คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : T H E C U P I D L O V E .. T W O
[ T W O
]
2
너는 내 Destiny
นอ นึน เน Destiny
17 : 45 น
รุ๊ ริ้ .. เสียระิ่ัึ้นหน้าร้านาแฟแห่นึในย่านัวเมือ เรียวามสนใานที่อยู่หลัเาเอร์ให้หันหน้าออมาทัทายผู้มาเยือน ..
‘’ ยินี้อนรับรับบ ^^ ‘’
สีหน้ายิ้มแย้มแ่มใสอผู้เป็นเ้าอร้าน บวับหน้าาอันหล่อเหลา ทำให้ลู้าิใที่ะมานั่ทานาแฟในร้านเป็นอย่ามา
‘’ อยอลลลลลลลลลลลลล ‘’ เสียเรียอนที่เป็นเพื่อนสนิทัึ้นหน้าร้าน่อนะวิ่เ้ามาระโอเ้าอร้านหลัเาเอร์
‘’ เบาๆสิอูฮยอน ลู้ามอหมแล้ว ‘’
เสียห้ามปรามออยอลบอเพื่อนรัอัวเอ ลมอะไรถึหอบพัเ้าหมานี่มาที่ร้านไ้นะ ปิไม่อบมาที่ร้านหรอเพราะลู้าเยอะ ส่วนมาะนอนเล่นที่อนโผมมาว่า
‘’ ทำไมถึมานี่ไ้ละ ‘’ อยอลเอ่ยถาม
‘’ ถามไ้็มีอยู่อย่าเียว … ‘’
ิถึ .. สินะ
‘’ อลอารบ้านหน่อยยยยยยยยยยยยยย ‘’
เพล้ .. ไม่้อใไม่ใ่เสียแ้วแแ่เป็นเสียหน้าผมเอ อยอลนพาโบอบมโนิเ้า้าัวเอ แอ๊ะ ๆ ผมไม่ไ้อบเพื่อนผมนะรับอย่าเ้าใผิ ผมับอูฮยอนแ่สนิทันมามาเท่านั้นเอ ถ้าะบอว่าิถึันมัน็ไม่แปลหรอรับ
‘’ ารบ้านอยู่ในระเป๋า ในู้ล๊อเอร์อ่ะ
‘’ อยอลเท้าเอวบอเพื่อนัวแสบอเา
‘’ อบุนะอยอลลี่ ‘’ พูบอูฮยอน็วิ่ไปหลัร้าน
ไอัวแสบลอารบ้านเ้ามาั้แ่เ็ๆ นโป่านนี้แล้ว อีไม่นาน็ะเรียนบแล้ว็ยัลออยู่ พอะสอน ็ทำเป็นอแไม่อยาทำอยาออไปเที่ยวเล่นมาว่า ผมเลยใ้ไม้าย ... เ็บอลระเป๋าแล้วไปเที่ยว้วยันสะเลย ผม็ไม่อยาบัับอะไรมา ไม่ไ้สปอยเพื่อนนะรับ อูฮยอนเห็นแบบนั้นทำารบ้านไม่เ่แ่ะแนนสอบนี่สุยอเลยนะรับ ไม่็าบเส้นอ่ะรับ - -* ผม็ใ่ว่าะเรียนเ่อะไร ผม็พอๆ ับอูฮยอนนั้นแหละ ที่ผมทำารบ้านไ้ทุรั้่อนส่ เพราะผมมั่วเอา ไม่้อูสมุเลย ผิเือบทุ้อ นป่านนี้อูฮยอน็ยัเื่อว่าผมเรียนเ่ ผมรู้สึภูมิใแปลๆ
รุ๊ ริ๊ .. เสียระิ่หน้าร้านัึ้นััหวะวามิออยอล
‘’ ยินี้อนรับะรั... ‘’ ระระ .. หล่อ
ลู้าหน้าใหม่เินเ้ามาในร้าน ้วยุเสื้อเิ้สีำพับแนึ้น้อ แบบนั้นมันยิ่ทำให้ ทั้ลู้าในร้านและเ้าอร้านมออย่าะลึในวามหล่อ โรหล่อ พอบวับแว่นันแ GUCCI ราาหมื่น้นๆ ับทรผมที่ถูัทรอย่าูี(ย์) โห พอแล้วว ะหล่ออะไรนัหนา ..
