[Fic Yeryeo] My Hate...You

ลำดับตอนที่ #2 : My Hate...You p.1

 

 

ณ กรุงโซล เกาหลีใติ 

"พี่ฮีชอลพี่อยู่ไหนเนี่ย"
"อยู่ร้าน Coffee in love นี่ไงเห็นรึยัง รยออุค"
"อ่อๆเห็นแล้วๆผมกำลังเข้าไปครับพี่"
"อ่าๆแล้วเจอกันนะ"
"ครับ"

กรุ้งกริ๊ง...

"สวัดดีครับยินดีตอนรับสู่ร้าน Coffee in love ครับ มากี่ท่านครับ"
"อะ...เออพอดีว่าผมนัดพี่ชายไว้แล้วหนะครับ"
"อ่อๆงั้นเชิญข้างในเลยนะครับ"
"ครับๆขอบคุณครับ"

"พี่ฮีชอล !!"
"รยออุค นายไม่ต้องเสียงดังก็ได้มานี่ๆ"
"ครับ"
.....



"สรุปนายจะทำจริงๆใช่มั้ย"
"ครับผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะทำ"
"แต่มันไม่ปลอดภัยนะรยออุค"
"ไว้ผมจะคอยระวัง พี่ไม่ต้องเป็นห่วงผมมากหรอกน่าผมโตแล้วนะ"
"ดูแลตัวเองด้วย พี่ไปแล้วนะ"
"ครับ โชคดีนะ"



อพาร์ทเม้นท์ ย่านกังนัม

"เฮ้อออออ"
หลังจากที่รยออุคกลับมาจากร้าน Coffee in the love ที่นัดเจอกับฮีชอลเรียบร้อย ก็รีบตรงกลับอพาร์ทเม้นต์ทันที ตอนนี้รยออุคก็นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงไซด์ คิง ขนาดใหญ่ อยากที่จะพัก ทั้งร่างกาย และ จิตใจ ก่อนที่จะต้องลุยงานที่รยออุคต้องทำต่อจากนี้อีก

'จะได้เจอกันแล้วใช่มั้ยครับ'
'ผมกำลังจะทำเพื่อแม่แล้วนะครับ'
'ผมต้องแก้แค้นพวกมันแทนแม่'
'ผมจะทำให้สำเร็จครับแม่'
'แม่ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะครับ'
'ผมรักแม่นะครับ'

รยออุคพูดกับตัวเองในใจก่อนที่จะหันไปหยิบรูปใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋า เป็นรูปของหญิงสาวคนหนึ่งที่งดงามทีสุดในชีวิตของ รยออุค หญิงสาวผู้ที่มีสีผิวขาวราวน้ำนม ปากชมพูนิดๆ ผมตรงยาวอย่างสวยงาม และ รอยยิ้มที่งดงามจากหญิงสาว นั้นคือ มารดา ของ รยออุคเอง แต่แล้วภาพตรงหน้ากลับกลายเป็นภาพของหญิงสาวที่เค้ารักที่สุดในชีวิตลำตัวเปรอะไปด้วยเลือดอย่างน่าผวา .....เหตุการณ์นั้น คิม รยออุค ไม่มีวันลืม เป็นวันที่เค้าเสียแม่ไป อย่างที่ไม่สามารถหวนกลับมาได้......
อยู่ความเจ็บก็แล่นจี๊ดขึ้นมาที่หัวรยออุคอย่างจัง...


"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"








ยังไม่จบน้า รอติดตามตอนต่อไปกัน ^^

-------------------------------------------------------------------------ต่อ---------------------------------------------------------------------------------------


เช้ารุ่งขึ้น

"อืมมมม อะ...โอ๊ย"
รยออุคตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแต่อาการปวดหัวยังคงไม่บรรเทาลงรยออุคจะเป็นอย่างนี้ทุกๆครั้งเมื่อเครียดมากๆโดยเฉพาะเรื่องแม่ของเค้าเอง....

"ยาอยู่ไหนว่ะเนี่ย"
"กรุกกรักๆๆ" เสียงของรยออุคที่ยังคงค้นหายายังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
"อ่าเจอแล้ว"
 หลังจากที่ รยออุคกินยาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็รีบไปจัดการธุระส่วนตัวของตัวเองให้เสร็จเรียบร้อย ก่อนที่จะไปสะสางงานที่ต้องชำระไว้เยอะเลยทีเดียว....

