คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love Potion : Chapter 1
สวัสดีค่ะ^^ฉันชื่อกุ๊งกิ๊ง หนึ่งในสมาชิกของแก๊งค์ “ดอกไม้ไฟ” แก๊งค์ที่มีชื่อเสียงประจำโรงเรียนหญิงล้วนกัลยาฤดี พวกเรามีกันอยู่สี่คน นั่นก็คือ เกี๊ยวซ่า ปิงปอง กุ๊งกิ๊ง และเป๊ปซี่ แต่ฉันจะสนิทกับเป๊ปซี่ที่สุดเพราะฉันเป็นเพื่อนกับมันมาตั้งแต่อนุบาล-_-ส่วนข้างๆโรงเรียนของเราเป็นที่ตั้งของโรงเรียนชายล้วนอสัญแดหวา โรงเรียนสองโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนคู่กันคือเด็กผู้หญิงจากกัลยาฤดีมักจะเป็นแฟนกับอสัญแดหวา
“ฉันมีอะไรจะบอก-O-”
เกี๊ยวซ่าพูดกับพวกเรา ขณะที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โรงอาหาร
“ฉันมีแฟนแล้วTOT”
ฉันแทบจะบ้วนน้ำออกจากปาก เกี๊ยวซ่าเนี่ยนะมีแฟนO_Oผู้ชายคนนั้นมันต้องเป็นพวกชอบของแปลกอย่างแน่นอน ไม่ก็โรคจิตระยะสุดท้าย
“ใครคือผู้โชคดีคนนั้นวะ-_-?”
เป๊ปซี่ถาม
“ยังเติร์กไงล่ะ^O^”
ปิงปองเป็นคนตอบ
“ยังเติร์กที่อยู่อสัญแดหวาอ่ะเหรอO_o”
ฉันถามด้วยเสียงไม่น่าเชื่อ ยังเติร์กเป็นหนึ่งในสมาชิกแก๊งค์จตุรเทพที่มีชื่อเสียงแห่งอสัญแดหวา แล้วก็หล่อมากๆด้วย^_^นึกยังไงมาเป็นแฟนกับเกี๊ยวซ่าจอมโหดเพื่อนฉันล่ะเนี่ย
“แกไปทำอีท่าไหน ถึงได้ยังเติร์กมาเป็นแฟนO_O”
ฉันถามไปตามประสาซื่อ ไอ้เกี๊ยวซ่ามองหน้าฉัน
“แกพูดเหมือนกับฉันไปจับเขาอย่างนั้นแหละ”
ก็อะไรประมาณนั้นอ่ะนะ แต่ถ้าพูดไปตามที่ใจคิดเดี๋ยวไอ้เกี๊ยวจะตบกลับมา
“แล้วแกไปทำอีท่าไหนล่ะ?”
เป๊ปซี่เป็นคนถาม
“ฉันไปพนันกับเขาเอาไว้อ่ะดิTOT”
ฉันกับเป๊ปซี่หันมามองหน้ากันแปปนึง ก่อนจะหันไปมองเกี๊ยวซ่า
“พนันอะไร-_-”
“ฉันต้องเป็นแฟนจำเป็นของยังเติร์กเป็นเวลาสิบสองอาทิตย์ ถ้าใครตกหลุมรักใครก่อนคนนั้นแพ้=_=”
เหมือนนิยายมากเลยนะแก-_-แต่ถ้าจะให้ฉันเล่นเกมนี้แล้วมียังเติร์กเล่นด้วย ฉันก็ยอมเล่นนะ
“แล้วถ้าชนะจะได้อะไรอ่ะ=_=”
“อะไรก็ได้-_-”
แบบนั้นก็ดีดิ^O^ถ้าฉันชนะนะฉันจะขอเป็นแฟนกับยังเติร์กต่อ ฮ่าๆๆ
“แต่พวกแกไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกนะ เพราะว่าคืนนี้ฉันจะไปเจอลูกชายเพื่อนพ่อ ฉันจะขอให้เขาช่วย”
เกี๊ยวซ่ายิ้มให้กับพวกเรา แล้วไอ้เป๊ปซี่ก็พูดขึ้นมาบ้าง
“เอ้อ ไหนๆก็พูดถึงอสัญแดหวาขึ้นมา ไอ้กิ๊ง-_-คืนนี้ต้นไม้จะไปกินข้าวเย็นบ้านฉันแหละ”
เป๊ปซี่พูดขึ้น อะแฮ่มๆ^O^ต้นไม้คือคนที่ฉันแอบชอบมาตั้งแต่อนุบาลสามค่ะ เขาเป็นเพื่อนของเป๊ปซี่ตั้งแต่เด็กๆ วันนั้นฉันไปเล่นบ้านเป๊ปซี่เราก็เลยเจอกัน แล้วฉันก็ตกหลุมรักเขามาตั้งแต่ตอนนั้น เขาเป็นคนที่หล่อมาก โฮกกกกกกก!
