ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    【f(x)ㄣexo】 ❝you're my angel。 ❞ #ฮุนมนุษย์หื่น

    ลำดับตอนที่ #5 : อีพีฟะฟะโฟร์。รู้หมือไร่ เขาคือไผกันแน่?

    • อัปเดตล่าสุด 6 ต.ค. 59


    Cheonsa Ep.4

     

                    "ไอ้ฮุน! กูเห็นผู้หญิงที่อยู่ในรถมึงอะ เมื่อกี้ สวยฉิบผายเลย กูชอบ กูอยากได้ เธอชื่อไรวะ...อ่าวเชี่ย กูมาผิดเวลาหรอ"

     

                    พวกเราทั้งสองคนเงยหน้าหันไปตามที่มาของเจ้าของเสียง(แขกที่ไม่ได้รับเชิญ) ผมมองตั้งแต่ตีนของมันจรดเท้าก่อนที่จะสังเกตุได้ว่า ดำๆแบบนี้มันไม่ใช่ใครอีกแล้วแน่ๆ คำพูดคำจาที่แสนแลดูลามกจกกะเปรตแสดงต่อการชอบหญิงนี่มัน

     

                “ไอ้เพื่อนไร้มารยาท จะเข้ามาก็บอกก่อนสิวะ”ผมไม่รู้ว่าจงอินมันจะได้ยินคำที่ผมพูดไปรึเปล่านะครับ แต่คือตอนนี้มันหันไปยิ้มให้แต่คริสตัลโดยไม่คำนึงถึงกูเลยว่า เออเซฮุนเพื่อนรักสุดหล่อของมึงที่ไปไหนด้วยกันตลอดก็ยืนไข่ใหญ่อยู่ตรงนี้เหมือนกันไหมวะ

     

    คริสตัลก็ไม่รู้อยู่แล้วว่าเจ้าบ้านี้มันยิ้มให้เพราะอะไรใช่ไหมครับ เธอก็ยิ้มให้ แล้วก็เดินห่างจากผมแล้วเดินไปจับมือกับหมอนั่น ..แย่งของกูอีกแล้วนะมึง เวร

     

    “สวัสดีนะ ฉันชื่อคริสตัล คุณคงจะเป็นเพื่อนของเซฮุนใช่ไหมคะ”จะตาประกายมากไปถึงไหนกันวะ ก็แค่เห็นผู้ชายตัวดำๆอย่างคิมจงอินที่เอาแต่ม่อใส่หญิงไปทั่ว และนั่นแหละครับเมื่อเธอจับมือเขา ไอ้บ้านั่นมันก็จับมือกลับด้วย ผมรู้มันไม่ได้มีจริตดีหรอก คนสวยๆแบบนั้นมันคงมีตรรกะหื่นๆอยู่ในหัวมากมายอยู่แล้วครับ กูเดาใจมึงออกครับเพื่อน

     

    “สวัสดีครับผมคิม จงอิน แต่จะเรียกไคก็ได้นะ เพื่อนสนิทไอ้ขาวคนนั้นนั่นแหละ อยู่บ้านใกล้ๆเลย ถ้าอยากไปเที่ยวก็ได้นะคริสตัล”

     

    กูเกลียดมันครับ

     

    “จริงหรอไค ไคใจดีจังเลย *O*”และเธอก็โผเข้ากอดเหมือนที่ทำกับผมอยู่บ่อยๆ คือคริสตัล คนอย่างมันเชื่อใจไม่ได้ มันเพิ่งเจอเธอครั้งแรก เธอจะไปกอดมันเพื่อคอหมูย่างอารายยยยยย

     

    “แต่คงต้องวันอื่นนะเพื่อนรัก”และผมก็จัดการผ่ากลางสองคนนั้นทันทีที่ระหว่างกอด”เพราะยัยนี่ต้องจัดของ จัดห้องอะไรอีก และตอนนี้มึงคงไม่มีอะไรจะถามกูอีก เพราะงั้นเชิญกลับรูของมึงครับเพื่อนรักหมีน้อยของกู” และผมก็ผายมือให้มันส่งไปทางประตูห้องบ้านที่เปิดอยู่