The Song Pubs Choi

 เสียงดนตรีเข้ากับจังหวะดังต่อเนื่อง ผสมกับกลิ่นแอลกอฮออล์ ที่แห่งนี้เป็นสถานบันเทิงหรือที่ใครหลายๆคนเรียกกันคุ้นเคยว่า 'ผับ' นั่นเอง สถานที่แห่งนี้ที่เค้าจะต้องจำใจทำงานกับที่นี่ ที่ๆเกลียดขึ้นใจ.....

"รับอะไรดีครับ คนสวย" ระหว่างที่รยออุคคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยก็มีชายคนหนึ่งทักขึ้นมา รยออุคแอบสดุ้งนิดๆ
"ชั้นเป็นผูชาย!!"
"อ่อครับ ขอโทดนะครับก็คุณสวยจริงๆนี่ คุณ..."
"รยออุค คิม รยออุค"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับรยออุค ผม..ชเวซีวอน "
"ยินดีที่ได้รู้จักเช้นกัน..."
"คุณมาทำอะไรที่นี่คนเดียวหนะคุณรยออุค"
"มันเรื่องของชั้น"
"รับเครื่องดื่มอะไรมั้ยครับ"
"ไม่หละขอบคุณ"
"ครับ"
"นี่ขอถามอะไรหน่อย"
"ถามอะไรหรอครับ"
"ใครเป็นบอสของที่นี่"
"นี่คุณเข้าร้านมาไม่ได้ดูป้ายเลยหรอครับ"
"ป้าย..."

'The Song Pubs Choi '

'ชเว ซีวอน'

"หรือว่านาย...เป็นบอสที่นี่ !!"
"ฮะๆ ก็ใช่ไงครับว่าแต่คุณมีธุระอะไรกับผมรึป่าว"
"มีครับแต่ขอไปคุยกับคุณที่ๆเป็นส่วนตัวกว่านี้...ได้มั้ยครับ"


ซีวอนเดินพารยออุคมาที่ห้องทำงานขอเค้าซึ่งอยู่ชั้นบน มีแต่ห้อง VIP ทั้งนั้น เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องก็มีป้ายแขวนไว้ 'BOSS' ในห้องค่อนข้างกว้าเลยทีเดียว ....

"คุณรยออุค"
"....ครับ"
"เชิญนั่งก่อน"
"ที่นี่ยังรับสมัครงาน อยู่รึป่าว"
"นี่คุณจะมาสมัครงานที่นี่ที่ผับ อย่างนั้นหรอ??"
"ใช่..."
"ก็ยังสมัครได้อยู่หรอกนะ แต่อย่างคุณแล้วไม่น่าจะมาทำงานอย่างนี้เลย"
"สรุปได้ใช่มั้ย...ขอใบสมัครด้วย"
"อะ...อืม นี่ครับ"
"เริ่มงานวันไหน"
"พรุ่งนี้ก็ได้"
"งั้นชั้นกลับหละ"


.......

"ครับ"
"...."
"ป้าฮีจินผมรู้น่า"
"...."
"ครับแต่มันจำเป็นจริงๆ"
"...."
"ครับสวัดดีครับ"
'ตรู๊ดดด'



'เหนื่อย' คำสั้นๆแต่แปลไปได้หลายความหมาย เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ เหนื่อชีวิต เค้าต้องมาอะไรออย่างนี้นะหรอถ้าสำเร็จก็อาจจะดีไป แต่ถ้าไม่สำเร็จ.... ไม่อยากจะคิดเลย ทั้งที่หลายๆคนคอยห้ามเค้าแล้วว่าไม่ควรไปทำอะไรพวกนี้ มันอันตรายเกินไปใครๆก็มองว่าเค้าเป็นเด็กไปหมด ทั้งๆที่เค้าไม่ใช่เด็กแล้วนะ 20 กว่าแล้วด้วย เค้าตัดสินใจแล้วว่าจะทำ รยออุคต้องทำให้ได้....

.......




"พี่ฮีชอลครับ"
"หืมว่าไง"
"คืนนี้พี่นอนนี่รึป่าว
"อืม น่าจะนอนนะ
"ดีจัง"
"กลัวเจ้าตัวเล็กเหงานะสิ อยู่คนเดียว คิๆ"
"นี่ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ"
"หรอจ้า เออพี่ลืมไป..."
"อะไรหรอพี่ฮีชอล"
"อะ...นี่"

 ซองกระดาษสีน้ำตาลขนาดไม่ใหญ่มาก เมื่อเปิดออกก็พบก็กระดาษ1ใบพร้อมกับรูปของชายคนหนึ่ง 4-5 รูป รยออุคนึกอยากขอบคุณฮีชอลมากเหลือเกิน... พี่ฮีชอลขอบคุณนะ

"คิมจงอุน ...อย่างงั้นหรอ"