คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro
’แฮ่ก!’
ขาสั้นๆซอยรัวๆ ก้าวจ้ำไปตามขอบฟุตบาทอันขรุขระ พยายามวิ่งแทรกตัวไปตามกลุ่มฝูงคนอันเบียดเสียดในตลาดช่วงสาย เสียงหอบหายใจหนักหน่วงยิ่งกว่านักปั่นจักรยานตรูธ์เดอฟรองซ์กำลังควบฟิกเกียร์เสือภูเขาแหกโค้งเข้าเส้นชัย สองมือป้อมๆกำแน่นก่อนจะวาดไปมาในอากาศ ตะโกนแหกปากบอกให้คนที่กำลังขวางทางเขาอยู่หลบออกไป
’ว้าก ขอทางแหน่ครับ ขอทางนำแหน่!’
ไม่รู้ทำไมอิข้างบนถึงได้พากษ์ซะเสียหมาเลย อันที่จริงกูไม่ได้เตี้ยอะไรขนาดนั้น คือถ้าจะสั้นอย่างที่มันว่าจริงๆผมคงกลายเป็นก้อนอะไรสักอย่างที่มีแค่ตีนกะหัว ผมตะโกนลั่นยิ่งกว่าตอนช่วยเฮียขายข้าวต้มโต้รุ่งที่ตลาดตอนตีสอง ศึกนี้ช่างใหญ่หลวงนัก สองเท้าก้าวฉวัดเฉวียน หลบหลีกปลีกตัวแบบเดอะแมททริกซ์ขั้นที่ว่าเฉินหลงต้องชิดซ้าย เจ็ทลีต้องชิดขวา เพราะทางมันแคบ
กระเป๋าใบโตเด้งกระทบหลังไปตามแรงวิ่ง สำหรับผมตอนนี้รู้สึกตัวเองเหมือนเสือชีต้าที่กำลังวิ่งออกล่าเหยื่ออย่างสง่างาม แต่สำหรับคนในตลาดแล้วก็คงเห็นเป็นก้อนอะไรสักอย่างกำลังกลิ้งหลุนๆไปตามขอบฟุตบาท สองมือแหวกว่ายไปในอากาศเพื่อจะให้ทันรถเมล์ที่จะออกจากท่าในเวลาเที่ยงตรง
ปิ๊น!
เสียงบีบแตรดังลั่นจนหลังแอ่น เกือบจะถูกรถเก๋งบุโรทั่งลากไปสอยเมื่อเผลอวิ่งออกมาริมถนน เสียงตะโกนโหวกเหวกขายผักสด เสียงแม่ค้าแผงปลาสลิดที่กำลังถกเถียงนั่งลุ้นโพยหวยผสมปนเปกันมั่วไปหมด รวมถึงเสียงแหกปากจนลิ้นไก่สั่นสิบแปดริกเตอร์ของผมด้วย คุณลุงคุณป้าหลายคนตะโกนเรียกผมเพื่อจะทักทาย แต่คนอย่างบยอนแบคฮยอนไม่มีเวลาจะหันไปเซย์ไฮด้วยเหมือนเคย วันนี้ผมมีหน้าที่สำคัญระดับเวิร์ลสแตนดาร์ดที่ต้องไปทำ หน้าที่นี้เพื่อชาติ วงการบันเทิงแห่งเกาหลีใต้จะขาดคนอย่างผมไปไม่ได้
คุณคงจะสงสัยว่าผมเป็นใคร หน้าหล่อท่อดังขนาดนี้ ผมเป็นศิลปินรึเปล่า หรือท่าทางดูภูมิฐาน เอ้ะรึจะเป็นประธานค่าย เอ้ะหรือดูมีความสามารถขนาดนี้ อาจจะเป็นนักแต่งเพลง ทำดนตรี หรือเป็นนักข่าว หรือเป็นพิธีกรรายการดังๆในทีวีกันแน่ ??
