ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดเทอมยินดีต้อนรับสู่ฮอกวอร์ต
หลังจากที่ฉันได้ซื้อของเสร็จเรียบร้อย เธอก็ได้พบกับครอบครัวมัลฟอยอีกครั้ง...โอ้! เคราเมอร์ลิน คุณป้านาร์ซิสซา! ตายแล้วดูเหมือนจะเห็นฉันด้วย เอาไงดีๆ
"อ้าว หนูเฮเลนเซียนี่นา...มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ?" คุณป้านาร์ซิสซาเอ่ยถามฉันที่เดินอยู่คนเดียว เพราะก่อนหน้านั้นคุณพ่อของเธอยังอยู่ด้วย มือเล็กที่ว่างจากการไม่ได้ถือของเกาแก้มเก้อเขินพร้อมกับยิ้มแหะให้กับเธอ
"ความจริงคุณพ่อก็มาด้วยนะคะ แต่ว่าตอนนี้ท่านไปธุระเรื่องงานเลยไม่ได้อยู่ต่อเพื่อซื้อของกับหนูน่ะค่ะ" ฉันเอ่ยออกมาอย่างน้อบน้อมพลันสายตาเองก็เหลือไปเห็นเด็กหัวเรียบที่เจอกันครั้งแรก ตอนนี้กลับไม่ได้เซ็ตผมให้มันเปิดหน้าผากแล้ว แต่มันกลับดูดีกว่าผมเรียบๆในสายตของเธอ เห็นอนาคตอันไกลว่าหมอนี่มันต้องหล่อมากเเน่ๆ!
"ว่าไงเฮเลน ซื้อของเสร็จแล้วงั้นเหรอ?" เดรโก มัลฟอยเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเห็นเธอที่กำลังถือถุงสีน้ำตาลเปือกไม้อยู่ เด็กสาวไม่พูดอะไรได้เพียงแต่พยักหน้าให้นิดๆกับอีกฝ่ายแล้วเดินเข้าไปหา
"แล้ว...นายล่ะ? ซื้อของเสร็จแล้วงั้นเหรอ?" เฮเลนหรือเฮเลนเซียเลิกคิ้วขึ้นมองอีกฝ่ายนิดๆแต่ใบหน้ากลับใกล้กันจนแทบจะเรียกว่าประชิดได้แล้ว...พอเห็นอีกฝ่ายที่ใบหน้าเริ่มขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อยจนตนเองต้องขมวดคิ้ว อีกฝ่ายไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้าให้ทำให้เธอเริ่มระบายยิ้มละไมออกมาให้กับอีกฝ่าย
"ว่าแต่...หนูเฮเลนเซียจะกลับแล้วงั้นเหรอ?" คุณลูเซียสเอ่ยถามฉันออกมาหลังจากที่เงียบไปนาน เฮเลนเซียหันไปมองเขาก่อนจะตอบ
"ค่ะ กลับดึกเดี๋ยวจะโดนคุณพ่อบ่นแน่ๆเลย สัญญาไว้ว่าซื้อขงอเสร็จจะรีบกลับเลยน่ะค่ะ"
เธอพยักหน้าให้เขานิดๆหลังจากที่โดนถาม...ผิดสัญญาโดนบ่นจนหูชาแน่ๆ ไม่มีทางที่จะยอมโดนเสียหรอก!
"ถ้างั้น..ก็กลับพร้อมกับเลยดีมั้ย? ไหนๆก็ซื้อของเสร็จแล้ว" ลูเซียสเอ่ยถามเธออีกครั้งด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เด็กสาวเบิกตาขึ้นนิดๆ ส่วนเด็กชายที่ยืนอยู่ข้างๆหันมามองผู้เป็นพ่อของเขา ซึ่งเฮเลนเซียก็ตอบตกลงทันที
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ภายในรถของมัลฟอย
เฮเลนเซียที่มองออกไปทางหน้าต่างมองทอดไปยังวิวที่รถขับผ่าน ก่อนจะสะดุ้งตัวนิดๆเมื่อเด็กชายที่นั่งข้างๆเธอสะกิดถาม
"หืม..? เดร..?"
เฮเลนเซียเลิกคิ้วเล็กน้อย ประมาณว่ามีอะไรรึเปล่า? ดวงตาสีฟ้าซีดมองอีกฝ่ายอย่างสงสัย เดรโกได้แต่อำอึ้งสุดท้ายก็ถามออกไป
"เออ...นี่เฮเลน...คือว่าเธออยากอยู่บ้านไหนงั้นเหรอ?"