‘’ ุรับ ุ .. ‘’ มยอูโบมือใส่หน้าอยอลไปมาเพราะเห็นว่าอีนนิ่ไป
‘’ ห๊ะ ะรับ รับอะไรีรับุลู้า ‘’ อยอลพอไ้สิ็ถามอย่าลนลาน นายเป็นอะไรเป็นบ้าหรอ แ่ลู้าหล่อแ่นี้ทำเป็นมอา้าถ้าหม่อมแม่รู้เ้าโนฟา้วยหวายแน่ ๆ
‘’ โทษนะรับมีโ๊ะนั่ที่พอเป็นส่วนัวไหมรับ พอีผมไม่่อยอบเวลาโนมอ้วยสายาแปลๆ เพราะวามหล่ออผมหน่ะรับ ’’
ส้วมไหมล่ะ ..
‘’ ไม่มีหรอรับร้านเรา็มีอยู่แ่นี้ไม่ใ่ร้านให่อะไร ‘’ อยอลอบลับไปอย่ายิ้ม ๆ
ผมไม่มีหรอมุมส่วนัวร้านผมเป็นร้านาแฟธรรมาๆไม่ให่มา ในร้าน็มี้นไม้ประับแ่ประปราย ำแพะเน้นเป็นสีน้ำาล๊อโแล ร้านผมไม่ใ้ไฟสว่า้า ผมอบแบบสลัวๆให้บรรยาาศี ๆ วิว้านอะเป็นน้ำเทียมนาให่อยู่หน้าร้าน ร้านผมเน้น้านออลัแ่้าในริบหรี่ - -* ร้านอผมอยู่ในอยที่ไม่ใ่ย่านุมนแ่เป็นย่านที่มีธุริ้าายมามายมาเปิันเยอะๆ ไว้รีเอร์อยาลอิมาแฟฝีมือผมมาไ้ทุเวลาเลยนะรับ
‘’ ั้นผมอถามไรอย่า ‘’ ลู้าหน้าหล่อเอ่ยถามึ้น
‘’ รับ ?? ‘’ อยอลถามลับอย่าสสัย
‘’ ห้อน้ำไปทาไหนรับ.. "
‘’ …………… ‘’
ไม่รู้ะพูยัไี มัน ....... .
‘’ ว่าไรับ ? ห้อน้ำ .. ทาไหน
‘’ มยอูถามย้ำเป็นรั้ที่สอ
‘’ ้านหลัรับ หลัประูสีมพูเ้าไปแล้วเลี้ยว้ายรับ ‘’ อยอลบอ
ลู้าหน้าหล่อ็เินไปามทาที่อยอลบอ ่อนะปิประู สัพัอูฮยอน็วิ่ออมา้วยวามใพร้อมับะโนเรีย
‘’ เห้ยยยอยอลลล ‘’ อูฮยอนวิ่เ้ามาหาอยอลอย่าหน้าาื่น
‘’ เบาๆอูฮยอนมีอะไร ‘’ อยอลเอานิ้วี้ทาบปาเพื่อเป็นสัาให้อูฮยอนเบาเสียล
‘’ เมื่อี้ใรอะ ๆๆ เินเ้าไป้าหลั ไม่ใ่พนัานใหม่ใ่ไหม ทำไมหล่ออ่ะ หล่อนอูฮยอนนนี้หัวใะวาย ‘’ พร้อมับเอามือทาบอทำเหมือนหัวใะวายายริๆ ไอหมานี่เว่อร์วั
‘’ ลู้าหน่ะมาอเ้าห้อน้ำ ‘’
‘’ อ่อออออ นึว่าเป็นพนั .. ‘’
ปั เสียปิประูััหวะารพูุยอเพื่อนรัที่ำลัะนินทาลู้า ทำให้อูฮยอนหยุพูลาัน
‘’ อ่ะฮยอ ผมอยู่ร้านาแฟ ฮยอเอาไรไหม ‘’ เสียลู้าพูโทรศัพท์
'’ ………………… ‘’ ‘’ โอเเี๋ยวผมะเ้าไปบริษัทแล้ว ‘’ิ้ ..