’แว้ก!! บอกให้หลบ! ’
ผิด! ไม่ใช่ทั้งหมดเลย ผมเป็นเพียงแค่เด็กผู้ชายตัวเล็กๆในโลกกว้าง(กล้องดอลลี่รอบตัวในขณะที่กำลังวิ่งสี่คูณร้อยอยู่ท้ายตลาด)ที่หน้าตาดีค่อนข้างมากเท่านั้นเอง คิ้วของผมอาจจะดูบางเฉียบเพียงหนึ่งมิลลิเมตรไปเสียหน่อย เพราะเสือกอยู่ช่วยเฮียขายข้าวต้มโต้รุ่งจนดึกดื่นเลยตื่นสาย ก็เลยไม่มีเวลามานั่งบรรจงร่างคิ้วอันงดงามซึ่งเป็นมงกุฏของหน้า แต่นั่นไม่ใช่เวลาที่จะมาเล่าเรื่องปัญญาอ่อนพวกนี้หรอก เพราะจริงๆแล้วผมเป็นคนมีสาระมาก
’แฮ่ก!! ’
กระโดดขึ้นรถเมล์ได้ทันเวลารถออกพอดี ถ้าช้าไปอีกนิดก็คงจะต้องโบกแท็กซี่ไป ซึ่งแท็กซี่เกาหลีแพงเหลือเกินครับ ไม่มีปัญญานั่ง(แต่ยืนก็ได้ใช่ไหม ถุ้ย) ถ้ามองจากตรงกระจกมองหลังตรงที่นั่งคนขับก็คงจะเห็นเด็กผู้ชายปอนๆคนหนึ่งกำลังหันรีหันขวางเดินหาที่นั่งตรงเบาะหลัง ผมทิ้งตัวลงบนเบาะขาดๆริมซ้ายมือ รถเมล์สายแปดขับเร็วมากจนต้องเอื้อมมือไปจับเบาะข้างหน้าไว้ไม่ให้กลิ้งไปข้างหลัง ลมโกรกพัดเข้ามาจนคิ้วแทบจะย้ายจากหน้าผากไปอยู่ท้ายทอย ผมตั้งเด่ชี้ฟูไม่เป็นทรงยิ่งกว่าโงกุนในการ์ตูนดราก้อนบอล ผมยิ้มออกมาอย่างโล่งอก
คิดเรื่องที่จะต้องทำวันนี้ไปพลางๆในขณะที่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างจนลืมอะไรบางอย่างไปซะสนิท เสียงเหล็กกระทบกันก๊อกแก๊กดังขึ้นข้างๆ ก่อนจะหันไปป๊ะกับป้ากระเป๋ารถเมล์ที่กำลังยืนทำหน้าปวดขี้อยู่ข้างๆ ผมได้แต่ส่งยิ้มน่ารักไปให้พร้อมกับก้มลงค้นเศษเหรียญในกระเป๋า ในหัวยังคิดถึงแต่เรื่องนั้นไม่หยุด
’ไปติ่งครับ’
’???????’
ด้วยความที่กำลังคิดเรื่องคอนเสิร์ตเพลินๆไปหน่อย บวกกับกำลังรีบเพราะกลัวป้ารอนานเพราะเห็นยืนเกร็งจนขาถ่างแล้วก็เลยพูดออกไปแบบนั้น ผมหยิบเศษเหรียญยื่นให้ป้าพร้อมกับอาการชะงักค้าง รู้สึกเหมือนจะเบลอไปเล็กน้อย พอป้าเริ่มทำหน้างงชีวิตใส่ผม ผมก็เลยต้องงัดไม้ตายท่ายิ้มน่ารักนั้นออกมาอีกรอบ แต่เหมือนจะใช้ไม่ค่อยได้ผลแฮะ
’เอ้ย! ไปปาร์คสเตเดียมครับ’
ใช่แล้วครับ .. อย่างที่เผลอพูดไปเมื่อกี้นั่นแหละ
ผมจะไป ติ่ง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ติงติ่งติงติ้งติงติ่งติง ติงติงติ้งติ่งติงติงติ้ง
(ร้องเป็นทำนองเพลงกระจกหกด้าน ใครเกิดไม่ทันไปหาฟังในยูทูปค่ะ)
