คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความเรียลไลฟ์ของพุ่มไม้สีเขียว : Prologue
Prologue
(เรื่องนี้ใช้ถ้อยคำที่รุนแรง สามารถทำให้คนโลกสวยกดแบนเรื่องฉันได้
ฉันขอแนะนำว่าถ้ารับกับคำหยาบไม่ได้ ก็กราบอย่าเกลียดหนูเลยค่ะ)
“เอ้อ ไอ้ไผ่วันนี้กินไรดีว่ะ เอาที่มันมีบรรยากาศดีๆน่ะเว้ย ครั้งที่แล้วแกแม่งพาฉันไปกินร้านอะไรก็ไม่รู้ คนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆแม่งหันมาเรอใส่ทางเรา ฉันนี่แทบจะเอาตีนก่ายหน้าผากเลยเอาจริงๆ”
“ตอนนี้กี่โมงว่ะเจ๊”
“อีกสามสิบนาทีจะหกโมงเย็น”
“งั้นไปเอ็มเคกัน”
วันนี้เป็นวันแรกในรอบปี ที่ตารางงานของผมจะว่างแบบนี้ เวลานี้ ทันทีที่เมเนเจอร์แกโทรมาบอกว่าวันนี้ตารางงานของผมมีแค่นี้นะ ไอ้เราก็แทบจะตีลังกา กระโดดโล้ดเต้นเป็นจังหวะสามช่าให้ตัวเองเลยทีเดียว วันนี้ก็เลยชวนป้าเอซี พี่สาวของผมมาปล่อยของด้วยกันซะเลย
เห้ย พูดถึงคำว่าเอซีทีไรแม่งนอยด์มัมมี่กับแด๊ดดี้มาก พี่ตัวเองแม่งชื่อโคตรเก๋ไก๋ พอมาตัวผมหล่ะ? อิ๊แหม่หนา ชื่อ “ไผ่” เหอะ เวลาเพื่อนของแด๊ดกับมัมถามชื่อเราทีไร คนอื่นเขายังมาถามหลังไมค์ว่าลูกเก็บมาเลี้ยงหรอคะ? อิป้า ไม่ถามก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอก ไม่ตะเพิดไล่กลับหลุมก็ดีแค่ไหนแล้ว
โอเค ทุกครั้งหลังเลิกงานเราก็ต้องมาหาอะไรทาน นั่นคือปณิธานชีวิตของผม และวันนี้ผมก็ตัดสินใจมาแล้วว่าจะมาทานอาหารที่นี่กับพี่ซะเลย เรียกพนักงานมาก่อนที่จะเริ่มผลัดกันสั่งรัวๆไป รอไปไปรอก็เริ่มนิสัยเดิมๆ หันไปเจอมุมกล่องทิชชู่อะ มันจีกระดาษเขียนความเห็นใช่ป่ะ นี่ทันทีที่เห็นนี่คือรีบหยิบปากกามาติ๊กเลย ตอนเด็กๆนี่ทำประจำเลยเวลามาทานที่นี่ ทำไปทำมาอาหารก็เริ่มมาเสิร์ฟ เซ็ตผักที่สั่งไปก็ถึงโต๊ะเรียบร้อย พวกเราสองพี่น้องจอมแดก ก็ไม่รีรอที่จะหยิบ ฉีก แยก ลงใส่หม้อน้ำซุปทนที
“ไอ้ไผ่ เกิดอะไรขึ้นว่ะทำไมถึงมาอยากกินเอ็มเคขึ้นมา ร้อยปีพันวันปกติไม่เคยคิดจะมาเข้าที่นี่”
เฮ้ย คือยอมรับว่ะว่าไม่ถูกกับผักเท่าไหร่ แต่ก็กินได้ปกติน่ะ แต่วันนี้ไม่ไหวว่ะ มันต้องที่นี่จริงๆ โอกาสกว่าจะได้มาแบบนี้เวลานี้แม่งยากมากจริงๆ อนาคตต่อไปไม่รู้ว่าจะมีเวลาแบบนี้อีกรึเปล่า มันพลาดไม่ได้จริงๆเว้ย
“อ๋อ ว่าจะมารอดูพนักงานเอ็มเคที่นี่เต้นอ่ะ ทุกๆหกโมงไง”
“อ๋อ…เฮ้ย เดี๋ยวๆ สาเหตุที่จะมาทานในเอ็มเคนี่ เพราะแค่เรื่องที่จะมาดูเขาเต้น?”ยัยป้าเอซีหยุดใช้ตะเกียบที่กำลังจะเอื้อมไปคีบเป็ดย่าง ก่อนที่จะทำหน้าหวอไปหลังจากที่ได้ยินคำตอบ
“ก็เออดิ ไม่ได้ดูนานแล้ว ไผ่รู้ว่าเจ๊ก็เหมือนกันนั่นแหละ กว่าจะได้มีเวลาแบบนี้ มันยากนะเว้ย”
