คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF] KAIHUN - TEASER (END)
TEASER
kai x sehun
"ว้ากกกกกกกกกก ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “
เสียงหนึ่งดังขึ้นลั่นหอพักจนหลังคาแทบจะสะเทือน บยอนแบคฮยอนออกมายืนอยู่ตรงกลางห้องนั่งเล่นก่อนจะปิดหูหลับตาว้ากอย่างบ้าคลั่งจนเหล่าเมมเบอร์ทะยอยฟื้นขึ้นมาเป็นแถบๆ เมื่อหมดหน้าที่ คนตัวเล็กจึงพาร่างของตัวเองที่ตื่นเต็มตาแล้วเข้าไปกระโจนใส่ปาร์คชานยอลที่กำลังนอนอยู่บนเตียงในทันที
เซฮุนที่กำลังหลับสบายกลับต้องตื่นขึ้นมาเนื่องจากเสียงทรงพลังของเมนว้อยซ์ในกรุ้ป เปลือกตาสีมุกขยับเบาๆเล็กน้อยก่อนจะเปิดขึ้นมาช้าๆ แสงแดดที่ส่องลอดผ่านร่องผ้าม่านเข้ามาทำให้รู้เช้าวันใหม่มาถึงเสียแล้ว ข้อแขนเล็กวาดกอดคนขี้เซาที่ยังคงหลับสนิทที่นอนอยู่ข้างๆแล้วออกแรงเขย่า
“ตื่นกัมจง วันนี้เข้าบริษัท “
“เข้าไปทำไม ไหนว่าไม่มีซ้อมไง “
คิมจงอินตอบกลับมาเนือยๆ ยังคงหลับตาในขณะที่นอนคว่ำ ก่อนจะคว้าร่างเล็กๆของอีกคนมากอดเอาไว้แน่น ซุกหน้าลงกับแผ่นออกบางแล้วหลับต่อ
“วันนี้ถ่ายทีเซอร์เช็ตสุดท้ายไง ลุกเลย อาบน้ำ “
ผลักหัวคนชอบฉวยโอกาสออกไปให้พ้น แต่เหมือนแรงจะน้อยเกินไปซักหน่อย มือหนากระชากทีเดียวคนตัวเล็กกว่าก็เลื่อนลงมานอนใต้ร่าง ร่างสูงโปร่งของคิมจงอินขึ้นคร่อมโดยใช้แขนยันไว้ กดริมฝีปากปิดทับริมฝีปากอิ่มเบาๆ ก่อนจะโถมตัวนอนทับอีกคนทั้งตัว
“โอ้ยจงอิน หายใจไม่ออก “
คนตัวขาวว่า ยกสองมือขึ้นดันไหล่กว้างออกไป ด้วยความที่จงอินตัวใหญ่และหนักกว่ามาก ร่างเล็กๆจึงต้องตะเกียกตะกายให้หลุดพ้นก่อนที่ตัวเขาจะบี้แบนไปเสียก่อน
“ถ้าไม่ลุกไปอาบน้ำวันหลังไม่ต้องมานอนห้องนี้เลยนะ “
ทุบอั้กเข้าให้ที่ไหล่กว้าง ก่อนจะพูดขู่จนอีกคนยอมลุกออกไป ก็แหง กว่าเขาจะได้มานอนกับเซฮุนสองคนนี่ยากซะเหลือเกิน
“ไปก็ได้ครับไปก็ได้ “
ตอบเนือยๆอีกรอบเหมือนยังไม่ตื่นดีก่อนจะขโมยจูบที่ริมฝีปากอิ่มเข้าให้อีกครั้ง ฝ่าเท้าขาวยกขึ้นจะถีบอีกคนแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะร่างสูงโปร่งลุกเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปแล้วเรียบร้อย
