ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หมวกคัดสรร
หลังจากที่เธอและอีกฝ่ายได้ลงจากเรือที่นั่งอยู่เช่นเดียวกับเด็กปี1คนอื่นๆ เธอตื่นเต้นมากๆกับการที่ได้มาเรียนที่นี่ในครั้งนี้ แต่ภายในใจกลับกระวนกระวายเหมือนว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นในอนาคต...ทำไมกันนะ? จู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูมีอายุสวมใส่ชุดแม่มด เป็น1ในศาสตราจารย์รึเปล่านะเธอพูดไปได้สักพักก่อนจะเดินกลับเข้าไป ส่วนเธอที่เกาะเด็กหนุ่มอยู่เมื่อครู่นี้พอเธอมองซ้ายทีขวาทีเมื่อไม่เห็นคุณชายหัวซีดที่อยู่ข้างๆเธอเมื่อครู่แล้ว...หายไปไหนล่ะเนี่ย เฮ้ย!!
"เดรโก!...ไปไหนของเขากันนะ..ทิ้งกันอีกแล้ว ฮึ่มๆ!" เธอบ่นถึงอีกฝ่ายด้วยอารมณ์หงุดหงิดเพราะโดนทิ้ให้อยู่คนเดียวนี่สิ หน๊อยยยเจ้าหัวเรียบ! แต่ระหว่างที่กำลังก้าวเท้าไปตามหาอีกฝ่ายก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังอยู่ใกล้ๆ
"ที่เขาลือกันบนรถไฟก็เรื่องจริงน่ะสิ..." น้ำเสียงที่ดูหยิ่งยโสดังขึ้นหลังที่อาจารย์เดินออกไป เจ้ากิ้งก่าาาอยู่นั่นเองเรอะ! ว่าแต่...อะไรเรื่องจริงน่ะ?อย่างงี้ต้องเผือกซะแล้ว เฮเลนเซียที่คิดได้ดังนั้นก็เบียดผู้คนไปดูเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้นพร้อมกับเสียงฮือฮานั่นอีก...
"แฮรี่ พอตเตอร์มาเรียนที่ฮอกวอร์ต" เอ๊ะ?..แฮรี่?..แฮรี่ยยยย์เจ้าหนุ่มแว่นหน้ามนน่ารักน่าหยิกนั่นน่ะเหรออ! แต่ดูเหมือนทุกคนจะเเปลกใจมากที่มีเด็กชายผู้รอดชีวิตอยู่ที่นี่ แถมเธอเองก็เพิ่งเจอกับอีกฝ่ายเมื่อวันก่อนนี่เอง
"นี่แครปและนี่กอยล์ ส่วนฉันมัลฟอย...เดรโก มัลฟอย" เดรโกที่แนะนำตัวเองพร้อมกับลูกสมุนตัวใหญ่กับกอลิล่าขนาบข้าง จนเธอที่มองเหตุการณ์อยู่ห่างๆได้แต่มึนงงว่าเกิดอะไรขึ้น...แล้วนั่นมันเรื่องอะไรน่ะ อยากผูกมิตรกับเพื่อนใหม่เหรอ? ส่วนเด็กชายหัวแดงๆที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้แต่หลุดหัวเราะออกมาจนเด็กสาวที่มองอยู่ไกลๆเลิกคิ้วขึ้น
"ชื่อฉันมันตลกมากนักรึไง"เดรโกมองเด็กผมแดงอย่างเหยียดหยามเต็มที่...เธอ..ไม่ชอบสายตาแบบนั้นเลยสักนิด
"ไม่ต้องบอกก็รู้ ผมแดง ใส่เสื้อคลุมตกทอด วีสลีย์แน่ๆ" เขาเหน็บกับเด็กผมแดงที่ยืนอ้าปากค้างพร้อมกับสายตาไม่ชอบใจ ก่อนที่เดรโกจะยื่นมือมาด้าานหนัาพอตเตอร์
"แล้วนายจะรู้ว่าครอบครัวพ่อมดบางคนดีกว่าครอบครัวอื่นพอตเตอร์ ฉันอาจจะช่วยนายได้"
"มัลฟอย!พอได้แล้ว!" เสียงหวานของเด็กสาวดังขึ้นเรียกความสนใจคนอื่นให้หันมามองได้เป็นอย่างดี...เรือนผมสีดำขลับเป็นลอนถึงกลางหลัง ดวงตาสีฟ้าซีดฉายเเววความโกรธกับอีกฝ่ายพร้อมกับใบหน้าที่บึ้งตึ้ง ที่กำลังกอดอกมองพวกเขาอยู่ด็วยสีหน้าที่ไม่พอใจสุดๆ...เพราะเขาทิ้งเธอ เจ้ากิ้งก่ามันทิ้งเธออ ดูม๊านนนทิ้งเธอแล้วยังไปสร้างศัตรูอีก!มันน่าจริงๆ!
