๆ"
"บอกมา"
"ฉันกลัวว่าต้องห่างกับเอกแล้วฉันก็ไม่รู้จะบอกเอกไงด้วย"
"ฉันว่าละ ฉันบอกให้ม่ะ"
"ไม่ต้องเลย เดี๋ยวฉันบอกเอง"
"โอเคพูดกันดีๆแล้วกัน"
วันต่อมา
"พี่เอกค่ะ เราไม่ได้ไปเที่ยวกันนานแล้วนะคะ" ฉันกำลังจะเดินไปหาเอกแต่เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังคุยกับเอกอยู่ แหม่! ผู้หญิงคนนั้นคัพซีหน้าตาน่ารักเชียว แถมแต่งตัวเซ็กซี่สะขนาดนั้นเหอะๆ นี้ขนาดฉันอยู่ยังขนาดนี้แล้วถ้าฉันไปอังกฤษละ จะขนาดไหน "เอก!!"ฉันเรียก เอกหันมาทำหน้าอึ้งๆคนที่จะเดินมาหาฉัน
"มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ"
"นี้ขนาดฉันอยู่นี้เธอยังกล้าทำกับฉันขนาดนี้แล้วถ้าฉันไม่อยู่ละ เราเลิกกันเถอะเอก" ฉันพูดพร้อมเดินหันหลังออกมา
"หญิง!!" เขาตะโกนมาจากทางข้างหลัง
เอก :
ณ บาร์สตาร์
เวลา 22:00
"หมดแก้วๆ" เอาเว้ย วันนี้ถึงไหนถึงกันแด่เธอหญิง ฉันดื่มหมดอีกแก้วก่อนที่จะขอตัวเพื่อนๆเดินออกมาเข้าห้องน้ำ "น้องหญิงไม่เอาๆพอแล้ว" ผมได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดอยู่กับหญิงแถมกอดและประครองกันอยู่ "เห้ย มึงจะทำไรหญิงอ่ะ" ผมเข้าไปผลักไอผู้ชายคนนั้นล้ม
"เห้ย เอกจะทำอะไรอ่ะ"
"ก็ไอคนนี้มันกำลังจะทำอะไรเธอไง"
"เอกนายบ้าไปแล้ว"
"นี้ใช่ไหมเหตุผลที่เธอเลิกกับฉึน เธอชอบแบบนี้ใช่ไหม" ผมพูดพร้อมเข้าไปผลักเธอจนชิดพนังก่อนที่จะไซร้ไปตามซอกคอกเธอ เธอพยายามผลักผมออก แต่แรงเธอสู้ผมไม่ได้ "เห้ย!! มึง" ตุ้บ!! ชายคนนั้นดึงผมจนล้มไป แถมต่อยผมไป 1 หมัด "พี่อาร์หยุดๆ" หญิงเรียกชื่อชายคนนั้นแล้วเขามาขวางผม ผมลุกขึ้น เพี๊ยะ!! "นายมันบ้าไปแล้วเอก" หญิงพูดพร้อมสะอื้นเบาๆ
"ก็เธอชอบไม่ใช่หรอแบบนี้อ่ะ ใกล้ชิดถึงเนื้อถึงตัวกับผู้ชายอ่ะเธอชอบไม่ใช่หรอ" เพี๊ยะ!!! "เอกฉันไม่คิดเลยนะว่านายจะคิดยังงี้กับฉันได้อ่ะ ฉันผิดหวังในตัวนายจริงๆ" เธอตบผมรอบที่สองและพูดก่อนที่จะเดินไป
"แล้วรู้ไว้สะด้วยผมเป็นพี่ชายของหญิง" ชายคนนั้นพูดก่อนจะเดินตามหญิงไป ผมนี้มันทำอะไรขาดสติจริงๆเลย
คุยกับไรต์
เป็นไงกันบ้างเอ่ย จิ้งเกรซก็มา 5555
ไรต์อยากบอกว่าฟิคนี้แต่งจากจินตนาการนะ
ไม่มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริงเลย เพราะความจริง
แอปเปิ้ลกับหญิงเขารักกันมีภาพมายืนยัน 5555
ความคิดเห็น