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป สมาชิกฝั่งเอ็มรวมทั้งดีโอขึ้นรถตู้กันไปที่บริษัทก่อนแล้วเมื่อสิบนาทีที่ผ่านมา เหลือก็แต่สมาชิกฝั่งเคที่ยังนอนอืดกันอยู่กลางห้องนั่งเล่น โดยมีเสียงร้องเพลงประหลาดๆของชานยอลดังก้องไปทั่วหอพักเป็นแบคกราวน์
“เมื่อไหร่จะเสร็จสักทีวะ =_= “
แบคฮยอนเอ่ยขึ้น รู้สึกรำคาญกับเสียงเพลงของชานยอลเต็มที เขาจะไม่อะไรเลยถ้าได้ไปนั่งๆนอนๆเล่นโทรศัพท์รอเซฮุนอาบน้ำฆ่าเวลาเหมือนคนอื่นๆ แต่ดันมาถูกเจ้าตัวล็อคคอไว้ให้นั่งอยู่บนโซฟาข้างๆกันซะนี่ แถมเสียงเพลงทุ้มต่ำนั้นยังกดกระซิบลงมาใกล้ๆหูจนเขาแทบจะประสารทหลอน
“จงอินไปตามน้องหน่อยไป จะสายแล้วเนี่ย “
พี่ซูโฮเงยหน้าขึ้นจากไอพอดแล้วบอกกับคนหน้าเนือยที่นอนอยู่ที่พื้นกลางห้อง ก่อนจะเคาะหน้าปัดนาฬิกาข้อมือเป็นเชิงเตือน จงอินได้แต่พยักหน้ารับก่อนจะลุกออกไป
“น้องรีบๆเลยน้อง ทุกคนรอน้องอยู่คนเดียวเนี่ยครับ “
เท้าแขนไว้กับประตู้องพลางเอ่ยแซวน้อง ที่ทุกๆคนชอบเรียกบ่อยๆ ไม่บ่อยนักที่จะพูดครับๆกับเซฮุนเหมือนอย่างตอนนี้ เขาละหมั่นไส้จริงๆ ต่อหน้าคนอื่นกลับมาเรียกไคฮยองๆๆๆ ทั้งๆที่อายุก็เท่ากันแท้ๆ แค่อ่อนเดือนกว่าเท่านั้นเอง แล้วยังมีหน้ามาว่าเขาหน้าแก่ พ่อไม่จูบโชว์ก็บุญแค่ไหน
“เดี๋ยวครับฮยอง น้องแก้ผ้าอยู่ไม่เห็นหรือไง “
เสียงที่เริ่มจะแตกหนุ่มตอบกวนอารมณ์ ก่อนเจ้าตัวจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าโดยมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวคาดไว้ที่เอว คิมจงอินแค่นหัวเราะ ทีกลางคืนไม่เห็นยั่วเขาอย่างนี้
“น้องก็รีบใส่เสื้อผ้าสิครับ หรือต้องให้พี่จงอินใช้อารมณ์ “
“ถ้าจะหมายถึงอารมณ์กามนี่ พี่เข้าตึกไปก่อนเลยก็ได้ครับ “
ตอบกวนเข้าให้อีกรอบ มือขาวหยิบเสื้อสีขาวตัวในสุดขึ้นมาสวม ก่อนจะสวมกางเกงขายาวอีกตัวแล้วใส่เข็มขัด รู้สึกว่ากางเกงหลวมขึ้นกว่าเดิมยังไงก็ไม่รู้แฮะ
“เสื้อตัวนี้น่ารักเกินไป “
คนตัวสูงเดินเข้ามาหา ก่อนจะจับคนที่อ่อนเดือนกว่าให้หันหน้าเข้ามาหาเขาเต็มตัว ตาคมไล่มองต่ำไปบนลายเสื้อสีขาว มือหนาวางลงบนกลุ่มผมสีมัลติคัลเลอร์ก่อนจะขยี้มันจนยุ่งด้วยความมันเขี้ยว
“แหงดิ ฮุนฮานอิสเรียล “
เซฮุนยักไหล่ ก่อนจะปิดตู้เสื้อผ้าลงแล้วยกมือปัดที่ไหล่เสื้อสองสามที เสื้อตัวนี้เป็นเสื้อของพี่ลู่หานที่ได้มาจากแฟนคลับ ทั้งเขาและพี่ลู่แชร์เสื้อผ้าใส่กันบ่อยจนแทบจะวนครบทุกตัว