มยอูมอหน้าอยอลับอูฮยอนสลับัน่อนะเอ่ยถาม
‘’ ร้านนี้มีเมนูแนะนำไหมรับ ‘’
‘’ มีเ้าอร้านแนะนำรับ ‘’
ไม่ใ่เสียผม ไม่ใ่ อูฮยอนเล่นบ้าอะไรเนี่ยไปอบแบบนั้นไ้ไ ผมเลยหยิแนอูฮยอนไปทีโทษานเล่นอะไรไม่เ้าเรื่อ
‘’ โอ้ยยอลลี่เ้าเ็บนะ เ้าแ่พูเล่นเอ
‘’ อูฮยอนว่าบ็ทำปาบู้ -3- ทำัวเป็นเ็ไปไ้
‘’ เ็บ็อยู่เยๆเลย ‘’
‘’
ั้นผมอ อเมริาโนและ็ เ้าอร้านแล้วันรับ ‘’ พูบ็ยิ้มม แ่ายวามหล่อ หล่อายแหละ หะแหวะ ....
‘’ ไ้เลยรับั้นออนุาเสริฟเ้าอร้าน่อนนะรับ ‘’ อูฮยอนพูบ็หัวเราะแล้ววิ่ไปหลัร้านทันที ะอยู่ทำไมละ แหม ‘’ ย๊า !! อูฮยอน ‘’ ไอหมานี่ะวนไปถึไหน บ่นไป็เท่านั้น ว่าบ็หันไปาแฟ่อโยที่ไม่รู้เลยว่ามีใรบานแอบมอพร้อมับรอยยิ้มน้อยๆปราึ้นบนหน้า ‘’ ไ้แล้วรับอเมริาโน ‘’ อยอลยื่นแ้วอเมริาโนให้ับลู้าโยที่ไม่มีรอยยิ้มใๆบนหน้า ‘’ แล้วออีอย่าที่ผมสั่ละรับ ‘’ ลู้าถามฮยอลพร้อมับยยิ้มวนๆใส่ ‘’ พอีเ้าอร้านเป็นอลิมิเ็อิิั่นนะรับมีนเียวในโลไม่ไ้ให้ใร่ายๆ ‘’ อยอลพูเสียเรียบ ‘’ หึ ถ้าใรไ้ไปะโีนะรับ ; ) ‘’ มยอูว่าบ็เินไป่ายเินอีเาเอร์แล้วเินออาร้านไป
วนประสาทีริๆให้ายสิ หล่ออยู่หรอ
ุยันมาั้นานไม่ิะถอแว่นบ้าหรือไ หรือถอแว่นแล้วาเว่ะ ็ไม่แน่หรอ
‘’ ฮยอ ‘’
ผมสะุ้ามเสียเรียอเ็ในร้าน
'' ว่าไเโน่ ลู้า้อารอะไร ? ''
‘’ ป่าวหรอฮยอ ลู้าที่พึ่ออาร้านไปเมื่อี้เ้าฝานี่มาให้ฮยออ่ะ ‘’
เโน่ยื่นนามบัรมาให้ผม เป็นนามบัรอ woollim hotel โรแรมหรอ Ceo Kim Myungsoo เี๋ยว ๆ Ceo หรอ ไอหน้าหล่อนั้นเป็นถึเ้าอโรแรมเลยหรอ !!! หน้าที่ารานไม่ใ่เล่นๆเลยนะ ั่เถอะเราไม่ไ้เอันอีบ่อยๆหรอ อยอลว่าบ็เ็บนามบัรใส่ระเป๋า่อนะยนาฬิา้อมือู เป็นเวลา 19 : 15 น แปปเียวทุ่มแล้วหรอ อีั่วโมว่า็ปิร้านแล้ว แ่วันนี้ปวหัวะมัเลย
‘’ ฮยอเป็นไรทำไมทำหน้าแบบนั้น ‘’ เโน่ำลัเ็บโ๊ะพอเห็นหน้าฮยอ็อถามไม่ไ้ ทำหน้าเหมือนเหม็นบู ‘’ ปวหัวนิหน่อย ‘’ '' ลับบ้านไหมละฮยอ นี่อูฮยอนฮยอนั่หลับอยู่หลัร้านพาันลับ่อนไหมเี๋ยวผมับเ็ๆปิร้านให้ ‘’ ‘’ ฮยอเป็นนมีวามรับผิอบพอ อย่าลืมปิประูร้านให้สนิทละล้าานให้หมแล้ว็รวบัีอวันนี้้วย ‘’ ‘’ 5555 โอเเลยฮยอไว้เอันรับ ‘’ เโน่บอพร้อมับยิ้มนาปิ
