คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : CHAPTER9
CHAPTER 9
"ที่นี่ที่ไหนเนี้ย" ฉันมองไปรอบๆในที่ที่ไม่คุ้นเคย มีผู้ชายคนหนึ่งยืนพิงฝาผนังอยู่หน้าประตู ฉันขยี่ตาก่อนที่จะมองผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง เห้ย พี่ปู้ เกิดอะไรขึ้น "ตื่นแล้วหรอเพี้ยน" นี้ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ฉันหยิกแขนตัวเองหนึ่งที โอ้ย! เจ็บจริง ฉันไม่ได้ฝัน
"เธอไม่ได้ฝัน อ่ะนี้ชุดและเครื่องอาบน้ำของเธอหญิงเอามาให้เมื่อเช้า ส่วนผ้าเช็ดตัวอันนู้นนะ เสร็จแล้วลงมาเจอฉันข้างล่าง" เขาพูดก่อนที่จะเดิน ออกไปพร้อมปิดประตูห้อง
15 นาทีผ่านไป
ฉันจะบ้าตายยัยหญิงเตรียมชุดอะไรมาให้ฉันเนี้ย เดรสสายเดี่ยวลายเสื้อ จะบ้าตายคิดไรอยู่ ฉันเดินลงไปหาพี่ปู้ที่ห้องครัว เขาที่กำลังทำอาหารมองฉันหัวจรดเท้าก่อนที่จะเดินออกไป เขากลับเข้ามาพร้อมเสื้อกันหนาวของเขา ฟึ้บ เขาโยนมาให้ฉัน
"ใส่ซะ"
เขาตักอาหารที่เขาทำพร้อมข้าวมาเสิร์ฟ ฉันมองบนโต๊ะ แกงจืด หอมมาก เขาเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามของฉัน
"เอ่อ พี่ปู้คะ เกรซมาอยู่นี้ได้ไง แล้วนี้บ้านพี่ปู้หรอค่ะ แล้วเมย์ละ แล้วหญิงรู้ได้ไง"
"เพี้ยนจริง กินข้าวไป" เขาสั่งให้ฉันกินข้าวก่อนจะตอบคำถามฉัน"เมื่อวานเธอเมามากแล้วมันก็ดึกแล้วหอเธอปิดแล้ว พี่เลยพามาที่นี้ แล้วก็ให้เมย์โทรบอกหญิง ตอนนี้เมย์กับหญิงออกไปข้างนอก" ฉันอึ้งเบาๆ เพราะว่าเขาไม่ค่อยพูดกับฉัน เขาเป็นคนนิ่งๆ ไม่ชอบอธิบาย แล้วก็ล่าสุดเขาพึ่งไล่ฉัน แต่นี้คืออะไร เขาทำแบบนี้กับฉันหมายความว่าไง
หญิง :
ณ ห้างสตาร์
"แกฉันว่าพี่ปู้ชอบเกรซวะ" เมย์เพื่อนซี้ฉันพูดพร้อมตักไอติมมากิน
"ทำไมแกคิดงั้นว่ะ พี่ปู้อ่ะเมินไอเกรซจะตาย ล่าสุดไล่ไอเกรซ มันร้องห่มร้องไห้ไป 3 วัน 3 คืน"
"ฉันว่าเขาสับสนหัวใจตัวเองมากกว่าเขาถึงไล่เกรซออกไป ฉันสังเกตพี่ปู้หลายที่แล้วแก ชอบมองเกรซ แถมเมื่อวานยังพามาบ้านอีก คู่นี้ยังไงก็ชัวร์ คอยดูนะ"
~ ใครจะรู้ว่าฉันก็เจ็บ ใครจะรู้ว่าฉันก็แพ้ ~ เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันหยิบมาเอกโทรมาอะไรกันเนี้ย
"ว่า?"
"อยู่ห้างสตาร์ใช่ไหม ลงมาเจอฉันที่ห้องน้ำชั้น 1 เราจะไปเที่ยวกัน"
"อะไรกันตอนนี้เนี้ยนะ"
"ใช่ หรือจะให้ฉันเดินไปหาเธอตอนนี้"
"เอ่อๆ รออยู่นั้นแหละ" ตู้ดๆๆ....