“ถอดออก “
ทำเป็นไม่ได้ยินก่อนจะเอ่ยสั่งโดยไม่รอให้อีกคนได้ตอบอะไร มือหนาดึงชายเสื้อบนตัวอีกคนถอดผ่านหัวไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยิบเสื้อเบสบอลแขนยาวสีดำแดงของเขาให้อีกคนสวมแทน คนตัวขาวได้แต่ยู่ปากด้วยความไม่พอใจ รับเสื้อไปใส่ก่อนจะค้อนขวับวงใหญ่เข้าให้หนึ่งที
“ใส่เสื้อยืดเดี๋ยวหนาว “
ยีผมคนตัวเล็กกว่าไปอีกรอบ เซฮุนทำตัวน่ารักน่าฟัดขึ้นทุกวันจนเขาชักจะหวง คนตัวเล็กกว่ากลับเบะปากแล้วพูดล้อเลียนเขาพลางส่ายหัวไปมาเหมือนตัวตลกก่อนจะเดินออกไป จงอินหลุดหัวเราะ น่ารักจริงๆ
เห็นคนตัวเล็กกว่าเดินไปที่ชั้นที่อยู่เหนือตู้เสื้อผ้า ปลายเท้าเขย่งพยายามจะยันตัวเองขึ้นเพื่อเอื้อมหยิบหมวกหลายสิบใบที่วางเรียงกันอยู่บนนั้น จงอินรีบเดินเข้าไปช้อนหลัง เอื้อมมือเพียงนิดก็คว้าหมวกสีดำใบที่เซฮุนต้องการจะหยิบมาไว้ในมือ
“จะเอาใบนี้หรอ ? “ จับปีกหมวกไว้แล้วชูให้ดู เซฮุนพยักหน้า
“เออ “
“ขอดิ “ เสียงทุ้มเอ่ยปากสั่ง
“ขอ “
พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไหร่นัก คนตรงหน้าชอบทำเหมือนเขาเป็นเด็กมากขึ้นทุกวันจนเขาเองก็ไม่แน่ใจแล้วว่าตกลงอายุเท่ากันหรือเปล่า จงอินกระตุกยิ้มมุมปากเหมือนที่ชอบทำบ่อยๆ ก่อนจะเป็นคนสวมหมวกใบนั้นไว้ที่หัวของเซฮุน ก่อนแขนแกร่งจะถือวิสาสะเหนี่ยวลำคอของคนตัวเล็กกว่าให้มายืนใกล้ๆแล้วเกินออกไปด้วยกัน
ใช้เวลาไม่นานสมาชิกที่เหลือทั้งห้าคนก็มาถึงที่หน้าตึก แบคฮยอนลงจากรถเป็นคนแรก ตามด้วยชานยอล ซูโฮ จงอิน และเซฮุนปิดท้าย ฝ่ามือขาวถือนมกล้วยและโทรศัพท์มือถือไว้ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในตึกเพื่อหลบบรรดาแฟนคลับที่กำลังจะเข้ามาล้อมพวกเขา
สมาชิกทุกคนเปลี่ยนชุดตามที่คอสตูมจัดไว้ให้ เซฮุนเป็นคนสุดท้ายที่จัดการตัวเองเสร็จอีกเช่นเคย ร่างโปร่งสวมเสื้อแขนยาวสีขาวแขนสีกรมท่า และกางเกงขาสั้นที่เขาไม่ค่อยได้ใส่บ่อยนัก เส้นผมสีมัลติคัลเลอร์ที่เขาชอบนักชอบหนาถูกจัดทรงจนดูหล่อขึ้นมาเป็นกอง ร่างขาวลุกขึ้นก่อนจะเดินไปสมทบกับเมมเบอร์คนอื่นๆที่อยู่หลังกล้อง ทุกคนถ่ายทีเซอร์ภาพเดี่ยวกันเกือบเสร็จแล้ว
“เสี่ยวลู่ น่ารักจัง“
