ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตรึงกางเขน
พระเยซูถูกตรึงไม้กางเขน
หลังจากที่พระเยซูถูกจับแล้ว พวกทหารโรมันก็ได้นำไปสู่ที่พิพากษาโทษ คณะกรรมการศาสนาของนักพรตยิว ได้พิพากษาตัดสินให้ลงโทษประหารชีวิตโดย ตรึงไม้กางเขนแต่การประหารชีวิตนั้นต้องนำเสนอขอความเห็นชอบต่อปิลาต (Pilate)
ผู้เป็นหัวหน้าปกครองโรมัน ชั้นแรกปิลาตก็บ่ายเบี่ยง แต่ในที่สุดก็ต้องประหารชีวิตตามเสียงส่วนมาก เพราะประชาชนร้องบอกว่า
“จะรับบาปเอาเอง” ต่อมาจากนั้นในรุ่งซึ่งเป็นวันศุกร์ พวกทหารโรมันจึงให้พระเยซูแบกไม้กางเขน เดินทางออกไปสู่ตำบลโกลโกธา (Golgotha) (ซึ่งแปลว่าตำบลเนินหัวกะโหลกผี) อันเป็นสถานที่ประหารคน พร้อมกันนั้นก็ได้นำนักโทษของบ้านเมืองคนอื่นอีก 2 คน เพื่อไปประหารชีวิตโดยตรึงไม้กางเขนเช่นเดียวกับพระเยซูเบื้องซ้ายคนหนึ่ง เบื้องขวาอีกคนหนึ่ง ในระหว่างทางไปสู่ที่ตรึง ณ เนินโกลโกธา นั้น ได้ผู้เดินทางตามไปดูเป็นจำนวนมาก มีคนผู้หนึ่งเดินทางตามไปแลร้องไห้ไปพลางด้วยความสงสาร พรเยซูทรงรับสั่งว่า
“อย่าร้องไห้สงสารเราเลย จงร้องไห้สงสารตัวเองเถิด” เมื่อเดินทางถึงตำบลโกลโกธาอันเป็นเนินประหารชีวิตแล้ว พวกทหารโรมันก็ได้จับพระเยซูขึ้นตรึงกับไม้กางเขน เพื่อเป็นการประจาน เอาตะปูตอกมือที่มือเหยียดยาวทั้งสองข้าง ส่วนเท้าทั้งสองข้างไขว้ติดกันแล้วเอาตะปูตอก โดยมีนักโทษถูกตรึงในลักษณะเดียวกัน ข้างซ้ายคนหนึ่ง และข้างขวาอีกคนหนึ่ง นับว่าเป็นการประหาร ชีวิตด้วยวิธีที่เหยี้มโหดและเหยียดหยามอย่างโจร ในระหว่างที่ถูกตรึงนั้นพระเยซู ได้รับการทรมานอย่างแสนสาหัส ในขณะนั้นก็ได้ทรงขอน้ำดื่มแล้วทรงขอพรจากพระเจ้า และมีคำสั่งว่า
"ขอทรงยกโทษให้เขาเพราะเขาได้ทำไปในสิ่งเขาไม่รู้” คำพูดประโยคนี้ดูเหมือนถือกันว่าเป็นปัจฉิมพจน์ของพระเยซู ตั้งแต่เที่ยงวันของวันนั้นจนถึงบ่าย 3 โมง มีความวิปริตทางดินฟ้าอากาศ โดยอากาศได้มืดครื้มทั่วไปทั้งแผ่นดิน พอพระเยซูตรัสปัจฉิมพจน์ดังกล่าวแล้วไม่นาน มีพระโลหิตซึมจากมือและเท้าที่ถูกที่ตุปูตอก และพระศอ (คอ) ตกแล้วก็สิ้นพระชนม์ชีพไปอย่างเหลือที่จะทนทรมานได้เมื่อ พ.ศ. 575 มีพระชนมายุ ได้ 32 พรรษา ทั้ง ๆ ที่ ยังหนุ่มและยังโสด
ต่อมาจากนั้นพวกทหารโรมันก็ได้จัดการนำศพไปบรรจุ การบรรจุนั้นได้เจาะศิลาเข้าไป แล้วเอาศพบรรจุ เอาแผ่นหินก้อนใหญ่เป็นฝาปิดปากช่อง มีผู้คนตามไปดูการบรรจุศพเป็นจำนวนมาก และหลายคนได้นำเอาน้ำหอมไปประพรมหลุมศพบรรจุศพด้วย พอถึงวันอาทิตย์มีผู้คนพากันไปสักการะหลุมบรรจุศพ แต่กลับได้พบว่าแผ่นดินฝาหลุมศพได้เคลื่อนออก และไม่มีศพอยู่ภายใน เป็นความเชื่อถือกันในหมู่คริสตศาสนิกชนส่วนมากว่า พระเยซูได้ทรงกลับฟื้นคืนชีพเสด็จขึ้นสวรรค์ อย่างไรก็ตามการที่พระเยซูต้องถูกตรึงด้วยไม้กางเขนสิ้นชีพเช่นนี้ นิกายโรมันคาทอลิกถือว่า พระยะโฮวาผู้เป็นเจ้าเป็นผู้ทรงพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้แก่มวลชนมนุษยชาติ ได้ประทานพระบุตร (พระเยซู) ลงมาเพื่อเสียสละชีวิตเป็นการไถ่ถอนโทษบาป (Atonement) ของมนุษย์ โดยพลีชีวิตพระบุตรของพระองค์ให้เป็นทาสพลี
