ค่อยคิดชื่อเรื่องนะ

อินทรอเบาๆ

เคยสงสัยมั้ย

               ทำไมแม่งเด้วนี้

                                    ผู้หญิงแม่งจิ้นเกย์

ซึ่งตัวเราเองก็ไม่ชอบที่โดนแบบนี้แต่ก็ไม่อยากไปด่าหรือไปว่าผู้หญิงหรอกเพราะทำแบบนั้นไปมีหวังสังคมรุมสกรรม

ไม่ก็ โดน กลุ่มเพื่อน ประณามว่า ป็อด ก็เป็นได้ กลายเป็นว่าสังคมสมัยนี้อยู่ยากขึ้นมากทุกวันจน ขนาดที่ว่า 

โดนถามว่าเป็นเกย์รึป่าว แม่งไม่พูดอะไรเลย ก็โดนว่าเป็น เกย์ เช่นเดิม 

จนแทบอยากจะนอนตายให้ควายมาเยียบตัวเองซ้ำๆเหมือนกัน

กระทั่งวันหนึ่ง

"เก้า...."หญิงสาวตัวเล็กน่ารัก เดินเข้ามาหาเราระหว่างที่กำลังกินข้าวอยู่ เพื่อนข้างๆต่างมาแอบแซมดูอยู่ไม่ห่าง แถมจ้องตาเป็นมันใส่เธอ ทำเอาเธอทำตัวไม่ถูก 

ทำไมผู้หญิงน่ารักแบบนี้มาถึงถิ่นฝูงควายธนูแบบนี้วะเนี่ย...

"มีอะไรรึป่าว"

"พอดีอยากจะถามหน่ะว่า นาย...."สายตาของเธอเริ่มกระวนกระวายขึ้นเรื่อยๆ

"เรา ทำไม"

"คะ คือ เราอยากถามว่า เก้า เป็นผู้ชายจริงๆรึป่าวหน่ะ"

คำถามสัปดลอีกล่ะ เมื่อเช้าตูก็เพิ่งโดนมานะเว้ย =__=!!! คำถามชวนตีของกระต่ายน้อยผู้น่ารักทำเอาควายเผือกอย่างตู อยากจะไปขวิดอิพวกวันๆไม่มีไรทำ มาก่อกวน ผู้ชายธรรมดาๆเช่นนี้

"555+ เมิงโดนอีกแล้วหรอวะ สงสารน้องเก้าเขานะครับนั่งกินข้าวไม่ทันไรโดนผู้หญิงทักเป็นเกย์สะแล้วเพื่อนตู"

ไม่นานเมื่อคำถามมันลอยละล่องไปเตะหูพวกปากหมาเข้า พวกมันแทบหัวเราะทั้งตาย ไหนจะน้ำลายที่กระเซ็นมาโดนหน้าแม่งหลายรอบมาก 

สะใจเมิงนิ ฮึ อย่าให้มึงเจอละกัน เมิงจะยิ้มไม่ออกแบบตูแน่ๆ

"สรุป..เป็นรึป่าวเก้าา.."เธอร้องทักย้ำเตือนสติผมเพื่อให้มาตอบคำถามเดิมอีกครึ้ง 

"เป็นไม่เป็นว่ะ ไอ้เกย์555+"ตูว่าตูเริ่ม ไม่ชอบหน้าพวกห่านนี่สะล่ะ ล้อก็ล้อได้นะ แต่อย่ามาล้อคนตอนนี้ได้มั้ยวะ 

"......." 

"...เก้า.."