วาดแขนกอดคอคนเป็นพี่ที่ยืนกอดอกจ้องจอมอนิเตอร์อยู่ข้างๆพี่โปรดิวเซอร์ ลู่หานหันมายิ้มให้ก่อนจะพูดคุยอะไรกันนิดหน่อย ไม่แปลกที่คนจะชิปคู่ฮุนฮานกันเสียส่วนใหญ่ เพราะพวกเขาทั้งคู่ก็สนิทกันพอดู เซฮุนมองไปที่จอมอนิเตอร์ก่อนจะหลุดขำออกมา ทรงผมของจงอินถูกถักเป็นเปียเล็กติดหนังหัว ยิ่งสีผิวเข้มๆที่รับกับแสงไฟนั่นแล้ว มองไกลๆยิ่งเหมือนนิโกรเข้าไปใหญ่
“ตลกว่ะ ฮ่าๆ “
หันไปขำกับชานยอลที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ข้างหน้า ก่อนจะเผลอไปสบตาเข้ากับคนที่กำลังถ่ายภาพอยู่ในฉาก จงอินแยกเขี้ยวมาให้ก่อนจะหันไปถ่ายต่อจนเสร็จ
ถึงตาของโอเซฮุนถ่ายบ้างแล้ว จงอินเดินออกมาจากฉาก ปลดกระดุมคอเสื้อออกสองสามเม็ดแล้วทิ้งตัวลงนั่งตรงเก้าอี้ข้างๆชานยอล เซฮุนเดินเข้าไปในฉากที่พี่ๆทีมงานจัดไว้ให้ ร่างโปร่งดูท่าจะเก้ๆกังๆเล็กน้อย ไม่รู้จะทำท่าอะไร ก่อนจะพยักหน้าเมื่อได้ยินเสียงตะโกนมาจากหลังกล้อง
กล้องโปรตัวใหญ่ถูกตากล้องยกเข้าไปใกล้จนเซฮุนชักจะเกร็ง เซฮุนนั่งพิงพนักเก้าอี้ก่อนจะมองไปยังเลนส์กล้อง กล้องตัวใหญ่อยู่ห่างเขาไปเพียงครึ่งเมตร ไหนจะสายตาของพี่ๆอีกสิบเอ็ดคนที่ยืนกอดอกมองเขาอย่างตั้งใจ เท่านี้ก็รู้สึกกดดันและเคอะเขินจนไม่รู้จะเอามือและเท้าไปไว้ที่ไหน
“ช็อตนี้เลยครับน้อง กำลังได้ “
และในจังหวะที่ยกขาข้างหนึ่งวางยันบนโต๊ะพอดี กล้องโปรตัวใหญ่รัวแฟลชลงมาหลายช็อตจนเขาตกใจ ถึงอย่างนั้นใบหน้าคมยังนิ่งตามนิสัย ขาเรียวที่ยกขึ้นทำให้กางเกงขาสั้นนั้นเลิกขึ้นไปอีกจนเห็นขาอ่อนขาวๆชวนมอง แต่ดูเหมือนจะถูกใจพี่ตากล้องเหลือเกิน
“... “
จนกระทั่งถ่ายเสร็จ ขาเรียวจึงได้ฤกษ์เอาลงจากโต๊ะตัวเตี้ยๆที่ใช้เป็นที่ตั้งกล้อง เซฮุนถอนหายใจอย่างโล่งอกที่งานผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่ก็เหมือนจะรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ส่งมาถึงเขจากหลังฉาก เหลือบตาไปมอง ม่านใสก็สบเข้ากับดวงตาคมของจงอินที่มองจ้องมาพอดี คิ้วเรียวขมวดมุ่นเป็นเชิงจะดุพลางส่ายหัวน้อยๆ เซฮุนเสตาหลบแล้วยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ
“โซโกกิๆๆๆๆๆๆๆ วู้ว เนื้อย่าง“
กว่าจะถ่ายเสร็จครบทุกคนก็ปาเข้าไปสามทุ่ม เหล่าเมมเบอร์ทั้งสิบสองพากันเดินลงตึกด้วยความร่าเริง โดยมีเสียงโหวกเหวกของกลุ่มที่เดินนำอยู่ข้างหน้าเป็นแบคกราวน์ พาวเขานัดกันว่าถ่ายเสร็จวันนี้จะไปกินเนื้อย่างเลี้ยงฉลองการคัมแบคเสียหน่อย
