คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เชื่อใจผมได้ไหม 3 nc
“อือ...อยู่นิ่ๆ สิ ้านาถอเสื้อผ้าูยัไล่ะ าวารูปให้สวยๆ เลย”
ไม่รู้ว่าใรใส่วามิเรื่อวาภาพนู้ให้ เธอถึไ้ไล่ถอเสื้อันอย่านี้ เมศวร์ทำัวโอนอ่อนยอมให้นรหน้าถอเสื้อออโยี อยารู้เหมือนันว่านเมาะทำอะไร่อ
“ะวารูปผมเหรอ”
อนนี้ร่าายท่อนบนอเมศวร์ปราศาเสื้อ หิสาวไล่มอใบหน้าหล่อมมายัไหล่ว้า ล้ามเนื้อท่อนแนไม่ให่เินไปนน่าลัว แผ่นอล่ำสันมีไรนาไล่ลมานถึิแพรหน้าท้อ เธอมอารเินทาอไรนที่หายเ้าไปในอบาเ ่อนเยหน้ามอเ้าอเรือนร่าสมบูร์แบบ
“่าย...็ูหล่อเหมือนนายแบบเลย อึ!”
ราวนี้อนิษาโนเน ล้มทับมาทั้ัว ไล้ปลายนิ้วไปยัโรหน้ามาย นถูทับหายใระั้นถี่หลับา ่มอารม์ ัฟันรอนไ้ยินเสียำรามเล็รอไรฟันออมา เนื้อัวนุ่มนิ่มอวบหยุ่นทุสัส่วนบเบียเนื้อัวเานร้อน่าราวับถูโยนลไปในระทะ ลิ่นหอมอ่อนอแป้เ็ที่ไ้ลิ่นลับยั่วอารม์หนุ่มไ้ีว่าลิ่นน้ำหอมราาแพเสียอี
“อืม...ทามมายเนื้อไม่นิ่มเลย” ไม่พูเปล่า มือนิ่มยัับสะเปะสะปะไปทั่วร่าเ็มไป้วยมัล้าม เมศวร์หายใหอบระั้น เือบหลุเสียราระเส่าหลายรั้ สัมผัสามือนิ่มไร้เียสา ำลัะทำให้เาลั่าย าไม่ถึว่าะถูนเมาลวนลาม
“ปล่อย่อน...”
เาะทนไม่ไหวแล้ว...
“ปล่อยทามมาย...อือ...อึอั ปล่อย่อน...อื้อ...”
ทีแรหิสาวถาม้วยวามสสัยที่ถูเาผลัออห่า ไม่ทันไ้ำอบ ลับถูท่อนแนแ็แรโอบรัแน่น าม้วยร่าแร่ที่อยู่้านล่าพลิมาอยู่้านบน พอะอ้าปาประท้ว ลับถูปิปา้วยริมฝีปาอุ่นั บยี้ปาอิ่ม้วยวามระหาย
“ทำอาราย...อ้ะ!”
“ทำให้อิ๋มมีวามสุยัไล่ะ” เาอบิแ้มนวล
ปาร้อนผ่าวเลื่อนลมาุไ้ ูึเนื้ออ่อนที่ออนวล พ่นลมหายใอุ่นรใบหูนิ่ม ทำเอาร่าเล็สั่นสะท้าน ่อท้อวูบวาบเหมือนมีพายุปั่นป่วน ะิ้นหนีไปทาไหน มือให่ึรั้เ้าหาัว ไม่รุนแรนั แ่ยึมือน้อยทั้สอที่ปัป่ายไปมาไว้เหนือศีรษะ ส่วนฝ่ามืออเาที่ยัว่า ปลเปลื้อเสื้อผ้าออาร่าอวบหยุ่นรหน้า
วาอเมศวร์พร่าพรายไปั่วะ มอเรือนร่าเปลือยเปล่าที่พยายามัวเ้าหาัน้วยวามเย็นอเรื่อปรับอาาศอย่าพึพอใ รูปร่าอเธอ่าอวบอิ่มไปทุสัส่วน ไม่ผอมเินไป โยเพาะทรวอที่พอีมือ เาราลึในลำอ
นาทีนี้่อให้ฟ้าถล่มลมารหน้า เา็ไม่มีทาละทิ้วามปรารถนานี้ไปไ้
ในเมื่อเธอเป็นนปลุเร้าเา่อน็้อรับผิอบารระทำนี้ ถึะถู....
“อื้อ...อ้ะ...อยะ อย่า...หยุ...”
สมอออนิษาีรวนไปหม เรียบเรียำพูสับสน เมื่อปาร้ายาอเมศวร์ประทับลบนทรวอ ไล้ปลายลิ้นไปยัเนื้ออวบหยุ่นอย่าวาบหวาม แม้ปาห้าม แ่ร่าายลับอบรับ้วยารหยััวเ้าหา มือน้อยที่เป็นอิสระเปลี่ยนาึผมอเาลายเป็นออนเ้าไปในผมสั้นนุ่มมือโยไม่รู้ัวสันิว่าทำอะไรลไป
เมศวร์เอ็แยอารม์ไม่ถู ไม่รู้ว่าะำ หรือสาน่อวาม้อารนี้ี ึ่เาเลืออย่าหลัโยารูึยอเนื้ออ่อนที่หรัับปลายลิ้นอเา ฝ่ามือลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าเนียนอย่าหลใหล เ้นลึสะโพนุ่มมือ เสียราหวานอยระุ้นอารม์หนุ่มไม่าอน
เห็นเรียบร้อยูไร้เียสา แ่พอถูระุ้นเ้าหน่อย็อบสนอไ้ีเยี่ยม เาไม่สนใว่าเธอะเยมีแฟน หรือผ่านประสบาร์เรื่อรัใร่อหนุ่มสาวมาแ่ไหน
เาแยท่อนาเสลาออห่าัน ในระหว่าที่ป้อนูบร้อนแรับอนิษาที่เริ่มอบสนอไ้อย่าเอะะ ทำเอาเาเริ่มแน่ใว่าเธอมีประสบาร์ไม่มานั ปลายนิ้วำแรเ้าหาอไม้ ลูบไล้เล้นลึแผ่วเบาสลับหนัเป็นรั้ราว ระุ้นให้เธอเรียมพร้อมสำหรับบทเรียนรัั้นลึึ้
“ะ เ็บ อ๊า...”
ความคิดเห็น