"...เฮเลน" น้ำเสียงของเด็กหนุ่มลูกคนเดียวของตระกูลมัลฟอยเอ่ยขึ้นแต่น้ำเสียงยังติดหยิ่งสโยอยู่..ร่างบางของเด็กสาวก้าวไปหาเด็กหนุ่มก่อนจะคว้าแขนอีกฝ่ายไว้ก่อนจะตวัดสายตาไปหากลุ่มพอตเตอร์
"ฉันต้องขอโทษแทนเขาด้วนะแฮรี่และก็..วีสลีย์ด้วย" เฮเลนเซียโค้งขอโทษให้กับทั้งสองกับนิสัยชอบหาเรื่องและกวนประสาทของเพื่อนเธอ เฮ้อ..เหนื่อยใจจริงๆ
"เธอไม่เห็นจำเป็นต้องขอโทษพวกนั้นเลยนี่ เธอไม่ได้ทำอะไรผิ---"
"ผิดสิ! ผิดเพราะฉันไม่ดูนายแล้วปล่อยให้นายไปหาเรื่องเขาไปทั่วเนี่ย!" เฮเลนเซียเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดุๆใส่เดรโกอย่างเหลืออด...อีกทั้งยังไปดูถูกชาวบ้านอีกด้วยมันน่าจริงๆ!
"เฮเลนเซีย เธอไม่ต้องขอโทษแทนมัลฟอยหรอก เธอไม่ผิด" คราวนี้เป็นแฮรี่ที่เอ่ยขึ้นพลางส่ายหน้าเหมือนไม่เป็นไรเพราะเธอไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่จำเป็นต้องขอโทษ เฮเลนเซียที่เห็นดังนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะโค้งขอโทษอีกครั้งแล้วเดินลากมัลฟอยออกไปพร้อมกับลูกสมุนของเขาเดินตามมาเข้าแถวเพราะศาสตราจารย์เดินเข้ามาแล้ว วุ่นวายจริงๆ...
เมื่อนักเรียนปี1ทั้งหมดเดินไปยังห้องโถงที่มีเรารุ่นพี่แต่ละบ้านนั่งรออยู่โดยมีสี่โต๊ะ แต่นั้นก็ทำให้เธอตื่นเต้นไม่น้อยเลยที่เดียวเชียวล่ะ! แต่ถ้านับตามสายเลือดเธอคงได้อยู่สลิธีรินล่ะมั้ง...รึเปล่าวะ?
"ก่อนจะเริ่มพิธี ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ขอกล่าวอะไรสักสองสามคำ"
เฮเลนที่ฟังเขาพูดอยู่ดูเหมือนว่าจะเป็นกฎข้อห้ามล่ะมั้งนะ...จนพูดจบศาสตราจารย์คนเดิมรู้สึกจะชื่อว่ามักกอนนากัลเดินมาพร้อมกับกางหมวกที่ถือเอาไว้
"เมื่อฉันขานชื่อผู้ใด จงก้าวออกมาฉันจะสวมหมวกคัดสรรไว้บนหัวเธอและเธอจะถูกคัดให้ไปอยู่ตามบ้าน เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์"
เด็กสาวมักเกิ้ลเดินขึนไปพร้อมกับนั่งลงเพื่อให้หมวกได้คัดสรรบ้านที่สมควรจะได้อยู่
"กริฟฟินดอร์!"
สิ้นเสียงของหมวกคัดสรรโต๊ะของฝั่งกริฟฟินดอร์ก็ปรบมือพร้อมกับเสียงโหดีใจ
"เดรโก มัลฟอย"
ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเอ่ยเรียกชื่อของคนข้างๆ เดดรโกหันมามองเฮเลนเซียครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปนั่ง
"สลิธีริน!"
เดรโกยกยิ้มมุมปากขึ้นเหมือนว่ามั่นใจว่าเขาได้อยู่บ้านนี้แน่ๆซึ่งมันก็จริงพร้อมกับเสียงปรบมือและเสียงโหดีใจของทางฝั่งสลิธีริน...