อยอลเินไปหลัร้านพร้อมับถอผ้าันเปื้อนออเพื่อนำไปเ็บไว้ในล๊อเอร์ ่อนะเินไปปลุอูฮยอนที่นอนหลับน้ำลายยือยู่บนโฟา สมุารบ้านวาเลื้อนเ็มโ๊ะไปหม ยัะมานอนอ้าปาอี ยัอี ยัไม่ื่นอี
‘’ อูฮยอนนา ื่นไ้แล้วลับบ้าน ‘’ อยอลเย่าัวอูฮยอนเบา ๆ ‘’ อื้อออ
‘’ อูฮยอนยับัว หันหลัให้อยอล ‘’ ย๊า อูฮยอนื่นไ้แล้วลับไปนอนบ้านนายเลย ื่นเียวนี้ ! ‘’ อยอลปลุแรึ้นพร้อมับเสียที่ัึ้น้วยเ่นัน
ถ้าไม่ื่นะทุบให้เี้ยว่าเิมเลยอยู
‘’ อ๊า อยอลอ้า ื่นแล้ว หาววว ‘’ อูฮยอนื่นึ้นมาพร้อมับอ้าปาหาว
‘’ ถ้าะหาวนานั้นไม่ินหัวันไป้วยเลยละ ''
‘’ แ๊บ แ๊บ ‘’ อูฮยอนเอามือเ็น้ำลาย
‘’ ั้นันไปรอนอร้านนะเ็บอให้หมละ ‘’ พูบอยอล็เินออาหลัร้านไป
‘’ เห้ยเี๋ยวิรอ้วยยยย ‘’ โธ่อยอลนี่็รีบัเลย อูฮยอนวาทุอย่าใส่ระเป๋า่อนะวิ่ามอยอลไป
‘’ เอารถมาหรือป่าว ‘’ อยอลถามอูฮยอนที่ยืนเหนื่อยหอบอยู่้า ๆ
‘’ เอามาสิ ออยู่หน้าบ้านอูฮยออะ ‘’
‘’ อูฮยออยู่บ้านหรือเปล่า ‘’
‘’ ไม่อยู่หรอ ไปนอนที่อนโโฮวอนอ่ะ ‘’
‘’ หรอ ว่าะเ้าไปทัสัหน่อย นี่มันนิแฟน 2017 นี่หว่า ‘’ ( ฮัิ่วววว ใรนินทา /อู )
‘’ อย่าไปแวฮยอเ้า 555555555 ‘’
อยอลและอูฮยอนเินเ้ามาในอยที่ถัมาาร้านสออยะเป็นบ้านอพาร์ทเม้นสอฝาหันเ้าหาัน บ้าน็ให่พอสมวรเลยละ มียามเฝ้าหน้าหมู่บ้าน้วย
‘’ ันลับ่อนนะอูฮยอน ไว้เอันที่มอ ‘’ อยอลเปิประูรถ่อนะโบมือลาอูฮยอน
‘’ อื้ออ บ๊ายยบายยอยอลลา ‘’
บรื้นนน ..
เสียรถอยอลับออไปแล้ว เหลือแ่อูฮยอนที่เินอยู่นเียวในอยหมู่บ้าน วามริมัน็ไม่เปลี่ยวอะไรหรอนะแ่อนนี้มันมืแล้ว อูฮยอนไม่ไ้ลัวหรอนะ ็แ่มื ็แ่มอไม่เห็น ็แ่เินนเียว เว้ยยย รีบไปเอารถีว่า
อูฮยอนรีบสาวเท้าเินไปามทา
ึ ึ ..
อ๊ะ เสียอะไรว่ะ อย่านะเหว่ยย อย่านะเหว่ยย ไม่ไ้ลัวนะเหว่ยย ไม่ลเลยนะเนี่ย อูฮยอนรีบเินมาึ้นว่าเิมเือบวิ่เลย็ว่าไ้
ึ ึ ึ
‘’ เห้ยย ‘’ อูฮยอนหันหลัไปมอ็ไม่เห็นมีอะไร นอาหมาที่เินอยู่แถวนั้น สามสี่ัว
ไม่ลเลยนะเนี่ย บอไว้เลยว่าไม่ไ้ลัว
อย่ามาละัน นหรือผีอนนี้ถ้าโผล่มาะัให้ลไปหมอบเลย
แปะ ..