"ใครอ่ะหญิง มีไรป่าว"
"อ่อมีงานด่วนอ่ะแก โทษทีนะฉันต้องไปก่อนอ่ะ"
"อ่อ เคๆไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจ่ายเงินเอง" ฉันบายๆพร้อมรีบเดินออกมาทำไมต้องนัดที่ห้องน้ำด้วยเนี้ย นั้นไงเอก
"ป่ะ"
"ไปอะไรเปลี่ยนเสื้อก่อนสิ"
"ห้ะ เปลี่ยนเสื้ออะไร"
"เสื้อคู่ไง ตาด่า! น่ารักป่าว" เขาพูดพร้อมหยิบเสื้อขึ้นมาโชว์ เป็นรูปตัวการ์ตูนนักมวยผู้หญิงเขียนว่าแฟนฉัยสายเถื่อน ส่วนตังที่เอกใส่เป็นรูปนักมวยชายเขียนว่าแฟนฉันสายโหด "อ่ะ ไปเปลี่ยน" เขาพูดพร้อมโยนเสื้อให้
"ทำไมฉันต้องเปลี่ยนย่ะ"
"คนเป็นแฟนกันไปเดทกันก็ต้องใส่เสื้อคู่สิ"
"แต่เราไม่ได้เป็นไรกัน"
"แต่เราไปเดทกัน ไปเปลี่ยนไม่ต้องพูดมาก"
15 นาทีผ่านไป
"นี้เราจะไปไหนกันเนี้ย"
"ไม่บอก"
"เห้อ ฉันละเกลียดนายจริงๆ"
"อ่ะ ถึงแล้ว" เขาลากฉันลงจากรถฉันมองป้ายสวนสนุกสตาร์แลนด์ "ไปเล่นกันเถอะ" เขาลากฉันมาถึงรถไฟเหาะ
"ไหวหรอ ฉันถามเขา"
"ไหวสิ ฉันไม่ใช่เธอนะ"
"หึๆ ได้ใครกรี๊ดแตกก่อนแพ้"
"คนแพ้ต้องยอมทำอะไรก็ได้ที่คนชนะสั่ง"
"ได้" ฉันพูดก่อนที่จะเข้าไปนั่งประจำที่ เอกตามมา เราสองคนต่างจ้องกันว่าใครจะกรี๊ดก่อน เครื่องเล่นเริ่มเคลื่อนที่สูงขึ้นเรื่อยๆก่อนที่จะ
"เฮ้ยยยยย" เขาเริ่มก่อนเขาแพ้
"อร้ายยย" ฉันและเขาส่งเสียงดังจนเครื่องเล่นกลับมาที่เดิม
"นายแพ้"
"จะให้ฉันทำไร"
"ไปตรงที่คนเยอะๆแล้วตะโกนว่าผมเป็นคนบ้า นั้นๆไปตรงนั้นเลย" เขาเดินไปตรงที่ฉันบอก "เธอมายืนใกล้ๆฉันสิ ฉันอาย" เขากวักมือเรียกฉันเข้าไปใกล้ๆ 555555 คงอายจริง
"ผมเป็นคนบ้าค้าบบบ แต่ถึงผมจะบ้าผมก็บ้ารักเธอคนนี้ " เขาตะโกนพร้อมชี้มาที่ฉันบ้าชะมัด "ไปเล่นต่อเหอะ คราวนี้ฉันไแพ้เธอแน่" เขาพูดจบพร้อมลากฉันไปเข้าบ้านผีสิงจะบ้าตายนายไม่รู้รึไงว่าฉันกลัวผีขนาดไหนฉันอาจจะไม่มีชีวิตรอดออกมาก็ได้นะ ฉันยืนนิ่ง
"ทำไมกลัวหรอ"
"ป่าวหนิ" อยากตบปากตัวเองจริงๆ เขาลากฉันเข้าไปบรรยากาศน่ากลัวชิพ ว่ะฮ่ะฮ่าๆๆ เสียงหัวเราะหลอนๆดังขึ้น ฉันพยายามไม่มองก่อนที่จะเหลือบไปเห็นศพ
"อร้ายยยย" ฉันกรี๊ดลั่นก็รู้ว่ะเป็นศพปลอมแต่ไม่ไหวแล้ว หน้าฉันซีดไปหมดเอกหันมาเห็นก่อนที่จะจับมือฉันไว้ ฉันกำมือเขาแน่น ตึ๊กๆๆ แฮร่ เป็นผี 2-3 ตัวอยู่ในกรงแล้วเขย่ากรงบ้างตัวพยายามจะออก กรี๊สสส ฉันกรี๊สหนักกว่าเดิมฉันไม่ไหวแล้ว
"ไหวไหม"
"ไม่อ่ะ" น้ำตาฉันไหลออกมา เอกยื่นมือมาปาดน้ำตาก่อนที่จะพูดว่า "กลัวผีทำไมไม่บอก"
"ฉันไม่ไหวแล้ว" เขาโอบกอดฉัน
"มีฉันอยู่นี้จะกลัวอะไร" เขาพาฉันเดินต่อ เราเดินมาจนเห็นทางออกอยู่ไกลๆละ แฮร่ มีผีถือขวานวิ่งไล่จ้า ขาฉันนี้อ่อนไปหมดแต่ก็ยังฝืนวิ่ง
"พี่ครับแฟนผมไม่ไหวแล้ว" เขาหันไปตะโกนบอกผีแต่ผีไม่หยุด โอ้ย ฉันล้มลง เอกหันไป ตุ้บ ผีล้มล่วงลงไปฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นมองไม่ทัน
"ก็บอกแล้วไงว่ะ ว่าแฟนผมกลัวผีไม่ไหวแล้ว ถ้าเขาหัวใจวายตายขึ้นมาจะทำยังไง" เขาตะโกนใส่ผีก่อนที่จากพยุงฉันออกมาจากบ้านผีสิง เขาพาฉันออกมานั่งสูดอากาศที่สวนย่อมของสวนสนุก
"ดีขึ้นยัง"
"อืม"
