คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love the desert :: บทนำ 'ถูกทำลาย' :: [100%]
________________________________________________________
____________________บทนำ
____________________'ถูทำลาย'
______________________________________________________________________
โย่...โเฟียไม่อู้หรอนะร้ะ ับนิยายเรื่อเ่าอ้าน้อย
แล้ว้าน้อยะมาทยอยอัพนะร้ะ
ไม่นานเินรอร้า ^^
Secret
รารีอันมืมิ เือนแรมลาับหาย ท้อฟ้าเปล่ประายท่ามลาเปลวเพลิอันร้อนแร ผืนทราย ...แว่ววัเวเสียโอรวัระม
เปลวไฟอันร้อนระอุทวีเพิ่มอานุภาพร้อนแรยิ่ึ้นเรื่อยๆ มันำลัโลมเลียหมู่บ้านทั้หลัให้ไหม้เป็นุล
แฮ่.. แฮ่..
เ็หิัวน้อยผู้มีสีผิวสีาวปานน้ำผึ้แปลาละสายาที่อ่อนระห้อยาเปลวไฟที่ลุโหม เธอวิ่่อไปอย่าไม่ิีวิไปทาทิศะวัน พลาระบายลมหายใหนัหน่วอย่าเหนื่อยล้า
อายุอเธอเพิ่ย่า้าวสู่เลแปในวันนี้ วันแสนสุอันเปรียบเสมือนวันรบรอบุบสิ้น โศนารรม่าล้านเผ่าที่เธอ้อเผิ
เพียเพราะว่า..เป็นอมโร ำเนิโยอมโร..เิบโในอมโร..พัพิโยอมโร..และับีพ้วยอมโร
ีวิที่เ็มไป้วยเหุาร์หลาหลาย โศนารรมนอเลืออันยิ่ให่ อันนำมาทั้วามอำมหิ เหี้ยมโห สยสยอ โศเศร้า โเี่ยว และทนทุ์ ..เธอยัำภาพที่แม่อเธอโอรว้วยวามทรมาน แ่ถึระนั้นแม่อเธอ็ไม่ยอมที่ะร้ออีวิ่อมัน
ท่ามลาอาาศอันร้อนระอุแสนสาหัส อำลัทหารอฟาโรห์ยัไล่้อนนัโทษและปิล้อมหมู่บ้านอันเฟลนัม้วยบเพลิไฟ หวัทำลายล้าให้มอไหม้ไม่เหลือิ้นี
เ็สาวัวน้อย ‘ิารา’ พยายามวิ่หนีอย่าสุีวิ้วยพละำลัที่อ่อนล้าผ่าเปลวเพลิมามาย้วยสภาพอาาศวิฤ ..อุหภูมิที่แสบร้อนบาผิวหนั่อนะถูู่โมโยอำลัแห่อ์ฟาโรห์ผู้ยิ่ให่ที่สุในแผ่นิน เลือสีแานอเหล่าเรือาิพี่น้อแห่นเผ่าอมโรหลั่โลมลบนพื้นทะเลทราย เธอพยายามยืนหยัท่ามลาลมมรสุมมามายที่โถมระหน่ำเพื่อ่อสู้อย่าห้าวหา ..เธอ้อหนี
“ามับมัน.. มันหนีไปไ้ไม่ไล!!” เสียะโนโหวเหวัโลาหล ผ่าสภาพอาาศอันไม่เป็นใ ส่ผลให้เธอไ้รับรู้
เหื่อเม็แล้วเม็เล่าหลั่ผุพรายออมาหยแล้วหยเล่า อาบไล้สอแ้มหยาเยิ้มไปทั่วเรือนหน้า
ร่าน้อยในุผ้าลินิลทอมือไร้ลวลายรเ่า ..อวัสำหรับวันเิที่แม่อเธอั้ใประับประามันึ้นมา้วยสอมือ บันี้แทบไม่เหลือล่อรอยอันาม ใบหน้านวลลอออาบน้ำาที่่อยๆ หลั่สายธารออมา ผมำลับยาวไสวถึลาหลัมวันเป็นปมนยุ่เหยิ
“...ทะ...ท่านแม่......” เสียร้อสะอื้นโหยหาสิ้นแล้วึ่ำลัใในทุๆ สิ่เริ่มถูหลั่ออมาอย่ายอมำนน เธอไม่ไหวอี่อไปแล้ว
รู้สึเ็บแปล๊บ..ภายในทรว รู้สึทรมาน..ทั่วร่าาย
เลือแๆ ไหลย้อยลบนพื้นเียผ่านปลายเท้าอเธอไปแ่นิเียว เธอพยายามัืนำลัวามรู้สึที่ส่ผ่านมาระุ้นประสาทวาให้หลับไหล หวัไม่ให้วิน์ำิ่สู่ห้วแห่นิทรา พลามอหาเสียลั่นอใรบานอันเปรียบเสมือนวามหวัถูุประาย ภายในอเหนียวหนืทำให้ไม่อาเปล่เสียใๆ ออมาไ้ แ่ภายในใ...
