หนุ่มสุดฮอตกับประธานสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนใหม่มาเยือน

“วันนี้ก็เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของพวกเรา ทุกคนได้เลื่อนชั้นได้เจอเพื่อน ขอให้สนุกกับเทอม

ใหม่และตั้งใจเรียนให้มากๆนะคะ”

“เฮ้!!”เป็นไงวันแรกฉันก็พูดได้ดีขนาดนี้แล้ว ลองคิดดูถ้าวันต่อไปมานก็ต้องดีขึ้น^^ แต่ทามไม

มานเสียงดังจังวะ-*-

“เดย์ ๆ มานี่เร็ว” เดย์คือฉันเองล่ะค่ะ ว่าแต่ยัยวิงจะเรียกฉันไปไหนล่ะเนี่ย

“ดูดิเราอยู่ห้องเดียวกันด้วยแหละ”

“ไหนๆห้องไร”

“นี่ๆ ม.6/2 ห้องวิทย์- คณิต ห้องKingด้วย”

“Yes!!ไม่เสียแรงที่นั่งอ่านหนังสือจนดึกดื่น^^”

“ฉันก็เหมือนกัน ^^”

“ที่ฉันอ่านเพราะฉันอยากเรียนห้องเดิมนะ”

“แต่ฉันอ่านเพราะอยากอยู่กับแก”

“เวนกำ-*-”

****ขอให้ประธานนักเรียนมาที่ห้องวิชาการด่วน****

“เค้าเรียกแกอ่ะ เดย์”

“รุแล้วน่า เดี๋ยวเจอกันที่ห้องละกัน”

**ห้องวิชาการ**

“ขออนุญาตค่ะ”

“นี่ นางสาวรัตติกาล เป็นประธานนักเรียน นะจ๊ะ”

“ส่วนนี่นักเรียนใหม่ของเราจะ นายวาคิน นายวศิน แล้วก็นายไคโตะ จะเรียนห้องเดียวกับเธอนะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ!!/ค่ะ”

“นี่ก็ได้เวลาเรียนแล้วพวกเธอก็ไปเข้าห้องเรียนได้แล้วล่ะ”

“ค่ะ/ครับ”แล้วอาจารย์สุดสวยก็เดินออกไป (จิงๆแล้วชื่ออาจารย์ราตรี)

“ทามไมดวงซวยอย่างนี้”

“พูดไรฮะ ยัยตัวแสบ”

“ป๊าว!! แค่ด่าหมาแถวนี้หนึ่งตัวที่ม่ายใช่ บอล กับ เต้” (บอล=วาคิน เต้=วศิน)

“เธอ ด่าฉัน”

“แล้วทามฮะไอ้ปากจัด”

“เฮ้ย พอๆ ไปเรียนได้แล้ว” เต้ ห้ามเพราะว่าเดี๋ยวจาไม่ได้เข้าเรียน

อยากรุมั๊ยว่าทำไมฉันถึงได้ทะเลาะกับนายไคโตะ ถ้าอยากรุเราก็ย้อนไปดูเรื่องราวของเมื่อวาน

***ย้อนเวลา***

 **สยาม**

พลั่ก!!

“ขอโทดค่ะ”

“นี่ทามไมเดิมม่ายระวังเลยล่ะฮะ”

“ขอโทดจิงๆค่ะ”

“ขอโทดแล้วมันหายมั๊ย”

“อะไรของนายน่ะขอโทดแล้วยังจะโวยวายอีก แค่นี้คงม่ายตายหรอกมั้ง”

“นี่เธอเดินชนฉันแล้วยังมาด่าฉันอีกรึไง”

“แล้วจะทามไมเล่า พลั่ก!!” (เสียงฉันต่อยมันที่ท้อง) แล้วฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้น

***กลับมาปัจจุบัน ดีก่า***

 **ห้องเรียน**

“วันนี้จะมีเพื่อนใหม่เรา 3 คนนะ” อาจารย์ประจำชั้น พูด

“สวัสดีครับ ผมชื่อวาคินนะครับ เรียก ผมว่าบอลนะครับ^^”

“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!” อายบอลแกจายิ้มทามไมฮือๆ ฉันหนวกหูนะ เว้ย

“ผม วศิน คับ เรียกผมว่า เต้ ละกัน ^^” มรึง อาย เต้ มรึงจายิ้มทาม บิดารึไง

“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!”