ผมตอบไปอย่างไปไม่ใส่ใจ ก่อนที่จะลงมือทานของตัวเองต่อไป ..ทำไมอ่ะ เป้าหมายที่จะมากินเอ็มเคเพราะสาเหตุนี้มันแปลกตรงไหน-_-? ชอบบรรยากาศดีๆไม่ใช่หรอ เดี๊ยะๆ เดี๊ยะปั๊ดงอแงใส่เลย -3-/
“เออๆฉันไม่ถามแกต่อก็ได้ แต่เดี๋ยวก่อน ฉันไปซื้อแมกกาซีนที่แกไปถ่ายโฟโต้ชู้ตลงนิตยาสารมาอ่ะ ฉันเปิดอ่านสัมภาษณ์ด้วย บอกเลยว่ะ แม่งเก๊ก- -; หลอกลวงผู้บริโภคทางสายตาและจิตใจสุดๆ ถ้าเขารู้ว่าคุณไผ่โรมิโอที่แสนจะเย็นชา แน่นิ่ง เวลาอายก็ไม่เคยมีรีแอคชั่นใดๆตอบสนอง แต่ถ้าพวกเขาดันมารู้ว่าเรียลไลฟ์ของแกจริงๆแล้วมันแบบนี้ละก็น่ะ …หึๆ”
อิป้าเอซีโปรยยาวเลย หลังจากที่นางได้อ่านบทสัมภาษณ์ของผมของผมอะไรนี่แหละ คือเออ ยอมรับกับสิ่งที่ป้าแกพูดเว้ย แต่ไอ้หึๆนี่คือเป็นไร ลิ้นไก่ในคอสั่นหรอ ละตัวเองดีหนักหนาเหลือเกิ๊น ชื่อตัวเองเมื่อก่อนชื่อ สายชล ตอนนี้หน้าด้านหน้าทนดันไปเปลี่ยนเป็น สาธิดา หูย จะเปลี่ยนทำวรนุชอะไร
But...You know what is it ..What is time!!!!?
It’s time for ..แดนซ์ไทม์ บันเทิงยังไงให้หายเครียด ..ทุกวันนี้ยังไม่ลืมเสียงดนตรีของเอ็มเคที่เปิด เรื่องดนตรีไม่ใช่เรื่องที่ผมสนเท่าไหร่ แต่คือมันติดหูไงตอนเด็กๆอ่ะ แต่ที่ติดตาคือ มันเป็นภาพของพนักงานทุกคนที่เต้นกันทั่วเอ็มเคเว้ย อยากจะบอกว่าตอนสมัยวัยรุ่นวุ่นไม่เข้าเรื่องนี่โคตรบันเทิงสำหรับใจผมมาก บางทีกินอยู่ดีๆ มองพนักงานรอบๆที่เต้นอยู่ มองไปก็ยิ้มไป เพราะคิดอยู่ว่าเขากำลังเต้นหรือโคฟเวอร์เป็นตุ๊กตาลมหน้าปั๊มกันแน่ แต่บางทีแม่งสอดส่ายสายตามากเกินไป ดั๊นนนน เผลอเจอหน้าพนักงานคนหนึ่ง ซึ่งอารมณ์นี่แบบ สีหน้าประมาณว่ามีคนมาบีบแหนมของเขาไว้ ทำให้อยู่ไม่สุข
ขอบอกเลยว่า การได้ดูอะไรแบบนี้มันคือสิ่งที่บันเทิงจริงๆ ตอนที่อยู่ม.5ช่วงปิดเทอมอ่ะ นี่ว่าจะหาเวลามาสมัครทำงานพาร์ทไทม์ที่นี่ด้วยน่ะเนี่ย แต่ดันโดนป้าแอ๋ว ญาติของมัมมี่ที่เหนือ ดันมาลากตัวขอให้ไปช่วยทำสวนสตรอว์เบอร์รี่ซะก่อน ช่วงนั้นทำไป เอวก็เหมือนจะพัง ลงสวนทีไร ตูดถไลด์ไข่สไลด์ลงไปกับพื้นกันเป็นจังหวะแนวเพลง EDM กันเลยทีเดียว ลุกขึ้นมาไม่ต้องพูดอะไรมากครับ ไม่แผนที่ประเทศไทยก็งานอาร์ตแจ็กสัน พอลล็อคแล้วครับ
ดูการแสดงของเขาก็ไม่ลืมที่จะปรบมือให้พนักงาน ก่อนที่จะหันไปทานต่อ
“เอ้อ ได้ข่าวว่าแม่เจอแพทย์ใหม่แล้วว่ะ แกโทรมาบอกแกยัง”
“ยังอ่ะ ไม่เอาแก่ๆน่ะเว้ย เผื่อตอนทำฟันอันกระดูกกระเดี้ยวไม่มีแรงขึ้นมาละก็ ฉิบหายน่ะ ขอสวยๆ สะโพกมา นมเท่าหัวเด็ก หุ่นต้องเชพตึงตัง นี่แหละของชอบของโดนที่แท้จริงเว้ย”
“ไอ้ไผ่..จะหาหมอหรือจะหาเมีย?”