“กุ๊งกิ๊ง-_-แกยังไม่ลืมต้นไม้ต้นกล้าอะไรนั่นอีกเหรอ”
ปิงปองถามฉัน จะให้ฉันลืมได้ยังไงล่ะ-_-เขาเป็นรักแรกของฉันนะยะ
“ยังไม่ลืม และจะไม่มีวันลืมด้วย-_-”
ฉันพูดก่อนจะเดินออกไปทิ้งแก้วน้ำที่เพิ่งกินเสร็จเมื่อกี้ ถังขยะอยู่ไหนวะเนี่ย-_-?
“กุ๊งกิ๊ง^O^”
นี่คือแอมแปร์ ประธานชมรมเคมี ทุกๆเดือนชมรมเคมีจะมีผลิตภัณฑ์แปลกประหลาดออกมาขาย ตั้งแต่น้ำยาโดเรียนกินแล้วจะไม่สบายทันทีรวมไปถึงน้ำยาโกงข้อสอบกินแล้วจะทำข้อสอบฉลุยทุกข้อ เดือนนี้จะมีอะไรมาขายอีกล่ะ?
“เดือนนี้ชมรมเคมีมีอะไรมาขายอีกล่ะ?”
“ฉันขอแนะนำLove Potion”
แอมแปร์พูดพร้อมกับหยิบขวดรูปหัวใจที่มีน้ำสีชมพูบรรจุอยู่
“แค่เธอมีเจ้านี่นะผู้ชายคนไหนในโลกก็จะรักเธอได้”
รวมทั้งต้นไม้ด้วยรึเปล่า?
“มันใช้ยังไงอ่ะ?”
ฉันชักจะสนใจเจ้าLove Potionซะแล้ว
“ก็แค่หยดLove Potionให้คนที่เธอรักกิน แค่นั้นแหละหัวใจเขาก็จะเป็นของเธอ”
แค่ฉันหยดLove Potionให้ต้นไม้กิน แค่นี้เขาก็จะรักฉัน เรื่องมันก็ง่ายๆแค่นี้เอง ฮ่าๆๆ ^^
“งั้นฉันเอาเลย^^แอมแปร์”
แอมแปร์ยิ้มแล้วเอาLove Potionขวดที่ถืออยู่มาให้ฉัน
แค่นี้หัวใจของต้นไม้ก็จะเป็นของฉัน ^O^ เดี๋ยวก่อน แล้วฉันจะเอาเจ้าLove Potionให้ต้นไม้กินได้ยังไงในเมื่อฉันไม่รู้จักเขา แล้วเขาก็ไม่รู้จักฉัน ความจริงเราเคยเจอกันอยู่นะ ตอนอนุบาลสามไง แต่เขาคงจำฉันไม่ได้หรอก ฮือๆๆTOTทำไมมันต้องมีอุปสรรคด้วยนะ
แต่ก็เหมือนกับว่าโชคจะเข้าข้างฉันอยู่เหมือนกัน...