“ผมก็คนสุดท้ายแล้วนะคับ ผมชื่อ ไคโตะ คับ เรียกผมว่าไค ก็ได้นะคับ ผมเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น

   น่ะคับ ^^”อีกคนแล้ว ฉันจะฆ่าพวกแกไอเวง

“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!” โดยเฉพาะมรึง ไอไคโตะ

รุมั๊ยว่ามันหนวกหูน่ะ ไอ้ 3 ตัวนี้ ฉันเข้าใจพวกแก หล่อ เท่ แต่ฉันหนวกหู โว้ย

“พวกเรานั่งไหนได้คับ” ไคโตะถาม

“นั่งไหนก็ได้ จะ”

“นั่งกับฉัน” นี่คือเสียง ดาว คุณหนูสุด Bull shint (สตอเบอรี่อ่ะคงรู้กันนะ) ประจำห้อง

“งั้น ผมขอนั่งกับประธานนักเรียนละกันคับ” ยัยดาวกินแห้ว^^สะใจมาก แต่มันขอนั่งกับฉันนิ

“ผมด้วยคับ”

“ผมด้วย” เวนแล้วกรู แงๆๆๆๆๆๆๆๆ T T ทามไมกรูซวยยังงี้อ่ะ ตั้ง 3 คน พวกมรึงจาฆ่ากรูรึไง

“เดย์ แกไม่ปลอดภัยแล้วล่ะ”วิงบอก

“อือ กูรุว่าม่ายปลอดภัยงานกรูจะรอดไอ้ไคโตะมั๊ยเนี่ย”

“โดนฉันแน่ ยัยตัวแสบ”มันพูดตอนเดินมาถึงโต๊ะฉัน

***พักกลางวัน***

“เดย์ รีบไปกินข้าวกันเหอะเดี๋ยวคนเยอะ”

“อือ สักครู่เก็บของก่อน” ฉันยัดหนังสือเรียนเข้าใต้โต๊ะแล้วรีบเดินไปหาวิง

“เอ้า...ไปกันได้แล้ว”ไคโตะพูด

“เฮ้ย! แล้วนายเกี่ยวไรด้วยล่ะ”

“เหอะน่า ให้พวกเราไปด้วยเถอะ พวกเราพึ่งมาวันแรกยังม่ายค่อยรุไรเลยนะ”บอลพูด

“อย่ามาตอแหลน่ะไอบอล แกเรียนที่นี่ตอนม.1 ถึง ม.2 ฉันจำได้”ฉันด่าไอบอล

“เฮือก... จะ... จำได้ด้วยอ๋อ”

“หึหึ...ไอ้บอลงานนี้มรึงตายแน่เลย”

“ไอเต้หุบปากไปเลย”

“เงียบ!! ถ้าไม่กินข้าวกันก็ยืนทะเลาะกันอยู่นี่ฉันจะไปกินข้าว” วิงฉุนขาดแล้วน่ากลัวชะมัด-*-

พูดจบวิงก็เดินไปเลย ส่วนฉันก็ต้องวิ่งตามไปง้อ ฮือๆT T เพราะพวกแกแท้ๆเลย ดูดิ๊ วิงเลยโกรธฉันเลย

**โรงอาหาร**

“คนเยอะเลย ดูดิ๊พวกเธอเอาแต่ทะเลาะกันเป็นไงล่ะ แล้ววันนี้จะได้กินข้าวมั๊ย”

“ขอโทดT^T”พวกเรา 4 คนพูดพร้อมกัน

“อ้าว...เดย์”

“เคน หิวข้าวอ่ะ”

“แล้วทำไรล่ะถึงพึ่งมา- -”

“ก็ยัยเดย์แฟนนายนั่นแหละเอาแต่ยืนทะเลาะกับเจ้าพวกเนี่ย”วิงชี้มาที่พวกเต้

“หึหึ... ไม่ต้องกินข้าว!!”

“แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆT Tเคนใจร้าย”หิวข้าวใจจะขาดอยู่แล้วฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ

“เออๆ หยุดร้องได้แล้ว นั่งรออยู่นี่แหละเดี๋ยวเดินไปซื้อให้”

“ซื้อเองไม่ได้อ๋อ”

“ไม่ได้!!!”เฮือก...เคนน่ากลัว-_-

“นี่ซื้อมาให้ฉันด้วยนะเคนถ้าม่ายซื้อล่ะก็ฉันกินแฟนนายแทนแน่”เคนพยักหน้าแล้วก็เดินไปซื้อข้าวกับเต้ที่แถวสุดจะยาวเป็นกิโลเมตร

“พึ่งรู้น่ะเนี่ยว่ายัยตัวแสบจะมีแฟนด้วยเห็นหน้าตางั้นๆอ่ะม่ายคิดว่าจะมีกับเค้า”ปากเหรอไอไคโตะ

“งั้นก็รู้ไว้ละกันไค ยัยเดย์น่ะเป็นดาวโรงเรียนมาตั้งแต่ม.1แล้ว”

“จิงดิฉันนึกว่ายัยนี่ตกอันดับไปตั้งแต่ม.3แล้ว”บอลพูดขึ้นอ่ะนะแต่ไอนี่ปากเสียจิงๆมาว่าฉันตกอันดับเดี๋ยวแม่ก็เดินไปตบกะโหลกให้เลยนิ

