ตอนที่ 3 : CHAPTER 2 [UglyFool]
CHAPTER 2 [UglyFool]
กริ๊งงงงงงงง
“ยอบอเซโยยยยยยยย” เสียงหวานลากยาวบ่งบอกว่าน้ำเสียงของเจ้าตัวนั้นยังไม่ได้สติดี
“ฮัลโหลยัยเชบี นั่นแกตื่นหรือยัง”
“ห้าววววววว ตื่นแล้วค่ะ”
“ชั้นฟังจากน้ำเสียงแกชั้นว่าแกยังไม่ตื่นดีนะ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนฮ่ะ! เงินเนี่ยจะเอาไหม” เสียงบ่นลากยาววบ่งบอกเลยว่าคนปลายสายต้องเป็นคนที่ปากจัดใช่ย่อย
“มีอะไรคะเจ้ วันนี้ไม่ใช่เวรทำงานของเชบีนี่น่า” น้ำเสียงออดอ้อนของเชบีทำให้พี่เจ้าของร้านอาหารปากจัดอย่างพี่แชยองใจเย็นลง
“เออๆ ชั้นเห็นว่าเดือนนี้แกบ่นว่าต้องการเงินพอดีพนักงานส่งอาหารวันนี้ลาพอดีแกสนใจไหมหละ”
“แหมมม หนูก็นึกว่าเรื่องอะไรสนใจคร่า เจ้น่ารักที่สู๊ดดเลย”
“เร็วเลยชั้นให้เวลาแก 45 นาทีถ้าไม่ทันอด”
“รับทราบค่ะ^^” เชบียิ้มหน้าบานเป็นโล่ของกัปตันอเมริกาเลย ใช่ช่วงนี้เธอต้องการใช้เงินเป็นพิเศษเพราะเจ้านาวาน้องชายของเธอติดต่อมาขอเงินไปเรียนพิเศษเพราะมันไม่อยากขอแม่ เธอจึงรับปากว่าจะส่งเงินไปให้ เชบีทำงานเจ้มาตั้งแต่มาอยู่เกาหลีใหม่นี่ก็จะ 2 ปีแล้วงานที่ทำเป็นพาร์ทไทม์ ส่งอาหาร เก็บร้าน เก็บโต๊ะ คิดเงินหรือเรียบได้ว่าเกือบทั้งหมดของหน้าที่ภายในร้านเพราะเจ้แชยองไว้ใจเธอ อันที่จริงแชยองเป็นคนปากร้ายแต่ใจดีและเธอมักจะเอ็นดูเชบีเป็นพิเศษเพราะนิสัยขยันขันแข็ง เอาการเอางานและยังนอบน้อมกว่าเด็กเกาหลีที่นี่เป็นไหนๆ เวลาแกมีงานอะไรเพิ่มเติมหรือเพื่อนของเธอต้องการพนักงานรับจ๊อบพิเศษเธอก็มันจะเรียกตัวเชบีเป็นประจำ
อีกด้านภายในหอพักขนาดใหญ่แถบชองดำดง ภายในประกอบไปด้วยฟอร์นิเจอร์ที่ทันสมัยสไตล์โมเดิร์น
“ย๊า! แฮชานเมื่อไหร่นายจะออกมาวะ นี่ฉันจะได้อาบน้ำเมื่อไหร่เนี่ย” เสียงตะโกนลั่นห้องรับแรกของชายตัวสูงที่มีสัญชาติอเมริกันจากแด๊ดดี้ของเขาพูดอย่างหัวเสีย
“แปปสิฮะฮยองผมเพิ่งได้เข้าเองน่ะฮยอง” แฮชานเจ้าจอมขี้โวยวายเป็นประจำของวงกล่าว
“เออรีบเข้าไปก็รีบออกมา เหนียวตัวเว้ย”
“คร้าบบบบบบบ” แฮชานตอบกลับมาอย่างกวนประสาท
ภายในห้องรับแขกขนาดใหญ่มีที่สามารถบรรจุคนได้เป็นสิบยี่สิบคน ในตอนนี้ทุกคนภายในหอพักมารวมตัวกันเพื่อรอรับประทานข้าวเช้าที่เรียกได้ว่าไม่น่าใช่ข้าวเช้าแต่นี่มันจะกลายเป็นข้าวกลางวันไปแล้วเพราะพระอาทิตย์เกือบจะตรงกับหัวบ่งบอกถึงเวลาเที่ยงวัน
“วันนี้แทยงฮยองทำอะไรกินคร้าบบบบบบ” เจโน่ชายหนุ่มผมดำขลับที่มีจุดเด่นบนใบหน้าของเขาคือดวงตาพูดออกมาอย่างออดอ้อนฮยองจอมเจ้าระเบียบการณ์ของเขา
“นั่นสิวันนี้นายจะทำอะไรปกติฉันเห็นว่านายจะให้พวกเราเตรียมอุปกรณ์ไว้ไม่ใช่เหรอ” หนุ่มชาวไทยเอ่ยพรางเล่นเกมส์ต่อสู้ภายในมืออย่างดุเดือด
“ชั้นคิดว่าวันนี้เราจะสั่งอาหารทานกัน”
“เป็นความคิดที่ดี” จองอูคนหน้าหวานที่สุดในวงเอ่ย
“งั้นฮยองก็สั่งเลย ผมไปปลุกน้องดรีมก่อนพวกมันยังไม่ออกมาจากห้องเลย”
“ฝากด้วยนะมาร์ค” ผู้ที่เป็นทั้งแม่และคนเจ้าระเบียบการณ์ประจำวงเอ่ย
“ครับ”
จบไปแล้วหนึ่งตอนถึงผู้อ่านที่น่ารักที่เข้ามาชมนิยายเรื่องนี้ของไรท์ จะดีมากเลยถ้าคุณทั้งหลายช่วยกดให้กำลังใจแล้วก็เม้นท์บอกไรท์หน่อยว่ายังมีคนที่อ่านเรื่องนี้อยู่เพื่อให้ไรท์มีกำลังใจอัพนิยายฟิคนี้ลงเรื่อยๆ ขอบคุณน้าาาาาาาา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อย่าน้อยใจไปไรท์เราอ่านอยูเน้ออออออ