เมื่อพระเยซูได้ถูกประหารชีวิตด้วยวิธีที่เหี้ยมโหด และสิ้นชีพอย่างทรมานไปแล้ว สาวกที่เคยหลบหนีเอาตัวรอดนั้นกลับได้คิด โดยเปโตรหรือปิเตอร์ อัครมหาสาวก ได้ประกาศตัวเป็นสาวกของพระเยซูโดยเปิดเผยและได้ทำการยอมสละชีวิต ประกาศเผยแพร่คำสั่งสอนของพระเยซูจนถูกจับส่งไปกรุงโรม แต่กษัตริย์ผู้ปกครองกรุงโรมันตัดสินว่าไม่ผิด เลยได้โอกาสเผยแพร่คำสั่งสอนเป็นการใหญ่จนแพร่หลายกลายเป็นศาสนา และปิเตอร์หรือเปโตรเองก็ได้รับยกย่องว่าเป็นนักบุญ (Saint) เท่ากับเป็นอรหันต์องค์หนึ่งของคริสต์ศาสนาซึ่งชาวคริสต์ศาสนิกชนได้พากันเรียกว่า เซนต์ปิเตอร์ ต่อมาได้กลายเป็นชื่อของมาวิหารสำคัญ คือ วิหารเซนต์ปิเตอร์ตั้งอยู่ในบริเวณสำนักวาติกันในกรุงโรมทุกวันนี้ ส่วนยูดาสาวกผู้ทรยศรับสินจ้างเป็นเงินเพียง 30 แผ่น ให้ทหารโรมันมาจับอาจารย์ของตนไปประหารนั้น ภายหลังก็กลับได้สำนึกในความผิดของตน เสียใจทนอยู่ในโลกดูหน้าใครไม่ได้ จึงนำเงินค่าจ้างฆ่าพระเยซูนั้นไปบริจาคอุทิศให้แก่คนยากจนในโบสถ์แห่งหนึ่ง แล้วไปผูกคอตาย
หลังจากที่พระเยซูถูกจับแล้ว พวกทหารโรมันก็ได้นำไปสู่ที่พิพากษาโทษ คณะกรรมการศาสนาของนักพรตยิว ได้พิพากษาตัดสินให้ลงโทษประหารชีวิตโดย ตรึงไม้กางเขนแต่การประหารชีวิตนั้นต้องนำเสนอขอความเห็นชอบต่อปิลาต (Pilate)
ผู้เป็นหัวหน้าปกครองโรมัน ชั้นแรกปิลาตก็บ่ายเบี่ยง แต่ในที่สุดก็ต้องประหารชีวิตตามเสียงส่วนมาก เพราะประชาชนร้องบอกว่า
“จะรับบาปเอาเอง” ต่อมาจากนั้นในรุ่งซึ่งเป็นวันศุกร์ พวกทหารโรมันจึงให้พระเยซูแบกไม้กางเขน เดินทางออกไปสู่ตำบลโกลโกธา (Golgotha) (ซึ่งแปลว่าตำบลเนินหัวกะโหลกผี) อันเป็นสถานที่ประหารคน พร้อมกันนั้นก็ได้นำนักโทษของบ้านเมืองคนอื่นอีก 2 คน เพื่อไปประหารชีวิตโดยตรึงไม้กางเขนเช่นเดียวกับพระเยซูเบื้องซ้ายคนหนึ่ง เบื้องขวาอีกคนหนึ่ง ในระหว่างทางไปสู่ที่ตรึง ณ เนินโกลโกธา นั้น ได้ผู้เดินทางตามไปดูเป็นจำนวนมาก มีคนผู้หนึ่งเดินทางตามไปแลร้องไห้ไปพลางด้วยความสงสาร พรเยซูทรงรับสั่งว่า
“อย่าร้องไห้สงสารเราเลย จงร้องไห้สงสารตัวเองเถิด” เมื่อเดินทางถึงตำบลโกลโกธาอันเป็นเนินประหารชีวิตแล้ว พวกทหารโรมันก็ได้จับพระเยซูขึ้นตรึงกับไม้กางเขน เพื่อเป็นการประจาน เอาตะปูตอกมือที่มือเหยียดยาวทั้งสองข้าง ส่วนเท้าทั้งสองข้างไขว้ติดกันแล้วเอาตะปูตอก โดยมีนักโทษถูกตรึงในลักษณะเดียวกัน ข้างซ้ายคนหนึ่ง และข้างขวาอีกคนหนึ่ง นับว่าเป็นการประหาร ชีวิตด้วยวิธีที่เหยี้มโหดและเหยียดหยามอย่างโจร ในระหว่างที่ถูกตรึงนั้นพระเยซู ได้รับการทรมานอย่างแสนสาหัส ในขณะนั้นก็ได้ทรงขอน้ำดื่มแล้วทรงขอพรจากพระเจ้า และมีคำสั่งว่า