จนเขาเรียกคนอื่นๆไปเรื่อยๆ โดยรอนกับแฮรี่ได้ไปอยู่บ้านกริฟฟินดอร์ ถ้าเกิดเธอได้อยู่กริฟฟินดอร์เธอจะไปตีสนิทเป็นเพื่อนกับพวกนั้นให้เร็วที่สุด!
"เฮเลนเซีย ก๊อนท์"
ระหว่างที่เด็กสาวกำลังยืนคิดคนเดียวอยู่เพลินๆก็มีเสียงเรียกเธอขึ้น นักเรียนทั้งหมดหันมามองเธอพร้อมกับซุบซิบ
'นามสกุลก๊อนท์ที่เป็นทายาทของซัลลาซาร์ สลิธีริน น่ะเหรอ'
'ใช่แล้วๆ ไม่นึกเลยว่าจะมาอยู่ที่นี่ด้วย..'
เคราเมอร์ลิน ช่วยด้วยเป็นทายาท ซัลลาซาร์ สลิธีริน มันมีอะไรน่าแปลกห๊ะะ ห๊ะะะ!
เฮเลนเซียนั่งลงกับเก้าอี้พร้อมกับหมวกคัดสรรที่วางไว้บนหัวของเธอ
"อืมม...เจ้าเหล์ ชอบวางแผน กระหายในชัยชนะสมควรไปอยู่สลิธีริน...แต่ก็มีความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยวรักพวกพ้องก็เหมาะสำหรับกริฟฟินดอร์เหมือนกัน...เลือกยากจริงๆ..."
หมวกคัดสรรพูดขึ้นจนฉันได้แต่ขมวดคิ้วก่อนจะเหล่ตาไปหาเดรโกเพื่อนยากที่มองเธอไม่วางตา เหมือนอยากจะให้เธอไปอยู่บ้านเดียวกันกับเขา โถ่ๆเจ้ากิ้งก่าน้อยย เอ๊ะหรือจะเป็นเฟเร็ตน้อยดีนะ
"ฉันอยู่บ้านไหนก็ได้..ของเพียงแค่มีพวกพ้องที่รักฉันและฉันรักและก้าวข้ามอุปสรรคไปได้"
เฮเลนเซียพูดขึ้นเบาๆจนหมวกคัดสรรยกยิ้มขึ้น
"กริฟฟินดอร์!!"
สิ้นเสียงของหมวกคัดสรรเหล่านักเรียนกริฟฟินดอร์ก็ลุกเฮขึ้นพอๆกับแฮรี่เลยโดยเธอเหลือบไปมองเดรโกที่นั่งหน้าบูดอยู่ เดรโกกก ฉันขอโทษษ
เธอได้แต่พูดขึ้นมาในใจก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะของกลุ่มกริฟฟินดอร์ จนงานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นพร้อมกับเธอที่ได้ทำความรู้จักกับคนอื่นๆในบ้านเพื่อผูกมิตรจนงานเลี้ยงเลิกพร้อมกับฟรีเฟ็คคือเพอร์ซี่หรือพี่ของรอนที่ฉันเพิ่งไปสนิทจนเข้าแก็งเดียวกันเมื่อครู่อย่างรวดเร็ว เฮเลนเซียที่เดินตามหลังเพื่อนๆพร้อมกับจับชายเสื้อคลุมของแฮรี่เอาไว้เพราะถ้าเธอตามไม่ทันนี่หลงแน่ๆ!
