คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER10
CHAPTER10
ปู้ :
วันนี้เป็นวันเข้าชมรมครั้งที่ 3 เป็นการออกรอบนอกสถานที่ ครั้งนี้ไปไม่ไกลไม่ไกลศูนย์โชว์ศิลปะของเด็กคณะศิปกรรมของมหาวิทยาลับเรานั้นเอง วันนี้ยัยเพี้ยนดูหน้าซีดแปลกๆนะ แถมไม่ร่าเริงเหมือนวันอื่นด้วยดูซึมๆ เห้ย!! ยัยเพี้ยนล้มลงดีนะที่ผู้หญิงคนข้างๆรับไว้ทัน
"สำออยจริงๆ" เสียงแอปเปิ้ลเด็กที่ผมรู้จักคุ้นเคยมาตั้งเด็กเอ่ยขึ้น "น้องเกรซเป็นไรมากป่าวครับมาเดี๋ยวพี่พาไปห้องพยาบาล" ชิ พระเอกขี้ม้าขาวควรจะเป็นเราสิไม่ใช่ไอเตี้ยจุ้งจิ้งนั้น ผมถ่ายรูปต่อไปจนทุกคนแยกย้าย ผมเดินไปที่ห้องพยาบาลแต่ไอเตี้ยนั้นยังเฝ้าเพี้ยนอยู่ไม่ไปไหนเลย เอาไงดี
"อ่าว เฮียมาแอบมองอะไรแถวนี้" เสียงน้องสาวสุดแสบเอ่ยทัก เธอมาพร้อมหญิงสงสัยจะมาหาเกรซ
"อยากเข้าก็เข้าไปดิเฮีย" ยังยัยแสบยังไม่หยุด "อ่อ เข้าใจละว่าทำไมไม่เข้าไป เดี๋ยวจัดการให้"
"ใครบอกว่าเฮียมาดูยัยเพี้ยนนั้นละ เฮียแค่จะมาขอยาพารา"
"จ่ะ" น้องสาวสุดแสบเดินเข้าไปหายัยเพี้ยน
10 นาทีผ่านไป จุ้งจิ้งเดินออกมาพร้อมสองสาว น้องผมนี้รู้งานจริงๆ ผมเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ข้างเตียงของเธอ
"พี่ปู้ พี่ปู้ พี่ปู้" เธอละเมอออกมาพร้อมทำปากจู๋
"เพี้ยน" เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาและทำท่าตกใจที่เจอผม
"ทำไมพี่มาอยู่ที่นี่ พี่จิ้งเป็นคนพาเกรซมาไม่ใช่หรอ"
"ฉันไม่ได้มาหาเธอสักหน่อย ฉันมาหายาพารากิน แต่ดันได้ยินเธอละเมอพี่ปู้ พี่ปู้ แล้วทำท่าแบบนี้ เลยเขามาดู" ผมพูดพร้อมทำท่าปากจู๋แบบยัยนั้น ยัยเพี้ยนเขินหน้าแดงก่อนที่จะลุกขึ้น
"จะไปไหนหายดีแล้วรึไง"
"อยู่ให้อายทำไมละ" เธอลุกขึ้นเดินได้ก้าวสองก้าวก่อนจะทรุดลงแต่ดีที่เธอจับเตียงไว้ ผมเข้าไปพยุงเธอ จับตัวเธอไปนั่งที่เตียงเหมือนเดิม รู้ว่าตัวเองไม่ไหวก็ยังจะฝืน ผมใช้หลังมือข้างหนึ่งแตะหน้าผากเธอ และอีกข้างหนึ่งแตะหน้าผากตัวเอง "ไข้ยังไม่ลดเลย ไปหาหมอเถอะ ขึ้นหลังฉันมา" เธอนั่งนิ่งเขินหน้าแดงตาค้าง