" อ้าว ไอ้เกย์ เงียบงี้เป็นจริงๆใช่มั้ยวะ สมเพชว่ะ เป็นแท้ๆเสือกตอแหลแอ็บแมนทำไมวะ สงสารผู้หญิงมั--..เห้ย!!! ไอ้เก้า!!! วอนทีนหรอวะ!!!" ผมซัดใส่หน้ามันเต็มแรงเข้าใส่ตรงแก้มมันจังๆ จนล้มลงจากโต๊ะกินข้าว ทำให้เป็นจุดสนใจของผู้คนรอบข้างต่างมองกันอยู่และจับกลุ่มพูดคุยกันมากขึ้น ต่างจากผมที่ตอนนี้อยากจะซัดหน้ามันให้เลือดกบปากสะตอนนี้เลยให้ตายสิ

“ใครกันแน่!! ที่วอนทีน ไอนนท์!!”ผมจ้องตาเขม็งใส่ พวกเพื่อนมันเริ่มลุกขึ้นไปพยุงร่างตัวต้นเหตุลุกขึ้น  สายตามันแทบจะกินเลือดกินเนื้อผมทุกนาที ถ้าปล่อยจุดอ่อนใส่มันครั้งเดียวเราอาจจะไม่ได้ ซัดมันได้อีกเป็นครั้งที่สอง

“เมิงอย่าอยู่เลย!! ไอ้ลูกประสิทธิ์!! ผัวะ!!!!”  มันคำรามเสียงแข็งใส่ผม  แล้วถลาตัวเข้าเสยหน้า 

ผมไปครั้ง แรงมหาศาลจากมันสามารถทำให้ร่างของผม ปลิวไปทางทิศแรงของมัดได้สบายๆ

ไม่ทนแล้วเว้ย!! หมาตัวไหนจะมานินทรา ช่างแม่งแล้ว ล้อตู ไม่พอ เมิงยังเอาชื่อพ่อ ว่าแบบนี้

“เมิง!! ไอนนท์!!”

ผัวะ!!!! 

“ฟ้า!!! วิ่งไปหา อาจารย์เอกมัย เร็วเข้า!!! ไอเก้ามันสติแตกแล้ว!!”เสียง ไอมอส ตะโกนบอก

หญิงสาวดังกล่าวอย่างรีบเร่ง เมื่อเหตุการณ์มันเลวร้ายมากถึงขนาดนี้

“เราไปไม่ได้ ฮึก… เรากลัว”

“แล้วทีมาถาม ไอ้ห่านนี่ล่ะกลัว เออ!! ไปเองก็ได้วะ!!”มอสหยุดจากการห้ามปรามผมและไอ

นนท์ตีกัน แล้ววิ่งไปเรียกอาจารย์เอกมัยมาจัดการความสงบทันที 

          ในเวลานั้นผมได้จังหวะมุมต่อยใส่มันไม่ยั้งมือว่ามันจะตาย เลือดกระเด็นออกปากจน

เปรอะเลอะพื้นจนน่ากลัว ซึ้งผมพอใจมาก กับผลงานดังกล่าวจนว่างมือลง กระทั่งไอนนท์มัน

หมดสติจนสลบลงพื้นอีกครั้ง

“ไอ้เกย์หัวเกรียนเอ้ยย!!”นัสเพื่อนไอนนท์เริ่มบ้าบอเข้าท้าตีผม…

“เออ!! กูเป็นเกย์ มึงเก่งแบบปากมึงพูดจริงก็มาตีกับกูสิวะ!!!!”ผมโมโหมากๆจนคำรามดังไปทั่วบริเวณ เพื่อนๆในกลุ่ม เริ่มจับตัวไอนัสไม่ให้ก่อเรื่องชวนตีครั้งนี้ แต่มันก็ดิ้นสายตัวขาด

“เหอะ!! มึงโชคดีแค่ไหนแล้ว ที่ไม่เลือดกบปากแบบมัน ไอนัส แล้วพวกมึงก็จำเอาไว้…..”ผมเย้ยใส่มันแล้วเว้นวรรคว่างไว้ให้มันค้างใจสักครู่

“ต่อไปนี้ กู ชื่อ เก้า จะเป็นเกย์ตามหวังของพวกมึง!!!!!! และก็ไอ้พวกที่มาแส่!! เรื่องเพศกูด้วย!! ไม่ต้องมาถาม!!!! กูรำคาญ!!!!! เวรเอ้ยยย!!”