     

    แต่มันก็ยังไม่มีท่าทีที่จะไป และพยายามที่จะเข้าใกล้คริสตัลอีกครั้ง

     

    “ไม่เป็นไรเพื่อนใหญ่ เดี๋ยวกูช่วยมึงเอง”ยิ้มร่าส่งให้ แต่ก็ไม่รู้ว่าจงใจส่งให้กูหรือคริสตัลกันแน่

     

    “แค่มีกู กูก็แรงควายแล้วครับ มึงมามึงก็ปลาหมึกเปล่าๆ กรุณากลับหลุมมึงเพื่อน”ผมก็ยิ้มส่งให้มันแต่มันก็คือยิ้มฝืนๆที่พยายามให้โรคร้ายอย่างมันออกไปห่างๆเธอ “ไอ้หล่อหน้าร้าย กูรู้มึงติดใจ”และผมก็เข้าไปกระซิบกับมัน

     

    “ก็ได้ๆ หวงจังเลยนะ”ไคหัวเราะนิดหน่อยก่อนที่จะยอมไปแต่โดยดี “ไปก่อนนะคริสตัล บ๊ายบาย” ก่อนมันเดินออกไปมันก็บ๊ายบายเธอ อ้าว แล้วกูล่ะ คือกูก็เพื่อนมึงปะ รีบจนลืมแทรกคำว่าเซฮุนเลยหรอวะ

     

    แต่ก็นะครับ คำต่อจากนี้คือผีหนักกว่าเดิม

     

    “บ๊ายบายไค ไว้คริสตัลจะไปหาที่บ้านนะ”

     

    ยัยผู้หญิงคนนี้จะใสซื่อเกินไปแล้วครับ ไปบอกแบบนั้นก็ติดกับดักมันเซ่

     

    “รู้รึไงว่าบ้านมันอยู่ไหนที่จะไปหาน่ะ”ผมมองค้อนใส่เธออย่างเอาผิด ทำไมชอบทำตัวปล่อยตัวแต่อยู่ในคราบคนซื่อจังเลยวะ กูล่ะคิดหนักแทนจริงๆเลย

     

    “ก็แหม่ เซฮุนก็ต้องพาคริสตัลไปอยู่แล้ว เพราะเซฮุนน่ารักนี่นา”เธอเข้ามากอดแขนผม

     

    เอ่อ.. นมโดนแขนกูก็ถือว่ากูเหนือว่าไอไคมันแล้วครับ

     

    ผมบอกเลยครับว่าผมมันคนละขั้วจากไอไค เพราะกูหนักกว่ามันเยอะ

     

     

    แต่เพราะอย่างอย่างของบนสวรรค์มันก็ไม่ได้แตกต่างกันมากด้านการใช้ชีวิต การใช้วิตของคริสตัลผมเลยคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน เพราะเธอเองก็บอกแล้ว แต่อาจจะงงสิ่งของ การกระทำบางอย่างอยู่ เพราะฉะนั้นบางอย่างอาจจะดูเหมือนว่าเธอยังเป็นเด็ก เพราะฉะนั้น บ่อยครั้งผมก็ต้องคอยสอนเธอด้วย

     

    นี่กูก็แทบจะบ้าตายที่จะต้องมาคอยแนะนำการใส่ยกทรงชุดชั้นในผู้หญิงอีกเนี่ย แต่แบบโอ๊ย ถ้าพูดอย่างเดียวเธอก็ต้องงงอยู่แล้ว นี่ก็ต้องเปลืองตัวสอนให้ดู คือเข้าใจไหมคุณ ผู้ชายแมนๆคนไหนมันจะเคยเอาชุดชั้นในของสตรีมาครอบนมตัวเองกันครับ มันอายครับคุณ

