คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ✦EPISODE(1)✦: คนที่ชื่อไผ่มันขี้เก๊ก
EPISODE 1 : คนที่ชื่อไผ่มันขี้เก๊ก
“ไอเตอร์ แกอยากจะให้ฉันไล่แกให้กลับเข้าโรงเรียนดีๆ หรือจะให้แม่แกมาลากแทน”นี่คือระดับการใช้ภาษาของฉันและน้องชายของฉันในแต่ละวันค่ะ ฉันมีน้องชายชื่อ “พัตเตอร์” ซึ่งอยากจะบอกว่า มันก็ดีไปหมดทุกอย่างนั้นแหละค่ะ แต่เว้นเรื่องนึงก็คือเรื่องเรียนของมัน
จริงๆเกรดมันก็ดีนะคะ แต่มันมีนิสัยชอบหนีเรียน แล้วแอบออกไปข้างนอกมากกว่า ฉันเองก็ถามมันตลอดนะว่าเออ ทำไมชอบหนีโรงเรียน มันก็ไม่ได้เกเรหรือมีแนวว่าจะมีเพื่อหมั่นไส้สักหน่อย ซึ่งในทุกๆครั้งที่มันตอบกลับมานั้น ทุกวันนี้ฉันก็ตามความคิดมันไม่ทันแล้วจริงๆ
‘เรียนแต่ในห้องมันไร้ค่าว่ะไวล์ ฉันชอบเรียนรู้อะไรที่มันนอกกรอบมากกว่า’
ซึ่งนอกกรอบของมันที่ว่าก็คือชอบแอบไปเรียนกับพวกเณรที่วัดอ่ะค่ะ ครั้งนึงมีเพื่อนในห้องมันไปบอกว่าว่าสาเหตุที่มันชอบหายไปบางคาบเพราะแอบไปอยู่วัด คิดว่าทุกๆคนคงมีคำถามในใจเหมือนกับฉันนะคะว่า เอ็งจะไปทำไมนักหนา ทั้งๆที่โรงเรียนเอ็งก็มีที่เรียนแล้ว
“เออน่าไวล์ ตอนนี้หลวงพี่เขาสอนวิธีทำจำสูตรตารางธาตุ แค่นี้นะ”แล้วนางก็วางสายไป
ที่ไอเตอร์มันแปลกออกไปจากเพื่อนแบบนี้ เพราะเมื่อก่อนเราโตด้วยกันที่ฮาวาย อะไรแบบนี้ที่จะเห็นได้คงยากหน่อย จนพอเราโตขึ้นมาพอดูแลตัวเองได้ คุณแม่ของเราส่งให้เรากลับมาเมืองไทย พอเตอร์มันเห็นมันก็ชอบนะ เวลาไปงานศพญาติบางคน มันก็ชอบไปจุดธูปไว้อาลัยอยู่สองสามครั้งต่อวันแหน่ะ -_-
แต่คิดว่าเรื่องเรียนมันคงไม่มีปัญหาอะไรหรอก มันเอาชีวิตมันเองรอดได้อยู่แล้วละมั้ง
แต่เดี๋ยวนะ เหมือนฉันเล่าเรื่องน้องชายมากไปหน่อยแล้วล่ะ จริงๆฉันเป็นทันตยแพทย์สาวสวยคนหนึ่ง ที่เพิ่งจะออกมาจากแพย์ประจำของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง แล้วมาเปิดคลินิกของตัวเองเอา ร่วมกับหมอแพทย์คนอื่นๆที่มีความสามารถคนละด้านไป ซึ่งชีวิตของตัวเองและเพื่อนๆในคลินิกนั้นถือว่าดีกว่าชีวิตในรั้วโรงพยายาบาลจริงๆ
เพราะเราจะได้ไม่ต้องไปเผอิญเจอแฟนเก่ายังไงละคะ เหอะ แต่ฉันคงไม่อยากพูดถึงเขาเท่าไหร่ เพราะช่วงนี้กำลังหลงคนไข้ของตัวเองอยู่ เขาชอบมาแวะที่คลินิกของเราสองสามครั้ง ซึ่งจะมาที่ศูนย์ทันตกรรมของเราบ่อย ถือว่างานดีมากๆ
เขาชื่อพีรนัทละมั้ง ชื่อจริงของเขา แต่อายุเราก็พอๆกันเขาเลยให้ฉันเรียกเขาว่านาย หรือ พีนาย นั่นเอง ปริ่มค่ะปริ่ม -///-
“เดี๋ยวรอบหน้าไวล์จะนัดมาถอนฟันคุดนะ แต่ตอนนี้เหมือนนายจะยังไม่เจ็บหรอกใช่มั้ย ถ้าปวดมากๆตอนไหนให้มาติดต่อเลย”
“โอเคครับ ขอบคุณหมอมากเลยนะครับ แล้วไว้เจอกันนะ”หลังจากที่นายกล่าวบอกลาแล้วเดินจากไป จู่ๆเพลงน้ำตาหมดแดงมันก็ลอยเข้ามาในหัว