“เนื้อย่าง เนื้อย่างๆ เนื้อย่างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ yeah“
“=_= “
“เนื้อย่างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “
ตลอดทางเดินไปขึ้นรถมีแต่คำว่าเนื้อย่างเต็มไปหมด โอเซฮุนก็เอากับเขาด้วย ยกนมกล้วยขึ้นกระดกอึ้กๆก่อนจะหันไปบ่นคำว่าเนื้อย่างใส่คนตัวดำที่เดินอยู่ข้างๆ ตอนนี้ออกมานอกตัวตึก เขาแทบจะมองไม่เห็นจงอินเลยด้วยซ้ำ แถมยังใส่เสื้อดำอีก นี่ถ้าไม่เดินข้างกันคงจะไม่รู้ว่าจงอินอยู่แถวนี้ด้วยเลยนะเนี่ย
“เนื้อๆๆๆๆๆ เนื้อย่าง คัมมอน yeah เนื้อๆย่างๆ yeah “
หลุดหัวเราะไปกับบทเพลงเนื้อย่างที่ชานยอล คริส และเฉินที่เดินนำอยู่ข้างหลังร้องแรปฟีทเจอริ่งกันอย่างบ้าคลั่ง เซฮุนหันไปขำกับจงอินพลางแรปเนื้อย่างใส่คนที่กำลังทำหน้าเนือยได้ที่ ตั้งแต่ถ่ายทีเซอร์เสร็จจงอินก็ไม่พูดอะไรอีกเลย แถมยังทำหน้าเบื่อโลกอยู่ตลอดเวลา
“เป็นไรวะ “
“เป็นแฟนคนแถวนี้แหละ “
ตอบแบบขอไปทีก่อนจะชิ่งขึ้นรถไปก่อน ทิ้งให้เซฮุนยืนงงอยู่อย่างนั้น ก่อนจะถูกแบคฮยอนกับชานยอลที่เดินตามมาข้างหลังดันให้เข้าไปนั่งในรถ
จงอินนั่งติดหน้าต่าง ตามด้วยเซฮุน แบคฮยอน และชานยอล ทั้งสี่คนนั่งอัดกันอยู่เบาะหลังจนที่กว้างๆนั้นแคบไปถนัดตา ชานยอลและแบคฮยอนยังสนทนาเรื่องเนื้อย่างที่กำลังจะไปกินกันไม่หยุด พี่ซูโฮที่นั่งอยู่เบาะหน้าก็เอากับเขาด้วย
“ชานยอล ชอบเนื้อย่างปะวะ เนื้อย่างแม่งอร่อยมาก เนื้อย่าง อยากกินเนื้อย่าง ฮือ“
แบคฮยอนพูด หลับตาจินตนาการถึงเนื้อย่างชิ้นใหญ่ๆ สไลด์บางๆ หมักกับซอสถั่วเหลืองเข้มข้นที่ย่างไฟจนหอมฉุยละลายในปาก ชานยอลหลุดหัวเราะ แขนยาววาดกอดคอคนที่นั่งข้างๆไว้แล้วโน้มหน้าลงไปกระซิบข้างใบหูเล็ก
“ถ้าพูดถึงโซโกกิละก็นะ คืนนี้คงต้องกินหลายๆรอบเลยล่ะ “
จู่ๆเสียงเล็กก็เงียบไป ภาพเนื้อย่างหายวับไปในพริบตาเมื่อได้ยินคำว่าเนื้อย่างที่ชานยอลพูด แต่ความหมายมันต่างกันออกไป คำว่าโซโกกิที่ชานยอลพูด คงจะไม่ได้หมายถึงเนื้อย่างแน่ๆ
เพียงเท่านั้นร่างเล็กๆทั้งร่างก็ชาวาบ รู้สึกร้อนไปทั้งหน้า สองแก้มนิ่มแดงก่ำไปจนถึงใบหู
ก่อนจะฮิ้วกันทั้งคนรถ คนทะลึ่งถูกมือเล็กทุบอั้กเข้าที่ต้นแขน ก่อนจะเริ่มออกปากเม้ามอยกันในเรื่องอื่นๆอีกเพียบจนนับไม่หวาดไม่ไหว
“...”