"กลัวผีทำไมไม่บอก รู้ไหมฉันตกใจแค่ไหนที่เห็นเธอเป็นแบบนี้ ถ้าเธอเป็นอะไรไปขึ้นมา ฉันจะทำไง"
"ก็ฉันยอมเขาไปเอง ถ้าฉันเป็นอะไรไปขึ้นมานายก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรฉันหรอก"
"ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องการรับผิดชอบ ถ้าเธอเป็นอะไรไปขึ้นมาแล้วฉันจะอยู่ยังไง ฉันต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ที่ทำให้คนที่ฉันรักตาย"
"ตลกหรอคนรงคนรักอะไรกัน"
"ไม่ตลก ฉัน ฟังนะ" เขาหันมาจับหน้าฉัน แล้วมองตาก่อนที่จะพูดว่า "ฉันรักเธอ" นายมันบ้า บ้าที่สุด
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายต้องการอะไร นายเล่นเกมอะไรอยู่ แต่อย่าทำแบบนี้..." ฉันพูดไม่ทันจบ เขาเอาปากของเขามาประกบปากฉันเสียก่อน ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ ~ใครจะรู้ว่าฉันก็เจ็บ ใครจะรู้ว่าฉันก็แพ้ ~ เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น ฉันรีบผละตัวเองออกมารับโทรศัพท์ ฉันเดินออกมาจากเอกพร้อมดูมือถือเมย์โทรมา ฉันรู้สึกไม่ดีเลยแหะ
"ฮาโหล"
"นี้แกอยู่ไหนอ่ะ"
"อยู่บ้านเพื่อน ทำไมหรอกแก"
"แกอยู่กับใครอ่ะ"
"เพื่อนฉันไงนี้แกเป็นไรเนี้ย"
"แกโกหกฉันทำไม แกปิดบังฉัน"
"นี้แกเป็นอะไร แกอยู่ไหนเนี้ย"
"ตอนฉันลงมาฉันหนึ่งฉันเห็นแกกับพี่เอกใส่เสื้อคู่เดินออกไปด้วยกัน มันคืออะไร"
"แกใจเย็นนะเว้ย มันไม่ใช่อย่างที่แกคิด"
"ถ้าแกจะคบกันอ่ะฉันไม่ว่านะเว้ย แต่แกอย่าปิดบังฉันเลย ฉันไม่ว่าอะไรแกหรอก เพราะฉันไม่ได้ชอบอะไรเขาขนาดนั้น"
"แก ฉันขอโทษนะ จริงๆแล้วตอนแรกฉันทำแบบนี้เพื่อให้เขาเลิกยุ่งกะแกเพราะเขาเป็นคนเลว แกดีเกินไปสำหรับเขา เขาเลยยื่นขอเสนอให้ฉันคือไปเดทกับเขา 1 เดือน แต่ตอนนี้ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่ะว่าฉันรู้สึกกะบเขาจริงๆรึป่าว"
"แกคิดดีๆว่าแกชอบเขารึป่าว ถ้าแกชอบเขาฉันก็เชียร์นะเว้ย"
"ฉันก็ไม่แน่ใจว่ะแก"
"มีเรื่องอะไรรึป่าว "เสียงเอกแทรกมา
"เอ่อๆ โอเคฉันไม่กวนแกสองคนละ บาย" ตู้ด....... เมย์พูดก่อนตัดสาย "นี้ฉันซื้อไอติมมาฝากเธอด้วย" เขายื่นไอติมรสช็อคโกแล๊ตให้ฉัน
"อืม ขอบใจ"
3 ชั่วโมงผ่านไป ตอนนี้ก็เป็นเวลา 4 โมงเย็นแล้วแต่ฟ้าครึ้มยังกับ 6 โมงเม็ดฝนเริ่มโปรยปราย เอกลากฉันขึ้นชิงช้าสวรรค์ ชิงช้าสวรรค์เริ่มเคลื่นที่ไปเรื่อยๆจน ตื้ดปุ้ง! มีเสียงประหลาดดังขึ้นชิงช้าสวรรค์หยุดลงในขณะที่ต่ำแหน่งกระเช้า ของฉันอยู่บนสุด เวรกำจริงๆ
"หญิง"
"ห้ะ?"
"เรามาลองคบกันจริงๆดูไหม"
"..."
"ฉันรักเธอจริงๆนะ มองตาฉันสิ" เขาพูดพร้อมยื่นมือมาจับใบหน้าฉันเพื่อบังคับให้มองตาเขา เขาค่อยๆปล่อยมือข้างหนึ่งออกแล้วจับมือฉัน ไปวางไว้ที่หัวใจของเขา
"ฉันรักเธอ"
"ฉันก็รักเธอ"
คุยกับไรต์
มาแล้วจ้าตามสัญญา chapter 10 ใกล้คลอดแล้ว
วันพฤหัสอย่าลืมเรามีนัดกันที่นี้นะ ตอนนี้ไอเดีย
เรื่องนี้พุ่งมากขอพักเรื่อง MY PRINCESS ไว้ก่อนน้า
ใครที่ติดตามเรื่องนั้นด้วยรอก่อนนะคะ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น