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ผมเดินเข่าอ่อนลงมาจากรถเมล์นรกนั่นก่อนจะทรุดลงอย่างหมดแรงข้าวต้มที่ฟุตบาทข้างทาง เป้ที่ไม่ได้บรรจุอะไรไว้บัดนี้กลับหนักอึ้งจนแทบจะแบกไม่ไหว ได้นั่งยังไม่ทันถึงสิบนาทีก็มีอิป้าที่ไหนก็ไม่รู้ยกขโยงกันขึ้นมา อิเจ้เบียดหนัก ใช้พุงใหญ่ๆของเจ้กดดันให้ผมลุกให้เจ้นั่ง จะหลอกกูว่าท้องละสิ แต่ผมไม่เชื่อหรอกโว้ย ถ้าป้าท้องจริงๆ ป่านนี้ป้าคงแท้งไปนานแล้ว เพราะเวลาวิ่งนมคงจะตีพุงดับปั่บๆๆๆๆ ลูกคลอดออกมามีหวังเอ๋อแดก ป้าใจร้าย ป้านิสัยไม่ดี
อันที่จริงผมก็เข้าใจแหละว่าสุภาพบุรุษควรจะลุกให้สตรีนั่ง แต่ผมมีข้อโต้แย้งเล็กน้อย หนึ่ง ผมเพิ่งจะอายุเลยสิบเจ็ดขวดมาได้ไม่ถึงสองอาทิตย์ สอง กูสูงแค่ร้อยเจ็ดสิบ แน่นอนว่าต่อให้เขย่งยื่นมือจนรักแร้ฉีกแค่ไหน ผมก็ไม่มีทางพาแขนอันสั้นป้อมของตัวเองเอื้อมไปจับราวรถเมล์ได้อยู่ดี และสาม อิป้านั่นสูงกว่าผม แถมรากฐานที่มั่นคงกว่า ไม่ว่าจะเป็นทางด้านกายภาพ ปลีน่องอันแข็งแกร่งของป้าแกสามารถต้านทานแรงเบรกรถของคุณลุงคนขับได้สบาย และแน่นอนว่าป้าต้องมีประสบการณ์ชีวิตมามากกว่าผมอยู่แล้ว ดังนั้น ด้วยประการละฉะนี้ ผมขอคัดค้านการยืนบนรถเมล์ด้วยส่วนสูงไม่ถึง175 หรือวันหลังถ้าจะเมตตาขสมกช่วยทำที่โหนสำหรับคนแขนสั้นแบบกูด้วย
แต่แน่นอนเลยว่าคนดี มีวินัย ใส่ใจเพื่อนร่วมโลกอย่างผมก็ต้องลุกให้ป้าแกนั่งอยู่แล้ว(ไม่ใช่ไรแม่งเอาร่มเคาะหัวผมหลายรอบแล้ว) นี่ยืนเกร็งจนเมื่อยตั้งแต่ลูกกระเดือกลงไปยันตาตุ่ม แถมผมยังต้องไปยืนบัตรหลุมอีกนะ พระเจ้าช่างยุติธรรมกับเด็กผู้ชายตัวน้อยๆคนนี้เหลือเกิน
มาถึงที่หน้าโอเล่ เอ้ย! หน้าคูก้า เอ้ย! หน้าฮาร์ทบีท เอ้ย! หน้าฮอล์ เอ้ย! ถูกแล้ว! (ท่าทางจะได้ค่าโฆษณาไปหลายบาท) คนเยอะประหนึ่งพระสงฆ์1250รูปมารวมกันโดยมิได้นัดหมาย แต่เหมือนพระจะเยอะไปนิดนึง แล้วพระก็ผมยาวด้วย พระบางคนก็ผมสั้น พระบางคนมีป้ายเชียร์ พระบางคนมีแท่งไฟ แถมพระแต่ละคนยังแต่งตัวกันแบบเว่อวีวังอลังการอีกต่างหาก ประหนึ่งจะแต่งมาเดินแฟชั่นวีคกันไงงั้น ถุย อันที่จริงไม่ใช่พระหรอกครับ ยิ่งเล่นยิ่งบาป นี่มันติ่งล้วนต่างหาก
มองไปทางไหนก็เจอแต่ชะนีทั้งนั้นเลย ไม่มีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้ชายอยู่ที่นี่เลยหรือท่าน ผมเริ่มจะกลัวแล้ว ด้วยความที่ว่าผมก็ค่อนข้างหน้าตาเหมือนแบคฮยอนวงเอ็กโซนิดนึง ก็เลยมีหวั่นๆกันบ้าง นี่ถ้าโดนรุมทึ้งขึ้นมานี่ซวยเลยนะ บางทีผมอาจจะเหลือแค่กางเกงในตัวเดียวกลับบ้านก็ได้ แต่จะทำไงได้ละครับ ก็ผมไม่มีเพื่อนติ่งด้วยนี่หว่า