"จะไปไหม" เหมือนเธอจะได้สติขึ้นมาหน่อยเลยรีบขี่หลังผม ผมเดินออกไปจากห้องพยาบาลระหว่างทางเจอ ยัยตัวแสบกับน้องหญิง "อะแฮ่มๆ ไหนว่ามาหาพารากิน"
"หน้าแดงจะระเบิดอยู่แล้วเกรซ" หญิงแซวสมทบ
"เมย์เอารถมาไหม พี่จะพายัยนี้ไปโรงพยาบาล ไข้ไม่ลดเลย"
"เอามาๆเดี๋ยวเมย์ไปส่ง ป่ะๆ"
หญิง :
3 ชม. ต่อมา ณ โรงพยาบาลสตาร์ โรงพยาบาลในเครือมหาลัยเรานั้นเอง ตอนนี้ยัยเกรซสลบไปละ หมอบอกเป็นไข้เลือดออก "เอ่อ เมย์วันนี้แกมีเรียนป่าว"
"มีดิ ทำไมอ่ะ"
"เอาไงดีฉันก็มีเรียน แล้วเกรซละใครจะเฝ้า" หลังจากที่ฉันพูดจบเราสองคนหันไปหาพี่ปู้พร้อมกัน "พี่ปู้ค่ะ ฝากเพื่อนหนูด้วยนะคะ ป่ะเมย์" ฉันพูดจบก็ลากเมย์ออกจากห้องมาเลย
ณ ใต้ตึกแพทยศาสตร์
"แกฉันต้องไปทางนี้อ่ะเราแยกกันตรงนี้นะ" ฉันพูดกับเมย์แล้วเราสองคนก็แยกทางกันไป
"หึๆ ผู้หญิงคนนี้อ่ะหรอแฟนเอก" เสียงที่ฉันคุ้นหูมาตั้งแต่เด็กเสียงคู่อริฉันเอง
"เชอร์รี่"
"ทำไมเรียกชื่อฉันทำไมหรอ" เขากับพวกของเขา 2-3 คนเดินเข้ามาใกล้ฉัน "แกจำไว้นะ ว่าแกไม่เหมาะสมกับเอก ทั้งหน้าตา ทั้งฐานะ"
"ทำไมไม่เหมาะเรื่องฐานะละเชอร์รี่" เพื่อนเธอถาม
"เพราะมันเป็นลูกไม่มีพ่อไงละ แม่มันอ่ะเป็นเมียน้อยพ่อฉัน แต่ตอนนี้พอฉันตัดขาดไปละ สมน้ำหน้า" น้ำใสๆเริ่มไหลออกจากตา เพี๊ยะ! ฉันตบหน้ายัยนั้นไปหนึ่งที ว่าฉันอ่ะไม่เป็นไรหรอกทำไมต้องว่าแม่ฉันด้วย
"นี้แกกล้าตบฉันหรอ" ยัยนั้นเดิรเข้ามาใกล้พร้อมพวกของเธอ เธอผลักฉันล้ม
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ" เสียงผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาขว้างไว้เป็นใครไปไม่ได้ ก็ตัวปัญหานั้นแหละเขาพยุงตัวฉันยืนขึ้น
"นี้คือผู้หญิงของผม ถ้าพวกคุณคิดจะมาทำร้ายเธอเพราะผมไม่ว่าจะเป็นทางคำพูดหรือทางการกระทำละก็จำไว้ว่าผมจะไม่มีทางชายตามอไปหาพวกคุณจำไว้" เขาพูดจบก็พยุงฉันออกมาพาไปที่รถของเขา ฉันปาดน้ำตา "อยากจะร้องก็ร้องมาเลย อย่าไปอัดอั้น" น้ำตาฉันเริ่มไหลอีกครั้ง เขาเอาฝามือมาทาบหน้าฉันแล้วใช้นิ้วโป้งปาดน้ำตาฉันเบาๆ
"ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธออีก" เขาดึงฉันไปกอด