“ปากเหรอไอบอลที่พูดอ่ะ”พวกเรานั่งคุยกันระหว่างที่รอ เคน กับ เต้ ไปซื้อข้าวมากิน

***10 นาทีผ่านไป***

“คุยไรกันอยู่กินข้าวได้แล้ว”เคน กับ เต้ ซึ่งเสี่ยงตายไปซื้อข้าวได้กลับมาแว้ว

“มาเร็วดีนินึกว่าจะได้กินแฟนนายแล้วซะอีก”วิงฉันกลัวแกว่ะ แกเป็นยักษ์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ

“วิง ม่ายต้องกินยัยนี่หรอกม่ายอร่อยกินข้าวดีกว่าเยอะ”

“ ไอเต้นั่นปากแกรึไงวะ”

“55555+…………ไอเต้ตายค๊าบงานนี้”

“มรึงไม่เสือกซักเรื่องได้ป่ะวะไอ้เชี่ยไค มรึงเสือกม่ายเปลี่ยนแปลงเลยว่ะ”

ทันทีที่เต้พูดจบไคโตะก็หุบปากทันทีเนื่องจากรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากตัวไอเต้ทำให้มานหุบปากหมาๆของมันลงได้        หลังจากนั้นพวกเราก็นั่งกินข้าวกันจนเสร็จ แล้วก็แยกย้ายกันขึ้นห้อง

เนื่องจากฉันเรียนคนล่ะสายกับเคนเลยม่ายได้เรียนตึกเดียวกัน

“บายจ้าแล้วเจอกันตอนเย็นน้า เคน”แล้วฉันก็หันหลังเดินขึ้นตึกเรียน

“เดี๋ยว! เดย์...”

“หือ...มีอารายอ๋อ”

“อาทิดก็วันเกิดเธอแล้วอยากได้ไรล่ะ”

“เออ...อาไรก็ได้ยกเว้นตุ๊กตาอ่ะ แต่ตุ๊กตาหมีก็ o.k. นะ”

“เรื่องมากจิงๆเลยนะเธอเนี่ยแฟนใครฮะเนี่ย”

“แฟนเคนไง^^อิอิ”

“ค๊าบๆๆ ไปขึ้นเรียนได้แล้ว จะหมดเวลาแล้วนะ”

“อือ^_^”ทีนี้ก็ได้ขึ้นห้องซักที เพื่อนที่ดีทั้งหลายแหล่ทิ้งฉันขึ้นห้องหมดเลย

**ห้องเรียน**

“เดย์ๆมานี่เร็ว”

“อะไรอีกล่ะฮะ เธอทิ้งฉันไว้ข้างล่างแล้วขึ้นมาก่อนอีกแล้วนะยัยวิง”ฉันต่อว่าเพื่อนเลิฟของฉัน

“แหะๆ...เค้าขอโทดนะตัวเอง”

“เออๆ ว่าแต่มีไรอ๋อ”

“มาดูรูปดงบังชินกิออกนิตยาสารของเกาหลีเท่มากเลยอ่ะแก”

“อ๋อ เล่มนั้นฉันพึ่งซื้อเมื่อว่ามันพึ่งออกเมื่อวานนี้”พอดีผ่านร้านหนังสือเลยแวะ แจจุงเท่มากเลยอ่ะ

“กรี๊ด! แล้วทามมายแกม่ายบอกฉันฮะ”

“แกทิ้งฉันแล้วทามมายฉันต้องบอกแกด้วยล่ะ ไปนั่งเรียนได้แล้วอาจารย์มาแล้วนั่นน่ะ”ฉันชี้ไปที่ระเบียง อาจารย์ราตรีสุดสวยยยยยยยยย(สำหรับฉันนะแต่คนอื่นม่านรุ)กำลังเดินเข้ามา ส่วนฉันก็รีบวิ่งไปนั่งที่ แต่พอวิ่งไปถึงที่ทำให้ฉันม่ายอยากนั่งเลยอ่ะแต่ก็ต้องนั่ง ขณะที่ฉันกำลังจะนั่งก็เลย

โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!   อู๊ย เจ็บก้นชะมัดเลยไอ้ไคโตะมันดึงเก้าอี้ออก ทำให้ฉันตกเก้าอี้ แล้วกลายเปงเป้าสายตาของคนทั้งห้องมองมาว่า ยัยนี่ลงไปนั่งที่พื้นทำไม

“555+”ดูมันสิยังจะหัวเราะอีกอ่ะ สงสัยจะม่ายรุชะตากรรมตัวเอง

“หนุกมากมั๊ยไคโตะ^^”ฉันลุกขึ้นมาถามมัน

“555+ โคตะระซาหนุกเลย^^อิอิ”

“ไอ้ไคโตะมรึงตาย!”

“จ๊าก!! ซวยแล้วกรู”ฉันวิ่งไล่ตีมันทั่วห้องเรียน จนอาจารย์สั่งให้หยุดแล้วมานั่งเรียนแต่ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากฆ่ามันให้ตายไปเลย ถ้าไม่เคารพอาจารย์ล่ะก็มันตายแน่