ผ่านการตรวจร่างกายโดยการ์ดผู้มากประสบการณ์ เห็นพี่แกบีบนมเค้นตูดน้องผู้หญิงกันไปหลายคน หลายคนก็มีมองค้อนบ้าง หลายคนก็สะบัดหนี เชื่อแน่นอนเลยครับว่าเดี๋ยวหมดจากคืนนี้ไปจะต้องมีการไปตั้งกระทู้พันทิปกันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แต่พอถึงคิวผมกลับคลำๆนิดหน่อยแล้วก็ปล่อยไปซะงั้น เห็นได้ชัดว่าสองมาตรฐานอย่างรุนแรง(ไม่ใช่ไรอยากโดนจับไข่บ้าง)
โชคดีที่ได้อยู่หน้าสุดเลยครับ ไม่รู้ทำไมถึงไปงมได้บัตรนี้มาเหมือนกัน ไม่งั้นคงมองห่าอะไรไม่เห็นนอกจากตูดของคนข้างหน้า พระเจ้าช่างเมตตาคนเตี้ยอย่างผมเหลือเกิน ผมยกแขนพาดราวเหล็กที่กั้นไว้ข้างหน้า รอไปสักพักก็เริ่มมีการเทสเสียง ก่อนที่เสียงร้องเพลงของใครคนหนึ่งจะดังขึ้น ช่างเป็นเสียงที่ไพเราะ แล้วก็คุ้นเคยเหลือเกิน
’กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด’
เสียงกริ้ดดังลั่นกระหึ่มไปทั้งฮอล์เมื่อสปอร์ตไลท์ส่องสว่างไปที่กลางเวที ผมก็เอากับเขาด้วย กริ้ดจนลูกกระเดือกจะปลิ้นออกมาข้างนอกแล้ว ปาร์คชานยอลนักร้องนำกำลังนั่งไขว่ห้าง ขยิบตาให้กับผู้ชมด้านล่างพร้อมกับกีต้าร์โปร่งที่วางอยู่บนตัก คริสผู้หล่อเหลากำลังนั่งตีกลอง เปล่งเสียงร้องเป็นคอรัสอยู่ข้างๆ โอเซฮุนผู้น่ารักเล่นเปียโนอยู่ข้างหลัง และลู่หานมือกีต้าร์ที่นั่งอยู่ริมซ้ายสุด ทุกคนดูดีมากๆโดยเฉพาะปาร์คชานยอล เพอร์เฟ็คเหลือเกิน ชานยอลน่าหลงใหลจนผมไม่สามารถจะละสายตาไปจากเขาได้เลย สิ่งที่ผมทำได้ในตอนนี้คืออ้าปากแล้วจิกหัวตัวเองพร้อมกับกรีดร้องออกมาด้วยความฟิน เขาหล่อมากๆแม่ ผมอยากมีผู้
’และบทเพลงต่อไปนี้ ผมจะขอมอบให้กับคุณครับ’
เพลงแรกจบไปแล้ว ยังไม่ทันจะได้กระพริบตาด้วยซ้ำ ทุกอย่างมันผ่านไปเร็วมากจนอยากจะหยุดเวลาตรงนี้เอาไว้ ผมเบิกตากว้าง สะดุ้งน้อยๆด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าชานยอลกำลังมองมาทางนี้ ฝ่ามือกว้างผายออกมาเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มละลายใจให้ นี่กูต้องฝันไปแน่ๆ ผมได้แต่หันซ้ายหันขวาเป็นชาวร็อคจนหัวจะหลุดออกมาจากบ่า สงสัยว่าเขากำลังพูดกับใครที่ไม่ใช่ผมรึเปล่า
’ขอเชิญบยอนแบคฮยอน ที่รักของผมขึ้นมาบนเวทีด้วยครับ’
เบลอไปชั่วคณะ ผมแทบจะกรีดหน้าอกตัวเองแล้วควักหัวใจออกมากระทืบเล่นเมื่อเห็นร่างสูงโปร่งของปาร์คชานยอลเดินตรงมาทางนี้ หยุดลงตรงหน้าผมแล้วส่งมือมาให้จับ ฝ่ามือชื้นเหงื่อของผมค่อยๆเอื้อมไปหาเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ มันสั่นจบแทบจะควบคุมไม่ได้ ปาร์คชานยอลหัวเราะน้อยๆให้กับท่าทางเงอะๆงะๆของผม ฝ่ามืออบอุ่นอีกข้างเลื่อนมาจับข้อมือผมเบาๆ ก่อนจะออกแรงฉุดผมให้ขึ้นไปยืนบนเวทีกับเขา แต่เหมือนจะต้องใช้แรงเยอะหน่อย เพราะกูอ้วน
