ด้วยรักปักใจ

เขาอาจจะจำเรื่องราวคืนนั้นไม่ได้...แต่สำหรับเธอยังติดตรึงในใจอยู่ทุกยาม มือบางยกขึ้นแตะสัมผัสริมฝีปากสั่น ๆ ของตัวเองอย่างลืมตัวเมื่อจู่ ๆ ก็รู้สึกร้อนผ่าววาบไหว จากจุดที่สัมผัสไล่ลามไปทั่วเรือนกายอย่างรวดเร็ว

“อย่าไปปากเก่งแบบนี้กับหนุ่ม ๆ คนอื่นนะ รู้เปล่า”

เสียงทุ้มของคนข้าง ๆ ดึงเธอจากเหตุการณ์คืนนั้น มือก็กระตุกออกจากริมฝีปากตัวเองราวกับกลัวว่าเขาจะรู้ทันความคิดและภาพที่ผุดขึ้นในหัวเมื่อครู่

“ทำไมคะ”

“ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ชอบให้ใครหยาม”

“อาเบย์ก็ด้วยไหมคะ”

“...” ตาคมปรายมองมาทางหลานสาวด้วยสายตาประหนึ่งว่าขุ่นเคือง ทว่ารอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ตามมาพร้อมอาการส่ายหัวให้ก็ทำเอาหญิงสาวมองค้อนกลับแรงพลางเบ้ปากใส่

“พวกไม่ยอมรับความจริง” ย่นจมูกพึมพำว่าให้อย่างหมั่นไส้

“อยากให้อามีแฟนนักเหรอ”

“ก็...” ลากเสียงยาวทำท่าครุ่นคิด กลบเกลื่อนความรู้สึกวูบโหวงในใจ “แล้วแต่อาเบย์สิ อยากมีก็มี”

“ตอบไม่ตรงคำถาม”

“ก็ถ้าตอบว่าไม่อยากแล้วจะยังไงคะ อาเบย์จะตามใจเกลวงั้น?”

“มีเหตุผลไหมล่ะ ถ้าเหตุผลฟังขึ้นก็อาจจะตามใจ” เขาว่าเสียงเรียบ สายตาเหลืบมองคู่สนทนาเพียงชั่วแวบ แล้วหันไปมองทางข้างหน้าราวกับไม่ได้ใส่ใจเอาคำตอบนัก