คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ลูกต้องเป็นของฉัน 6
เธอับประโยไม่ทัน เารอบรอริมฝีปาอีรั้ ราวหน้าบเล้า ูื่มลึล้ำนเธอแทบหลอมละลาย ยุ้มมือระบายวาม่านบลึทุห้วอารม์บนเสื้อนอนเายับย่น สมอหมุนว้าเหมือนใบพัเรื่อบิน
ร่าสมส่วนทอายลบนโ๊ะทำาน แหนเยใบหน้ารับวามร้อนรุ่มาปาร้ายาพรมูบไล่าแนวามนระไปามลำอ แอ่ีพร วาปรือ่ำลอยว้ามอเพานห้อ ราแผ่ว
ารอบสนออย่าไร้เียสาทำรวินทร์เือบลุเป็นไฟ ามริเาแทบะย้ำเธอั้แ่ในห้อเ็แล้ว ถึปาลีะให้นมลูามปิ็าม ทว่าในวามมืสลัวนั้นเารออยารมาอเธออย่าใ่อ ึให้พี่เลี้ยเ็ออไปาห้อ และ่อยะรุบเธอทีหลั แ่สิ่ที่เหนือวามาหมายือน้อมิรินะร้อหิวนม นเธอรีบถลเสื้อให้ลูินนมทันที แน่นอนว่าเป็นเรื่อธรรมาิอแม่ลู แ่ันเป็นเรื่อธรรมาิที่ทำเาร้อน่าไปทั้ัว สิ่ที่สบนิ่ในาเแผลฤทธิ์ ว่าะสบิสบใเป็นปิไ้ เธอเือบอุ้มลูไปาห้อ น้อรีบไปั ่อนหน้านี้เาให้นิพิธมาับัวเพลวัไปไว้ห้อ้าๆ
แล้วึัารปาลีเป็นราย่อไป
สุท้ายเธอ็มานอนระทระทวยให้เาฟอนเฟ้นนไ้
ายหนุ่มัารเสื้อผ้าาร่าอิ่มนหม เธอนลุู่ หนาวเย็น่อนที่เาะ้มลไป หิสาวนิ่วหน้า เม้มปาลั้นเสียสะอื้นน่าอับอาย แ่ไร้ผล
“ุโรม…”
สิ้นเสียราเรียื่อแสนหวานเหมือนย้อนเวลาลับไปเมื่อรั้ที่เาและเธอมี่วเวลาีๆ่อัน
รวินทร์เลื่อนึ้นไปมอบูบแสนหวาน เธออบรับอย่าเ็มใ ่อนะพรมูบไล่่ำลมาเรื่อยๆ
ปาลีรีร้อ ำอบโ๊ะแน่นน้อนิ้วเร็สั่น เธอหอบรัว ทิ้ัวแผ่หมแร ่อนะหลับไป้วยวามเหนื่อยล้า
รวินทร์ยืลำัวึ้น ระุยิ้มอย่าพอใที่ไ้ับวามรุมร้อนในายลบ้า แม้ะยัไม่ไ้ปลปล่อย เาถอุลุมัวนอนสวมทับร่าเปลือยเปล่า เท้าเี่ยอเสื้อผ้าราาถูอย่าไม่ไยี ้อนอุ้มพาปาลีไปห้อนอนที่เื่อมับห้อทำาน
านี้เธอไม่มีวันหนีันไปไหนไ้อีแล้ว
****
เลิฟีน ลเท่าที่ลไ้นะะ ^^
ความคิดเห็น