เหมือนมีอะไรมาสัมผัสที่ไหล่้าวา
‘’ แว้ อย่านะเว้ยอย่าๆไม่เอาๆลัวแล้วไม่เอาแล้วนามูอโทษไม่เอาไม่เอาแล้ว แ ‘’ อูฮยอนะโนออมาพร้อมับหลับาพนมมือไว้ สั่น ๆ
เียบ ......
ทำไมมันเียบแบบนี้ว่ะ ไม่ใ่ว่าลืมาแล้วะเออะไรน่าลัวๆนะ วามรู้สึที่ไหล่วายัอยู่ อะไรวะ ๆ ใรมาับ ทำไมไม่พู อูฮยอนลืมา้า้ายึ้นมาอย่า้าๆ เพื่อูลาราว่อน ไม่มีอะไร อูฮยอนลืมา้าวา แล้ว่อย ๆ หันไป้าวาเพราะอยาะรู้ว่าอะไรันที่สัมผัสอยู่บนไหล่ ่อย ๆ หัน ไป ่อ .. ย .. ่อย .. หันน .. ไป ....
‘’ เห้ยยยยยยย ใบไม้ไอบ้าเอ้ยใหม ‘’ อูฮยอนับหัวใัวเอที่มันแรึ้นเพราะวามใและื่นลัวพร้อมับหอบหายใเหนื่อย เหมือนไปวิ่มาราธอนอบู้โลมายัไอย่าั้นเลย หอบ แห่ ๆ ‘’ มออะไรไม่เยเห็นนใใบไม้หรือไ ‘’ อูฮยอนหันไปเหวใส่หมา้าทา ( ทะเลาะับหมาหรอ - -* )
อูฮยอนรีบวิ่ไปที่หน้าบ้านอาอู่อนะปลล๊อรถแล้วับออไปอย่ารวเร็ว
เห้อออ อยู่บนรถละสบายใ เมื่อี้หัวใะวายเอา
ยิ่เป็นนใ่ายอยู่ รู้ี้ให้อยอลเินมาส่ที่รถีว่า ี่โมแล้ว อูฮยอนูนาฬิาที่หน้าปัรถ
20 :
20 น อุ้ย ยี่สิบยี่สิบมีนิถึแน่ ๆ
♪ ♪ 돌아와줘 I want
you back back back back back
(โทราวาวอ I want you back back back back back)
너와 내 기억 날 시간에 맡겨두지 마
(นอวา แน ีออ นัล ีันเน มัยอูี มา) ♫ ♫
‘’ โทราวาวอ ไอ ว้อน ยู แบล๊ แบล๊ แบล๊ แบล๊ แบล๊ แบล๊ แบล๊ แบล๊ แบล๊ แบล๊ โอ้เย ‘’ อารม์ีริๆ ไ้ฟัเพลเพราะๆ อไออลนโปรผมนี่เป็นแฟนลับเลยว INFINITE โยเพาะนที่ื่อ นัมอูฮยอน ื่อเหมือนผมเลย แ่ผมหล่อว่า ไม่ไ้อวยัวเอแ่มันเรื่อริ แบล๊ แบล๊ แบล๊ แบล๊ แบล๊ ทำไมเพลมันเล่นไม่่อเนื่อันว่ะ มาๆ ับๆ
รืนน .. รืนน .. เสียบาอย่ารอนโทรลรถัึ้น อูฮยอนเลยเอื้อมมือไปหยิบ
‘’ เอ้า มีนโทรมา ไอเรา็นึว่าเพลบนรถนี่็ร้อไปเถอะ แบล๊ แบล๊ แบล๊ แบล๊ แบล๊ ‘’ อูฮยอนบ่นับัวเอ่อนะโทรศัพท์ลับไปหาเบอร์ที่โทรมาเมื่อี้
ู้ ู้ ..
‘’ [ อูฮยอนน !!!!!!!!!
ทำไมไม่รับโทรศัพท์แม่ !!!! ] ‘’
ปึ !!