เดรโกถามออกมาด้วยเเววตาที่ใสซื่อ เหมือนอยากจะรู้ความเห็นของเธอ เฮเลนเซียที่มองเเววตานั่นได้แต่หัวเราะออกมาเบาๆในลำคอเบาๆกับดวงตาที่ใสซื่อนั่น...
"อืม...ฉันอยู่บ้านไหนก็ได้ ไม่เกี่ยงหรอกนะ...แล้วนายล่ะเดร?"
เฮเลนเซียตอบอีกฝ่ายออกไปก่อนจะถามกลับ เด็กชายเห็นดังนั้นจึงตอบออกมาอย่างไม่ต้องคิด
"สลิธีรินสิ! คนแบบฉันต้องเหมาะกับสลิธีรินอยู่แล้ว" เดรโกตอบเสียงร่าให้กับเด็กสาวที่ตัวเล็กสาวเขาอยู่มาก
"อืม ขอให้เป็นไปตามที่นายขอนะ"
เฮเลนเซียเอ่ยออกมาเบาๆพร้อมกับยิ้มให้จนทำให้เด็กชายข้างๆขึ้นสีหน้าอีกครั้งแล้ว แต่หารู้ไม่ว่าการกระทำแบบนั้นอยู่ในสายตาของ ลูเซียส และนาร์ซิสซา มัลฟอยตลอดจนเธอถึงบ้านก่อนจะแยกกันอีกครั้ง
"ไว้เจอกันนะเดรโก" เฮเลนเซียโบกมืออีกฝ่ายนิดๆซึ่งเขาก็โบกมือกลับก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไปจนลับตาเธอจึงเดินเข้าบ้านในที่สุด พร้อมกับจัดเตรียมของสำหรับวันพรุ่งนี้ที่จะต้องออกเดินทางไปโรงเรียนฮอกวอร์ตแล้ว
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันที่1 กันยายน เวลา11.00 น. สถานีรถไฟคิงส์ครอส
"ดูแลตัวเองให้ดีนะๆ เฮเลนเซีย" ผู้นำของตระกูลก๊อนท์คนปัจจุบันเอ่ยขึ้นพลางมองเด็กสาวด้วยสายตาที่เป็นห่วงหาและกังวล เฮเลนเซียมองใบหน้าของผู้เป็นพ่อก่อนจะสวมกอดแน่เหมือนเธอก็ไม่อยากจะห่างจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของคุณพ่อผู้เป็นที่รัก...
"อืม ไว้ปิดเทอมถ้าคุณพ่อไม่ติดงานหนูจะมาหานะคะ" เฮเลนเซียเอ่ยกอดจะจูบที่หน้าผากของเขา ซึ่งก็จูบที่หน้าผากเธอกลับก่อนจะเเยกกันในที่สุด เฮเลนเซียเดินเข้าไปในรถไฟเพื่อหาที่นั่งว่างก่อนจะได้ยินเสียงใครบางคนดังขึ้น
"เฮเลน ทางนี้!"
น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังสะท้อนผ่านหูของเธอจนต้องมองซ้ายที่ขวาทีจนไปเห็นกับใครบางคนเข้าเรือนผมสีบลอนด์ซีด เรียบๆเหมือนใช้เจลไปครึ่งโหล ดวงตาสีฟ้าซีดที่เหมือนกับเธอกำลังเรียกเธออยู่...
"เดรโก! มาไวจังนะ" เธอเอ่ยขึ้น เสียงหวานจากริมฝีปากเชอรรี่ดวงตาสีฟ้าซีดที่กำลังจับจ้องอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มน้อยๆก่อนจะก้าวขาเดินไปหาอีกฝ่ายอย่างไม่รีบร้อนแล้วนั่งลงตรงข้ามกับเขา
"อ้าว หนูเฮเลนเซียนี่นา...มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ?" คุณป้านาร์ซิสซาเอ่ยถามฉันที่เดินอยู่คนเดียว เพราะก่อนหน้านั้นคุณพ่อของเธอยังอยู่ด้วย มือเล็กที่ว่างจากการไม่ได้ถือของเกาแก้มเก้อเขินพร้อมกับยิ้มแหะให้กับเธอ
"ความจริงคุณพ่อก็มาด้วยนะคะ แต่ว่าตอนนี้ท่านไปธุระเรื่องงานเลยไม่ได้อยู่ต่อเพื่อซื้อของกับหนูน่ะค่ะ" ฉันเอ่ยออกมาอย่างน้อบน้อมพลันสายตาเองก็เหลือไปเห็นเด็กหัวเรียบที่เจอกันครั้งแรก ตอนนี้กลับไม่ได้เซ็ตผมให้มันเปิดหน้าผากแล้ว แต่มันกลับดูดีกว่าผมเรียบๆในสายตของเธอ เห็นอนาคตอันไกลว่าหมอนี่มันต้องหล่อมากเเน่ๆ!