     

    แต่ก็นะ ก็สัญญากับคริสตัลไว้แล้วว่าอย่าไปเล่าให้ไคมันฟัง มันคงล้อผมแน่ๆ แต่พอสอนไป ก็ลองให้เธอใส่เองดูครับ ตะ แต่ผมไม่ได้แบบใส่ให้ดูโต้งๆนะครับ ผมก็ปล่อยให้เธอใส่จากห้องน้ำนั่นแหละ แต่ก็ไม่ได้แบบแค่ชุดชั้นในไง ก็มีเสือผ้าอยู่ปกติ

     

    เหมือนจะเอาหนักกับเรื่องยกทรงผู้หญิงจริงๆ ตอนไปซื้อก็ต้องช่วยกะกันหลายรอบอะครับกว่าจะรู้ว่าไซส์ไหนที่พอดี ตอนช่วยเลือกมันก็เสียทิชชู่ไปหลายม้วนครับเพราะผมก็ไม่เคยอยู่กับผู้หญิงที่ไม่ใช่คนในครอบครัวขนาดนี้มาก่อน

     

    แต่การพัฒนาการของเธอก็ไวดีครับ เหลือแนะนำ สอนการใช้คำพูดอีกก็เท่านั้นแหละ เพราะการสูญเสียเงินของตัวเองครั้งนี้ ทำให้ผมต้องอดออมโดยการที่ค่ำคืนนี้เราต้องจงใจ และภูมิใจในการแดกมาม่า รามยอนไม่ได้แดกครับ ต้องมาม่าที่อิมพอร์ตมาจากไทยจะได้ดูหรูนิดนึง

     

    ตอนเทน้ำ ฉีกซองผงเครื่องปรุงอะไรทำนองนั้น ต้มแปปเดี๋ยวเธอก็ตกใจครับ ว่า ”ทำไมมันถึงกลายเป็นเส้นๆเยอะๆได้กันอะเซฮุน” “สี่เหลี่ยมเมื่อกี้สลายตัวด้วยว้าว ที่โลกนี่มีเวทมนต์แบบนี้ด้วยหรอเซฮุน” ก็มันก็แค่มาม่าโง่ๆอันนึงนะเอาจริงๆ

     

    แต่สำหรับราตรีในคืนนี้นะครับ

     

    ก่อนหน้านี้หลังจากที่จัดห้องอะไรของซูจองเสร็จก็มันก็ดึกพอดี ผมก็ปล่อยให้เธอไปอาบน้ำก่อน อาบเสร็จก็ว่าจะกลับห้องตังเอวไป ผมก็ไม่รู้ว่าเธอจะต้องให้ผมเล่านิทานให้ฟังด้วยรึเปล่า -_-

     

    ก่อนนอนก็ตามคาดนะ

     

    “เซฮุน” กรุณาอย่าใช้น้ำเสียงแบบนั้น

     

    “หื้อ?

     

    “เล่านิทานให้คริสตัลฟังหน่อยสิ พี่เจสสิก้าเคยเล่าให้ฟังว่านิทานเขามีนิทานเหมือนกับที่บ้านคริสตัลด้วยนะ เล่าให้ฟังหน่อยสิ”อ๋ฮ พี่เจสสิก้าคงจะพี่สาวของเธอละมั้ง

     

    “อืม..”ผมเองก็ไม่ค่อยได้ฟังนิทานบ่อยๆนักหรอก ถ้าจำไม่ผิดก็พอจำได้ว่าเป็นเรื่องกระต่ายสองตัวที่ผมชอบมาก “วันๆหนึ่ง ที่สถานที่สวยงามที่หนึ่ง และช่วงนั้นอากาศก็ต่างมีลมหนาวพัดผ่าน ดวงดาวสว่างไสวมากประกายอยู่ทุกๆที ไม่ต่างกับดวงจันทร์เลยที่กำลังสว่างไสวเหมือนกัน และเป็นช่วงที่มีหิมะตกอยู่ ทุกๆสถานเงียบสงัด แต่กลับได้ยินแค่เสียงลมพัดผ่าน แต่กลับมีกระต่ายตัวหนึ่งที่กำลังมองหาสถานที่ ที่หนึ่งที่สามารถมีที่ๆมอบความอบอุ่นให้ซักที่ แต่กลับไม่เจอสถานที่ดีๆให้เธอซักที่ที่พอจะมีที่ๆจะพอให้เขามีที่หลบความหนาวนั้นได้เลย หมอนั่นชื่อเจมส์”