มีเพียงจงอินที่เงียบ ใบหน้าคมหันออกนอกหน้าต่าง ใส่หูฟังแล้วเปิดเพลงอัดดังๆจนคนที่นั่งอยู่ข้างๆได้ยิน
“เป็นอะไร “
หันไปถามแต่ก็ไม่ตอบ มือขาวจึงเลื่อนไปจับข้อศอกอีกคนแล้วเขย่าเบาๆเป็นเชิงตื้อ ถึงอย่างนั้นก็ยังโดนเจ้าตัวสะบัดหนีอยู่ดี เซฮุนถอนหายใจ เขาไปทำอะไรให้ไม่พอใจอีกแล้วละเนี่ย ?
กลับมาที่หอพัก เหล่าเมมเบอร์รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปกินเนื้อย่างกันอย่างกระตือรือร้น เซฮุนที่รีบเดินตามจงอินไปก็เป็นอันต้องนั่งรออยู่ข้างนอกเมื่อเห็นว่าอีกคนหนีเข้าห้องน้ำไปเสียแล้ว
“รีบอาบน้ำนะเซฮุน คืนนี้จื่อเทาเลี้ยงๆๆๆๆๆ “
เจ้าของชื่อเสี่ยวลู่ ที่เซฮุนชอบเรียกบ่อยๆเดินมาเกาะประตูในขณะที่เดินผ่านหน้าห้อง ใบหน้าน่ารักยื่นเข้ามาในตัวห้อง แต่ยังไม่ทันจะได้เข้ามาคุยด้วยก็โดนอี้ชิงลากคอเสื้อไปซะอย่างนั้น
“แกร๊ก “
ประตูห้องน้ำเปิดออก ตามด้วยร่างสูงโปร่งของคิมจงอินที่เดินออกมา เซฮุนรีบเข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว กะว่าถ้าอาบเสร็จจะออกมาคุยด้วยสักหน่อย เคลียร์กันให้รู้ไปเลยว่าตกลงเป็นอะไรกันแน่ เมื่อเช้ายังดีๆอยู่เลย
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ร่างขาวเนียนถูกคลุมด้วยชุดคลุมอาบน้ำ เซฮุนเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็พบว่าอีกคนนอนเหยียดขาอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ร่างสูงโปร่งสวมชุดนอนตัวโคร่งสีน้ำเงินเข้มแทนที่จะเป็นชุดที่ควรจะใส่ออกไปข้างนอก คิ้วเรียวขมวดมุ่น ก่อนจะเดินเข้าไปหา
“ไม่ไปกินเนื้อย่างหรือไง “
“ไม่”
เสียงทุ้มตอบ สายตาคมยังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าหนังสือ เซฮุนยืนกอดอก สัมผัสได้ถึงน้ำเสียงแปลกๆที่ออกมาจากริมฝีปากหยัก
“ไม่พอใจอะไรบอกดิ “
“ไม่พอใจที่คนแถวนี้นั่งแหกขา “ จงอินตอบกลับมาแทบจะในทันที ร่างขาวได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมา
“โถ่ เรื่องแค่นี้ “
“ไม่แค่หรอก เขาเห็นขาอ่อนโอเซฮุนกันไปค่อนโลกละ “
“โห่ๆ แค่นี้เอง ง้อๆ อย่าโกรธดิวะ “
หนังสือเล่มบางถูกฝ่ามือขาวฉวยเอาไป ก่อนจะปิดมันแล้ววางไว้ข้างๆตัว มือเล็กเลื่อนไปหยิกแก้มอีกคนเป็นเชิงง้อ จงอินไม่ตอบ เพียงส่งสายตาไปมองค้อนคนที่ยืนค้ำหัวเขาอยู่เท่านั้น
“โกรธว่ะ ไม่ชอบ “
“น่า .. “
“ก๊อกๆ “
และในจังหวะที่ใบหน้าขาวกำลังจะโน้มลงไปหอมแก้มอีกคนเพื่อเป็นการง้อนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น จงอินจิ๊ปากอย่างขัดใจ ความหงุดหงิดเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว ใบหน้าคมเบือนหนีไปบางอื่นอย่างเสียอารมณ์ เซฮุนผ่อนลมหายใจออกเบาๆ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูก็พบว่าพี่ลู่หานและเมมเบอร์คนอื่นๆพร้อมจะออกไปทานเนื้อย่างกันแล้ว