"ว่าไงเฮเลน ซื้อของเสร็จแล้วงั้นเหรอ?" เดรโก มัลฟอยเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเห็นเธอที่กำลังถือถุงสีน้ำตาลเปือกไม้อยู่ เด็กสาวไม่พูดอะไรได้เพียงแต่พยักหน้าให้นิดๆกับอีกฝ่ายแล้วเดินเข้าไปหา
"แล้ว...นายล่ะ? ซื้อของเสร็จแล้วงั้นเหรอ?" เฮเลนหรือเฮเลนเซียเลิกคิ้วขึ้นมองอีกฝ่ายนิดๆแต่ใบหน้ากลับใกล้กันจนแทบจะเรียกว่าประชิดได้แล้ว...พอเห็นอีกฝ่ายที่ใบหน้าเริ่มขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อยจนตนเองต้องขมวดคิ้ว อีกฝ่ายไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้าให้ทำให้เธอเริ่มระบายยิ้มละไมออกมาให้กับอีกฝ่าย
"ว่าแต่...หนูเฮเลนเซียจะกลับแล้วงั้นเหรอ?" คุณลูเซียสเอ่ยถามฉันออกมาหลังจากที่เงียบไปนาน เฮเลนเซียหันไปมองเขาก่อนจะตอบ
"ค่ะ กลับดึกเดี๋ยวจะโดนคุณพ่อบ่นแน่ๆเลย สัญญาไว้ว่าซื้อขงอเสร็จจะรีบกลับเลยน่ะค่ะ"
เธอพยักหน้าให้เขานิดๆหลังจากที่โดนถาม...ผิดสัญญาโดนบ่นจนหูชาแน่ๆ ไม่มีทางที่จะยอมโดนเสียหรอก!
"ถ้างั้น..ก็กลับพร้อมกับเลยดีมั้ย? ไหนๆก็ซื้อของเสร็จแล้ว" ลูเซียสเอ่ยถามเธออีกครั้งด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เด็กสาวเบิกตาขึ้นนิดๆ ส่วนเด็กชายที่ยืนอยู่ข้างๆหันมามองผู้เป็นพ่อของเขา ซึ่งเฮเลนเซียก็ตอบตกลงทันที
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ภายในรถของมัลฟอย
เฮเลนเซียที่มองออกไปทางหน้าต่างมองทอดไปยังวิวที่รถขับผ่าน ก่อนจะสะดุ้งตัวนิดๆเมื่อเด็กชายที่นั่งข้างๆเธอสะกิดถาม
"หืม..? เดร..?"
เฮเลนเซียเลิกคิ้วเล็กน้อย ประมาณว่ามีอะไรรึเปล่า? ดวงตาสีฟ้าซีดมองอีกฝ่ายอย่างสงสัย เดรโกได้แต่อำอึ้งสุดท้ายก็ถามออกไป
"เออ...นี่เฮเลน...คือว่าเธออยากอยู่บ้านไหนงั้นเหรอ?"
เดรโกถามออกมาด้วยเเววตาที่ใสซื่อ เหมือนอยากจะรู้ความเห็นของเธอ เฮเลนเซียที่มองเเววตานั่นได้แต่หัวเราะออกมาเบาๆในลำคอเบาๆกับดวงตาที่ใสซื่อนั่น...
"อืม...ฉันอยู่บ้านไหนก็ได้ ไม่เกี่ยงหรอกนะ...แล้วนายล่ะเดร?"
