คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : สามีภรรยามือใหม่ 5
แรยุบลบนที่นอนเล็น้อย ศิวรำลัะเลิ้มหลับรู้สึัวึ้นมา อใไม่ให้หันไปมอเพื่อนร่วมเียที่่อยๆ ยับมานอน้าๆ ันโยเว้นระยะไว้แทบะเว้นที่ให้อีนมานอน้วยไ้เลย เาหลับาลอีรั้ ไม่ทันไร็รู้สึว่ามีบาอย่ามาุหลัถูไถมู ทำเอานลุู่ไปทั้ัว าม้วยเอาามา่ายบนัวเาทำราวับอหมอน้า ไม่ไ้รู้เลยว่านถูอพยายามสะอารม์พลุ่พล่านมาแ่ไหน เาเอามือเี่ยวาออไป แล้วันัวเธอออไปให้ห่าๆ พอะเลิ้มหลับสัหน่อย็มาอ่ายอีแล้ว หนำ้ำยับเบียทรวสาวที่สวมเสื้อั้นในหลวมๆ ทำเาร้อน่าไปหม
ทน่อไปไม่ไหวแล้วนะ!
เาบรามแน่น พลิายหันไปหา โน้มหน้าเ้าไประิบเรีย้าหู
“น้อม...ื่น่อน ผมมีเรื่อะุย้วย”
“ะ? มีอะไรเหรอ”
เสียทุ้มัแผ่ว้าหู ผสานับลมหายใอุ่นเป่ารนรู้สึั๊ี้แมวาบหวามอบล นมิาสะุ้ใในทีแรอย่าไม่ิน แ่พอนึไ้ว่าแ่านแล้ว ็ปรือามอนเรีย เห็นใบหน้าเาในระยะประิเลยเบี่ยศีรษะไปทา้านหลัเล็น้อย แ่ไม่ทันะไ้ทำอย่านั้น ริมฝีปาอุ่นอ้าวทาบเ้ามาบูบอ่อนหวาน ันัวเธอพลิลไปนอนหายใ้ร่า
ในเมื่อทำให้เานอนไม่ไ้็อย่าหวัว่าะไ้นอนอย่าสบายใเิบเลย
ถึะใในทีแร แ่นมิา็อบสนอ่อูบอย่าไม่ประสา ริมฝีปาอิ่มนุ่มเผยอเล็น้อยให้นรุรานเ้าไปวาิมวามหอมหวาน สัมผัสถึเรียวลิ้นที่บเบียเ้าหาัน ทีแรเธอถอยหนีอย่าไมุ่้นิน แ่ไม่ว่าะหลบไปทาไหน็ไม่พ้น พอถูไล่้อนหนัเ้า็เลยเผลออบรับไปอย่ามึน แล้วพบว่ามัน็เพลิเพลินีไม่น้อย
“หนะ ไหนบอว่านท้อทำไม่ไ้ยัไล่ะะ” เธอหอบฮัเมื่อริมฝีปาถูละห่าให้เป็นอิสระ เพราะเริ่มหายใไม่ทัน ่อนะื่นเ็มา เม้มริมฝีปาุ่มื่นอย่าประหม่า แล้วถามเาเสียแผ่วพร่าอย่าไม่ั้ใ ฟัแล้วปลุอารม์เบื้อลึเ้าไปอี นเาไม่รู้ว่าเธอะห้ามปรามหรือะยั่วยวนันแน่
“ไม่เยบอว่าทำไม่ไ้นะ” เาพึมพำ้าใบหูนิ่ม ไล้เลียสลับบเม้ม เรียเสียราแผ่วเป็นระยะ อบใที่เธออบสนออย่าว่า่าย ทีแริว่าะ้อปลุเร้ามาว่านี้เสียอี แถมยัหัวไวเรียนรู้ไ้เร็วอี้วย
เธอแทบิไม่ออว่าะ้อพูอะไรบ้า
“ะ แุ่บอว่าะไม่ทำอะไร...” ั้นเปลี่ยนำถามใหม่็ไ้
“ุเริ่ม่อน” เาล่าวหาหน้าาเย
“หา!?”