และจนเดินมาเรื่อยๆก็เห็นรูปภาพใหญ่ๆรูปหนึ่งที่มีสภาพสตรีในชุดสีขาว
"รหัสผ่าน"
"คาปุต ดราโคนีส"
สุภาพสตรีอ้วนยกยิ้มขึ้นพร้อมกับผายมือ ภาพนั้นเปิดออกเหมือนกับประตูจนเข้าไปถึงห้องนั่งเล่นของกริฟฟินดอร์
"ขอต้อนรับสู่กริฟฟินดอร์ หอพักนักเรียนชายขึ้นไปแล้วลงไปทางซ้าย ส่วนหอพักหญิงเช่นเดียวกันแต่ไปทางขวาแล้วทุกคนจบพบว่าของที่นำมา ถูกยกขึ้นไปให้แล้ว"
โดยเฮเลนเซียมีรูมเมทเป็นเฮอร์ไมโอนี่ และใครอีกก็ไม่รู้เพราะยังไม่ได้แนะนำตัว จนในที่สุดก็ถึงเวลาเข้านอน เฮเลนเซียที่นอนอ่านหนังสือฆ่าเวลาเล่นเพื่อถึงเวลานอนของเธอสักพัก จนในที่สุดก็ได้หลับไปเพื่อกับการเรียนในวันพรุ่งนี้
"เดรโก!...ไปไหนของเขากันนะ..ทิ้งกันอีกแล้ว ฮึ่มๆ!" เธอบ่นถึงอีกฝ่ายด้วยอารมณ์หงุดหงิดเพราะโดนทิ้ให้อยู่คนเดียวนี่สิ หน๊อยยยเจ้าหัวเรียบ! แต่ระหว่างที่กำลังก้าวเท้าไปตามหาอีกฝ่ายก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังอยู่ใกล้ๆ
"ที่เขาลือกันบนรถไฟก็เรื่องจริงน่ะสิ..." น้ำเสียงที่ดูหยิ่งยโสดังขึ้นหลังที่อาจารย์เดินออกไป เจ้ากิ้งก่าาาอยู่นั่นเองเรอะ! ว่าแต่...อะไรเรื่องจริงน่ะ?อย่างงี้ต้องเผือกซะแล้ว เฮเลนเซียที่คิดได้ดังนั้นก็เบียดผู้คนไปดูเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้นพร้อมกับเสียงฮือฮานั่นอีก...
"แฮรี่ พอตเตอร์มาเรียนที่ฮอกวอร์ต" เอ๊ะ?..แฮรี่?..แฮรี่ยยยย์เจ้าหนุ่มแว่นหน้ามนน่ารักน่าหยิกนั่นน่ะเหรออ! แต่ดูเหมือนทุกคนจะเเปลกใจมากที่มีเด็กชายผู้รอดชีวิตอยู่ที่นี่ แถมเธอเองก็เพิ่งเจอกับอีกฝ่ายเมื่อวันก่อนนี่เอง
"นี่แครปและนี่กอยล์ ส่วนฉันมัลฟอย...เดรโก มัลฟอย" เดรโกที่แนะนำตัวเองพร้อมกับลูกสมุนตัวใหญ่กับกอลิล่าขนาบข้าง จนเธอที่มองเหตุการณ์อยู่ห่างๆได้แต่มึนงงว่าเกิดอะไรขึ้น...แล้วนั่นมันเรื่องอะไรน่ะ อยากผูกมิตรกับเพื่อนใหม่เหรอ? ส่วนเด็กชายหัวแดงๆที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้แต่หลุดหัวเราะออกมาจนเด็กสาวที่มองอยู่ไกลๆเลิกคิ้วขึ้น
"ชื่อฉันมันตลกมากนักรึไง"เดรโกมองเด็กผมแดงอย่างเหยียดหยามเต็มที่...เธอ..ไม่ชอบสายตาแบบนั้นเลยสักนิด
"ไม่ต้องบอกก็รู้ ผมแดง ใส่เสื้อคลุมตกทอด วีสลีย์แน่ๆ" เขาเหน็บกับเด็กผมแดงที่ยืนอ้าปากค้างพร้อมกับสายตาไม่ชอบใจ ก่อนที่เดรโกจะยื่นมือมาด้าานหนัาพอตเตอร์
"แล้วนายจะรู้ว่าครอบครัวพ่อมดบางคนดีกว่าครอบครัวอื่นพอตเตอร์ ฉันอาจจะช่วยนายได้"
"มัลฟอย!พอได้แล้ว!" เสียงหวานของเด็กสาวดังขึ้นเรียกความสนใจคนอื่นให้หันมามองได้เป็นอย่างดี...เรือนผมสีดำขลับเป็นลอนถึงกลางหลัง ดวงตาสีฟ้าซีดฉายเเววความโกรธกับอีกฝ่ายพร้อมกับใบหน้าที่บึ้งตึ้ง ที่กำลังกอดอกมองพวกเขาอยู่ด็วยสีหน้าที่ไม่พอใจสุดๆ...เพราะเขาทิ้งเธอ เจ้ากิ้งก่ามันทิ้งเธออ ดูม๊านนนทิ้งเธอแล้วยังไปสร้างศัตรูอีก!มันน่าจริงๆ!