“ถ้าหมอได้ เมียก็เอาว่ะ ;)”
ถึง ไผ่ : เกลียดดดดดด
จาก : เอซี ยัวร์ซิสเตอร์ไง
‘Romeo’s Phai’ X ‘Minimalist’
Let Interview
Q : ตอนนี้โรมิโอได้รับความนิยมสูงมาก คุณเคยคิดว่าจะวันนี้ไหม?
A : ก็ ถ้าบอกว่าไม่คิดก็อาจจะดูถ่อมตนใช่ไหมฮะ ผมก็พยายามอยากให้เป็น
แบบนี้อยู่เหมือนกันครับ ดีใจที่แฟนๆแล้วก็ทุกๆคนชอบ เมมเบอร์แล้วก็รวมถึงตัวผมด้วยอยากบอกว่าขอบคุณมากจริงๆครับ
Q : หนึ่งในเมมเบอร์ของคุณแอบกระซิบมาว่า คุณกับม็อก นอกจากจะสนิทกันแล้ว
ทุกคนในวงยังบอกว่า เป็นคู่ที่ซกมกที่สุดในวงด้วย จริงหรือเปล่า?
A : ผู้ชายทุกคนมีความสกปรก ซมมกในตัวทุกคนฮะ แต่มันขึ้นอยู่ว่ามันจะเผยออกมายังไง ตอนไหนก็เท่านั้นฮะ
Q : ทุกคนกำลังคิดอยู่ว่า ผู้หญิงที่จะได้ครอบครองหัวใจของ “ไผ่-โรมิโอ” เธอจะต้องเป็นคนยังไง?
A : ความรู้สึกไม่สำคัญเท่าหน้าตาครับ ถ้าอยู่กับใครแล้วรู้สึกมันใช่ ผมก็คงจะชอบเธอ
เดี๋ยวน่ะ..ขอย้อนความแปปนึง…
“ยังอ่ะ ไม่เอาแก่ๆน่ะเว้ย เผื่อตอนทำฟันอันกระดูกกระเดี้ยวไม่มีแรงขึ้นมาละก็ ฉิบหายน่ะ ขอสวยๆ สะโพกมา นมเท่าหัวเด็ก หุ่นต้องเชพตึงตัง นี่แหละของชอบ ของโดนที่แท้จริงเว้ย”
ที่ผ่านมันคืออะไรไผ่? ทำไมต้องปล่อยให้จูเลียตนก?
#ถ้าไผ่ไปออกรายการโคตรตอแหลมันคงไม่แปลกถ้าจะชนะ
#ถ้าไผ่ได้รับเชิญให้ไปเล่นหนังมันคงไม่แปลกถ้าจะได้เป็นพระเอก
#ไผ่ผู้นี้ถึงแม้จะมีนามแลดูพุ่มไม้แต่ยังไงก็จะเป็นพุ่มที่โคตรพรีเมี่ยมตลอดกาลและตลอดไป
อาจจะเจอคำผิดด้วย เดี๋ยวจะหาเวลามาแก้ค่ะ ม.ม้า บนคีย์ไม่รู้เป็นอะไร
บางทีพิมพ์ไปก็เปลี่ยนคำให้เฉยเลยT^T อ่านก็ไม่อยากขอจริงจังมากเนอะ ปลงกับเรื่องนี้ซะ
55555555555555555555555555555555555555
? cactus
ความคิดเห็น