เริ่มอนไหน เมื่อไหร่ ยัไ เธอนอนเยๆ ไม่ไ้ทำอะไรเาเลยนะ ไม่ทันไ้บิ สิ็ถูพราออาร่าทีละเล็ละน้อย เมื่อเาพรมูบแอ่ีพร มือร้อนรุ่มลาไล้สลับนวเฟ้นไปามส่วน่าๆ อร่าายผ่านเสื้อผ้า พร้อมเลยไป้วย
“อยู่ๆ มาอ เอานมมาเบียหลั สะิแบบนี้ใระไปทนไ้”
นฟัาโเป็นนฮู อ้าปา้าับ้อล่าวหานั่น เธอไม่ไ้สะิเา แ่ิว่าอหมอน้า่าหา นมิามีนิสัยิหมอน้าหรือุ๊ามาั้แ่เ็แล้ว นโ็ยัแ้นิสัยนี้ไม่ไ้ อนนอนะ้อมีอมาอไว้ในอ้อมแนถึะหลับ ในห้อนอนอศิวรไม่มีหมอน้า เธอเอ็ลืมเอามา้วยเพราะิว่าที่ห้อเาน่าะมี พอไม่มีหมอน้า็นอนอผ้าห่มแ้ั แ่ทำไมลายมาเป็นอเาไปไ้
“นะ นั่น...นั่นมัน...”
เ้าัวลนลานะแ้ไวามเ้าใผินั้น ทว่าเสียพูลับลายเป็นเสียราสะอื้น ไม่รู้ว่าเาปลเปลื้อเสื้อผ้าเธอออไปั้แ่อนไหน ้ำยัแทรเ่าเ้ามาระหว่าเรียวา ราวนี้วามิทั้มวลถููหายไปาสมอหมสิ้น ร่าายอบสนอ่อารโลมเล้า ระทั่ถูส่ไปบนวิมานั้นฟ้า ทำเอาเธอหายใหอบเหนื่อยับวามสุหวานล้ำแทรระายเ้าไปในร่าาย ปรือามออีฝ่ายผุรอยยิ้มบาูพึพอใมา ใบหน้าหล่อเหลาื้นเหื่อแระเรื่อ้วยเลือฝาูเร้าใว่ายามปิไม่รู้ี่เท่า เธออยาะื่นมเา่ออีหน่อย แ่อีนเหมือนะเริ่มทนไม่ไหว ่อยๆ บเบียแทรลึเื่อ้า พลันรู้สึถึนใ้ร่าเร็ัว สั่นสะท้าน
“ไม่้อลัว...” เาลูบศีรษะ ูบหน้าผาปลอบโยน ลาไล้ริมฝีปาลมาามแนวสันมูโ่น่ารั แล้วบูบป้อนวามหวานให้อีระลอ ทำเอาเาแทบาใ แ่เธอยับเล็น้อย็ทำเาบรามแน่นนเส้นเลือที่อปูึ้นมา นมิายื่นมือไปลูบไล้เส้นเลือรออเาอย่าอใไม่ไหว เ้าอร่าสูสั่นสะเทือนไปเล็น้อย ่มใอย่ามาที่ะไม่โน้วเ้าไป เธอไม่รู้ัวบ้าเลยหรือว่าารทำอย่านี้เป็นารยั่วยวนอย่าร้ายา แ่เห็นใบหน้าหวานละมุนแเรื่อ วาลมเยิ้ม่ำ และเสียราแผ่วเหมือนลูแมว็ทำให้เา้ออยสะลั้นอารม์หนุ่มเือพล่านหลาย่อหลายรั้
“อย่าน...” เาปราม ว้ามือเธอมาพรมูบบเม้มหวัะผ่อนวามระหายลมาสัหน่อย ประสานปลายนิ้วเ้า้วยัน แล้วล้าศีรษะ โน้มลมาูบ พร้อมับสอประสานันอย่าอ่อนหวาน ไ้ยินเสียราแผ่ว มือเรียวปัป่ายไปามแผ่นหลัึแน่นื้นเหื่อ เาะเี่ยวไว้ล้ายลัวว่าัวเอระเ็นระอนไปไหน่อไหน ทั้ที่ัหวะเป็นไปอย่าเนิบ้า วบน้นพบับวามสุล้ำที่ไม่อาเอ่ยออมาเป็นำพูไ้ในที่สุ เาวนบลบนออื้นเหื่อรุ่นลิ่นายสาวำาย หอบเหนื่อยไม่่าัน แล้ว่อยพลิัวลมานอน้าัน
ืนนี้เาไ้นอนหลับสบายสัที
*****
อย่าใส่ร้ายน้อ หาเรื่อินน้อแหละ 5555
ความคิดเห็น