“ไม่ไปแล้วพี่ “ เปิดประตูแล้วชะโงกหน้าออกไปบอก ทั้งๆที่เขาเองก็บ่นอยากกินเนื้อย่างมาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว
“อ่าว ทำไม “
“คือ ท้องผมไม่ค่อยดีอะ กลัวไม่ย่อย จงอินมันก็ไม่อยากกิน พวกพี่ไปกินเหอะ “
พูดออกไปอย่างเสียดาย หันกลับไปมองคนที่นั่งกระฟัดกระเฟียดอยู่บนเตียง ถึงจะอยากกินแค่ไหนจงอินก็สำคัญกว่า ลู่หานพยักหน้าเป็นเชิงรับก่อนจะแห่กันผ่านประตูบานเล็กออกไปอย่างรวดเร็ว ทั้งหอเงียบสนิทเมื่อเหลือกันอยู่แค่สองคน
“ทำไงจะหายโกรธอะ “
เซฮุนปิดประตูแล้วเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง รู้สึกหนาวนิดหน่อยเนื่องจากสวมแค่ชุดคลุมอาบน้ำบางๆเพียงตัวเดียว ฮีทเตอร์ก็ไม่ได้เปิดเนื่องจากจงอินเป็นคนขี้ร้อนพอตัว
“ทำแบบที่ถ่ายรูปเมื่อบ่ายให้ดูดิ “
“โห แค่นี้ สบาย ทำละหายเลยนะ? “
เลิกคิ้วถามให้แน่ใจ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากำมะหยี่สีดำที่อยู่ปลายเตียง โดยที่ตัวเองก็ลืมนึกไปว่าทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงชุดคลุมอาบน้ำบางๆสวมอยู่เท่านั้น ขาเรียวข้างหนึ่งยกขึ้นวางบนโซฟา ไม่ทันสังเกตเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของคนที่กำลังนั่งกอดอกมองเขาอยู่บนเตียงเลยสักนิด
“หึ “
“ทีนี้หายโกรธยัง “
เมื่อขาข้างหนึ่งถูกเจ้าตัวยกขึ้น ชุดคลุมอาบน้ำตัวสั้นก็เลิกขึ้นไปจนเห็นขาอ่อนและเนื้อสะโพกขาวๆวับๆแวมๆ เรียกให้จงอินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามต้องกลืนน้ำลายลงไปอย่างลำบากคอ แต่ถึงอย่างนั้นเซฮุนก็ยังไม่รู้ตัว
“ยัง ยกขาอีกข้างดิ “
“อะได้ จัดเลย “
เหมือนสปิริตในการง้อของโอเซฮุนจะมีมากไปจนลืมคิดอะไรบางอย่างไป ขาเรียวอีกข้างถูกยกขึ้นวางฝ่าเท้าทาบลงบนโซฟา กลายเป็นว่าขาทั้งสองข้างถูกยกขึ้นมาจนกลายเป็นตัวเอ็มเสียอย่างนั้น ชุดคลุมอาบน้ำเลิกขึ้นไปกองอยู่ตรงหน้าท้องเนียน ด้วยความที่ไม่ได้ใส่ชั้นในหรืออะไรเลย สะโพกมนที่กระดกขึ้นเผยให้เห็นปากช่องทางสีชมพูเข้มและแก่นกายสีหวานโดยที่เจ้าตัวไม่ทันได้นึกด้วยซ้ำ
“เอ็กซ์ดีนี่ “
เสียงทุ้มพูดเท่านั้น ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา โอเซฮุนสะดุ้งเมื่อนึกขึ้นได้ ใบหน้าหวานแดงซ่านไล่ไปจนถึงใบหู เรียวขาขาวรีบหุบเข้าหากันโดยอัติโนมัติ แต่ก็ไม่ทันเมื่อมือหนาที่ไวกว่าเลื่อนมาจับมันแยกออกแล้วแทรกตัวเข้ามาระหว่างกลาง
“!! “
CUT
_________________________________________
ความคิดเห็น