ฉันเห็นเป๊ปซี่เดินมา จริงสิ^O^คืนนี้ต้นไม้จะไปกินข้าวเย็นที่บ้านเป๊ปซี่นี่นา ฉันก็จะไปขอให้ยัยเป๊ปซี่ช่วยใส่Love Potionลงในแก้วน้ำของต้นไม้ให้หน่อย แค่นี้หัวใจของต้นไม้ก็จะเป็นของฉัน
“อยู่นี่เอง กุ๊งกิ๊ง-_-ทำไมแกเดินมาทิ้งขยะไกลจังวะ?”
เป๊ปซี่ถาม
“เป๊ปซี่จ๋า^O^”
ฉันเดินเข้าไปกอดแข้งกอดขาไอ้เป๊ปซี่เพื่อนสุดที่เลิฟ
“ฉันจำได้ว่าแกทำแบบนี้ครั้งสุดท้ายคือแกอยากให้ฉันซื้อตุ๊กตาให้-_-คราวนี้มีอะไรอีกล่ะ?”
สมกับที่เป็นเพื่อนฉันซะจริงๆนะเป๊ปซี่=_=รู้ทันไปซะทุกเรื่อง
แล้วฉันก็เล่าความประสงค์ของฉันให้เป๊ปซี่ฟัง^O^หลังจากที่ฉันเล่าจบเป๊ปซี่ก็ทำหน้าอยากจะฆ่าฉันเป็นอย่างมาก
“แกเชื่อยัยแอมแปร์นี่ได้ไง-_-“
เป๊ปซี่ถามฉันก่อนที่ฉันจะดีดหน้าผากมัน
“แอมแปร์เป็นคนเดียวในรุ่นเรานะที่ได้ทุนไปเรียนเคมีโดยเฉพาะที่อเมริกาเป็นเวลาหนึ่งปี เพราะฉะนั้นเรื่องแค่นี้ไว้ใจเขาได้แน่ๆ”
“ก็แกมันเป็นพวกเชื่อคนง่ายแบบนี้อ่ะดิ-_-ชมรมเคมีถึงได้รวยขนาดเนี้ย”
“แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วย?ให้เกี๊ยว ไม่ก็ปิงปองช่วยดิ”
“แกเป็นเพื่อนกับต้นไม้มาตั้งแต่เด็กๆนี่นา แถมคืนนี้เขายังจะไปกินข้าวเย็นที่บ้านแกด้วย”
เป๊ปซี่หันมามองหน้าฉัน
“แกรู้ได้ไงอ่ะ?”
“ไม่มีอะไรเกี่ยวกับต้นไม้ที่ฉันไม่รู้หรอก^^”
ก็แกเป็นคนบอกฉันเมื่อกี้นี้ไง จำไม่ได้เหรอ?
“งั้นแกก็ไปจัดการเรื่องของแกเองก็แล้วกันนะ-_-แม่คนเก่ง”
เป๊ปซี่เดินหนีไปแต่ฉันลากมันให้อยู่ก่อน
“เป๊ปซี่-O-แกก็รู้นี่ว่าฉันชอบต้นไม้มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว แค่นี้แกช่วยฉันไม่ได้เหรอ”
เป๊ปซี่ทำหน้าเหมือนจะหลงกลของฉัน แต่แล้วเธอก็กลับทำหน้ายิ้มชั่วเหมือนจะคิดแผนการอะไรดีๆออก=_=ทุกครั้งที่ไอ้เป๊ปซี่ทำหน้าแบบนี้ ไม่ต้องเป็นอะไรที่ไม่ดีสำหรับฉันแน่ๆ
“ฉันรู้แล้วล่ะ งั้นคืนนี้แกไปกินข้าวเย็นที่บ้านฉัน แกจะได้ไปใส่น้ำยาอะไรของแกด้วย”
“แต่...”
“ตกลงตามนี้นะ เจอกันทุ่มนึง บ๊ายบาย^^”
หลังจากจัดการเรื่องของฉันเสร็จสรรพแล้ว ไอ้เป๊ปซี่ก็วิ่งหนีไปเพื่อไม่ให้ฉันต่อรองได้ทัน นี่ฉันกำลังจะเจอต้นไม้อีกครั้งแบบหน้าต่อหน้างั้นเหรอ ตื่นเต้นๆๆๆๆ
คืนนั้นที่บ้านของเป๊ปซี่...
