คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Murder Of Arcadia :: บทที่ 6 'ปรากฏแท้จริง' ::: [10%]
"..ุำผมไม่ไ้ริๆ ั้นหรือ ุหนู...เลืออุะ้อเป็นปิาโลหิอผมเพียนเียวเท่านั้น!.."
แวมไพร์ ระับ A "..นามอผม ือ วอแลน์ ไลน์.."
บทที่ 6
'ปราแท้ริ'
วันทร์ลอยเ่นส่อสว่า ธรรมาิทั้หมลายเป็นสีเินยว ท้อฟ้า่ำืนนี้ลับล้ายแผ่นรารีสีรัิาลไร้วาว แสสว่าที่ย้อนมาทำให้ผมมอเห็น้นไม้ไร้ใบเป็นสีมื
ผม่อยๆ ลืมาที่หนัอึ้แม้ะสะลืมสะลือเพียใ วาอผมทอมอพระันทร์ลมโเ็มวทันทีที่แสสีทอสาส่อระทบม่านา สีอมัน่าเยือเย็นยิ่นั ..เย็นเสียนผมเริ่มรู้สึหนาว ไลแสนไล..ล้ายไ้ยินเสียับานานรีล่าวลำเนาไพรัอึทึมาาป่าลึ
ผมรู้สึเหมือนถูหว้วยแส้ไปทั้ัว ผิวหนัแสบร้อนเหมือนถูแ่ในน้ำร ระูราวับถูใรสันใหัมันนเิรอยร้าว รสาิวามเ็บปวผสมละเล้าับวามเ็บแสบเป็นอย่าี..มัน่ามื่นะริ รู้สึระบมไปทั่วทั้้นอ รู้สึแน้าวาเป็นอัมพาไปั่วราวเหมือนับมีใรเอามันไปเ่นนั้นแหละ
ผม่อยๆ ลืมาึ้นอย่ายาลำบา ใบไม้สีเียวเ้มลอยละลิ่วมาบนมูอผม ในอาาศที่บาเบามีลิ่นาวาๆ ระทบมู ไหล่วาปวแปลบั่ถูบีบเ้น้วยมือที่มอไม่เห็น อาาศอนนี้่าหนาวราวับวามทรำที่ลืมเลือนะหวนย้อนืนลับมา วามทรำที่ผมหลลืม วามทรำที่เ็บปวร้าวเหมือนถู่วิไป อย่าับว่าถูล้าสมอ็ไม่เิ
ผมสูหายใลึ้าๆ ้วยหัวใที่เิระุ ในวามมืภายใ้แสันทร์รำไรเหลือบเห็นเาำบาอย่าำลัเลื่อนไหว ..มือๆ หนึ่ำลัแว่ไปมาเบื้อหน้าอผม “..ฟื้นแล้วสินะรับ”
ผ้านิลเปรื้อนเลือถูพันรอบหัวไหล่วาอผมอย่าเบาบา และหลัานั้นแ่่วเวลาเพียไม่ี่วินาทีภาพทั้หม็ปราแ่วาู่นี้
(เี๋ยวอีสัรู่ ไม่นานเินรอ ^^)
ความคิดเห็น