เสียงทุ้มนุ่มค่อยๆบรรเลงเพลงอันไพเราะออกมา มันเพราะจับใจ แถมเจ้าของดวงตาคู่คมนั้นยังเอาแต่จ้องมาที่ผมจนผมทำอะไรไม่ถูกเลย เสหน้ามองไปข้างล่างเวทีก็เห็นฝูงชะนีกำลังกรีดร้องเหมือนหมาโดนน้ำร้อนลวกอยู่ข้างล่างด้วยความอิจฉา ถ้านึกภาพไม่ออกให้นึกถึงฝูงปลาสวายในคลองข้างวัดเวลาโยนขนมปังลงไปนะครับ คือล้นมาก กูนึกว่าแจกถุงยังชีพฟรี คนเจี๋ยมเจี้ยมอย่างผมก็เลยไม่รู้จะทำอะไร นอกจากสะบัดบ๊อบสวยๆ ยักไหล่เล็กน้อยพอเป็นพิธี ก่อนจะเขยิบเข้าไปหาชานยอลอีกเล็กน้อย กลิ่นน้ำหอมจางๆจากร่างกายของเขากำลังจะทำให้ผมเป็นบ้า ตอนนี้ชะนีทั้งโลกคงต้องกำลังอิจฉาผมมากแน่ๆ เผลอๆออกจากฮอล์ไปคงโดนดักตี แต่จุดนี้ถือว่าคุ้มที่จะเสี่ยงจริงๆครับท่านผู้ชม คือแบคไม่อยากจะพูดเป็นครั้งที่สองเลยนะแม่ ผมอยากมีผู้
!!!
ไม่รู้ว่าเนื้อเพลงแม่งร้องว่าอะไรบ้าง แต่ดนตรียังคงบรรเลงต่อไป หัวสมองของผมเบลอไปหมดเมื่อจู่ๆฝ่ามืออบอุ่นของชานยอลก็เอื้อมมากุมมือของผมไว้แล้วจับให้ไปทาบที่แผ่นอกกว้าง มันแข็งแรงแล้วก็น่าสัมผัสมากๆ แรงเต้นน้อยๆจากหัวใจของเขาให้สัมผัสเดียวกับหัวใจของผมที่ตอนนี้มันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอกอยู่แล้ว
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ..
’กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด’
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาเรื่อยๆ ก่อนจะเลื่อนไมค์ออกไป แล้วจู่ๆริมฝีปากหยักก็ประทับลงมาบนริมฝีปากของผมอย่างแนบแน่น ผมเบิกตากว้าง เสียงกริ้ดดังกระหึ่มไปลั่นฮอล์จนขี้หูแทบจะทะลัก ผมได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อ หน้าเห่อร้อนจนแทบจะไหม้ มือทั้งสองข้างกำแน่น เกร็งตีนจนเยี่ยวเหนียว ทำอะไรไม่ถูกแล้ว ไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อนเลยว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นกับผม แม่เจ้า ไม่ไหวแล้ว ฟินมาก ผมอยากมีผู้ T_T
‘รักนะครับ’
คำเดียวสั้นๆ แม้เสียงกริ้ดจะดังมากแค่ไหน หากแต่เสียงทุ้มนุ่มละลายใจของปาร์คชานยอลกลับดังวนอยู่ในโสตประสาทไม่มีหยุดราวกับกรอเทป รอยยิ้มอบอุ่นที่ส่งมาให้ยังตราตรึงใจไม่เลือนหาย ผมรู้สึกเหมือนว่าผมกำลังจะไหลลงไปกับพื้น เก๊าท์แดกชั่วคราว ยืนไม่อยู่แล้ว ผมอยากมีผู้
….
ปึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“อิอ้วน อาบน้ำจ้า”
ผมค่อยๆลืมตาขึ้น คิ้วขมวดหน้าเบี้ยวเป็นตูดด้วยความมึนงง เงยหน้าขึ้นมาจากกองหมอนเน่าๆบนเตียง พออ้าปากหาวแล้วรู้สึกเหม็นขี้ฟันตัวเองก็เริ่มจะสร่าง พอจะจับต้นชนปลายอะไรได้บ้างแล้วสรุปว่าเมื่อคืนผมฝันไปทั้งสิ้น ก็ว่าทำไมถึงมีปัญญาไปดูคอนเสิร์ตค่าบัตรแพงๆทั้งๆที่ตังจะจ่ายค่าเทอมยังไม่ค่อยมี ผมเบ้หน้า ร้องไห้ออกมาอย่างไร้เสียงพลางจึกทึ้งหัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง รู้สึกเสียดายจนอยากจะพุ่งหลาวเอาหัวโขกขอบเตียงแล้วหลับไปอีกรอบ ฮื้อ เสียด๊ายยยยยยยย
ปึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ให้เวลาห้านาที ถ้ามึงไม่ตื่นกูจะเชือดแมวมึงทิ้งแล้วเอาไปต้มให้แดกเป็นข้าวเช้าจ้า”
ไม่รู้แม่งเคาะหรือพยายามจะพังประตูกันแน่ เสียงแหบห้าวของไอ้เฮียจงอิน พี่ชายร่วมสายเลือดของผมตะเบ็งลั่นผ่านประตูไม้บานเก่าเข้ามาในห้อง เป็นคำขู่ที่ช่างโหดร้ายและทารุณสัตว์เอามากๆ ผมล่ะเกลียดมันจริงๆ สุดท้ายก็ต้องขุดตัวเองออกจากเตียงสุดที่รักแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินไปอาบน้ำที่ตุ่มหลังบ้าน แต่แล้วก็เหมือนจะลืมอะไรไปสักอย่าง ผมรีบวิ่งกลับไปที่ห้องอีกครั้ง จูบที่โปสเตอร์แผ่นใหญ่ที่แปะไว้ข้างผนังห้อง ยังหล่อเหมือนเดิมแม้นางจะยืนอยู่ท่านั้นไม่ขยับมาหลายเดือนแล้ว สงสารนางจัง คงจะเมื่อยน่าดู ไว้เดี๋ยวตอนเย็นกลับมาจากโรงเรียนเราจะเอาเคาท์เตอร์เพนมานวดให้นะ แต่วันนี้ต้องไปทำภารกิจกู้ชีพแมวก่อนที่ไอ้เฮี้ยจงอินมันจะฆ่าแมวของผมแล้วเอาไปต้มพะโล้ซะก่อน ผมโบกมือบ้ายบายให้กับปาร์คชานยอลที่กำลังส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ก่อนจะสะบัดผ้าเช็ดตัวพริ้วๆแล้วจรลีจากไป วันนี้คงมีกำลังใจเรียนไปทั้งวัน ฮรือ!
To be continue
________________
ฮรือ มาแล้วอินโทรง่อยๆของเรา
แต่งแม่งแต่แนวนี้ แนวตั้ง แนวเดียว และตลอดไป .กราบ
เข้าไปจอยกันได้ที่แท็ก #ชบติ่งนี้มีโจ้ะพรึมพรึม นะจ้า ยังส่องเสมอเมื่อเจอตีน
ไม่มีไรแล้วพี่คงต้องลา มะลิลา แตกดอกออกมาเป็นมะลิซ้อนไปก่อน
สำหรับวันนี้ สวัสดีคร่า (ไหว้แล้วถอนสายบัวแบบเหนียงติดพื้น)
ความคิดเห็น