คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ ๓ หยาดน้ำตาที่ไร้ค่าและคำอ้อนวอนที่ไร้ความหมาย 100%
รั้นเอาานไ่เียวมาวา
้าวใส่านในส่วนอัวเอและเอาเหยือน้ำับแ้วมาวาเรียบร้อยแล้วเธอ็นั่ล
เยเยหน้ามอพายุที่นั่รออยู่ ่อนมุมปาะยึ้น
เพราะแม้ว่านนนี้อาะใร้ายเ้าอารม์
แ่เรื่อมารยาทบนโ๊ะอาหารเาไม่เยละเลย
เาะรอให้เธอมานั่นเรียบร้อยแล้วถึ่อยับส้อมเสมอ
ไม่เยมีเลยที่เาะั้าวินโยไม่รอเธอ และ่อน้าเป็นนิน่ายอยู่่ายไม่เรื่อมา
เธอทำอะไรให้ิน็ิน แม้แ่มื้อนี้ที่ทำแ่ไ่เียวให้ิน็ไม่บ่น นี่เป็นุน่ารัุเียวอเาที่เธอรู้สึ...ุาวบนผืนผ้าสีำ
หยาฝนเริ่มับ้อนเรียมลมือินบ้าเมื่อเาเริ่มัไ่เียวใส่าน้าวัวเอ
แ่ท่าทาอพายุที่เหมือนมอหาอะไรสัอย่าและามมา้วยำถามทำเธอ้อยิ้มเล็น้อย่อนอบำถามอเา
“อ้าว ทำไมไม่มีอสพริ ลืมหรือไ”
“เปล่า่ะ ไ่เียวโบราเาไม่ินับอสพริันเพราะไ้ปรุรสมาเรียบร้อยแล้ว
ุลอิมูถ่อนสิะ แ่ถ้าิมแล้วุอยาไ้อสพริเพิ่มเี๋ยวหยาะไปเอามาให้”
เาพยัหน้าับำอบอเธอแล้วลอั้าววาไ่เียวิ้นเล็ๆ
้านบนส่เ้าปา และเมื่อลมือเี้ยวามทรเสน่ห์นั้น็ล้ายยายโึ้นและยิ้มทั้ที่ปาำลัเี้ยวอาหารอยู่
พร้อมพยัหน้าน้อยๆ ทำให้หยาฝนเผลอยิ้มออมา
เพราะเมื่อี้เธอำลัอยลุ้นว่าไ่เียวที่เธอทำะถูปาเาหรือเปล่า
เมื่อูเหมือนเาะพอใึอโล่อไม่ไ้
“อืม อร่อยีนะไ่เียวโบราอเธอน่ะ แบบนี้ไม่้อินับอสเลย
มันลมล่อมแล้ว ่อไปทอแบบบนี้เลยนะ” เมื่อลืน้าวลอแล้วเาึหันบอับเธอ
“่ะ” หิสาวอบเพียสั้นๆ แล้วยิ้มแ้มปริ นี่อาเป็น่วเวลาสบศึระหว่าเาับเธอ
เพราะเวลาไ้ินอาหารอร่อยเาะอารม์ี ลัษะเหมือนเ็ไม่มีผิ ที่พอไ้ินนมหรือออร่อย็ะอารม์ีและไม่อแ
สถานที่บนโ๊ะอาหารอาเป็นเฟโนอเธอ้วย
เพราะเาะไม่่อยหาเรื่อทะเลาะหรือ่าว่าเธอเวลาิน้าว และเธอิว่ามันีแล้ว
ะไ้หายใหายอและไ้พัใบ้า เป็น่วเวลามหัศรรย์ที่ยัษ์เี้ยวโ้ถอเี้ยวออลายเป็นเทพบุรสุน่ารั
นบาทีเธอ็อแปลใไม่ไ้
“เห็นไหมะ หยาว่าแล้ว ที่ไ่เียวนี้มันลมล่อมเพราะไ้วามหวานาหอมแ่ะ
และนอาอร่อยแล้วหอมแยัมีสรรพุั้ห้าสิบ้อเลยนะะ แ่หยาำไม่ไ้แล้ว
นอาเรื่อ่วยทำให้ร่าายอบอุ่น บำรุเลือและหัวใ
่วยลไมันและน้ำาลในเลือ้วยนะะ” พอเห็นเามอาหารที่เธอทำหิสาว็เผลอพู้อเลยทีเียว
นฟั็ไม่ไ้ว่าอะไร ั้าวินไปเรื่อยๆ ทำานออแรมาเหนื่อยๆ
ารไ้ินอาหารอร่อยมัน็่วยให้รู้สึีึ้น
และถึแม้มันะเป็นแ่้าวไ่เียวแ่เารู้ว่าหยาฝนั้ใทำ
เพราะิ้นหอมอยนละเอียและปรุรสอย่าี
อนแรเา็อแปลใไม่ไ้ที่สาวอบแ่ัวูเหมือนทำอะไรไม่เป็นอย่าหยาฝนลับทำอาหารเป็นและอร่อยเสีย้วย
เาแล้ให้ทำอะไร็ยอมทำ แม้บารั้อาหน้าอและบ่นบ้า
ทว่า็เห็นในวามพยายามะอทนอเธอ และอสสัยไม่ไ้ว่านี่หรือือหนึ่ในนที่บีบให้ฟ้าใสทำานอย่าหนัเพื่อมาเลี้ยูัวเอ
ให้พี่สาวทำานๆ แ่ัวเออยู่สุสบาย
“นอาสวยไปวันๆ ็สนใอ่านอะไรที่เป็นวามรู้ับเา้วยเหรอ
นึว่าะเอาแ่เที่ยวลาืนเสียอี” ทว่าเวลาสบศึอยู่ไ้เพียไม่นาน
เมื่อเริ่มอิ่มเทพบุร็ลายร่าเป็นยัษ์ปาร้ายอีรั้ และทำให้หยาฝนถอนหายใแร
รีบๆ ินไปให้ท้ออิ่ม
หมเวลาละเลียอาหารแล้ว ่วเวลาีๆ อเธอไ้มลายไปเสียแล้ว
“มัน็้ออ่านันบ้า และหยา็ไม่ไ้เที่ยวบ่อยสัหน่อย
แล้วเป็นอะไรนัหนาฮะ ุยีๆ ไ้ไม่เท่าไหร่็มาแวะันอีแล้ว
ผีเ้าผีอออย่าับนวัยทอ เป็นไบโพลาร์หรือไ” พูบเธอ็วา้อนล
หมอารม์ที่ะินอี่อไป
ความคิดเห็น