"...เฮเลน" น้ำเสียงของเด็กหนุ่มลูกคนเดียวของตระกูลมัลฟอยเอ่ยขึ้นแต่น้ำเสียงยังติดหยิ่งสโยอยู่..ร่างบางของเด็กสาวก้าวไปหาเด็กหนุ่มก่อนจะคว้าแขนอีกฝ่ายไว้ก่อนจะตวัดสายตาไปหากลุ่มพอตเตอร์
"ฉันต้องขอโทษแทนเขาด้วนะแฮรี่และก็..วีสลีย์ด้วย" เฮเลนเซียโค้งขอโทษให้กับทั้งสองกับนิสัยชอบหาเรื่องและกวนประสาทของเพื่อนเธอ เฮ้อ..เหนื่อยใจจริงๆ
"เธอไม่เห็นจำเป็นต้องขอโทษพวกนั้นเลยนี่ เธอไม่ได้ทำอะไรผิ---"
"ผิดสิ! ผิดเพราะฉันไม่ดูนายแล้วปล่อยให้นายไปหาเรื่องเขาไปทั่วเนี่ย!" เฮเลนเซียเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดุๆใส่เดรโกอย่างเหลืออด...อีกทั้งยังไปดูถูกชาวบ้านอีกด้วยมันน่าจริงๆ!
"เฮเลนเซีย เธอไม่ต้องขอโทษแทนมัลฟอยหรอก เธอไม่ผิด" คราวนี้เป็นแฮรี่ที่เอ่ยขึ้นพลางส่ายหน้าเหมือนไม่เป็นไรเพราะเธอไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่จำเป็นต้องขอโทษ เฮเลนเซียที่เห็นดังนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะโค้งขอโทษอีกครั้งแล้วเดินลากมัลฟอยออกไปพร้อมกับลูกสมุนของเขาเดินตามมาเข้าแถวเพราะศาสตราจารย์เดินเข้ามาแล้ว วุ่นวายจริงๆ...
เมื่อนักเรียนปี1ทั้งหมดเดินไปยังห้องโถงที่มีเรารุ่นพี่แต่ละบ้านนั่งรออยู่โดยมีสี่โต๊ะ แต่นั้นก็ทำให้เธอตื่นเต้นไม่น้อยเลยที่เดียวเชียวล่ะ! แต่ถ้านับตามสายเลือดเธอคงได้อยู่สลิธีรินล่ะมั้ง...รึเปล่าวะ?
"ก่อนจะเริ่มพิธี ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ขอกล่าวอะไรสักสองสามคำ"
เฮเลนที่ฟังเขาพูดอยู่ดูเหมือนว่าจะเป็นกฎข้อห้ามล่ะมั้งนะ...จนพูดจบศาสตราจารย์คนเดิมรู้สึกจะชื่อว่ามักกอนนากัลเดินมาพร้อมกับกางหมวกที่ถือเอาไว้
"เมื่อฉันขานชื่อผู้ใด จงก้าวออกมาฉันจะสวมหมวกคัดสรรไว้บนหัวเธอและเธอจะถูกคัดให้ไปอยู่ตามบ้าน เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์"
เด็กสาวมักเกิ้ลเดินขึนไปพร้อมกับนั่งลงเพื่อให้หมวกได้คัดสรรบ้านที่สมควรจะได้อยู่
"กริฟฟินดอร์!"
สิ้นเสียงของหมวกคัดสรรโต๊ะของฝั่งกริฟฟินดอร์ก็ปรบมือพร้อมกับเสียงโหดีใจ
"เดรโก มัลฟอย"
ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเอ่ยเรียกชื่อของคนข้างๆ เดดรโกหันมามองเฮเลนเซียครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปนั่ง
"สลิธีริน!"
เดรโกยกยิ้มมุมปากขึ้นเหมือนว่ามั่นใจว่าเขาได้อยู่บ้านนี้แน่ๆซึ่งมันก็จริงพร้อมกับเสียงปรบมือและเสียงโหดีใจของทางฝั่งสลิธีริน...
จนเขาเรียกคนอื่นๆไปเรื่อยๆ โดยรอนกับแฮรี่ได้ไปอยู่บ้านกริฟฟินดอร์ ถ้าเกิดเธอได้อยู่กริฟฟินดอร์เธอจะไปตีสนิทเป็นเพื่อนกับพวกนั้นให้เร็วที่สุด!