ทุกคนในระแวกสั่นกลัวเสียงคำรามที่แสนน่ากลัวจดจำเอาไว้ในเซลล์ประสาทพร้อมปลีกตัวหนีไปตามกันเป็นหย่อมๆ เมื่อเหตุการณ์สงบลงมาก อาจารย์เอกมัยแกก็ชวนผมกับไปนนท์เข้าห้องปกครองทันที และอาจารย์ใหญ่หลายๆคนก็ตัดสิ้นใจเอาผมย้ายออกทันที เมื่อเกิดเรื่องภายในสองวัน ส่วนไอนนท์มันก็รอดเพราะสภาพของมันไม่ต่างอะไรกับคนโดนทำร้ายอย่างเดียว เป็นคนดี ไม่ความเลว อาจารย์หลายคนจึงเอ็นดูมันนักหนาและปล่อยมันกัดคนอื่นไปเช่นเดิม

“ตู๊ด!”เสียงโทรศัพท์ส่วนตัวดังขึ้นบนเตียงนุ่มสีเทาอ่อนๆกับห้องนอนสไตล์วิลเทจร่วมสีเทาขาวไว้ ผมที่อยู่ในระหว่างจัดข้าวขางอยู่จึงปล่อยวางทุกสิ่งแล้วลุกไปรับโทรศัพท์ที่สั่นไม่หยุดมารับสายทันที

“ฮัลโหล เก้าครับ”

“ลูกจร๊ะ อยู่หอพักเก่าคุณพ่อสบายมั้ยของเพียงพอกับลูกรึป่าว”เสียงคนเป็นแม่ถามหาลูกชาย

สุดแก้วหัวแหวนอย่างนุ่มนวล

เสียงที่ควรคิดถึงไม่ได้ฟังมาตั้ง 3 วันแล้ว T___T โหยย  เจ็บปวด

“อ่อ ครับดีครับแม่สบายมากๆไม่มีอะไรตกหล่นครับ”ผมแสร้งเสียงอารมณ์ดีใส่แม่เพื่อให้ท่านสบายใจ อย่างน้อยที่สุดแค่ท่านรู้ว่าเราสบายดี คงดีใจไม่หยุดแล้วตอนนี้

สายตาของผมสะดุดไปที่กรอบรูปที่เพิ่งตั้งบนหัวเตียงไปสักครู่มีรูปของครอบครัวสาม พ่อ แม่ ลูก กอดกันอย่างอบอุ่นและเต็มไปด้วยรอยยิ้มกับเสียงหัวเราะ ทำเอาผมหดหู่ใจทีมาที่นี้จริง

เหตุผลที่ผมมาที่นี่มี 4 ประการ

ผลเด้งแรกพ่อแม่ย้ายผมได้มาเรียนโรงเรียนเอกชนไกลบ้านเป็นระยะทาง 200 กิโล โดยประมาณในเมืองหลวงที่กว้างใหญ่ เต็มไปด้วยผู้คนแปลกหน้าหลายตามากมาย ผลเด้งข้อสองคือ พ่อแม่ของผมส่งพี่เลี้ยงที่รู้จักกันมาคุมพฤติกรรมความวายป่วนของผมแถมเพื่อนๆที่พ่อแม่ฟิกซ์มาเรียบร้อยแล้วว่าต้องรู้จักคนๆนี้เท่านั้น ห้ามคบใครเด็ดขาด ก็แม่งเป็นผู้หญิงทั้งนั้น จนผมเองแทบจะไม่อยากถึงวันจันทร์เลยจริงๆ ผลเด้งที่สาม  พ่อกับแม่อนุญาตให้เพื่อนและพี่เลี้ยงผมรุมสกรรมได้ตามใจชอบ โดยไม่ต้องมารายงานพ่อแม่ให้รับทราบในวันนั้น ข้อเด้งสุดท้าย!! วันนี้เพื่อนๆที่พ่อแม่เตรียมไว้กำลังมาหาผมในวันนี้!! ตอนนี้!!!!