เสียโยนโทรศัพท์ลเบาะ้านับ โอ้ยยยแม่หูผมแทบับ ใระไปรู้ว่าแม่โทรมา ผม็นึว่าเพลถ้าบอไปแบบนี้โนบ่นหูาแน่ๆ
‘’ อโทษรับแม่ผมไปร้านอยอลมา
แล้วผมลืมโทรศัพท์ไว้บนรถ ‘’
อูฮยอนพูใส่โทรศัพท์แล้ว็ยนิ้วึ้นมาไว้ัน ผมไม่ไ้ะโหริๆนะรับออมม่า ‘’ [ อ้าวไปหาอยอลหรอลู แล้วอยอลลับบ้านไปหรือยัถ้ายัวนมาิน้าว้วยันที่บ้านสิลู
] ‘’ โหแม่สอมารานพอพูถึอยอลนี่เสียหวานปานน้ำพึ่เือนสิบ
ที่พูับลูนะ แทบะินหัว ‘’ อยอลลับบ้านไปแล้วรับ ‘’
‘’ [ อยอลลับบ้านแล้วหรอลู ั้นอูฮยอนรีบลับบ้านเี๋ยวนี้อย่าให้แม่โมโหนะ
!!! ] ‘’ ้นประโยนี้พูอย่านุ่มนวล
แ่ประโยหลันี่ถ้ามุออาโทรศัพท์มาย้ำอไ้แม่มุมาแล้วละ ววารัวเอ T^T
‘’ ะรั .. .. ‘’
ิ้ .. เสียวาสายอุนายโบราออมม่าออูฮยอน
อะอ้าว ยัไม่ทันพูบเลยออมม่านะออมม่า ไม่รู้ว่าไปเรี้ยวราที่ใมา
ถึมาลับอูฮยอนผู้บอบบานนี้
20 นาที ่อมา
ปริ้นนนน เสียบีบแรรถออูฮยอนัึ้นที่หน้าบ้าน นี่บ้านหรือฤหาสน์ ฮุฮุ รู้สึภูมิใ บ้านให่อย่าับวั นี่้อับรถเ้าบ้านเท่านั้นนะ เินเ้าไป 3 วัน็ยัไม่ถึประูบ้านเลย
‘’ สวัสีรับุหนู ‘’ ุลุยามวิ่ออมาเปิประูหน้าบ้าน อูฮยอนเลื่อนระลพร้อมับ้มหัวเล็น้อยแล้วยิ้มทัทาย
‘’ สวัสีรับุลุ ‘’ อูฮยอนับรถไปอในโรรถ ่อนะเปิประูลมา
ปั ..
เอ๊ะลืมอะไรป่าววะ ?
อูฮยอนเปิประูหลันับหยิบระเป๋าเป้ออมา่อนะเหลือบไปเห็นสิ่นึ่เล็ๆที่อยู่ใ้เบาะ
มันสะท้อนแสับไฟเพานอโรรถ อูฮยอนเอื้อมมือไปหยิบมันออมาาใ้เบาะ
‘’ ริสัลั้นหรอ ? ‘’ อูฮยอนบ่นับัวเอ พร้อมับพลิอในมือไปมา อใรันนะ ทำไมไม่เยเห็น อยอลหรอ หรืออูฮยอ ไม่ิ อูฮยอไม่เยนั่รถเรามีแ่เราอบไปนั่รถเ้า แหม่ -3- ็ฮยอเ้าับรถเ่นี่นา่อยไปถามอยอลละัน อูฮยอนบ่นับัวเอเสร็็ปิประูรถแล้วเินเ้าบ้านไป ..
อนสอมาเสริฟแย้ววววน้าาา ่วนี้ไรท์ว่า
อัพฟิรัว ๆ ถึอยาิรุ้หั้ย็เถอะ
ไม่มีอมเม้นเลยแ ไม่เป็นไร ไรท์โอเ ื้ออ หรือไม่สนุนะ
T^T
อนนี้ัวหลัออมาันแล้ววว าแ่พระเอ
อนนี้ะเป็นมยอยอละส่วนให่ ลนี่ยูอูหรือมยอยอลันแน่ 5555
เอันอนหน้านะะ
แปะ
อบุเ้าอภาพล่วยยนะะ
ความคิดเห็น