ฉันพยายามหาจังหวะและโอกาสที่ดีในการหยดLove Potionลงในแก้วน้ำของต้นไม้แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าจะมี-_-อีกไม่กี่นาทีครอบครัวของต้นไม้ก็จะมาแล้วนะ นั่นไง!คุณแม่ของเป๊ปซี่หันหลังไปทำอาหารแล้ว ดีล่ะ ฉันจะได้หยดLove Potionสักที
ซ่า !
เรียบร้อย^O^คราวนี้ก็เหลือแต่ต้นไม้ที่จะมากินน้ำแก้วนี้ แล้วต่อไปเขาก็รักฉัน รักฉัน รักฉัน รักฉันคนเดียว ไม่เคยแลเหลียวใครๆ รักฉันหมดทั้งใจ รักฉัน รักฉันคนเดียว
ติ๊งหน่อง !
สงสัยครอบครัวของต้นไม้คงจะมาแล้ว ต้องเตรียมพร้อมๆ นั่งบนโต๊ะอาหารด้วยความสงบเสงี่ยมเรียบร้อย
“เป๊ปเปอร์^O^”
“ซอลท์^O^”
“สวัสดีครับ น้าเป๊ปเปอร์-_-”
“หวัดดีจ่ะๆ^^ไปนั่งบนโต๊ะเลยไป ต้นไม้ วันนี้มีเพื่อนเป๊ปซี่มาด้วยคนนึงนะ เคยเจอกันแล้วนี่”
“ใครครับ-_-?”
“กุ๊งกิ๊งไง^_^ที่ต้นไม้เคยเล่นด้วยตอนอยู่อนุบาลสามอ่ะ”
“เป๊ป=_=ลูกฉันจะจำได้เหรอ ตอนนี้ต้นไม้อยู่ม.5แล้วนะ”
“ช่างเถอะๆ-_-เด็กๆไปนั่งคุยกันแล้วกันนะ เดี๋ยวน้าคุยกับแม่ซอลท์แปปนึง”
แม่ของเป๊ปซี่หันมาพูดกับพวกเราก่อนจะไปนั่งเมาท์กับแม่ของต้นไม้ในห้องรับแขก
ต้นไม้เดินมาที่โต๊ะอาหารแล้วก็มานั่งตรงข้ามกับฉัน หัวใจเต้นแรง หน้าแดงทุกที ใช่เธอหรือนี่ที่คอยตลอดมา ควบคุมไม่อยู่รู้เลยว่าตัวสั่นแค่เจอไม่นานถูกใจฉันเหลือเกิน>O<”
“หวัดดีกุ๊งกิ๊ง-_-”
ต้นไม้จำชื่อฉันได้ด้วย กรี๊ดๆๆๆๆ>_<
“หวัดดีต้นไม้^O^”
“เธอจำฉันได้ด้วยเหรอ-_O”
หล่อติดตาตรึงใจขนาดนี้ ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะคะ ^O^
“จำได้สิ^^”
ก่อนที่เราสองคนจะพูดอะไรกันต่อนั้น ไอ้เป๊ปซี่ก็เดินลงมาจากข้างบน พร้อมกับชุดนอนลายหมีและผมที่เปียกโชก-_-*
“มาแล้วเหรอ ไอ้ต้น-_-”
“ถ้ายังไม่มา แกก็คงไม่เห็นฉัน-_-”
กวนอวัยวะส่วนล่างมากๆ=_=แต่ยังไงก็หล่อ
“จำเพื่อนฉันได้รึเปล่า-_-กุ๊งกิ๊งอ่ะ”
“จำได้-_-”
“ฉันคงไม่ต้องถามแกนะว่าแกจำต้นไม้ได้รึเปล่า-_-”
เป๊ปซี่ก้มหน้ามากระซิบกับฉัน
“แกมาเหนื่อยๆ กินน้ำก่อนดิ-_-”
ขอบใจนะไอ้เพื่อนรักที่แกร่วมมือกับฉัน^_^