"ขอทรงยกโทษให้เขาเพราะเขาได้ทำไปในสิ่งเขาไม่รู้” คำพูดประโยคนี้ดูเหมือนถือกันว่าเป็นปัจฉิมพจน์ของพระเยซู ตั้งแต่เที่ยงวันของวันนั้นจนถึงบ่าย 3 โมง มีความวิปริตทางดินฟ้าอากาศ โดยอากาศได้มืดครื้มทั่วไปทั้งแผ่นดิน พอพระเยซูตรัสปัจฉิมพจน์ดังกล่าวแล้วไม่นาน มีพระโลหิตซึมจากมือและเท้าที่ถูกที่ตุปูตอก และพระศอ (คอ) ตกแล้วก็สิ้นพระชนม์ชีพไปอย่างเหลือที่จะทนทรมานได้เมื่อ พ.ศ. 575 มีพระชนมายุ ได้ 32 พรรษา ทั้ง ๆ ที่ ยังหนุ่มและยังโสด
ต่อมาจากนั้นพวกทหารโรมันก็ได้จัดการนำศพไปบรรจุ การบรรจุนั้นได้เจาะศิลาเข้าไป แล้วเอาศพบรรจุ เอาแผ่นหินก้อนใหญ่เป็นฝาปิดปากช่อง มีผู้คนตามไปดูการบรรจุศพเป็นจำนวนมาก และหลายคนได้นำเอาน้ำหอมไปประพรมหลุมศพบรรจุศพด้วย พอถึงวันอาทิตย์มีผู้คนพากันไปสักการะหลุมบรรจุศพ แต่กลับได้พบว่าแผ่นดินฝาหลุมศพได้เคลื่อนออก และไม่มีศพอยู่ภายใน เป็นความเชื่อถือกันในหมู่คริสตศาสนิกชนส่วนมากว่า พระเยซูได้ทรงกลับฟื้นคืนชีพเสด็จขึ้นสวรรค์ อย่างไรก็ตามการที่พระเยซูต้องถูกตรึงด้วยไม้กางเขนสิ้นชีพเช่นนี้ นิกายโรมันคาทอลิกถือว่า พระยะโฮวาผู้เป็นเจ้าเป็นผู้ทรงพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้แก่มวลชนมนุษยชาติ ได้ประทานพระบุตร (พระเยซู) ลงมาเพื่อเสียสละชีวิตเป็นการไถ่ถอนโทษบาป (Atonement) ของมนุษย์ โดยพลีชีวิตพระบุตรของพระองค์ให้เป็นทาสพลี
เมื่อพระเยซูได้ถูกประหารชีวิตด้วยวิธีที่เหี้ยมโหด และสิ้นชีพอย่างทรมานไปแล้ว สาวกที่เคยหลบหนีเอาตัวรอดนั้นกลับได้คิด โดยเปโตรหรือปิเตอร์ อัครมหาสาวก ได้ประกาศตัวเป็นสาวกของพระเยซูโดยเปิดเผยและได้ทำการยอมสละชีวิต ประกาศเผยแพร่คำสั่งสอนของพระเยซูจนถูกจับส่งไปกรุงโรม แต่กษัตริย์ผู้ปกครองกรุงโรมันตัดสินว่าไม่ผิด เลยได้โอกาสเผยแพร่คำสั่งสอนเป็นการใหญ่จนแพร่หลายกลายเป็นศาสนา และปิเตอร์หรือเปโตรเองก็ได้รับยกย่องว่าเป็นนักบุญ (Saint) เท่ากับเป็นอรหันต์องค์หนึ่งของคริสต์ศาสนาซึ่งชาวคริสต์ศาสนิกชนได้พากันเรียกว่า เซนต์ปิเตอร์ ต่อมาได้กลายเป็นชื่อของมาวิหารสำคัญ คือ วิหารเซนต์ปิเตอร์ตั้งอยู่ในบริเวณสำนักวาติกันในกรุงโรมทุกวันนี้ ส่วนยูดาสาวกผู้ทรยศรับสินจ้างเป็นเงินเพียง 30 แผ่น ให้ทหารโรมันมาจับอาจารย์ของตนไปประหารนั้น ภายหลังก็กลับได้สำนึกในความผิดของตน เสียใจทนอยู่ในโลกดูหน้าใครไม่ได้ จึงนำเงินค่าจ้างฆ่าพระเยซูนั้นไปบริจาคอุทิศให้แก่คนยากจนในโบสถ์แห่งหนึ่ง แล้วไปผูกคอตาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น