...เมพ
เธอเปลี่ยนทิศทาเลี้ยวไปยัทิศะวันออเพื่อมุ่หน้าไปยัสายแม่น้ำไนล์ เสียอใรบานที่เธอใฝ่หาอยู่ใล้ๆ เพียแ่เอื้อม
แ่ว่า...
“..แม้ะ้า่าให้ายเ่นใ ..้า็ไม่มีทาบอพวเ้าเ็า!!” เสียอเาใล้เหือหาย
วาอสาวน้อยเบิโพลมอเหุาร์เบื้อหน้าอย่าใหาย หัวใแทบแสลายับภาพเบื้อหน้าในทันใ ร่าอันน่าเวทนาอเ็ายที่เธอรัใร่ถูยึ้นเหนือพื้นิน้อมือทั้สอถูมั้วยโ่รวนสีทอ วาอเายืนหยัอย่าห้าวหาโยไม่ิร้ออวามเมา่อายทั้สอเบื้อหน้า ใบหน้าสีแทนนั้นถูโลมไป้วยหยาโลหิ ร่อรอยอารถูทารุรรมร่าายเ็มไป้วยบาแผลมามาย
“ปาีนันะ นั่น็ายไปะเลย” เสียนายทหารล้ำล่าวำัสินอย่าไร้เยื่อใย บรรใ้ริปาอเ็ายอย่าไร้วามปรานี
ร่าบอบบาอเ็ายที่เธอหวแหนถู่าายไป่อหน้า่อา ิใอเธอั่ถูุระาให้ับสลาย หัวใอเธออ่อนโรยรา แ้นไฟสุมทรวมามายถู่อึ้นาภายในทรว เอ่อล้นเพิ่มพูน ิารารีร้อภายในส่วนลึ้วยวามแ้นที่สุมทรว
หมแล้วึ่ทุสิ่ทุอย่า ทำไมันนะ ทำไมพวมันั้อทำลายล้าพวเรา้วย ...ทำไมพวเรา้อถูทำลาย้วย
้าอสาบาน่ออ์เทพเ้าแห่ไอยุป์อ้า..
้าะแ้แ้นให้นเผ่าอ้า...้าัหยิบยื่นวามายแ่พวมันั่เ่นที่พวมันมอบให้แ่้า...บูายัอ์ฟาโรห์แ่เทพอะนูบิส........
ิารารู้สึปวศีรษะึ้นมาทันใ ล้ายเห็นภาพอนาบาอย่าผุึ้นมาในวามทรำ ...เธอเห็นหิสาวนหนึ่ำลัูริพร้อมปลิีพใรบานที่เธอไม่รู้ั...ใ้วิหารเทพอันศัสิทธิ์
ปวหัว...ปวหัวเหลือเิน
ิาราหลับาแน่น...ยมือึ้นุมศีรษะัวเอแน่น ่อนที่ร่าน้อยๆ ะทรุลับพื้นอย่าทรมานเป็นที่สุ
“..แ้นนี้ ้าะเป็นนำระมัน้วยสอมืออ้าเอ....”
“..ทั้หมนี้เป็นไปามพระประส์แห่อ์ฟาโรห์ผู้ยิ่ให่...โศนารรมนอเลือในรั้นี้เป็นเพียบททสอบแห่เ้า ...เ้าัลายเป็นผู้ถูเลือ้วยอำนามายาทั้ 4...เ้าัลายเป็นผู้่อำเนิสรามรั้ยิ่ให่ ภัยร้ายนั้นเิึ้นโยเ้า...”
“...รั...แ้น...เล่ห์...เสน่หา.....ริษยา เ้าะเลือทาใ ...้า็อภาวนาให้เ้าไ้เลือเส้นทาที่ถู้อ แ่เ้า...ทายาทนสุท้ายผู้สืบสายเลืออมโรบริสุทธิ์”
ความคิดเห็น