คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพชรฆาตผู้เร่ร่อน
ทึ่กทัก ทึ่กทัก เสียงฝีเท้าหนัก ย่ำเป็นจังหวะอย่างพร้อมเพรียง เด็ก หนุ่มหรี่ตามองฝ่าความมืดออกไปยังเหล่าศัตรู 5 นายที่วิ่งมาหยุดอยู่ใกล้ ท่ามกลางสุมทุมพุ่มไม้ ที่บดบังร่างกายของเขาเอาไว้อย่างมิดชิด
"ฆ่าให้หมด ปล้นทรัพย์ แล้วเผาบ้านเข้าใจไหม " อมนุษย์ร่างยักษ์สั่งการเสียงดัง
ความมืดเริ่มแผ่ขยายเข้าปกคลุม รัติกาลมาเยือนอีกครา...
เวลาของเขามาถึงแล้ว เด็กชายค่อยเผยรอยยิ้มบาง
เวลาแห่งการ...
ล่าสังหาร!!
ไอโอรอสพุ่งกระโจนเข้าหาเป้าหมายอย่างรวดเร็ว บุกเข้าฟาดฟันโดยไม่ ยั้ง พลันเสียงกรีดร้อง ด้วยความเจ็บปวด ก็ดังโหยหวน กึกก้อง ก่อนจะค่อยๆแผ่วเบาลงเป็นลำดับ แล้วเงียบหายไป
ลมหนาวพัดผ่าน...
ร่างปีศาจทั้ง5ตนล้มตัวลงกับพื้นที่เปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิตสีแดงฉาน ไอโอรอสก้มลงกระชากดาบเก่าออกจากร่างไร้สติ
ไอโอรอส ก้มมองซากศพ แล้วก้าวเท้าเดินจากไป
การสังหารยุติแล้ว การต่อสู้สิ้นสุดลงเพียงไม่กี่อึดใจ ด้วยฝีมือของ...
เด็กหนุ่มอายุ 16 ปี!!!
ไอโอรอสยังคงสาวเท้าเดินต่อไป เพื่อแสวงหาแหล่งที่ซุกหัวนอนในค่ำคืนนี้ สายตาสอดส่ายมองไปยังอาณาบริเวณรอบๆกาย ที่มีหลงเหลือให้เห็นอยู่ก็แต่เพียง ซากปรักหักพัง และศพที่นอนตายอยู่เกลื่อนกลาด หนทางร้างราผู้คน ในความเงียบสงบ มีเพียงเสียงฝีเท้าแผ่วเบา ของเขาเท่านั้น แสงจากกองเพลิง ที่ลุกโพลงอยู่ทั่วไป กระทบต้องใบหน้าของหนุ่มน้อยเพชฌฆาต ส่องให้เห็น ผมสีบลอนทอง และใบหน้าดูดี แม้ในยามที่มีเขม่าควัน และรอยเลือดทาบทามอยู่
เด็กหนุ่มเงยหน้ามองขึ้นไปยังฟากฟ้ายามราตรี ดวงดาวยังคงแต่งแต้มผืนนภาให้แจ่มจรัสอย่างเช่นทุกค่ำคืน ยังคงไว้ซึ่งความงดงามจับใจ หากแต่มิได้ซึมทราบเข้าสู่ห้วงแห่งจิตใจของเขาเลยไม่ สายลมก็ยังคงพัดผ่าน แต่ก็ไม่ได้พัดพาเอาความหมองหม่นของเขาให้จางหายไป
ทันใดนั้น นัยน์ตาสีน้ำเงินก็หยุดนิ่ง ทอดมองไปยังบ้านร้างเล็กๆ เด็กชายตัดสินใจยึดเป็นแหล่งที่พักของเขาในคืนนี้ ไอโอรอสทรุดตัวลงนั่งที่มุมมืดๆวางดาบลงข้างกาย แล้วมองออกไปยังด้านนอก
เสียง เปาะแปะ ดังขึ้นเป็นจังหวะ หยาดฝนค่อยๆหลั่งริน ลงสู่ผืนปฐพี ในใจของเขาหวังภาวนา ให้ฝนเย็น ช่วยชโลม ไฟอันร้อนรุ่มแห่งสงครามให้เย็นลง ทั้งที่ก็รู้แก่ใจของตนดีว่าไม่มีทางที่จะเป็นไปได้
เด็กชายกำดาบข้างกายแน่น ขณะที่ร่างทั้งร่างเริ่มสั่นระริกเพราะความหนาวเหน็บ กลิ่นเหม็นหืน อับส่งกลิ่นในความมืด เขาปรือตาลงปิดเข้าสู่ห้วงภวังค์ แห่งนิทรา เพื่อพักผ่อน รอคอยแสงแห่งรุ่งอรุณวันใหม่ที่จะเปิดฉากขึ้นในไม่ช้า
"ช่วยด้วย !" เสียงของความช่วยเหลือ จากหญิงสาวนางหนึ่ง ปลุกเข้าให้ตื่นจากนิทรา
เป็นเวลากลางดึกสงัด มีเพียงเสียงกรีดร้องของความช่วยเหลือของเธอคนนั้น สะท้อนอยู่ในความเงียบ
โดยไม่ต้องคิดคำนึง ไอโอรอสคว้าดาบข้างตัวผุดลุกขึ้น ออกวิ่งตามเสียงนั่นไปทันที
ภาพตรงหน้า คือกลุ่มปีศาจ 10กว่าตัวในมือมีทั้งกระบองท่อนโต ดาบใหญ่ยักษ์ และกลางวงล้อมปีศาจ มีสาวน้อยวัยรุ่นราวคราวเดียวกับเขา และที่สำคัญกว่านั้น เธอไม่มีอาวุธ!
เด็กชายถีบตัวกระโดดเข้าไปกลางดงปีศาจ ฟาดฟันดาบในมืออย่างหมายปลิดชีพเหล่าอมนุษย์ทั้งมวลให้สิ้นชีพ
เสียงโรมรันต่อสู้ดังสนั่นไปทั่ว เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็น ไปทั่วสมรภูมิ ร่างปีศาจค่อยๆล้มตายลงทีละตัว แต่ก็มิอาจหยุดยั้งการต่อสู้ของเหล่าปีศาจที่ยังคงชีพ หากแต่เป็นการปลุกไฟเพลิงในจิตใจของมันให้ลุกโพลง บ้าเลือดยิ่งขึ้น
เด็กหนุ่มทั้งรุกทั้งรับ ทั้งเตะ ทั้งต่อยอย่างคล่องแคล่วชำนาญ จนดูน่าอัศจรรย์
เปรี้ยง ปร้าง!! เสียงโลหะที่ปะทะซึ่งกันและกัน ยังคงดังกึกก้องอย่างต่อเนื่อง
ทันใดนั้น ไอโอรอสก็พุ่งทะยานเข้าแทงร่างปีศาจตัวสุดท้ายอย่างรุนแรง และรวดเร็วเกินจะบรรยาย เสี้ยววินาทีที่เด็กหนุ่มหายไปจากสายตา และโผล่พุ่งเข้าประชิดตัวกับศัตรู
เสี้ยววินาทีเดียวที่ตัดสินผลของการต่อสู้
แล้วในที่สุด การโรมรันที่ดุเดือดก็จบลง เมื่อเด็กชายวาดดาบของตนเข้าทะลวงผ่านเข้าสู่หัวใจของอมนุษย์ร่างยักษ์เป็นการปลิดชีพครั้งสุดท้าย
ก่อนที่ปีศาจร่างมหึมาจะสิ้นลม...
ความคิดเห็น