     

    “เขาน่าสงสารจังเลย”คริสตัลพูดในขณะที่กำลังนอนกอดตุ๊กตาลูกเจี๊ยบสีเหลือของเธออยู่ ไอ้เจี๊ยบนี้ผมก็ซื้อให้เธอเหมือนกันครับ เห็นมันเป็นโปรโมชั่นก็เลยซื้อให้

     

    ฉันต้องหนาวตายแน่ๆเลย ถ้ายังหาที่ดีๆไม่ได้กระต่ายตัวนั้นคิดอยู่ในใจด้วยใจที่กำลังย่อท้อ ก็ได้แต่มีหัวใจที่ห่อเหี่ยวแล้วกอดตัวเองต่อไป”

     

    “แล้วไงต่อเซฮุนๆ”เธอกระชับตุ๊กตานั่นแน่นขึ้น

     

    “แล้วมันก็จะมีกระต่ายหน้าตาน่ารักตัวนึงเรียกเจมส์ นี่นาย ยืนหนาวอยู่ได้ เข้ามาข้างในบ้านฉันก่อนสิ เป็นเสียงของกระต่ายที่ชื่อว่าลิลลี่ เธอบอกกับเขาว่า ที่นี่กว้างพอที่นายจะอาศัยอยู่ด้วยได้เลยนะรู้ไหมล่ะ และในค่ำคืนนั้นกระต่ายทั้งสองตัวก็ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันภายในบ้านของลิลลี่ และใช้ชีวิตจนกว่าจะถึงฤดูใบไม้ผลิอีกครั้ง..และนี่ก็คือนิทานสำหรับวันนี้”

     

    “พวกเขาจะรักกันไหมเซฮุน”

     

    “แน่นอนสิ..โอเคนะ นี่มันก็ดึกมากแล้..”หลังจากที่ผมเอื้อมมือไปปิดไฟให้คริสตัลที่โคมไฟ ผมก็รู้สึกได้ว่ามีคนมากอดผมจากข้างหลัง

     

    “ขอบคุณนะเซฮุน ขอบคุณจริงๆนะ”มันคืออ้อมกอดของเธอ

     

    ผมก็ได้แต่ยิ้มกับความน่ารักของเธอ หรือบางทีที่เธอมาที่นี่คงจะเพราะทำให้ชีวิตของผมไม่ต้องอยู่คนเดียวตลอดไป ผมไล่ให้เธอกลับไปนอนก่อนที่จะกลับไปยังห้องตัวเอง

     

    หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ก่อนที่จะเตรียมตัวเข้านอนผมก็เผลอมองกลับไปนอกหน้าต่างทำให้รู้สึกว่าท้องของที่โซลตอนนี้ก็เหมือนในเรื่องกับเจมส์และลิลลี่เหมือนกัน

     

    ไม่เม้นต์ไม่มีตอนต่อไป

    ฉันบอกแค่นั้นเป็นพอ5555555555

    ใครอ่านกรุณาแสดงตัวค่ะ เพราะเราไม่รู้ว่ายังมีคนอ่าน

    แฮชแท็ก #ฮุนมนุษญ์หื่น โด้ยยย เอาจริงๆฉันชอบเรื่องนี้มาก

    555555555555555555555


    ©
    t
    h
    e
    m
    y
    b
    u
    t
    t
    e
    r
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×