คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ ๒ รจนากับเจ้ายักษ์ 100%
มือที่หยาบร้านาารทำานฟอถูสบู่ไปามเนื้อนวลั้แ่ลำอระห
ลาไหล่บอบบา แนเรียวเล็ ทรวอเ่ึไ้รูปสวย ท้อแบนราบ แผ่นหลั
สะโพลมลึ ท่อนาเรียวยาวสลัเสลา และทุสัส่วนอมุมอายส่าว้วยสีหน้าเรียบเย
ในะใรอีนที่ถูปรนนิบัิลับทำหน้าปั้นยา วาู่สวยวามอไปโยรอบ
เมื่อไม่พบว่ามีใรอยู่ในรัศมีสายา็ถอนหายใเบาๆ ้วยวามโล่อ
แอบอบุม่านรารีที่่อยๆ ลี่ัวลมาปลุมท้อทุ่
อีไม่นานแสแห่วัน็ะ่อยๆ าหายไป
นึแล้ว็สมเพัวเอ ีวิเธอะ้อเผิับเรื่อบ้าๆ
นี่ไปนานเท่าไหร่ัน ้อมาอยู่ระท่อมปลายนาอย่าับนารนาที่้อมาอยู่ับเ้าเาะป่าบ้าใบ้
ะ่าัน็รที่ผู้ึ่อยู่ับเธออนนี้ลับเป็นยัษ์!
ยัษ์ใร้าย โริ เ้าอารม์ หื่นระหาย้ำยัเอาแ่ใ แถมเป็นไบโพลาร์อี่าหา
ทว่าเธอ็โล่ใไ้เพียไม่นาน
เพราะเมื่อนเ้าี้เ้าารอาบน้ำสระผมฟอัวให้เธอราวับเป็นทารล้าฟอสบู่ออาายเธอนหมหอมรุ่นแล้วเาลับทำในบาสิ่ที่เธอ้ออ้าปา้า
มูโ่เป็นสันุไ้ไปามลำอระห
ะที่ริมฝีปาอุ่นลาไล้ไล่ล่ำและประทับราลเป็นแนวนมาที่หัวไหล่ และมือเรียวยาวับท่อนแนเรียวทั้สอ้าเอาไว้
่อนเลื่อน่ำลมายัทรวสล้าที่ำลัยับึ้นลามัหวะารหายใ
ึ่ะนี้ำลัไหวๆึ้นลถี่ๆ เร็วและแรึ้นา่อนหน้านี้
เพราะเ้าอายสวยำลัแื่นับารระทำอนรหน้า
นี่เาำลัะระทำเรื่อน่าอายหน้าระท่อมหรืออย่าไร
ที่ย่ำยีเธอท่ามลาสายฝนมันยัไม่พออีหรือ
“ไม่นะ! นีุ่ะทำอะไร
ที่ทำไป่อนหน้านีุ้ยัไม่พออีเหรอะ พอเถอะ่ะ” หิสาวไ้แ่เอ่ยั้านและพยายามอ้อนวอนเา
“เียบเถอะน่ะ โพล้เพล้และฟ้าร้อัลั่นแบบนี้ไม่มีใรมันมาหรอ
ไม่้อลัวใรเห็นหรอน่า” เาเอ่ยอย่าัใเสียอู้อี้ะปาวนเวียนอยู่ที่ยอถันแสนเย้ายวน
และมันทำให้เาาสิและอยารอบรอโยรั้รอไม่ไ้แม้แ่นาทีเียว
“พูเอาแ่ไ้! อนนั้นุไม่รู้หรือไว่าหยาลัวนาไหน
ถ้าเราโนฟ้าผ่าายะว่ายัไ ายสภาพนั้นมันอุบาทว์นาไหนุิบ้ามั้ย แล้วถ้าใรมาเห็นสภาพศพเราเา็ไ้เอาไปุบิบนินทาและโพนทนาันไปทั่ว
ทำไมถึไม่ิบ้า”
เธอระเบิอารม์ใส่เาและพยายามันหน้าที่ำลัวนเวียนุไ้อยู่ับทรวอนเอออ
นโน่าพ่นลมหายใแรอย่าัใแล้วละายอถันสีมพูระเรื่อมาโ้เถียับเธอ
“แล้วะสนใทำไม
ายไปแล้วะไปรู้ไปเห็นอะไร”
“แล้วนที่อยู่ละ่ะ
ปู่ย่าอหยา าิๆ อเราล่ะ” เธอวาถามเาเสียัและโรธนัวสั่น
นี่เาบ้าไปแล้วหรือไ
บ้าัหานไม่สนใอะไรบ้าเลยหรือไ
“ะมาบ่นอะไรนัหนา
อนนี้เรายัไม่ายสัหน่อย” เาเอ่ยหน้าายแล้ว้มลไปสาละวนับอสวยเย้ายวน่อเหมือนบารสนทนาและไม่สนใสิ่ที่เธอะพูออี่อไป
“ุนี่มัน...อ๊ะ!”
เธออยาะ่อว่าเาลับแรๆ
แ่ารที่ถูระุ้นเร้า็ลับมีอำนาเหนือสิ่ที่ั้ใ
สิ่ที่เล็ลอออมาาลีบปาอิ่มึลายเป็นเสีย่านรัวนที่ใรบานอยาไ้ยิน
และเา็ไ้มันสมใ
หึ! ปาีและพยศนั
่อานี้็ยอมรับบทลโทษเสียเถอะ
เาะหยิบยื่นมันให้นเธอ้อร้ออวามเมาเลยละ
ความคิดเห็น