เฮเลนเซียตอบอีกฝ่ายออกไปก่อนจะถามกลับ เด็กชายเห็นดังนั้นจึงตอบออกมาอย่างไม่ต้องคิด
"สลิธีรินสิ! คนแบบฉันต้องเหมาะกับสลิธีรินอยู่แล้ว" เดรโกตอบเสียงร่าให้กับเด็กสาวที่ตัวเล็กสาวเขาอยู่มาก
"อืม ขอให้เป็นไปตามที่นายขอนะ"
เฮเลนเซียเอ่ยออกมาเบาๆพร้อมกับยิ้มให้จนทำให้เด็กชายข้างๆขึ้นสีหน้าอีกครั้งแล้ว แต่หารู้ไม่ว่าการกระทำแบบนั้นอยู่ในสายตาของ ลูเซียส และนาร์ซิสซา มัลฟอยตลอดจนเธอถึงบ้านก่อนจะแยกกันอีกครั้ง
"ไว้เจอกันนะเดรโก" เฮเลนเซียโบกมืออีกฝ่ายนิดๆซึ่งเขาก็โบกมือกลับก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไปจนลับตาเธอจึงเดินเข้าบ้านในที่สุด พร้อมกับจัดเตรียมของสำหรับวันพรุ่งนี้ที่จะต้องออกเดินทางไปโรงเรียนฮอกวอร์ตแล้ว
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันที่1 กันยายน เวลา11.00 น. สถานีรถไฟคิงส์ครอส
"ดูแลตัวเองให้ดีนะๆ เฮเลนเซีย" ผู้นำของตระกูลก๊อนท์คนปัจจุบันเอ่ยขึ้นพลางมองเด็กสาวด้วยสายตาที่เป็นห่วงหาและกังวล เฮเลนเซียมองใบหน้าของผู้เป็นพ่อก่อนจะสวมกอดแน่เหมือนเธอก็ไม่อยากจะห่างจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของคุณพ่อผู้เป็นที่รัก...
"อืม ไว้ปิดเทอมถ้าคุณพ่อไม่ติดงานหนูจะมาหานะคะ" เฮเลนเซียเอ่ยกอดจะจูบที่หน้าผากของเขา ซึ่งก็จูบที่หน้าผากเธอกลับก่อนจะเเยกกันในที่สุด เฮเลนเซียเดินเข้าไปในรถไฟเพื่อหาที่นั่งว่างก่อนจะได้ยินเสียงใครบางคนดังขึ้น
"เฮเลน ทางนี้!"
น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังสะท้อนผ่านหูของเธอจนต้องมองซ้ายที่ขวาทีจนไปเห็นกับใครบางคนเข้าเรือนผมสีบลอนด์ซีด เรียบๆเหมือนใช้เจลไปครึ่งโหล ดวงตาสีฟ้าซีดที่เหมือนกับเธอกำลังเรียกเธออยู่...
"เดรโก! มาไวจังนะ" เธอเอ่ยขึ้น เสียงหวานจากริมฝีปากเชอรรี่ดวงตาสีฟ้าซีดที่กำลังจับจ้องอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มน้อยๆก่อนจะก้าวขาเดินไปหาอีกฝ่ายอย่างไม่รีบร้อนแล้วนั่งลงตรงข้ามกับเขา
"รู้มั้ยว่าฉันรอเธอนานแค่ไหน" เขากอดอกพลางมองฉันอย่างงอนๆ มองมาที่เธอที่ไม่ได้ทำหน้ารู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย
"คิก...ไม่เอาน่าๆอย่างอนสิก็ฉันกำลังบอกลาคุณพ่ออยู่นี่นา" เธอตอบด้วยสีหน้ายิ้มๆ ไม่นานนักก็มีอีกสองร่างยักษ์เดินเข้ามาหาเด็กชายที่ตัวเล็กกว่าเธอ อา...ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนของมัลฟอยที่คุณลุงลูเซียสหามาให้สินะ เฮเลนเซียมองทั้งสองตาปริบๆด้วยใบหน้าที่สงสัยแต่ก็ไม่คิดอะไรมากแล้วเลิกสนใจไป
จนเวลานั้นได้ล่วงเวลาผ่านไปก็มีเสียงเตือนว่าใกล้จะถึงฮอกวอร์ตเสียแล้ว พวกเขาจึงรีบไปเปลี่ยนชุดกันจนแฮกริดมารับแล้วพาขึ้นเรือเฮเลนเซียเหลือบไปเห็นเด็กสวมแว่นดวงตาสีมรกตกับเรือนผมสีดำที่ดูคุ้นเคย เธอยิ้มทักและโบกมือให้เขาเล็กน้อย
แต่ดูเหมือนจะยังไม่ทันได้สังเกตเห็นสีหน้าใครบางคนที่ทำหน้าหงุดหงิดแบบสุดๆนั่นคือมัลฟอยนั่นเอง กำลังทำหน้าอารมณ์เสียเลยล่ะ! เขาฮึดอัดเล็กน้อยก่อนจะลากเธอออกมาอยู่ข้างๆเขา ไม่นานนักเธอก็เห็นบางอย่างที่เหมือนปราสาทมันสวยมาก ที่นี่น่ะเหรอโรงเรียนฮอกวอร์ต
"ว้าว...นี่น่ะเหรอโรงเรียนฮอกวอร์ต"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น