ซึ่งหลังจากที่ที่เขาออกไปได้ประมาณห้านาที คราบไวล์สาวสวยสุดเรียบร้อยก็กลายเป็นอีกแบบจนฉันเองก็นึกว่าตัวเองจะเป็นไบโพล่ารึเปล่าวะ เพราะทันทีที่ถึงเวลาพักเที่ยงเหล่าแพทย์ทุกคนที่พูดจาอ่อนหวานกับคนไข้ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนกันทันที
หลังจากที่เสร็จงานเสร็จกันหมด เวรของคนที่ต้องซื้ออาหารมา ก็ต้องรีบตรงไปยังห้องทานข้าวเพื่อจัดเตรียมจานช้อนส้อมให้คนอื่นๆ บางคนที่อยู่ในมาดหมอเรียบร้อยต่อหน้าคนไข้นั้น เมื่อใดที่ทุกคนเหยียบมายังห้องทานข้าวแล้ว ทั้งหมดคือตัวตนที่แท้จริงของเราทุกคนตอนนี้
เช่นฉันในตอนนี้ ที่มาพร้อมกับผ้าถุงประจำตัวของตัวเอง และพร้อมที่จะจกทุกอย่างที่ต้องการ อย่างพี่หมอเพื่อนที่สนิทกัน จากที่ใส่แว่นธรรมดาๆอันนึง ตอนนี้พี่แกก็เอามันออกแล้วเปลี่ยนมาเป็นมาแว่นแฮร์รี่พอตเตอร์ที่ฮิตกันอยู่ในตอนนี้ เป็นต้น
ซึ่งหลังจากที่หมดเวลาพักเที่ยงแล้ว ทุกคนก็ต้องกลับไปประจำที่ปกติ และวางมาดให้ดีที่สุดเท่าที่เคยทำมา แล้วแยะย้ายกันไปทำงานตามปกติ ซึ่งในระหว่างนั้นเอง จู่ๆไอเนสเพื่อนสนิทของฉันที่เป็นหมอผิวหนังก็เดินเข้ามาในห้องทำงานของฉัน เหมือนกับว่า นี่คือที่กูนะ กูจะเล่นใหญ่มากแค่ไหนก็ได้
“ไอไวล์ มาดูสตรีมสด Music Award กับฉันหน่อย ฉันเหงาอะพออยู่คนเดียว”แล้วนางก็รีบเปิดทีวีในห้องทำงานของฉันทันทีโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตอบอะไรไป
“ไอ้วงโรมิโออะไรนั่นปะ นี่ถามหน่อยไอเนส แกควรหาเวรมาดัดฟันกับฉันมากกว่าแทนี่จะมาดูพวกคนไข้ศรีธัญญาพวกนั้นมากกว่านะ”
“กรี๊ด! นี่แกว่าพวกเขาแบบนั้นได้ไงอะ ว่าฟันฉัน ฉันไม่ว่าหรอกนะ แต่นี่มันโรมิโอ พ่อของลูกฉันทั้งแปดชีวิตแล้วนะ”แล้วยัยนั่นก็หัวร้อนใส่ฉัน พร้อมกับโชว์ฟันที่พร้อมจะเฉาะหัวฉันได้ทุกเมื่อ
“เหอะ หลงเจ้าพวกนั้นให้ตายเหอะ ขอให้หนึ่งในนั้นได้เมียแพทย์ ดูซิ แกจะตรอมใจตายแค่ไหนกันเชียว”ฉันพูดไป พลางดูเมลล์ของตัวเองไป ก่อนที่จะพบว่ามีคนส่งเมลล์มาหา ซึ่งดูแล้วเหมือนจะมีงานเข้าหาฉันแล้วจริงๆ “แต่ก่อนแกจะวีนใส่ฉันจะเนส เหมือนว่าฉันจะมีคนคิดจะจ้างงานเลยว่ะ”ฉันเปิดอ่านจดหมายที่ส่งมา ก่อนที่จะพบว่า ช่วงบ่ายโมงครึ่งที่จะถึงนี้ จะมีคนมาหา
ตอนแรกยัยเนสก็เริ่มจะปะทะคารมคมคายกับฉันอีกครั้ง แต่พอฉันพูดท่าทีที่ดูจริงจังขึ้นมา ยัยนั่นก็รีบวิ่งมาอ่านเมลล์พร้อมกับฉันก่อนที่จะอุทานอะไรออกมา
“หูยย ยัยไวล์ มีถามจริงจังแบบนี้ ฉันว่าต้องเป็นงานพิเศษสำหรับแกแน่ๆอะ แกจะว่าอะไรไหมถ้าฉันจะขอแอบในลิ้นชักโต๊ะทำงานแก”
“ต่อให้แกเป็นโดเรมอนแกก็เข้าไม่ได้หรอกป๊ะ”แต่ถึงยังไงก็ตาม ต่อให้บอกว่าไม่สนใจไอพวกบอยแบนด์เลยก็ไม่ได้ เพรตั้งแต่ไอเนสมันเป็นแพนคลับวงนี้ มันก็ชอบกรอกหูให้ฉันฟังบ่อยๆ แต่ที่ฉันสนใจมันไม่ได้อยู่ในทางบวก จากที่ดูในสตรีมตอนนี้ไอคนที่ชื่อไผ่อะไรนี่แหละ แม่งขี้เก๊กฉิบหาย ดีที่เนสมันเด็กคนที่ชื่อวีไม่ใช่ไผ่ ไม่งั้นฉันคงตรอมใจตายที่ต้องมานั่งฟังเรื่องผู้ของมัน
ว่าจะกล่าวบทไป..