“ฉันนั่งรถแม่มา แอร์ก็เย็น แถมไม่ต้องขับเองอีกต่างหาก-_-ฉันเหนื่อยตรงไหน”
กวนอวัยวะส่วนล่างมากๆ=_=แต่ยังไงก็หล่ออยู่ดี
“เออๆ-_-ไม่เหนื่อยก็ไม่เหนื่อย”
“แกไปไหนมาอ่ะ-_-”
ต้นไม้ถามเป๊ปซี่
“เมื่อกี้อ่ะเหรอ-_-ไปเล่นเกมมา แล้วก็สระผม”
“เป็นไงเด็กๆ^O^คุยอะไรกันอยู่จ้ะ”
ไม่ได้คุยอะไรเลยค่ะ ต้นไม้คุยแต่กับเป๊ปซี่ ไม่ยอมคุยหนูเลย ฮือๆT_T
“ไม่ได้คุยอะไรครับแม่-_-กินข้าวกันเถอะครับ”
ต้นไม้พูดด้วยเซ็งอย่างรุนแรง
“กุ๊งกิ๊งคุณพ่อกับคุณแม่หนูเป็นยังไงบ้างล่ะจ้ะ”
น้าเป๊ปเปอร์ถามฉัน
“สบายดีค่ะ^-^”
“กุ๊งกิ๊งลูกสาวของพี่ซีซ่ากับพี่โยเกิร์ตใช่ไหม?”
แม่ของต้นไม้ถามฉัน
“ใช่ค่ะ^-^”
พ่อของฉันเป็นประธานนักเรียนในสมัยที่พ่อแม่ของเป๊ปซี่กับพ่อแม่ของต้นไม้เรียนอยู่ ส่วนแม่ฉันก็เป็นดาวโรงเรียน-_-อะไรมันจะเพอร์เฟ็กต์ปานนั้น ชีวิต!
“สมแล้วที่แม่เป็นดาวโรงเรียน ลูกสาวถึงได้หน้าตาน่ารักแบบนี้^-^”
แม่ของต้นไม้ชมฉัน
“แต่คงไม่โหดเหมือนพ่อนะ-_-ฉันคิดถึงพี่ซีซ่าตอนอยู่โรงเรียนทีไร นอนไม่หลับทุกที”
พ่อฉันตอนหนุ่มๆโหดขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย-_-
แล้วพวกเราก็กินอาหารกันเงียบสักพักใหญ่ แต่ต้นไม้ก็ยังไม่แตะน้ำสักหยด-_-ฉันขอสาปแช่งให้มีอะไรติดคอนาย นายจะได้กินน้ำซะที จนแล้วจนรอดต้นไม้ก็ยังไม่กินน้ำ
จนกระทั่งถึงเวลาที่ต้นไม้จะกลับ...
“ต้นไม้-_-กินน้ำบ้างสิลูก”
“ไม่หิวอ่ะแม่-_-”
“ต้นไม้T_Tเดี๋ยวนี้ไม่เชื่อฟังแม่เหรอ แม่เสียใจนะลูก”
แม่ของต้นไม้ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ต้นไม้เลยต้องจำใจหยิบแก้วน้ำไปกิน
อึก อึก อึก อึก อึก อึก
“ดีมากจ้ะ ลูกรัก^-^เป๊ป ฉันกลับก่อนนะ”
“วันหลังมาใหม่นะซอลท์T^T”
“สวัสดีค่ะ^O^”
แล้วต้นไม้กับแม่ก็กลับบ้านไป เหลือแต่ฉัน เป๊ปซี่กับน้าเป๊ปเปอร์
“แม่ไปนอนก่อนนะเป๊ปซี่ ยังไงไปส่งเพื่อนดวยแล้วกัน-_-”
พูดจบ แม่ของเป๊ปซี่ก็ขึ้นไปนอนข้างบน
ฉันกับเป๊ปซี่มองหน้ากันสักพักก่อนจะยิ้มกับผลงานที่เพิ่งสำเร็จไปเมื่อกี้
คราวนี้ล่ะต้นไม้ นายจะต้องรักฉัน^O^
ความคิดเห็น