อิวันมหาเวรตรรลัยแห่งปี!!!!! ถามแม่งสักคำมั้ยว่าเต็มใจอยู่ รึป่าวหน่ะ ห๊ะ T^T

“ลูกจร๊ะ แยมหน่ะมารอลูกแต่เช้าตรู่เลย ลูกได้เจอแยมเขารึยังลูก?”

ห๊ะ รอแต่เช้าตรู่… ไม่เห็นมีใครเลยนะ.. นอกจากป้าฤทัยที่แม่บ้านอยู่หอพักตอนนี้  จู่ๆมีอะไรบางอย่างมันสะกิดให้ผมอยากจะหันหลังไปมองจริงๆ มันเป็นความรู้สึกกลัวๆวูบๆ ผสมกัน

“แม่แค่นี้ก่อนนะเก้ายุ่ง ตู้ด!”

เอาวะ!!! อะไรจะเกิดจะต้องเกิด ผมหันคอไปมองด้านหลังพร้อมจินตนาการหนังผีสยองขวัญตามแบบฉบับจากในหนังแทบหมดเรื่องในเสี้ยววิ ปรากฏเป็นภาพผู้หญิงผมแดงเพลิง ยิ้มสยองใส่ผมจนน่ากลัว เข้ากับแววตาโรคจิตชวนสลบทำเอาร่างกายผมไม่ขยับไปเลยทันที

และสิ่งเดียวที่ผมทำได้ในตอนนี้ก็คือ กรี๊ดร้อง

“อิผี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“ผีห่านอะไรห๊ะ ไอของเล็ก!!! ลูกตาอยู่ตาตุ่มรึไง!! ฉันคนค่ะ ไม่ใช่ผี อินี่”เสียงผู้หญิงแว้ดใส่ผมเข้าใหญ่กับท่าทางดัดจริตชวนอ้วก ขยับปากเป็นตัวอักษรพร้อมนิ้วชี้ริมฝีปากที่ขยับตามคำจนผมแกะมันออกทุกคำ

“ขอโทษที พอดีกลัวนิดหน่อย อย่าโกรธเลยล่ะกัน”

“อย่าโกรธหรอ!! แกรู้มั้ยฉันยืนหน้าระเบียงทาปากแดงรอแกกี่ชั่วโมง!! แกแส่มาว่าฉันเป็นผีอีก ไอ้ของเล็กของหดเอ้ยย!!”เสียงแว้ดแปดหลอดของหล่อนดังลั่นห้องผมจนไม่รู้ว่ากระจกจะแตกมั้ย มันทำให้หูของผมมันดับได้ในวิเดียวจริงๆ

ไม่นานประตูห้องของผมก็ถูกเปิดออกมาโดยสาวน้อยผมตาหวานฉ่ำพร้อมสีผมน้ำตาลอ่อนๆพร้อมกับ กระเทยร่างเพียวสูงเล็กน่ารักๆเหลุตามองผมด้วยท่าทีตกใจในเหตุการ์นี้

“ว้ายยย อิแยมมม ฉันไม่ยอมแกมาเยี่ยมเยือนผู้ชายก่อนฉันได้ยังไง!!”เสียงกระเทยแว้ดใส่หล่อนจนหัวเสีย ต่างกับคนที่ถูกด่าทำหน้านิ่งๆใส่หล่อนแล้วแสยะยิ้มใส่เพื่อนอย่างมีชัย

“ขอโทษย่ะ ใครมือยาวสาวได้สาวเอา..”

“พอเลยๆ พวกแกสองคน เก้าเขากลัวเราจนของหดหมดแล้วสงบก่อนเถอะ!!!”

โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมต้องมาอยู่กับพวกนางงงใช่มั้ยเนี่ยยยยยย

“กูเป็นเกย์ โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

แล้วเรื่องวุ่นๆวายป่วงของผมก็เริ่มต้นขึ้น