“เออไผ่ จะไปฉลองกันหน่อยมั้ย เห็นปีนี้ผลงานเพลงนายก็ได้รางวัลอยู่นะ” แชมป์เพื่อนของผมแสดงความยินดีให้การรางวัลที่ผลได้รับ จริงๆแชมป์มันก็ไม่ได้อยู่ในโรมิโอหรอกครับ มันเป็นเด็กเทรนของที่นะ แต่เห็นว่าเร็วๆนี้มันเองก็จะได้เดกับเขาแล้วเหมือนกัน
“ก็อยากนะ แต่แม่แม่งเรียกกลับว่ะ ไว้คราวหน้าไปหาไรกินด้วยกันนะ”
“เออๆได้ หวังว่าแม่นายจะเลือกหมอที่ถูกใจแกได้นะ ฮ่าๆ”หลังจากที่มันยิ้มร่า พร้อมกับการตบบ่าสองสามทีให้ผม ตอนนี้มันก็เดินกลับไปยังห้องซ้อมของมันแล้วเรียบร้อย
แหม่..รู้ทันแม่ผมได้ไงวะ
Rrrrr
ว่าไปนั่น พอพูดถึงก็โทรมาเลยเป็นไง รักของลูกส่งถึงแม่ได้ไวจริงๆ
“ครับป้า ไผ่กำลังไปครับ”เพราะรู้ว่าเธอจะถามอะไรผมเลยตอบก่อนที่เขาจะเอ่ยถาม
“อ๋อเปล่าลูก แม่จะมาบอกไผ่ว่าวันนี้อยู่กับเพื่อนๆก่อนก็ได้ พรุ่งนี้ลูกไม่มีตารางงานใช่มั้ย ค่อยเจอกันพรุ่งนี้ก็ได้นะ”
“อ๋อครับแม่ รักแม่นะครับ”
“จ้า แปรงฟันด้วยนะ ถึงแม่จะรู้ว่ามันจะยากกับไผ่มากแค่ไหนก็ได้”
“ครับๆ-__-”
การทำตัวให้ดูดีที่สุด นี่แหละคือสิ่งที่ไอดอลเขาต้องทำกัน แต่ผมมีสิ่งหนึ่งที่กลัวก็คือการแปรงฟันครับ เวลาที่ต้องทำงานแน่นอนว่าผมทำครับ แต่ถ้าไม่มีตารางงานล่ะ ก็อย่างที่คิดนะครับ มันเคยมีอดีตฟังใจในตอนเด็กกันการที่โดนพี่สาวตัวเองแกล้งนิดหน่อย ตอนที่กำลังจะแปรงฟันน่ะครับ
หลังจากในตอนนั้น แม่ก็พยายามจ้องทันตยแพทย์ให้มาหลอกล่อผมเพื่อที่จะกลับมาแปรงฟันได้ปกติอีกครั้ง แต่เหมือนมันจะยากเพราะไม่มีใครทนกับความแสบของผมได้เลย เลยมีหลายรายแล้ว ที่มาได้ไม่นานก็ต้องรีบลาออก ออกไปทันที
เอาเหอะ ถ้าครั้งนี้ยังไม่พอใจ คนต่อไปที่จะต้องมามาดูแลผม อาจจะทนผมไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละ
ก่อนจบจากไวล์คนสวย
“ไผ่ นายคิดว่านายหล่อมากรึไงวะ!”
Item : use โทรโข่ง
(เห็นคนมั่นหน้ากว่าตัวเองไม่ได้ หมั่นไส้)
“ cactus
ความคิดเห็น