เกรซ :
ฉันลืมตาขึ้นมาในห้องสีขาว และเต็มไปด้วยกลิ่นยา นี้ฉันเป็นอะไรเนี้แต่ฉันรู้สึกหนาวมาเลย ฉันมองไปรอบๆ อ่าว พี่ปู้หลับอยู่หัวเขาอยู่ที่เตียงข้างๆฉัน เวลาพี่ปู้หลับเนี้ยดูน่ารักกว่าตอนตื่นอีก หิวน้ำจัง ฉันพยายามลุกขึ้นจากเตียงให้เบาที่สุดแต่ไม่ได้ผลแหะ
"ตื่นแล้วหรอยัยเพี้ยน แล้วนี้จะลุกไปไหน"
"หิวน้ำอ่ะ"
"นั่งอยู่ตรงนั้นแหละ" เขาเดินไปหยิบน้ำมาให้ "ดื้อจริงๆเพี้ยน" เขาพูดพร้อมขยี้หัวฉัน พี่ค่ะ!!!! ไม่มีใครเคยบอกพี่รึไงว่าอย่าขยี้หัวผู้หญิงที่ตัวเองไม่ได้ชอบ
"อ่ะแฮ่ม มาขัดจังหวะรึป่าวเนี้ย"
"อ่าว เมย์มาไงเนี้ยแล้วหญิงละ"
"ฉันติดต่อหญิงไม่ได้เนี้ยคิดว่าหญิงจะอยู่ที่นี้"
"หญิงไม่ได้มาที่นี้เลยนะ" พี่ปู้เสริม
"มาแล้วๆ นี้ฉันเตรียมเสื้อผ้ามาด้วยคืนนี้ฉันจะเฝ้าเธอเอง" เสียงหญิงแทรกเข้ามา เธอเดินเข้ามาพร้อมพี่เอกถือกระเป๋าตามหลังมา
"อ่าวพี่เอก ยังไงๆ" ฉันแซว
"หญิงแกเป็นไรป่าว ฉันได้ยินข่าวที่แกมีเรื่องกับเชอร์รี่แล้วนะเว้ย ฉันโทรหาแกแกก็ปิดเครื่อง" เมย์เดินเข้าไปกอดหญิง ฉันไม่รู้เลยว่าเขามีเรื่องอะไรกัน แต่ตาหญิงบวมๆเหมือนร้องไห้มา
"ฉันไม่เป็นไรหรอก พอดีแบตโทรศัพฉันหมดอ่ะแกขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง"
"อาหารคนไข้มาแล้วค่ะ" พี่พยาบาลเดินเข้ามาเสิร์ฟอาหารให้ฉัน
"เอ่อ งั้นพี่กลับละฝากเพี้ยนด้วยนะหญิง" พี่ปู้พูด ห้ะ เป็นห่วงเค้าหรอ บ้าไปแล้วเกรซอย่าเข้าข้างตัวเองสิ
"โอเคค่ะไม่ต้องเป็นห่วง"
"เมย์กลับด้วยพี่ปู้ ไปก่อนนะพวกแกดูแลตัวเองกันดีๆละ"
"แล้วนายละจะไปไหม" หญิงหันไปพูดกับเอก
"โห้ว ไล่กันหรอ ไปก็ได้ รักนะ" เขาพูดพร้อมหอมแก้มหญิงอย่างรวดเร็วแล้วเดินออกไปหญิงนี้ยืนอึ้ง "อะแฮ่มๆ"
"อ่ะนี้แกเลกเชอร์วันนี้ที่ฉันจดมา เอ่อแกอาจารย์บอกว่าอาทิตย์หน้าเราต้องไปฝึกดูฝึกเข้าเวรที่โรงพยาบาล เขาจะจับคู่รุ่นพี่ปีสองกับปีเราด้วยนะแก ปีสองเขาจะให้ไปเป็นพวกทำแผลฉีดยาอะไรเล็กๆน้อยๆนั้นแหละ ส่วนปีหนึ่งก็แค่ดูๆ"
"แล้วเขาประกาศยังว่าใครคู่กับใคร"
"ประกาศอาทิตย์หน้าจ้ะ"
ความคิดเห็น