ราตรี เเห่งความมืด ได้เเผ่ไปถึงดวงจิตที่หนาวเหน็บ ของหญิงสาวนางหนึ่ง ณ ดินเเดนเเห่ง ราเวล ที่ที่อยู่ไกลโพ้น ที่ที่มีเเต่ความสุข เเต่เจ้าหญิงหาได้รู้สึกเช่นนั้ไม่
เธอเฝ้าเเต่มองหาชายที่เธอรัก เเต่ไร้วี่เเวว "ท่านอย่าจากข้าไปเเบบนี้ โมเด็ม ท่านอยู่ไหน มาหาข้าสิ " เธอก้มหน้าลง กุมมือที่หนาวเหน็บไว้ ทุกครั้งที่เธอมานั่งตรงหน้าต่างนี้ ก็จะมีเงาชายชุดทหารเฝ้ามองเธอเเละส่งสายตาที่อบอุ่นมาให้เธอเสมอ เเต่วันนี้เงาของชายผู้นั้นหายไป เธอได้เเต่ร้องไห้เงียบๆมาตลอด "ท่านพ่อไม่เคยเข้าใจเราเลยว่าเราไม่เเต่งงานกับคนที่ข้าไม่รัก เพราะคนที่ข้ารักมีเเต่เจ้าเท่านั้นโมเด็ม ของข้า" "องค์หญิงเพค่ะ เสด็จพ่อ ของพระองค์ รับสั่งให้องค์หญิงไปทานมื้อเย็นข้างล่างเพค่ะ" เสียงสาวใช้คนสนิทของ เธอ ชื่อ อาทาเรีย ดังขึ้น "เเล้วข้าจะไปทีหลัง บอกเสด็จพ่อด้วย" "เเต่เสด็จพ่อของพระองค์ มีเเขกนะเพค่ะ ท่านรับสั่งให้พระองค์ลงไปเดี๋ยวนี้เลยเพค่ะ " "อืม งั้นข้าขอเปลี่ยชุดก่อนนะ รอข้าเดี๋ยว ".เพคะ องค์หญิง"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น