"เฮเลนเซีย ก๊อนท์"
ระหว่างที่เด็กสาวกำลังยืนคิดคนเดียวอยู่เพลินๆก็มีเสียงเรียกเธอขึ้น นักเรียนทั้งหมดหันมามองเธอพร้อมกับซุบซิบ
'นามสกุลก๊อนท์ที่เป็นทายาทของซัลลาซาร์ สลิธีริน น่ะเหรอ'
'ใช่แล้วๆ ไม่นึกเลยว่าจะมาอยู่ที่นี่ด้วย..'
เคราเมอร์ลิน ช่วยด้วยเป็นทายาท ซัลลาซาร์ สลิธีริน มันมีอะไรน่าแปลกห๊ะะ ห๊ะะะ!
เฮเลนเซียนั่งลงกับเก้าอี้พร้อมกับหมวกคัดสรรที่วางไว้บนหัวของเธอ
"อืมม...เจ้าเหล์ ชอบวางแผน กระหายในชัยชนะสมควรไปอยู่สลิธีริน...แต่ก็มีความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยวรักพวกพ้องก็เหมาะสำหรับกริฟฟินดอร์เหมือนกัน...เลือกยากจริงๆ..."
หมวกคัดสรรพูดขึ้นจนฉันได้แต่ขมวดคิ้วก่อนจะเหล่ตาไปหาเดรโกเพื่อนยากที่มองเธอไม่วางตา เหมือนอยากจะให้เธอไปอยู่บ้านเดียวกันกับเขา โถ่ๆเจ้ากิ้งก่าน้อยย เอ๊ะหรือจะเป็นเฟเร็ตน้อยดีนะ
"ฉันอยู่บ้านไหนก็ได้..ของเพียงแค่มีพวกพ้องที่รักฉันและฉันรักและก้าวข้ามอุปสรรคไปได้"
เฮเลนเซียพูดขึ้นเบาๆจนหมวกคัดสรรยกยิ้มขึ้น
"กริฟฟินดอร์!!"
สิ้นเสียงของหมวกคัดสรรเหล่านักเรียนกริฟฟินดอร์ก็ลุกเฮขึ้นพอๆกับแฮรี่เลยโดยเธอเหลือบไปมองเดรโกที่นั่งหน้าบูดอยู่ เดรโกกก ฉันขอโทษษ
เธอได้แต่พูดขึ้นมาในใจก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะของกลุ่มกริฟฟินดอร์ จนงานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นพร้อมกับเธอที่ได้ทำความรู้จักกับคนอื่นๆในบ้านเพื่อผูกมิตรจนงานเลี้ยงเลิกพร้อมกับฟรีเฟ็คคือเพอร์ซี่หรือพี่ของรอนที่ฉันเพิ่งไปสนิทจนเข้าแก็งเดียวกันเมื่อครู่อย่างรวดเร็ว เฮเลนเซียที่เดินตามหลังเพื่อนๆพร้อมกับจับชายเสื้อคลุมของแฮรี่เอาไว้เพราะถ้าเธอตามไม่ทันนี่หลงแน่ๆ!
และจนเดินมาเรื่อยๆก็เห็นรูปภาพใหญ่ๆรูปหนึ่งที่มีสภาพสตรีในชุดสีขาว
"รหัสผ่าน"
"คาปุต ดราโคนีส"
สุภาพสตรีอ้วนยกยิ้มขึ้นพร้อมกับผายมือ ภาพนั้นเปิดออกเหมือนกับประตูจนเข้าไปถึงห้องนั่งเล่นของกริฟฟินดอร์
"ขอต้อนรับสู่กริฟฟินดอร์ หอพักนักเรียนชายขึ้นไปแล้วลงไปทางซ้าย ส่วนหอพักหญิงเช่นเดียวกันแต่ไปทางขวาแล้วทุกคนจบพบว่าของที่นำมา ถูกยกขึ้นไปให้แล้ว"
โดยเฮเลนเซียมีรูมเมทเป็นเฮอร์ไมโอนี่ และใครอีกก็ไม่รู้เพราะยังไม่ได้แนะนำตัว จนในที่สุดก็ถึงเวลาเข้านอน เฮเลนเซียที่นอนอ่านหนังสือฆ่าเวลาเล่นเพื่อถึงเวลานอนของเธอสักพัก จนในที่สุดก็ได้หลับไปเพื่อกับการเรียนในวันพรุ่งนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น